دانش و قلم ايرانيان

Ⓜ️ چه جوری مثل دانشجوهای هاروارد مطالعه کنیم و درس بخونیم؟! از قشنگ ترین مقالاتی که خوندم در مورد نحوه و روش رایج مطالعه بین دانشجوهای هاروارد بود که خیلی خوندنی و کاربردیه.... ➖‏میگه دانشجوهای هاروارد چندتا اصل توی مطالعه دارن ... کم بخون اما مفید بخون اگه چیزی برات واضح نیست همونجوری حفظش نکن، مبهم بودن یعنی خود تلف کردن وقت.از نوشتن کمک بگیر، نوشتن مثل حکاکی روی ذهن می مونه... ۱)موقع مطالعه برای خودت تصویرسازی کن.وقتی قراره به یاد بیاریش می بینی تصویر سازی چقدر کمکت میکنه ۲)تا می تونی چیزی که می خوای یادت بمونه رو بنویس و #خلاصه نویسی کن، به طرز عجیبی به یادگیریت کمک میکنه ۳)همه چیز مطالعه و درس نیست، تفریح و استراحت نباشه انگار داری مسیر زندگی رو اشتباه میری.قسمتی از روزت رو به مطالعه اختصاص بده نه همه‌ی اون ۴)فعال و‌هوشمند مطالعه کن نه مثل یه ربات که فقط حفظ کنی، ببین چرا اینجوریه اون مسئله، به زندگی واقعی وصلش کن ۵)همه چیز رو‌ نخون، چیزهای کم و گزیده بخون اما همونا رو خوب درک کن، درک کردن با صرفا حفظ کردن زمین تا آسمون فرقشه ۶)هروقت موقع مطالعه ذهنت پرت شد اون فکر مزاحم رو یه گوشه برای خودت یادداشت کن، اینجوری قدرتش کم میشه ▪️‏و در نهایت خوب بخواب، خواب با کیفیت برای حافظه و یادگیریت مثل معجزه می مونه.

☕️ قطعه‌ای از کتاب این همه احتیاط در روابط با دیگران، علتهای زیادی دارد. افراط در عیب جویی و نقد دیگران، از این علت هاست که اختلافات را روشن تر می بینند و به هراس می افتند. اعتقاد افراطی به معنویات نیز مانع نزدیک شدن افراد به یکدیگر میشود. و از سوی دیگر آن احساس خاصی که آدمی را به دوست داشتن و محبت کردن به دیگران وادار می کند کمیاب است. و البته زندگی سخت و توانفرسا نیز همه را از همدیگر دور میسازد و بعد از ساعتها کار و زحمت روزانه، دیگر کسی حوصله و فرصت آن را ندارد که از دوستی با دیگران لذت ببرد. از آن مهمتر عشق به آزادی است که در طی قرن ها رنج و پیکار بدست آمده است و آسان نباید از دست برود. عده ای از افراد نیک نفس و پاک نیت نیز بودند که نه از روی غرور و خودخواهی، بلکه به علت بزرگ منشی و عزت نفس، از دیگران می بریدند و کوشش ها و پیکارهای اجتماعی را کنار می گذاشتند و دلایل زیادی برای این کار داشتند که بعضی درست و بعضی نادرست بود. عده ای به علت حجب و حیا و افراط در فروتنی، یا از جهت حال و وضعی که بدان عادت کرده بودند گوشه گیر می شدند و عده ای نیز تصور می کردند که این گونه فعالیت ها و درگیری ها به اعتبار و وقار انسانی آنها لطمه می زند و نمی خواستند چهره واقعی خود را به نمایش بگذارند و به اجتماع فرصت بدهند که در مورد آنها قضاوت بکنند و این افراد را خودنما یا فرصت طلب بنامند. در این میان بعضی از زنان نیکوکار و مردان مبارز از فعالیت های سیاسی و اجتماعی دست بر میداشتند. زیرا می‌دیدند پاره ای از زنان و مردان نادرست بی وجدان، در این گونه کارها پیشقدم شده اند و نمی خواستند که دیگران آنها را در ردیف چنین افرادی بگذارند و همه از روبرو شدن با خطر و دسته و پنجه نرم کردن با زشتی ها و پلیدی ها واهمه داشتند. و به هر حال این انسانهای باهوش و با استعداد حاضر نبودند آسودگی خاطرشان را از دست بدهند. 📕 ژان کریستف ✍ رومن رولان