-`𝅄𝗧𝗲𝘅𝘁𝗠𝗼𝗼𝗱༆

ببین یا باور میکنی دین ما دین رحمت و مهربانیه یا توی ملا عام هشتاد ضربه شلاق می‌زنیم تا خوب برات جا بیوفته این موضوع. کدومش؟

اگر میتونستی خودت رو از دید من ببینی تعجب میکردی که چجوری ممکنه یه آدم انقدر زیبا باشه.

وقتایی که ساکتم، با دردام حرف میزنم...

تو مرا زخم، من تورا مرهم شدم.

مخالفم

خوش بحالش پس

با عکسات

نمیدونم قراره چقدر هر روز و هر روز یک نور دیگه هم خاموش بشه. نمیدونم تا کجا قراره قلبمون رو تیکه تیکه کنن. نمیدونم باید برای چند تا نگاه معصوم از انسان گرفته تا حیوان گریه کنیم. اینجا خندیدن انگار گناهه. اینجا هر امیدی باید به ناامیدی ختم شه. دیگه حرف از حال بد و انرژی منفی و این اراجیف گذشته. ما وسط جهنمیم. از ده ماهه تا ده ساله کشته میشه. خوشحالی های کوچیکمون رو از بین میبرن. بچها مسموم میشن. بچها گلوله میخورن. بچها اعدام میشن. و ارزوهامون دفن میشن. اینجا تلاش نمیکنیم که به موفقیت برسیم و زندگی کنیم، تلاش میکنیم تا صرفا بتونیم زنده بمونیم. این نفس هایی که میکشیم هر روز سخت تر و سخت تر میشه. هر روز که از خواب پامیشیم یه تیکه دیگه از قلبمون جدا میشه. سلامت روان اینجا مضحک ترین شوخیه. و ما خسته ایم. خیلی خسته. قراره چقدر دیگه تحمل کنیم؟

چجوری میخوابی شبا بی صدام؟

You made me hate this city