به‌رنگ‌ِپاییز

امروز، حوالی ساعت یازده، وقتی داشتم با دستگاه‌های باشگاه ور می‌رفتم و به حرف‌های دختری ۳۰ساله و در ظاهر بسیار شاداب به نام دنیا -که اصلا فکرش را هم نمی‌کردم روزی با او ارتباط بگیرم-گوش می‌دادم. یک‌دفعه زدم زیر گریه و همه‌ی نگفته‌هایم را باریدم.

کاش می‌شد اینجا رو دی‌اکتیو کنم، مدتها نباشم. اما اینجا بدون تغییر برام باقی بمونه.

صبح در سرزمین من پیش از طلوع آفتاب بر شاخه‌های پیر دار جوانی غروب می‌کند •سعیدانصاریان

صبحِ روزِ سردِ نزدیک به آزادی‌‌تون بخیر

شب‌ها، قبل خواب، خاطره‌ها، یادها، و آدم‌هایی از ذهنم گذر می‌کنن که نیستن. لبخندی از یادشون و دلتنگی از خاطره‌شون رو لب و دلم می‌شینه، بدون اینکه هیچوقت بفهمن.

11:11

گوش‌هام برای شنیدن بزرگ‌تر شدن و دهنم برای گفتن کوچک‌تر.

۹۹۰ هنوز در این زمینه موفقم‌ که به یاد یه عده‌ای بیارم که میتونن اینجا نباشن.