گورانشار📚

اشمه جه برزایی و کوکان مترسدین پوچی حض  و قفس دژمنان مکردین. ✍جامعه ی گوران فیر بالگیرتی مکرم. زاروکان فیر مکرم که و بال ویشان کوکان و مسیره لیژکان و تصرف ارادشان باوران. تا ابد آسمانکان وطن گوراننه بال مگیرم. دنگ و هاوار  و لیره محمد مصطفی زادکان فیر زاروکان مکرم. اشمه خائنین و نوکران استعمارگران وخت ویش چپولکان دسانتان مگازندی.  قلمتان ورت و ویتان و شخصیت نبیه تان کم ورش کرد به دیگران. ایمه چنی رنجکان و دردکان جامعه ی گوران بژیوانیمان سر کردن و گوچ کریانم پوچی نمتاوم جور اشمه وطن ورشی بکرم. ایمه سرود گوران فیر صبر و مدرامانش کردنم. نعرته ی یاران سلطان اسحاق فیر اخلاق، بی ریایی و حقیقتش کردنم. استمر و نمانیای بخشه اوه نبریا جه اراده فرهنگ گورانیمانن. ایمه اراده و آرزو، احساس آزادگی و آزا بییه ی و وطن گوران پخشان مکرم. 🌏گورانشار_روایت و سرود مبارزاتی جامعه ی گوران https://t.me/goranshar

زوان فاسد، ادبیات بی فلسفه و بی پیرنگ اچی۷۰ساله نه که به درو دلسه بحث کردایتی و لای دول منطقه و احزاب هورخیزیای کردی سازیا، یری چیوی همزمان منطقه گوراننه فاسد کریای: زوان: (منظورم زوان و مانای مفاهیم زوانی، و روایت مفاهیم و بیان سیاسی/ اجتماعی. هر یاگیه بحثه مکریا، بحث شکست، ندامتی، بی عورضگی و ورشکستی مکریا. ایمه جه احزاب هورخیزیای کردی و کردایتی، چیویه جگم شکست و بی غیرتیمان ندی. دوم: ادبیات، مفاهیم که ورتر جه مسیر ادبیات گوران، سیورش مکیشا نه سر تمام موطن گوران انسان زاگرسش پرهاز و امیدوار مکرد به بژیوانی، به جاگیر بییه ی کردایتی، و زوان کردی شخل نویسی دسش پنه کرد، هر کس الامتش مگیرت و یا پاش مخزا و زوان میعر و شعر مداش جبر و دسش مکرد و باره بار کردی و نام ویش منیا نوووسررریی کرد! اینه نمونه اچی تصویر فاسدیا که و نام ادبیات و شعر و هونیا مدریو و درخورد مردم گوران و کرد. گوشش بدیدی👇 شاعر: نامیق هورامی وانای:کژال بیگلری

ما تاریخ قبل و بعد از ظهور ناسیونالیسم کردی و ساخت دول منطقه را در ۱۰۰سال اخیر مورد بررسی و تحلیل قرار دادیم. تمام این جنگ های احزاب کردی با دولت های منطقه و سایرین نتیجه ای جز امحا و آسمیله نمودن و سیاست "دیک ذوب" هویت گوران چیزی در پی نداشته است. این ایدئولوژی های برساخته و بی اساس موجود، جامعه ی گوران را بالکانیزه نموده اند. سپس هر قسمت را به اسم منتسب به کرد، عراقی، ایرانی منقسم و سپس از آنها نیروی "پیاده نظام بی هویت" برای منافع احزاب و جریانات خود ساختند. از سال1285هجری، از زمان انقلاب به اصطلاح مشروطیت ایران، و ظهور پدیده ی ناسیونالیسم کردی، شیرازه ی هویتی قومیت گوران و زیرمجموعه های آن منجمله: خرده فرهنگ های گوران(کاکه ای ها، جمور،باجلان،زنگنه،شبک،عبدالملکی،یارسان،۵بخش هورامان ژاورود،گاورود،تخت، لهون و شامیان و بخش اعظم کلهرهای گوران، و جاف های گوران از هم کسیخت. هر چند مواد فرهنگی و ادبی گوران به حدی قوی می باشد که تا به امروز بعنوان تنها پیونددهنده و بعنوان شاه کلید اتحاد ملی این جامعه موجود، و در مقابل این همه تحریف و  استحاله و هجمه ی ایدئولوژیک تاب آوری نموده است. با این وجود امروز برخی از خودکردپنداران خودی و گوران زبان در دو تا چند روستای عقب مانده ی هورامان با دروغ و دغل کاری اقدام به تکرار تاریخ "ننگ پیاده نظامی" و خودکردپنداری می نمایند. هدف آنها چیز جز تبلیغ این شائبه نیست که ما بخشی از "کرد"هستیم،  با این روش می خواهند خود را در مقابل ارباب ناسیونالیسم کردی به نمایش درآورده تا شاید نقش خردسوژه ی برساخته نظام حاکم، مابین کرد و دولت ایران بازی نموده تا از این راه امرار معاش نموده و شخصیت ننگین "نان به نرخ روز خوری" به نمایش بگذارند. بررسی و آنالیز ما از جامعه ی گوران، از دو دهه پیش با گفتمان "هورامانگرایی" در سطوح مختلف جامعه ی گوران تئوریزه گردید که به مرور با گذر زمان و رهیافت جامع تر و بنیادی تر  گفتمان سابق به اسم "خیزش گوران" تکمیل گردید. این جنبش با هدف حفظ، توسعه ی هویت، موجودیت و تمامیت قومیت گوران، پا به میدان مبارزه نهاده است. در سالهای۱۳۸۹در فرایند شکل گیری خیزش"هورامانگرایی"افرادی خودکردپندار با سازماندهی احزاب کردی، وارد جریان شده بودند تا به امحای مختلف، در بین اعضای خیزش تفرقه بوجود آورده و  سعی در کشاندن و فرم دادن به خیزش در چهارچوب گفتمان کردایتی و خودکردپندار انگاری جامعه ی هورامان بنمایند. چندین نفر از این مزدوران ابتدا کوشش نمودند لهجه ی دهات نودشه و شرکان و دزلی را تبلیغ نموده و سپس اقدام به ساختن دستور زبان دهات خود نمودند. بعد از شناسایی این خودباختگان نوکران احزاب کردی، پشت پرده های آنها هم شناسایی گردیدند. خیزش هورامانگرایی، آنها را شناسایی این مزدوران خودکردپندار و اخراج آنها از خیزش اتفاق افتاد. آنها بعدها اقدام به جمع آوری نسخ خطی گوران و تحریف زبان و روایت آنها نمودند. همزمان تعدادی  دیگر که از بازماندگان محمد امین هورامانی(خودفروش خودکردپندار)، ایوب رستم(نوکر حزب بعث) و جلیل عباسی(نوکر احزاب کرد) بودند فرصت را غنیمت شمردند و با استفاده از "انجمن روجیا شهرستان مریوان" اقدام به تبلیغ برای کردیسازی جامعه ی هورامان نموده و در موازات محافل کردایتی، اقدام به جریان سازی شعری و شعرسرای موهومی تحت نام شعر کردی هورامی نموده و به عنوان اهرم جهت مبارزه با خیزش هورامانگرایی و خیزش گوران عمل می کردند. خیزش گوران، تمام دستک های این مزدوران منطقه ای را شناسایی و در زمان مناسب آنها را افشا نمود. در جدیدترین واکنش سخیف این افراد گویا جهت خودنماینده پنداری جامعه ی هورامان، خود را در لباس نویسنده هورامان و کرد درآورده و در همایش تجلیل از نویسندگان کرد در دانشگاه سنندج آنها را تحت نام کرد معرفی نمودند. این یک حقیقت  است که این جماعت، هیچ تعلق و تعهدی به جامعه ی گوران و کرد ندارند و اینها هیچ وقت نویسنده نبوده و نیستند. همچنان که کارل مارکس بیان نموده این جماعت "تاجران قلم"هستند نه نویسندگان روشنفکر و مدافع خلق‌. هرزگاهی دولت های منطقه در وضعیت اضطراری برای پیاده سازی سیاست های فرهنگی نظام حاکم به آنها هدایای می دهد و یا در محافل بی ربط و بی اساس با سواستفاده از مقام نویسنده از آنها سوژه های تبلیغی در چهارچوب مناسبات گفتمان قدرت حاکم می سازد و تبلیغ می نماید. خیزش گوران، هیچ ارزشی به اعمال و افعال این  ورشکسته های اخلاقی و اربابانشان قائل نبوده و نیست. در آینده بیشتر و بیشتر این تاجران قلم را رسوا و انزوا خواهیم نمود. https://t.me/goranshar

جامعه ی گوران (خائنان و خادمانش) به بهانه ی تجلیل از نویسندگان خودکردپندار هورامان نویسنده: ژیار سلامتیان خیزش گوران، بیش از دو دهه است فعالیت خود را در راستای خدمت به حفظ موجودیت هویت مردم گوران، حفظ استقلال هویت سیاسی و فرهنگی این مردم غیرحاکم شروع نموده است. مانیفست خیزش گوران، بر مبنای "نه" گفتن به ایدئولوژی ناسیونالیستی کردی و احزاب کردی و تمام ایدئولوژی هایی که روایت "بی مایگی" و "بی خانگی" "بی هویتی"را برای مردمان  گوران تبلیغ می کنند، بنا نهاده شده است. بیشک خیزش گوران در سالهای آینده بعنوان مهمترین کانون اندیشه و تفکر و مباحث شناختی و نقطه شروع رهایی بخش حیات آزاد جامعه ی گوران خواهد بود. سوال اینجا است چرا ما به کردایتی و احزاب کرد و جهان موهوم سایر ایدئولوژی ها  "نه" گفتیم. پاسخ: چون ما را در جهانی افکنده بودند که ما آن را نساخته بودیم، ما با "نه" گفتن به ناسیونالیسم کردی تصریح به موجودیت گوران خودمان نمودیم. ما در پی آنیم که خودمان جهان خودمان را شکل بدهیم. به همین جهت ما اراده کردیم که آزادانه انتخاب کنیم. خودمان آنچنا که خود می خواهیم باشیم نه آنچنان که دیگری می طلبد. ما به این سطح از خودسروری و خودآگاهی رسیده ایم که خانه ی گوران را یکبار دیگر بسازیم. ما اکنون در خانه ی واقعی خود در حال مبارزه با استثمارگران و استعمارگران قرار داریم. ادامه متن 👇

ما تاریخ قبل و بعد از ظهور ناسیونالیسم کردی و ساخت دول منطقه را در ۱۰۰سال اخیر مورد بررسی و تحلیل قرار دادیم. تمام این جنگ های احزاب کردی با دولت های منطقه و سایرین نتیجه ای جز امحا و آسمیله نمودن و سیاست "دیک ذوب" هویت گوران چیزی در پی نداشته است. این ایدئولوژی های برساخته و بی اساس موجود، جامعه ی گوران را بالکانیزه نموده اند. سپس هر قسمت را به اسم منتسب به کرد، عراقی، ایرانی منقسم و سپس از آنها نیروی "پیاده نظام بی هویت" برای منافع احزاب و جریانات خود ساختند. از سال1285هجری، از زمان انقلاب به اصطلاح مشروطیت ایران، و ظهور پدیده ی ناسیونالیسم کردی، شیرازه ی هویتی قومیت گوران و زیرمجموعه های آن منجمله: خرده فرهنگ های گوران(کاکه ای ها، جمور،باجلان،زنگنه،شبک،عبدالملکی،یارسان،۵بخش هورامان ژاورود،گاورود،تخت، لهون و شامیان و بخش اعظم کلهرهای گوران، و جاف های گوران از هم کسیخت. هر چند مواد فرهنگی و ادبی گوران به حدی قوی می باشد که تا به امروز بعنوان تنها پیونددهنده و بعنوان شاه کلید اتحاد ملی این جامعه موجود، و در مقابل این همه تحریف و  استحاله و هجمه ی ایدئولوژیک تاب آوری نموده است. با این وجود امروز برخی از خودکردپنداران خودی و گوران زبان در دو تا چند روستای عقب مانده ی هورامان با دروغ و دغل کاری اقدام به تکرار تاریخ "ننگ پیاده نظامی" و خودکردپنداری می نمایند. هدف آنها چیز جز تبلیغ این شائبه نیست که ما بخشی از "کرد"هستیم،  با این روش می خواهند خود را در مقابل ارباب ناسیونالیسم کردی به نمایش درآورده تا شاید نقش خردسوژه ی برساخته نظام حاکم، مابین کرد و دولت ایران بازی نموده تا از این راه امرار معاش نموده و شخصیت ننگین "نان به نرخ روز خوری" به نمایش بگذارند. بررسی و آنالیز ما از جامعه ی گوران، از دو دهه پیش با گفتمان "هورامانگرایی" در سطوح مختلف جامعه ی گوران تئوریزه گردید که به مرور با گذر زمان و رهیافت جامع تر و بنیادی تر  گفتمان سابق به اسم "خیزش گوران" تکمیل گردید. این جنبش با هدف حفظ، توسعه ی هویت، موجودیت و تمامیت قومیت گوران، پا به میدان مبارزه نهاده است. در سالهای۱۳۸۹در فرایند شکل گیری خیزش"هورامانگرایی"افرادی خودکردپندار با سازماندهی احزاب کردی، وارد جریان شده بودند تا به امحای مختلف، در بین اعضای خیزش تفرقه بوجود آورده و  سعی در کشاندن و فرم دادن به خیزش در چهارچوب گفتمان کردایتی و خودکردپندار انگاری جامعه ی هورامان بنمایند. چندین نفر از این مزدوران ابتدا کوشش نمودند لهجه ی دهات نودشه و شرکان و دزلی را تبلیغ نموده و سپس اقدام به ساختن دستور زبان دهات خود نمودند. بعد از شناسایی این خودباختگان نوکران احزاب کردی، پشت پرده های آنها هم شناسایی گردیدند. خیزش هورامانگرایی، آنها را شناسایی این مزدوران خودکردپندار و اخراج آنها از خیزش اتفاق افتاد. آنها بعدها اقدام به جمع آوری نسخ خطی گوران و تحریف زبان و روایت آنها نمودند. همزمان تعدادی  دیگر که از بازماندگان محمد امین هورامانی(خودفروش خودکردپندار)، ایوب رستم(نوکر حزب بعث) و جلیل عباسی(نوکر احزاب کرد) بودند فرصت را غنیمت شمردند و با استفاده از "انجمن روجیا شهرستان مریوان" اقدام به تبلیغ برای کردیسازی جامعه ی هورامان نموده و در موازات محافل کردایتی، اقدام به جریان سازی شعری و شعرسرای موهومی تحت نام شعر کردی هورامی نموده و به عنوان اهرم جهت مبارزه با خیزش هورامانگرایی و خیزش گوران عمل می کردند. خیزش گوران، تمام دستک های این مزدوران منطقه ای را شناسایی و در زمان مناسب آنها را افشا نمود. در جدیدترین واکنش سخیف این افراد گویا جهت خودنماینده پنداری جامعه ی هورامان، خود را در لباس نویسنده هورامان و کرد درآورده و در همایش تجلیل از نویسندگان کرد در دانشگاه سنندج آنها را تحت نام کرد معرفی نمودند. این یک حقیقت  است که این جماعت، هیچ تعلق و تعهدی به جامعه ی گوران و کرد ندارند و اینها هیچ وقت نویسنده نبوده و نیستند. همچنان که کارل مارکس بیان نموده این جماعت "تاجران قلم"هستند نه نویسندگان روشنفکر و مدافع خلق‌. هرزگاهی دولت های منطقه در وضعیت اضطراری برای پیاده سازی سیاست های فرهنگی نظام حاکم به آنها هدایای می دهد و یا در محافل بی ربط و بی اساس با سواستفاده از مقام نویسنده از آنها سوژه های تبلیغی در چهارچوب مناسبات گفتمان قدرت حاکم می سازد و تبلیغ می نماید. خیزش گوران، هیچ ارزشی به اعمال و افعال این  ورشکسته های اخلاقی و اربابانشان قائل نبوده و نیست. در آینده بیشتر و بیشتر این تاجران قلم را رسوا و انزوا خواهیم نمود.

جامعه ی گوران (خائنان و خادمانش) به بهانه ی تجلیل از نویسندگان خودکردپندار هورامان نویسنده: ژیار سلامتیان خیزش گوران، بیش از دو دهه است فعالیت خود را در راستای خدمت به حفظ موجودیت هویت مردم گوران، حفظ استقلال هویت سیاسی و فرهنگی این مردم غیرحاکم شروع نموده است. مانیفست خیزش گوران، بر مبنای "نه" گفتن به ایدئولوژی ناسیونالیستی کردی و احزاب کردی و تمام ایدئولوژی هایی که روایت "بی مایگی" و "بی خانگی" "بی هویتی"را برای مردمان  گوران تبلیغ می کنند، بنا نهاده شده است. بیشک خیزش گوران در سالهای آینده بعنوان مهمترین کانون اندیشه و تفکر و مباحث شناختی و نقطه شروع رهایی بخش حیات آزاد جامعه ی گوران خواهد بود. سوال اینجا است چرا ما به کردایتی و احزاب کرد و جهان موهوم سایر ایدئولوژی ها  "نه" گفتیم. پاسخ: چون ما را در جهانی افکنده بودند که ما آن را نساخته بودیم، ما با "نه" گفتن به ناسیونالیسم کردی تصریح به موجودیت گوران خودمان نمودیم. ما در پی آنیم که خودمان جهان خودمان را شکل بدهیم. به همین جهت ما اراده کردیم که آزادانه انتخاب کنیم. خودمان آنچنا که خود می خواهیم باشیم نه آنچنان که دیگری می طلبد. ما به این سطح از خودسروری و خودآگاهی رسیده ایم که خانه ی گوران را یکبار دیگر بسازیم. ما اکنون در خانه ی واقعی خود در حال مبارزه با استثمارگران و استعمارگران قرار داریم. ادامه متن 👇

رمان  "زمین انسانان" و قلم آگزوپری چند چیو نشان و فیر انسان مکرون: ✍۱. بژیوانی، سخت و سخلتن بلام زندگی ارزش جنگیش هن. مشو جه تمام شرایط سخت و سخلتینه مدرامان بکری. ۲. امید ثمره مدرامان و خیز و حرکتن، هیچ امیده و راحت نمسازیو مگر آنه که بتاوی ورفکان و لیلاوان و تمام نگبتیکان سر راگات و پای پتی و یک تنه بگذرنی. ۳. مرگ تنیا په ی هدف جمعی، شیرین و شادی بخشن. اوتر مرگکان بی هدف و پوچن. ۴. انسانان تنیا و یوگیر و جماور هرمان کردی متاوان مسیر وشبختی بشناسان و کمالگرایی ویشان و ثمر بیاونان. ۵. انسانان که پی یک هدف حرکت مکران و هدفشان متعالین، چیر بار گرد سختیکاندا مدرامان مکران، مرگ و لای ای کسانه عادی و شیرینن پیشان. ۶‌. ای رمان بواندی تا به مدرامان خلبانکان و انسانکان جه وضع سخت و مرگاورنه آشنا بیدی. بخشه جه رمان"زمین آدم ها" صفحه۲۰۶👇 وخته متاوم و راحتی نفس بکیشم که تک یاران و براکانمان پیوز و  یک هدف، یوگیر مبیم. تجربه منمانو که وش گرک بییه ی به هیچ وجه جه نگا کردی و وینای هنگرینه نمسازیو‌. بلکم به پیوره هرمان کردی و جماور روبه یک هدف دیای کاکله مبسون. انسانکان نمتاوان چنی هنگری ببان و یار، یاور، دوس و رفیق،مگر آنه که دسشان و یک طنافه لکه دابو و رو به همان قله  و برزایی بلان و سردا که هنگری آچاگنه بگیرانه وه و پیوز به یوی بان. ای ویرتان نکردن که پی چیش اچی زماننه که ای گرده کل و پل آسایش فراوانن، بش کردی آخرین جیامندو چاشتکیمان جه سارانه چنی یاران ای گرده کیف و شادیمان پنه مبخشون؟ اچی وضعینه پیش بینی کردی جامعه شناسکان چه ارزشیش هن؟ پی تمام ایمه مانان که هواپیماکشان سارانه توشیار گرفت آمان و به شادیه فره که جه یاردیدای دیگرانینه فیر و آشناییشان پیدا کردن هر شادی و شادمانیه تر جه نظرشاننه بی ارزش و پوچن. https://t.me/goranshari

✍گورییش، جه احساس مسئولیتی سرچمه مگیرون. مسئوله ویش،مسئوله کلوپله کان که پنشان اسپارا بی بیاونوشان و مقصد. مسئوله رفیقانش که دلشان پنه بسته بی، بار غم  و درد و آزار یا شادیکانشان که مگیرتش و کول. مسئول آ چیوانه نه زیندکان تازه مسازناش و اید مشو چنه شانه شریک بو. کوچاله مسئولیت سرنوشت انسانکانیچ، تا وا یاگی مربوط به کارکیشن. آد جزو ئا دسه جه جوانمردانن که مسیره دور و دریژکان و هیز و توانایی ویشان مپوشان. انسان بییه ی ریک یانی "مسئول بییه ی" یانی احساس شرمنده بییه ی ورانور کارانه ناشایست که نمشو مسئولش آد بییه بون. هر پاسه فخر و شانازی به سرکوته بییه ی آ چیویه که رفیقانش به دسشان هاوردن. هر کس و بکار هاوردی سنگ ویش متاون ادعا بکرون که جه سازنای جهانی سهمش بیین. کسانه هن موازان، ای جوره انسانانه جه ردیف گاوبازکان یا قماربازکانن قرار بدان نامدیارشان بکران. و خاطر گوشندای به مرگ تاریفشان مدان. بلام امن هیچ ارزشه پی ارزش ننیایشاره په ی مرگ ورچم نمگیرون. اگر ریشه و بنپرگ فرد جه پسند کردی مسئولیت پرچشان نبسابونه، اچا حالتنه جسارت نیشان دایش یا نیشانه ی حقارتیشن یا غرور جوانی. جوانیم مشناسا ویش کوشت، نمزانم دقیق جه درد و هجران عشق مجبورش کرد ریک و پیک گرولیه بنیو نه قلبش.نمزانم لای کام شاعر تحریک کریا بی که دسکش چرمه بکرو نه دسش،بلام ویرم میونه ورانور ای صحنه کاره رهاته ی،نه  احساس فخر و اصالتی بلکم احساس سرشوری و پستی مکرونه. چون پشتو ای رومته جوانخاسینه نه دلی ای کاسه سرینه و دلی ای جمجمه و سرینه هیچ چیویه نبی، هیج چیویه بیجگم دیمن کناچه جوان احمق پیسه هزاران کناچه هم ردیف و تراز ویش. 📚📚📚کتاب: زمین آدم ها، نویسنده: آنتوان دوسنت آگزوپری، پرویز شهدی. نشر، تهران، مجید. چاپ سوم۱۳۹۵. https://t.me/goranshari

✍ رفیقان و یاران زندگی انسان تقسیم و دو نوع مبان: 💥یوهم: یاران و رفیقانه که هتا فرتر نزیکشان مگنی، هیزه زندگانیت فراوانتر مبون. هتا فرتر هاموشیه شان مکری انرژی و قورتی معنویت فراوانتر مبون. ای رفیقانه نه توی درونشانه حسادت و کینه وجودش نیین. همیشه زندگی مبخشان و بخشندگیشان بی اوپرینن.(بی انتها). جالبن گردین بزانان، اگر چند وخت ای رفیقانه نبان، پاسه مزانی یو جه حسکان چنه کنیان. اگر کتوپری بلان و جهان بی رحمی جیا بازان، ئا وخته مزانی که جسه ت زبونن. وخته گرکتن انرژی زندگانیت جماوری بکری و دوباره بسازیش یک یاگت همیشه ملنگونه و آدیچ نبیه ی وجود آی رفیقینه. هر وخت گرکمن شاد بونه و بخونه و یا خاطراتیه بگیلنوه که دلم شاد بو، یا فکر خاطره وشکانم باورو نه ور، حقیقت آنن ای رفقم همیشه بخشیه اوه نبریا جه کلمات و شادیکامن. 🙊رفیق دوهم: اینانه همیشه به محاسبات ریاضی چنیت مبان و رفیق، هاموشیشان انرژیت چنه مگیران و ویپرماییت چنه مسانان و هیچ وخت بی بهانه شادت نمکران، فراوان خیله حسود و دل پیسن و فرتر مامله مکران چنیت! اینانه تاریخ انقضاشان هن و اگر انسان رویه زوتر فاصلشان چنه بگیرون، متاون ضربه ی کمتر بورونه. 💥لالونصرالدین رواری، وشش فرماوان: اگر چنی رفیقیتان لوایدی په ی کاروانی، جه وخته نهار اگر رفیقکتان مدرا تا تو کوله لاقدیت باز بکری و آنه رفیقه عال نیین، چپوانکش اگر ورتر جه ویت واتش بوری با مقدم نانکه ی من بورم آنه رفیقه خاصن. قدیمیان گوران وششان فرماوان: تا چند کیسه مکی نوری چنی طرفی رفیقی واقعی نمشناسی.  جامعه ی گوران وششان روایت کردن رفیق و دوسانتان جه سختیکاننه بشناسدی نه جه شادیکانتاننه. https://t.me/goranshari

رمان "گور به گور" و قلم ویلیام فاکنر کم کم وانات و ورت کرد، میاوی به چند چیوا. ✍ درد و رنج، مصیبت و ندامتی، بخشیه اوه نبریا بژیوانی انسانن. بلام با وجود اینه ی اچی رمانینه چیوه که فره سرمگون و تنیا پناگانه ویش منمانو آنن که مصیبتکان و رنجکان هر چند فره سخلت و کاره رهات بان، دیسان "زمان و گذر زمان" گردین عادی مکروه په ی انسان. جوره که پاسمان سر مه ی که گرد کاره رهاته عادین و ورتر  چنی زندگی تیمان کردن که رنج جه ایمه و هناسه کیشای جه زندگی. ✍  ای رمان تصویریه جه خانواده فقیر و ساده لوح و شایتیچ کمفام و کم دسلات ساکن ایالت "میسی سیپی"پانیشت آمریکای مدو نیشان که گیرشان واردن و دس  جنازه ی" ادایشان". گرکشانن جنازه که ی منطقه یه دور کوتنه بنیا نه توی خاک. جه راسه رای حرکتشانه  روداویه روه مدون و جنازه که ۱۰روش چنه مگوذریو. اینه مبو و باعث ترمکه بگنو. بوگنیش نه توی  شاران و دگایان مپیچون. بلام جالبن نویسیار جه ادامنه فرتر چانه ی که سرو "ترمکه ی" مانور بدون و بنمانوش ادامه دای مسیر بژیوانیه اویتر انسانکان منمانو که ترمکه شان پنه ن. ساده بییه ی و جار و باریچ گه وجی و نفامیشان، اخلاق و شیوه ژیوایشان و برخوردشان چنی ای کاره رهاتیه و تصویر مکیشون. ✍ فاکنر پاسه ویش واتن ای رمانشه طول ۶هفتینه آدیچ فرتر شوانه نویسان، اشاره به مسائلی ورد و نپیویای، وصف کامل شخصیتکان نه دلی رمانکینه وردوینی و پرهازی نویسیار منمانو. هر چند فره ساده نویسیاینه. ✍  ای رمانه دورنه جه سازنای اصطلاحات کلیشه ایی که نویسیار به فکروه باوروشان و ناو داستانکه، فره کم جمله ش چنه ن که انسان باورونش جبر و رنگ و بو موچیاریش چنه بو. البته شاید دلیلش آنه بو فاکنر دورن جه بریه مسائله سیاسی و فلسفی. رمان آمریکایه کان کمیه "مردم پسندینی" چپوانه ی رمانه روسیه یی و فرانسه و آلمان وانگلیسیه کان که نویسیارکان خیله فراوان گرکشانن بحثه سیاسی/فلسفی مطرح بکران و رمانکان پر جه مفاهیم انتزاعین. اگر رمان قلعه حیوانات جورج اورول یا داستان شب های روشن داستایوفسکی بوانم جیاوازی ای چیویمانه په ی بر مگنون. 📚📚📚رمان "گور به گور" نویسیار:ویلیام فاکنر. ترجمه؛ نجف دریا بندری،نشر، چشمه،چاپ بیست و یکم،سال1399. 🌏گورانشار: ادبیات، رمان، داستان https://t.me/goranshari