هادی خورشاهیان

كاربرد نابجا رضا بابایی دقت و باریك‌بینی در معنا و نسبت میان كلمات، از بایسته‌های درست‌نویسی است. گاهی كلمات در معنای خود به كار نمی‌روند و گاهی در جای خود نمی‌نشینند. برخی كلماتی كه گاهی در معنا یا در جای خود به كار نمی‌روند، به این قرار است: ـ تقدیر، به معنای اندازه‌گیری یا ارزیابی است، نه قدردانی. ـ تحكیم، به معنای حكم دادن و داوری است، نه استوار كردن. ـ تجلیل، به معنای انداختن جُلّ بر پشت چارپا است، نه بزرگداشت. ـ پایمردی، به معنای وساطت و شفاعت است، نه پایداری. ـ بهانه، به معنای دلیل ناقص و سست است، نه مناسبت. بنابراین این جمله درست نیست: «به بهانۀ تولد ابن سینا، اول اردیبهشت را روز پزشك نامیده‌اند.» ـ پیرامون، به‌ معنای اطراف و در مقابل كانون است. بنابراین «پیرامون ادبیات» یعنی حواشی و حومۀ ادبیات، نه «دربارۀ ادبیات». ـ تا، برای بیان مقصد و هدف است، نه نتیجه و حاصل قهری. بنابراین جملۀ زیر نیاز به ویرایش دارد: «آن‌قدر غذا خورد تا مریض شد.» زیرا كسی به هدف بیماری، پرخوری نمی‌كند؛ ولی نتیجۀ قهری آن، همین است. صورت صحیح جمله این‌گونه است: «آن‌قدر غذا خورد كه مریض شد.» ـ فراری، یعنی آن‌كه فرار می‌كند یا كرده است. بنابراین جملۀ « نباید بچه‌ها را از مدرسه فراری داد» درست است، نه جملۀ « نباید بچه‌ها را از مدرسه فراری كرد.» ـ درب، عربی و به معنای «در بزرگ = درواز» است. بنابراین به جای «درب خانه» یا «درب قوطی» یا «درب مغازه» باید «در خانه» و ... گفت. ناصر خسرو: «انگشت مكن رنجه به در كوفتن كس.» ـ اضافۀ اسم به حروف، جایز نیست. غلط: كتاب من جدای از من نیست. درست: كتاب من جدا از من نیست. ـ عبارت «لازم به ذكر است» ساختاری مشوش دارد و باید به جای آن از عبارت‌هایی مانند «شایان ذكر است»، «گفتنی است»، «ناگفته نماند»، «باید افزود» استفاده شود. #فرهیختگان راهی به رهایی

🎹🎷🎵🎸🎧🎺 Pink Floyd_Hey You Hey you هی تو out there in the cold که اون بیرون تو سرما وایستادی Getting lonely, getting old تنهایی و داری پیر میشی Can you feel me میتونی منو اینجا احساس کنی Hey you هی تو standing in the aisles که این گوشه و اون گوشه وای میستی With itchy feet and fading smiles با پایی که گزگز میکنه و خنده از لبات محو شده Can you feel me میتونی منو احساس کنی Hey you هی تو dont help them to bury the light توی خفه کردن امید و آرزو به اونها کمک نکن Don't give in without a fight بدون جنگیدن تسلیم نشو Hey you هی تو out there on your own تویی که توی خودتی Sitting naked by the phone لخت و عریان کنار تلفن نشستی Would you touch me میشه منو لمس کنی Hey you هی تو with you ear against the wall که گوشت رو به دیوار چسبوندی Waiting for someone to call out تا کسی صدات کنه Would you touch me میشه منو لمس کنی Hey you هی تو would you help me to carry the stone میشه تو حمل این سنگ به من کمک کنی Open your heart درهای قلبت رو باز کنی I'm coming home میخوام به خونه برگردم But it was only fantasy اما این فقط تخیلاته The wall was too high, As you can see همونطور که میبینی اون دیوار خیلی بلند بود No matter how he tried مهم نیست که چقدر تلاش کرد He could not break free نتونست اون رو بشکنه و خلاص بشه And the worms ate into his brain و کرمها تا مغز و استخونش رو خوردن Hey you هی، تو out there on the road که اون بیرون تو جاده ایستادی always doing what you're told و همش کارهایی که بهت میگن رو انجام میدی Can you help me میتونی کمکم کنی Hey you هی تو out there beyond the wall, که اون طرف دیواری Breaking bottles in the hall و بطری هارو با دیوار میشکنی Can you help me میشه کمکم کنی Hey you هی تو don't tell me there's no hope at all بهم نگو دیگه هیچ امیدی نیست Together we stand در کنار هم مقاومت خواهیم کرد divided we fall جدا از هم شکست میخوریم.

#موریانه_ها_نمی_خوابند #هادی_خورشاهیان #رمان #نشر_کتابسرای_تندیس #چاپ_اول_۱۴۰۲ #دوجلد_۱۱۰۰صفحه نصرالله کمی آرام تر از جمله ی قبلی گفت: «خواب دیدم اومده دستبوسم.» یوکابد انگار خواب نبوده و واقعی بوده هیجان زده شد و گفت: «برمی گرده؟» نصرالله گفت: «اومده بود عذرخواهی.» یوکابد گفت: «تو باید ازش معذرت می خواستی. بهش گفتی برگرده؟ بخشیدیش؟» نصرالله گفت: «اومده بود عذرخواهی کنه که مرده.» ص۳۰۲ @hadikhorshahian

#موریانه_ها_نمی_خوابند #هادی_خورشاهیان #رمان #نشر_کتابسرای_تندیس #چاپ_اول_۱۴۰۲ #دوجلد_۱۱۰۰صفحه ممکنه به حرف بیایی و به ارمیا بگی مثلا یه بار برادرت رو فروختی. حالا به هر چیزی. ممکنه اصلا واسه نجات جون خودت این کار رو کرده باشی یا حتی برای نجات ایدئولوژیت. اگه واسه نجات جونت این کار رو کرده باشی، همیشه یه جوری خودت رو آروم می کنی، چون می بینی نفس می کشی و این برات خیلی مهمه و احتمالا اصلا از این موضوع یعنی نجات جونت کوتاه نمیای، ولی اگر برادرت رو برای ایدئولوژیت کشته باشی یا فروخته باشی، یه جایی که نگاهت عوض می شه کم میاری. ص۷۱۷ @hadikhorshahian

#موریانه_ها_نمی_خوابند #هادی_خورشاهیان #رمان #نشر_کتابسرای_تندیس #چاپ_اول_۱۴۰۲ #دوجلد_۱۱۰۰صفحه در چند باری که با او به کوه رفته بود، نمی دانست چه حسی نسبت به او باید داشته باشد. اصلا نمی دانست چرا قبول کرده است با دانیال به کوه برود. هنوز این مشکلش را با خودش حل نکرده بود که حقیقت روی سرش آوار شده بود. دانیال خیلی بد و ناگهانی خودش را به آن ها معرفی کرده بود. خیلی بد. اصلا نیازی نبود در همان یکی دو جمله ی اول خودش را معرفی کند. همیشه این طور نیست که فقط برای دادن خبر مرگ باید مقدمه چینی کرد. گاهی اوقات باید برای دادن خبر زنده بودن و وجود داشتن هم مقدمه چینی کرد. این کاری بود که دانیال نکرده بود. ص ۱۰۹۶ @hadikhorshahian

#موریانه_ها_نمی_خوابند #هادی_خورشاهیان #رمان #نشر_کتابسرای_تندیس #چاپ_اول_۱۴۰۲ #دوجلد_۱۱۰۰صفحه حالا دانیال با فاصله ای هشتصد کیلومتری از نیشابور، دوباره سر و کارش به این کلاف ها افتاده بود. احساس می کرد خودش به تنهایی هم آن کلاف است و هم آن میله های بافتنی و هم آن پنجه های گربه ای بازیگوش. همزمان همه ی این ها بود، ولی نمی دانست چه کسی این بافتنی را می بافد و چه کسی احیانا آن را می‌شکافد و از هم باز می کند. حتی وقتی که ساعت ها بود به خوابگاه برگشته و از ویترین کتابفروشی و کتاب آموزش قلاب بافی فاصله گرفته بود، باز هم به آن کلاف فکر می کرد. هیچ وقت نتوانسته بود عاشق خوبی باشد. از دست خودش به شدت عصبانی بود، ولی ته تهش پدرش و سلطنت را مقصر می دانست. حتی همه ی فامیل را. همسایه ها را. چرا هیچ کدام از آن آدم ها عاشقی اساطیری نبودند. چرا هیچ کدام شان به دانیال یاد نداده بودند چطور عاشق شود. پس دانیال از کجا باید عاشقی را یاد می گرفت. صص۲۲۱_۲۲۰ @hadikhorshahian

#موریانه_ها_نمی_خوابند #هادی_خورشاهیان #رمان #نشر_کتابسرای_تندیس #چاپ_اول_۱۴۰۲ #دوجلد_۱۱۰۰صفحه «موریانه ها نمی خوابند» سرگشتگی ها و ماجراها و مصائب زندگی یک مرد را به تصویر می کشد و حدود سه دهه از زندگی او را به نمایش می گذارد، با این حال رمان یک فرد نیست. حتی رمان یک خانواده هم نیست. درواقع رمان یک اجتماع است، اجتماعی زخم خورده که گاه در پی انتقام است؛ انتقام از دیگران و از خود. عزیزترین انسان های زندگی از دست می روند و عشق همچنان پررنگ است. عشق هایی گاه اساطیری که در هاله ای از ابهامند. قهرمانان این رمان بارها و بارها با مرگ دست و پنجه نرم می کنند و بسیار پیش می آید که از آستانه ی پرتگاه جهان نجات پیدا می کنند. با همه ی این مخاطرات، آن ها از اتفاقات هولناک پیش رو پرهیز نمی کنند حتی اگر مرگ دست از سرشان برندارد. «موریانه ها نمی خوابند» رمان آدم هایی است که هر لحظه منتظر شلیکند، گاه انگشت خودشان بر ماشه است و کسی را نشانه رفته اند و گاه منتظرند کسی که نشانه شان رفته است، ماشه را فشار دهد. این رمان اجتماعی است، ولی از عشق و سیاست هم فاصله نگرفته است. @hadikhorshahian