اندوه هزار ساله

قطعه بیکلام (محنت آباد) ساخته علی دارابی فر. لینک دریافت: https://on.soundcloud.com/FtJsNQWWCH8YaoU7A

هر کسی سزاوار فرصتی دیگر است ، اما نه برای همان اشتباه ... ویلیام فاکنر / خشم و هیاهو @AndouheHezarSaleh

من سخت معتقدم كه همه ما به‌نحوی آسيب می‌بينيم. چه‌طور ممكن است نبينيم، مگر اين‌كه دنيايی از پدران و مادران، خواهران و برادران، همسايگان و دوستانِ بی‌عيب و نقص داشته باشيم. و بعد می‌رسيم به مسئله‌ای كه اساس كار است، يعنی واكنش ما در برابر آسيب: آن را اعتراف می‌كنيم يا پيش خود نگه می‌داريم، و اين در رفتار ما با ديگران چقدر اثر می‌گذارد؟ بعضی‌ها آسيب را اعتراف می‌كنند، و سعی می‌كنند آن را تخفيف دهند؛ بعضی زندگی‌شان را وقف ياری به آسيب‌ديدگان ديگر می‌كنند؛ و سرانجام هستند كسانی كه تمام توان‌شان را در اين راه خرج می‌كنند كه، به هر قيمت شده، ديگر آسيب نبينند. و اينها افراد بی‌رحمی می‌شوند كه بايد مراقب‌شان بود. درک یک پایان | جولین بارنز | ترجمهٔ حسن کامشاد | ـــــــــــــــــــــــــــــــــ @AndouheHezarSaleh

دوستت دارم تا رها یابم از سنگینی بودنم در دنیا... @AndouheHezarSaleh

من گمان می‌کنم هر کسی در ته دلش یک باغی دارد که پناهگاه اوست. هیچ کس از آنجا خبر ندارد و کلیدش فقط در دست صاحبش است. آنچه آدم هر تصور ممنوعی که دلش می‌خواهد می‌کند. عشق‌های محال، هر آرزوی ناممکن، هر خواب و خیال خوش و هر چیز ناشدنی، آنجا شدنی است؛ یک بهشت - یا شاید جهنم - خودمانی و صمیمی که هر کس برای خودش دارد. این باغ اندرونی چه بسا از دید باغبانش هم پنهان است، اما بالاخره یک روزی و یک جوری آن را کشف می‌کند. "گفت‌وگو در باغ" شاهرخ مسکوب @AndouheHezarSaleh

«آن که برای همیشه می‌رود باید مراقب باشد چه چیزی با خود می‌برد.» لئونورا کرینگتون @AndouheHezarSaleh