ماهبندان | محمدرضا شهبازی

هفته بعد چهارشنبه ۲۳ خرداد ان‌شاالله در اهواز هستم و با دوستان درباره طنز گپ میزنیم. ببینیمتون...

یادگارهای کافران قوم ثمود... گاهی معجزه فقط برای اتمام حجت است. یا لااقل در کنار هدایت برخی، برای برخی دیگر کارکرد اتمام حجت دارد. همه خرق‌عادت‌هایی که در این چهل و اندی سال عمر جمهوری اسلامی روی داده به اندازه یکی از معجزات پیامبران که عجیب نبوده، بوده؟ همین ماجرای شهادت آیت‌لله رییسی و بعدش تشییع باشکوهش در چندین شهر و چند سال قبلش ماجرای شهید سلیمانی و تشییعش و...، در برابر مثلا ماجرا ناقه حضرت صالح اصلا خرق عادت به حساب می‌آید؟ فکر کن بعد از قریب صد سال پیامبری، صالح علیه‌السلام و کافران و مشرکان قومش قرار می‌گذارند هرکدام از خدای دیگری چیزی بخواهند و اگر خدای هرکدام اجابت کرد، ایمان بیاورند. بتهای مشرکان که عاجز بودند از اجابت خواسته صالح اما تا مشرکان از خدای صالح می‌خواهند که از دل کوه شتری با فلان مشخصات ظاهری که ده ماهه باردار است بیرون بیاید، این اتفاق می‌افتد. اما چه می‌شود؟ تا از پای کوه به میان مردم بیایند و شهادت بدهند به پیامبری صالح، از هفتاد نفری که با چشم خود شاهد ماجرا بودند شصت و چهار نفر منکر می‌شوند و از شش نفر باقی‌مانده هم باز یک نفر می‌زند زیرش و از قضا هم‌او بعدا شتر را می‌کشد! یا للعجب از این بشر... یعنی می‌خواهم بگویم معجزه گاهی حتی اگر چنین سترگ و شگرف هم باشد باز منکرش می‌شوند. و اتفاقا آنها که معجزه را انکار کنند در مسیر خود مستحکم‌تر از قبل پیش خواهند رفت. حالا من و شما با دهان باز بنشینیم به تماشا و تحلیل اینها که از پس اینهمه سال اتفاق عجیب و غریب که در ایران بعد از انقلاب رخ داده، هنوز باور ندارند این مملکت صاحب دارد و دنیا خدایی دارد و... بنشینیم به تماشای اینها که شهادت رییس‌جمهور و بدرقه شگفت‌انگیزش نه تنها بیدارشان نکرده که یا دست به دکمه شده‌اند برای لخت شدن یا دست به گوشی شده‌اند برای جوک ساختن و یا دست به دامن ضرب و تقسیم‌های مضحک شده‌اند برای شمردن تعداد شرکت‌کنندگان در تشییع و تخفیف آن و باز سر دادن ترهاتی درباب دین‌گریزی مردم و... حوادثی بزرگتر از این هم این جماعت را بیدار نخواهد کرد؛ تو گویی ختم‌الله علی قلوبهم و علی سمعهم و علی ابصارهم غشاوه و لهم عذاب عظیم...

یهویی یاد متن احسان عبدی پور افتادم. به حامد عسگری توپیده بود که چرا رفتی نیویورک روایت سفر رئیس جمهور رو بنویسی. تو متنش ابراهیم رئیسی رو "بی کاراکتر ترین رئیس جمهور ایران..." خطاب کرده بود. عاقبت اما ابراهیم رئیسی، نه مثل کاراکتر های معمولی داستان، بلکه اونجوری که شایسته یه قهرمان هستش، روی شونه های شهر بدرقه شد و رفت به سفر ابدی... انگار باید اون مثل معروف رو یه ویرایش بزنن: کاراکتر خوبه خدا درست کنه، سلطان محمود خر کیه؟! متن از ناصر جوادی

- حاج آقا هارداسن؟ + بغل امام حسینم قربونت برم...

من مانده ام کنار تو اما تو نیستی ای عشق جانگداز دریغا که نیستی هرجا ز بوی تو پر و از بودنت تهی‌ست هرجا همیشه‌ای تو و هرجا تو نیستی گردن کشیده ام که تو پیدا کنی مرا گیرم به باور همه، پیدا تو نیستی! بختش بلند هرکه تو با او نشسته ای بختم سیاه که با ما تو نیستی تهران اردیبهشت ۱۴۰۳

در سوگ تیغ برّان سال ۶۷ ✍ امین فرج اللهی در این عکس، سی و اندی ساله است، گردهمایی دادستان‌های انقلاب کل کشور، دو سه سال پس از رحلت امام. آقای ریشهری به عنوان دادستان کل دارد بالای سن سخنرانی می‌کند و آن کت‌شلوارپوشی که منتهاالیه سمت چپ بین آقای نیری و یونسی نشسته، سید ابراهیم رئیسی است که در دهه شصت برای رسیدگی به چندپرونده حساس و خاص، از امام حکم و ابلاغ ویژه گرفته است. براي من، سید ابراهیم رئیسی بیش از آن که سید محرومان و رئیس‌جمهور خدمت و خادم‌الرضا(ع)باشد، تیغ برّان انقلاب علیه مشتی آدم‌کُش است که قدرش دانسته نشد. وقتی بحرانی در هر سطحی در کشور اتفاق می‌افتد، بعضی‌ کپ می‌کنند، بعضی ترجیح می‌دهند پیدایشان نشود تا آبها از آسیاب بیفتد و بعضی مردانه وسط میدان می‌ایستند و هزینه می‌دهند. تابستان ۶۷ و ماجرای منافقین با حکم امام، یکی از آن مقاطع است. هجمه رسانه‌ای ضدانقلاب نباید ما را دچار لکنت کند، بی تعارف در تابستان ۶۷ پس از عملیات مرصاد، منافقینی را حذف کردیم که اعتقاد داشتند اگر بیاییم بیرون، ملت را می‌کُشیم. چه زمانی؟ کمی پس از سلاخی مجروحین بیمارستان اسلام‌آباد غرب وسط حیاط بیمارستان در عملیات فروغ جاویدان. چه کسانی؟ آنهایی که همین چندسال گذشته با اسلحه و در خانه تیمی دستگیر شده بودند. چندسال قبل در یک برنامه تلویزیونی گفتم ما باید از آقای رئیسی و دست‌اندرکاران سال ۶۷ به عنوان تلاشگر حقوق‌بشر تشکر کنیم، چون اگر منافقین روزگاری بر کشور مسلط می‌شدند، فاجعه بیمارستان اسلام‌آباد را در سطح یک کشور انجام می‌دادند و رسما نسل‌کشی می‌کردند. بگذریم. حالا سید ابراهیم رئیسی دارد شهر به شهر روی دست مردم تشییع می‌شود و چند صباح دیگر در قبری کوچک در حرم امام هشتم آرام می‌گیرد. خدایی که همه کارهایش روی حساب و کتاب است و ارادت ابراهیم رئیسی نسبت به امام‌رضا(ع) را به ما نشان داده بود، رفتنش را در شب ولادت حضرت مقدر کرد. در نگاه بعضی‌، ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور مردمی بود. برای بعضی، سالهای تولیت آستان قدسش پررنگ است و برای برخی سالهای قاضی‌القضاتی‌اش. اما من برای مردی فاتحه می‌خوانم که روزگاری بر اساس وظیفه شرعی و حکم امام‌خمینی، ایران و ایرانیان را از شر منافقین راحت کرد؛ و سه دهه بعد وقتی در مناظرات انتخاباتی فحشش را از نامردها خورد، دم برنیاورد؛ و وقتی از دنیا رفت، منافقین و جلادها به نشانه شادی رقص و پایکوبی کردند. تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار/ که رحم اگر نکند مدعی، خدا بکند. https://www.instagram.com/p/C7PYhRMtYD7/?igsh=MzRlODBiNWFlZA==

در سوگ تیغ برّان سال ۶۷ ✍ امین فرج اللهی در این عکس، سی و اندی ساله است، گردهمایی دادستان‌های انقلاب کل کشور، دو سه سال پس از رحلت امام. آقای ریشهری به عنوان دادستان کل دارد بالای سن سخنرانی می‌کند و آن کت‌شلوارپوشی که منتهاالیه سمت چپ بین آقای نیری و یونسی نشسته، سید ابراهیم رئیسی است که در دهه شصت برای رسیدگی به چندپرونده حساس و خاص، از امام حکم و ابلاغ ویژه گرفته است. براي من، سید ابراهیم رئیسی بیش از آن که سید محرومان و رئیس‌جمهور خدمت و خادم‌الرضا(ع)باشد، تیغ برّان انقلاب علیه مشتی آدم‌کُش است که قدرش دانسته نشد. وقتی بحرانی در هر سطحی در کشور اتفاق می‌افتد، بعضی‌ کپ می‌کنند، بعضی ترجیح می‌دهند پیدایشان نشود تا آبها از آسیاب بیفتد و بعضی مردانه وسط میدان می‌ایستند و هزینه می‌دهند. تابستان ۶۷ و ماجرای منافقین با حکم امام، یکی از آن مقاطع است. هجمه رسانه‌ای ضدانقلاب نباید ما را دچار لکنت کند، بی تعارف در تابستان ۶۷ پس از عملیات مرصاد، منافقینی را حذف کردیم که اعتقاد داشتند اگر بیاییم بیرون، ملت را می‌کُشیم. چه زمانی؟ کمی پس از سلاخی مجروحین بیمارستان اسلام‌آباد غرب وسط حیاط بیمارستان در عملیات فروغ جاویدان. چه کسانی؟ آنهایی که همین چندسال گذشته با اسلحه و در خانه تیمی دستگیر شده بودند. چندسال قبل در یک برنامه تلویزیونی گفتم ما باید از آقای رئیسی و دست‌اندرکاران سال ۶۷ به عنوان تلاشگر حقوق‌بشر تشکر کنیم، چون اگر منافقین روزگاری بر کشور مسلط می‌شدند، فاجعه بیمارستان اسلام‌آباد را در سطح یک کشور انجام می‌دادند و رسما نسل‌کشی می‌کردند. بگذریم. حالا سید ابراهیم رئیسی دارد شهر به شهر روی دست مردم تشییع می‌شود و چند صباح دیگر در قبری کوچک در حرم امام هشتم آرام می‌گیرد. خدایی که همه کارهایش روی حساب و کتاب است و ارادت ابراهیم رئیسی نسبت به امام‌رضا(ع) را به ما نشان داده بود، رفتنش را در شب ولادت حضرت مقدر کرد. در نگاه بعضی‌، ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور مردمی بود. برای بعضی، سالهای تولیت آستان قدسش پررنگ است و برای برخی سالهای قاضی‌القضاتی‌اش. اما من برای مردی فاتحه می‌خوانم که روزگاری بر اساس وظیفه شرعی و حکم امام‌خمینی، ایران و ایرانیان را از شر منافقین راحت کرد؛ و سه دهه بعد وقتی در مناظرات انتخاباتی فحشش را از نامردها خورد، دم برنیاورد؛ و وقتی از دنیا رفت، منافقین و جلادها به نشانه شادی رقص و پایکوبی کردند. تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار/ که رحم اگر نکند مدعی، خدا بکند. https://www.instagram.com/p/C7PYhRMtYD7/?igsh=MzRlODBiNWFlZA==

در سوگ تیغ برّان سال ۶۷ ✍ امین فرج اللهی در این عکس، سی و اندی ساله است، گردهمایی دادستان‌های انقلاب کل کشور، دو سه سال پس از رحلت امام. آقای ریشهری به عنوان دادستان کل دارد بالای سن سخنرانی می‌کند و آن کت‌شلوارپوشی که منتهاالیه سمت چپ بین آقای نیری و یونسی نشسته، سید ابراهیم رئیسی است که در دهه شصت برای رسیدگی به چندپرونده حساس و خاص، از امام حکم و ابلاغ ویژه گرفته است. براي من، سید ابراهیم رئیسی بیش از آن که سید محرومان و رئیس‌جمهور خدمت و خادم‌الرضا(ع)باشد، تیغ برّان انقلاب علیه مشتی آدم‌کُش است که قدرش دانسته نشد. وقتی بحرانی در هر سطحی در کشور اتفاق می‌افتد، بعضی‌ کپ می‌کنند، بعضی ترجیح می‌دهند پیدایشان نشود تا آبها از آسیاب بیفتد و بعضی مردانه وسط میدان می‌ایستند و هزینه می‌دهند. تابستان ۶۷ و ماجرای منافقین با حکم امام، یکی از آن مقاطع است. هجمه رسانه‌ای ضدانقلاب نباید ما را دچار لکنت کند، بی تعارف در تابستان ۶۷ پس از عملیات مرصاد، منافقینی را حذف کردیم که اعتقاد داشتند اگر بیاییم بیرون، ملت را می‌کُشیم. چه زمانی؟ کمی پس از سلاخی مجروحین بیمارستان اسلام‌آباد غرب وسط حیاط بیمارستان در عملیات فروغ جاویدان. چه کسانی؟ آنهایی که همین چندسال گذشته با اسلحه و در خانه تیمی دستگیر شده بودند. چندسال قبل در یک برنامه تلویزیونی گفتم ما باید از آقای رئیسی و دست‌اندرکاران سال ۶۷ به عنوان تلاشگر حقوق‌بشر تشکر کنیم، چون اگر منافقین روزگاری بر کشور مسلط می‌شدند، فاجعه بیمارستان اسلام‌آباد را در سطح یک کشور انجام می‌دادند و رسما نسل‌کشی می‌کردند. بگذریم. حالا سید ابراهیم رئیسی دارد شهر به شهر روی دست مردم تشییع می‌شود و چند صباح دیگر در قبری کوچک در حرم امام هشتم آرام می‌گیرد. خدایی که همه کارهایش روی حساب و کتاب است و ارادت ابراهیم رئیسی نسبت به امام‌رضا(ع) را به ما نشان داده بود، رفتنش را در شب ولادت حضرت مقدر کرد. در نگاه بعضی‌، ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور مردمی بود. برای بعضی، سالهای تولیت آستان قدسش پررنگ است و برای برخی سالهای قاضی‌القضاتی‌اش. اما من برای مردی فاتحه می‌خوانم که روزگاری بر اساس وظیفه شرعی و حکم امام‌خمینی، ایران و ایرانیان را از شر منافقین راحت کرد؛ و سه دهه بعد وقتی در مناظرات انتخاباتی فحشش را از نامردها خورد، دم برنیاورد؛ و وقتی از دنیا رفت، منافقین و جلادها به نشانه شادی رقص و پایکوبی کردند. تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار/ که رحم اگر نکند مدعی، خدا بکند. https://www.instagram.com/p/C7PYhRMtYD7/?igsh=MzRlODBiNWFlZA==

خاطرتان هست که درباره اصلاح‌طلبی و جریان اصلاحات و نحوه تولدش چه گفته بودم؟! حالا این صوت را گوش بدهید و ببینید غیر از آن می‌تواند دلیل اینهمه رذالت و دنائت باشد؟ در روز تشییع شهدای خدمت و در فضایی که همه می‌دانیم، یکی از مدیران کانال خبر اصلاح‌طلب بامدادنو دارد سفارش مطلب می‌دهد تا یک مطلبی آماده شود که نشان دهد از سران خارجی کسی نیامده برای تشییع و... لین صوت را حتما می‌خواسته در گروه داخلی بگذارد که به اشتباه در کانال گذاشت و سریع هم پاک کرد. شرم بر خودت و آن کانالت و آن بادگلوهای پی در پی‌ت رذل بی‌وجود! ماهبندان | محمدرضا شهبازی @mahbandan