دانستنیهای فرهنگی و هنری

مریم میرزاخانی بعد از ابتلا ب سرطان درباره عدالت گفته :(زندگی عادلانه نیست، وقتی در خانواده ای خوب و با هوش زیاد به دنیا آمدم هم نبود، پس الان هم شکایتی ندارم) ۲۳ تیر سالروز درگذشت مریم میرزاخانی (زاده ۲۲ اردیبهشت ۱۳۵۶ تهران -- درگذشته ۲۳ تیر ۱۳۹۶ امریکا) ریاضیدان و استاد دانشگاه. * سیارک ۳۲۱۳۵۷ میرزاخانی به‌یاد او نامگذاری شد. نامگذاری افتخاری رسمی توسط مرکز بررسی ریزسیاره‌ها منتشر شد. * https://t.me/artemrooz

سمندریان تجربه ای هم در حیطه سینما داشت و فیلم تمام وسوسه های زمین را در سال های اولیه دهه شضت کارگردانی کرد،اما دیگر به سمت سینما نیامد،اگرچه همسرش ،هما روستا از جمله بازیگران شاخص تئاتر و سینما بود و برای برخی از فیلم ها جایزه سیمرغ بهترین بازیگری زن را هم دریافت کرد.سمندریان بامداد روز 22 تیرماه 1391 درگذشت، در حالی که قرار بود نمایش گالیله اثر برتولت برشت را به روی صحنه ببرد. https://t.me/artemrooz

من از اول با خودم شرط کرده بودم هر طوری شده تئاتری بشوم. حتی این‌جا شاگرد ویولن آقای ذوالفنون بودم. وقتی ایشان می‌دید من کلاس حسین خیرخواه هم می‌روم، به من می‌گفت برو آن‌جا. این‌جا توی کلاس ویولن وقتت تلف می‌شود. می‌گفت من نمی‌خواهم روی علاقه‌ات حرف بزنم اما این پرش «آرشه» که به تو گفتم، باید یک هفته وقت بگذاری تا خوب یاد بگیری. نیا این‌جا و وقتت را تلف نکن. من هم آمدم خانه و یک شب گریه کردم و دیگر نرفتم. رفتم کلاس حسین خیرخواه. تئاتر را ترجیح دادم. حمید سمندریان (۹ اردیبهشتِ ۱۳۱۰ – ۲۲ تیرِ ۱۳۹۱) کارگردان و مترجم ایرانی بود. سمندریان از سرآمدان نسلی از کارگردانان نامدار نمایش چون عبّاس جوانمرد، علی نصیریان، بهرام بیضایی، رکن‌الدّین خسروی، آربی اوانسیان به‌شمار می‌رفت که تئاتر را در ایران دههٔ ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ به پایگاه جدی‌تری رسانیدند. https://t.me/artemrooz

یه دارو تو دنیا هست که بیشتر آدمای مریض رو خوب میکنه نام دارو : دوستت دارم فقط می شود از داروخانه های محبت تهیه کرد! این دارو گران قیمت رواز هم دریغ نکنیم https://t.me/artemrooz

تقارن زیبای ماه کامل با کوه صفه اصفهان (با ضبط تله زوم) و صدای مسحور کننده استاد شجریان 🎵 جاودان ایرانه تا ابد https://t.me/artemrooz

انیمیشن کوتاه دهکده کاندید دریافت بهترین انیمیشن کوتاه از آکادمی اسکار https://t.me/artemrooz

درود بر شما https://t.me/artemrooz

باید روزی برسد که بیدلانه به هم بگوییم: «بسیار گریه کردیم، حالا بیا بخندیم» و بخندیم و بخندیم و ناگهان و پس از خنده‌‌های سرخوشانه و بسیار، سکوت کنیم و به هم نگاه کنیم و به نظرمان احمقانه برسد که چرا یک انسان می‌بایست برای ساده‌ترین حالات زیستن، اینهمه رنج می‌کشید و اینهمه می‌مرد و اینهمه از هم می‌پاشید؟ باید روزی برسد که در آزادترین و شادترین شرایط ممکن از خودمان بپرسیم: چرا اینقدر دیر؟ چرا اینقدر دشوار؟ مگر ما چه فرقی با ساکنانِ دیگرِ جهان داشتیم؟ مگر ما کجای جهان ایستاده‌بودیم که آزادی و لبخند و شادی، اینهمه بعید بود؟ https://t.me/artemrooz

این‌بار که غمگین شدی، به هیچ‌ چیز پناه نبر، به هیچ‌کس. بگذار درد، از روحت عبور کند. بگذار رنج، آرام آرام راه خودش را از میان سکوت تو پیدا کند، بگذار سکوت و انفعال تو در مقابل دردها سوال‌برانگیز باشد و عجیب. بگذار این‌بار که گذارشان به تو افتاد بگویند: «بی‌خیال، این میزبان خوبی نیست، این هیچ چیز برایش اهمیت ندارد!» باور کن که غم‌ها هم از کم‌توجهی و تحقیر، می‌ترسند ... #نرگس_صرافیان https://t.me/artemrooz