جرعه‌ای از دریا

تاریخ ساخته انسان است نه انسان ساخته تاریخ. اگر طرحی برای آینده تاریخ نداشته باشیم و اگر مسئولیت خودمان را برای آینده تاریخ درک نکنیم کسی نمی‌تواند به ما قول بدهد که این کِشتی خودبه‌خود و به‌ طور خودکار به مقصد و هدف خودش برسد؛ لااقل قابل جلو افتادن و عقب افتادن هست.

🔺 شهید مرتضی مطهری [نبرد حق و باطل، ص ۶۴] #انتخابات @Adropfromthesea

💠 از سنخ نبوت 🔹 از آیه قرآن استفاده می‌شود که مسئله امامت حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و انتصاب آن حضرت به وصایت پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله)، در عدل نبوت است. 🔸 تعبیر قرآن این است که اگر شما این امر یعنی ولایت حضرت را ابلاغ نکنید، گویا اصلاً ابلاغ رسالت نکردید و اصلاً هیچ کدام از احکام را نرساندید! «وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ» تمام این نماز و روزه و حج و زکات و ... همه اینها که ابلاغ شده، اگر این امر اخیر - یعنی مسئله وصایت و ولایت - نباشد، گویا همه محو و نابود است. 🔹 از این پیداست که یک موضوع #سیاسی در بین است که ابلاغش ترس داشته، خداوند تأمین می‌دهد و می‌فرماید خاطر جمع باشید «وَاللهُ يَعصِمُكَ مِنَ النّاسِ». موضوع، از سنخ نبوت است. 🔸 این مطلب مستفاد از آیه شریفه است که مسلماً در عید غدیر نازل شده و سنّی‌ها هم نزول این آیه در این روز را قبول دارند. 🔹 خداوند مرحوم آقای حاج سیّد مهدی روحانی را رحمت کند. ایشان نقل می‌کرد در مجمعی که با موضوع گفتگوی تمدن‌ها در ترکیه تشکیل شد و عده‌ای هم از ایران از جمله ایشان شرکت کردند، یکی از سنّی‌ها در سخنرانی خود گفت روایات غدیر روایات درستی نیست. 🔸 بعد از او یک سنّی دیگری که از نظر علمی رتبه‌اش بالاتر از وی بود سخنرانی کرد و گفت ما هم قصه غدیر را قبول داریم و جای انکار نیست، ولی قضیه این است که حضرت علی علیه السلام جنگ‌های زیادی کرده بوده و از عرب افراد زیادی را کشته بوده، و این قهراً منشأ عداوت با ایشان شده بود، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود هر کس مرا دوست دارد باید او را دوست داشته باشد، و در غدیر دوستی علی (علیه‌السلام) را تثبیت کرد. بعد هم فرموده «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه». ما هم دوست‌دار علی هستیم و از دشمن علی، تبرّی داریم. 🔹 آقای واعظ‌‌‌زاده آن‌جا اشکال کرد که شما صدر کلام را باید در نظر بگیرید که فرموده «ألستُ أولی بکم مِن أنفسِکم» من از خود شما به شما أولی نیستم؟ گفتند بلی، بعد حضرت فرموده است «من کنت مولاه فهذا علي مولاه» یعنی همان اولویتی که حضرت خاتم‌ الأنبیاء (صلّی الله علیه و آله) بر مردم دارند، همان اولویت برای حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) ثابت است و پیامبر (صلّی الله علیه و آله) همین امر را از مردم اقرار گرفت و آنها قبول کردند. ایشان می‌گفت آن سنّی اینجا سکوت کرد. 🔸 خلاصه اینکه مطلب خیلی روشن است. به قول شاعر:

برهان وجودت را صد چشمه زیبایی است این مدعیان کورند با این همه برهان‌ها

🔺 برشی از بیانات آیةالله‌ شبیری زنجانی به مناسبت عید سعید #غدیر [جلسه علمی اوّل ذی‌الحجة ١٤٣٦] @shobeiryzanjani @Adropfromthesea

💠 نهى عمر بن عبدالعزیز از سبّ حضرت امیر علیه‌السلام 🔹 در «روضة الصفا» نقل نموده که یکی از بزرگان اطباء یهود در محفلی که اکابر و اعیان و معاریف و مشاهیر شام حاضر بودند به رهنمود عمر بن عبدالعزیز، دختر او را خواستگاری نمود، عمر فرمود که این وصلت به هیچ وجه میسّر نمی‌شود زیرا که ما مسلمانیم و تو از دین بیگانه، طبیب گفت: پس چگونه پیغمبر شما دختر به علی بن ابیطالب داد؟ عمر جواب داد که او یکی از بزرگان ملّت احمدی بود، طبیب گفت پس با این تقدیر چرا او را لعنت می‌کنید؟! عمر روی به حاضرین مجلس آورده گفت جواب او را بگوئید! همه ساکت و مجاب شدند، پس آن جناب حکم کرد که دیگر هیچ‌کس زبان به ناسزاگویی امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهماالسلام نگشاید و اگر کسی این‌گونه عمل نماید زبان او را قطع کنند. والسلام. 🔸 در مقابل این جسارت معاویه و بزرگان بنی‌امیّه، بعد از آنکه شیعه آن حضرت نیرو به دست آورده، صاحب تخت و تاج گردیدند، قرار دادند که اسم مبارک آن حضرت را در مأذنه و مناره‌ها بعد از شهادت به رسالت ذکر نمایند و در خطب و مواعظ و کتب و رسائل نیز بعد از ثنای الهی و درود بر حضرت رسالت پناهی، اسم آن حضرت و فرزندان معصومین او را با سلام و تحیات یاد نمایند. 🔹 از قول «فردوس التواریخ» نقل شده که ملّا شمس (مفتی هرات) ایراد کرده بود که با وجود اینکه علمای شیعه در کتاب‌های خودشان نوشته‌اند که (أشْهَدُ أنَّ عَلِيّاً وَليُّ الله) داخل در اجزاء واجب و مستحب اذان نیست چرا در همه مساجد و جماعات مؤذنین ایشان، این کلمه را میگویند و هیچکس ایشان را منع نمی‌نماید، با وجود اینکه علمای عظام ایشان مثل شیخ صدوق و مقدّس اردبیلی و شهید ثانی و امثال ایشان می‌گویند که این کلمه از بدعت‌هائی است که مفوضه (طایفه‌ای از غلات) داخل در این عبادت کرده‌اند. 🔸 بعضی از علمای ارض اقدس در جواب آن فرمودند: اولاً از علمای ما مثل مرحوم مجلسی و غیر ایشان این کلمه شریفه را داخل در اجزاء مستحبه اذان می‌دانند. ثانیاً در احتجاج طبرسی حدیثی مذکور است که مضمون آن این است که هرگاه کسی از شما بگوید (لا إله إِلَّا الله مُحَمَّدٌ رسولُ الله) پس باید بگوید (علیّ امیرالمؤمنین). 📚 الکلام یجرّ الکلام؛ ج ۱ ص ۱۵۵ @Adropfromthesea

💠 شهادت بر ولایت در اذان 🔹 بنابراین هرگاه کسی بعد از اقرار از شهادت بر رسالت بگوید (أشهدُ أنَّ علياً أميرالْمُؤمِنين) به قصد امتثال این حدیث نه به قصد اینکه جزء اذان است اتیان به مستحب مطلقی نموده است. 🔸 و دیگر آنکه جماعتی از اعاظم فقهای شیعه قدس الله اسرارهم مثل طوسی و علامه حلی و غیر ایشان فرموده‌اند که در اخبار غیرمعروفی در مقام بیان اجزای اذان وارد شده که بگوید: (أشْهَدُ أنَّ عَلیاً ولي الله) بنابراین هرگاه مؤذن بعد از فراغ از شهادت بر رسالت، شهادت بر امامت و ولایت هر دو را جمع نماید به این نحو که بگوید (أشْهَدُ أنَّ عَلياً أميرالمؤمنين ولي الله) نه به قصد جزئیت بلکه به قصد امتثال این دو حدیث یعنی امتثال این دو حدیث را کرده. 🔹 بلکه مقتضای خبر «شاذ» که اشاره کردند شهادت بر ولایت جزء اذان است. بنابراین هرگاه رجاناً جزئیت نیز بگوید مانعی ندارد. 🔸 حاصل جواب آنکه مؤذن در گفتن این کلمه از دو حال بیرون نیست: یا اینکه از روی اجتهاد یا تقلید آن را جزء مستحبی اذان می‌داند در این صورت آنانی که آن را جزء نمی‌دانند حق ندارند او را منع کنند چنان که مالکی، شافعی را از عمل کردن از روی تقلید خود منع نمی‌کند و بالعکس و یا اینکه آن را جزء نمی‌داند و با وجود «این»، «آن» را می‌گوید نه به قصد جزئیت آن هم مانعی ندارد. 📚 الکلام یجرّ الکلام؛ ج ۱ ص ۱۵۶ @Adropfromthesea

💠 قتل حجر بن عدی 🔹 حجر از اصحاب حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. او را با سیزده نفر گرفته پیش معاویه فرستادند، معاویه یک نفر به استقبال آنها فرستاد که او یک چشم داشت یکی از آنها گفت اگر طیره راست بگوید نصف ما کشته می‌شویم همان‌طور هم شد حجر را با شش نفر دیگر کشتند. 🔸 معاویه که امر به قتل حجر نمود او مهلت خواست که دو رکعت نماز بخواند، مهلت دادند، پس وضو گرفت و نماز خواند و در هر دو طول داد، به او گفتند: مگر می‌ترسی؟ گفت: من هیچ‌وقت وضو نگرفته‌ام مگر اینکه نماز خوانده‌ام و هیچ نمازی سبک‌تر از این نخوانده‌ام و اگر هم بترسم، ترسم از این است که تیغی آخته و کفنی گسترده و قبری کنده می‌بینم، پس به او گفتند: که گردنت را دراز کن، فرمود که این خون ریختن است و من اعانت در آن (کشتن) نمی‌کنم، پس آن دم گردنش را زدند. 🔹 توجّه او در چنین موقع حسّاس به همچو فرع دقیق که در زمان رفاه به نظر کمتر اشخاص می‌آید کاشف از فرط دیانت او است. 🔸 جرمش هم این بود که در روزهای جمعه که در منبر کوفه حضرت امیر‌المؤمنین علیه‌السلام را دشنام می‌دادند، او و اصحابش ممانعت از این کار ناشایست می‌نمودند. 🔹 ملوک بنی‌امیّه از زمان حکومت معاویه تا ایام عمر بن‌ عبدالعزیز در جماعت بر سر منابر جمیعاً زبان به دشنام حضرت امیر علیه‌السلام می‌گشادند و حکم می‌دادند که بزرگان بلاد نیز آن حضرت را ناسزا گویند. 📚 الکلام یجرّ الکلام؛ ج ۱ ص ۱۵۴ @Adropfromthesea

بشناسید و بشناسانید

#نهج‌البلاغه