انجمن خوشنویسان بدره

‍ 🅾 به بهانه روز کارگر و تجلیل از #داراب_میرشاقلی ، کارگر هنرمندی که پیکاسووار ، روح هنرمندانه خود را در اجسام خشک و سرد و سخت میدمد 🖌 نگارنده: دکتر #نجم_الدین_گیلانی استاد دانشگاه فردوسی مشهد بدیهه‌سازی هنرمند مهرگانی؛ داراب میرشاقلی (بمناسبت روز کارگر) 🔹 آٍثار بی‌نظیر هنرمند چیره‌دستِ مهرگانی جناب آقای «داراب میرشاقلی»، مرا ناخودآگاه به اعماق تاریخ برد. تک تک آثار او ذهن مرا به دنیای باستان پیوند زده و برایم تداعی‌گر هنرمندانی بود که اشیاء ظریف و بی‌نظیر «کلماکره»، را ساخته بودند. ➖در این میان آنچه بیش از هرچیز دگر مرا به تأمل واداشت، بدیهه‌سازی آقای میرشاقلی بود. اینجاست که باید ایمان آورد که هنر «ودیعه‌ای الهیست»، که برخی آن را فارغ از استاد و دانشگاه در وجود خود دارند. ➖ البته خود طبیعت می‌تواند بهترین استاد باشد که آقای #میرشاقلی از این استاد باشکوه بهره برده است. من تصور می‌کنم آنچه بیش از هرچیز دیگری در جذابیت و شگفتی هنرِ آقای میرشاقلی مؤثر بوده است، عدم تقلید و بدیهه‌سازی اوست؛ زیرا وقتی اثری با مقدمات مرسوم سبک‌شناختی خلق می‌شود، به‌نوعی تصنعی، غیرواقعی و بیگانه با شخصیت حقیقی هنرمند است. ➖ حسِ درونی داراب میرشاقلی اورا «پیکاسووار»، هدایت و یاری می‌کند تا چنین شگفتی‌آفرین باشد. او تنها به فرمان حس درونی یا ادراک خود، مسیر قلم، اسکنه یا مته را انتخاب می‌کند. در واقع خمیرمایه‌ی اصالت آثار این هنرمند مهرگانی در عمق نهاد او شکل گرفته و اینچنین است که هنرش عمیق، جذاب و پرمفهوم است. ➖آیا این هنرمندِ دانشگاه ندیده، از طریق ادراکاتِ شهودی خود به عالمی پر رمز و راز وصل می‌شود؟! نیاز به تأمل بیشتر دارد. ➖ نکته‌ای مهمتر اینکه اینکه آقای میرشاقلی از راه کارگری ارتزاق می‌کند، نه از راه هنر خویش! و این جای بسی شگفتی و تأسف است. چرا که حتی در جامعه‌ی طبقاتی عصر ساسانی نیز اگر در کسی اهلیتی یا هنری می‌یافتند، حتما او را استخدام می‌کردند و به طبقات بالاتر ارتقاء می‌دادند. چنانچه در نامه‌ی تنسر آمده است: «اگر در جبلّت یکی از ما اهلیّتی شایع یابند، آن را بر شاهنشاه عرض کنند، بعدِ تجربت موبدان و هرابده و طول مشاهدات، تا اگر مستحق دانند، به غیر طایفه الحاق فرمایند (نامه تنسر، 1354: 57). ➖ امیدوارم تمامی مسؤلین دلسوز عزمشان را جزم کنند و کاری کنند که تمرکز این هنرمند چیره‌دست با قابلیتِ خلقِ آثاری جهانی، فقط و فقط بر روی هنر باشد نه چیزی دیگر.../صدای سیمره صدای مردم 😷 @sedayeseymareh.

دواثرفوق اثرهنرمندعزیزسعیدشیری از هنرمندان خوب شهرستان بدره

اثر هنرجوی عزیز سارامنصوری

اثر هنرجوی عزیز ندا رضایی

انجمن خوشنویسان بدره تنهامرجع آموزش حرفه ای خوشنویسی وصدورگواهینامه ازانجمن خوشنویسان ایران درشهرستان بدره ارتباط باادمین Asadk119054 https://eitaa.com/khoshnevisane_badreh

🌹💚 پرفشار و کم‌فشار نویسی پرفشار نویسی یعنی کنترل حرکت قلم با اعمال فشار رو بپایین (فرو بردن قلم در کاغذ) که در میان جامعه خوشنویسی متاسفانه کاملا معمول است. بنظر نگارنده: پرفشار نویسی رایج ترین و شاید مهمترین بیماری قلمرانی خوشنویسان معاصر است! ساییده شدن سریع قلم (نیاز مکرر به تراش مجدد) و تنش بیشتر در ماهیچه‌های دست بویژه در کتابتهای طاقت فرسا که سبب خستگی، استرس خطاط، و لرزش دست در سالهای آتی میشود تنها بخشی از مشکلات پرفشار نویسی ست که انگیزه و اشتیاق خطاط را برای نوشتن کم میکند. هدف عمده پرفشار نویسی: داشتن کنترل بهتر بر حرکت قلم است! با فرو رفتن بیشتر قلم در لایه‌های کاغذ درگیری نوک قلم با الیاف کاغذ بیشتر میشود. لذا کنترل مسیر حرکت قلم عملا دشوارتر شده و از اینرو دانستن جهت الیاف کاغذ (بدلیل تاثیر بیش از حد آنها) کاملاً ضروری میشود تا خط مسطر را هم جهت با الیاف کاغذ قرار دهیم. صدای قلم هم حکایت از درگیری جدی قلم با کاغذ دارد. روانی و سرعت عمل در این روش پایین است و مرکب بیشتری هم بخورد کاغذ میرود (مشکل کشش مرکب در آخر کشیده‌ها). در کم‌فشار نویسی: قلم در کاغذ اصلا فرو نمیرود، بلکه روی سطح کاغذ میلغزد! اصطلاحا روی کاغذ باید نوشت، نه توی کاغذ! فشار رو بپایین: تنها بمقداریست که تمام عرض قلم بر سطح کاغذ بنشیند، نه بیشتر! در قلمهای زیر ۲/۵ میلیمتر (دو دانگ مشقی)، همان وزن قلم و وزن دو انگشت اغلب تقریباً کافیست! در قلمهای درشت تر، کمی فشار بیشتر لازم است. در عین حال، هر فرد میزان حداقل فشار خودش را باید پیدا کند. در اجزای حروف مثل کسرقلمها و انتهای شمره ها که قلم به آرامی بلند می‌شود فشار حداقل هم باید تغییر کند. این امر با قدری تمرین کاملا دست یافتنی ست! در این روش، حرکت قلم روان است و اعصاب خطاط آسوده و تمرکزش تنها روی مسیر حرکت قلم است، نه میزان فرو بردن آن در کاغذ. لذا در عین روانی حرکت قلم، کنترل بهتری از پرفشار نویسی داریم (قلم نه شل و ول میشود و نه سفت و خشک). اینکه می‌بینیم خوشنویس بزرگی مثل استاد حسن میرخانی ر.ه. در عمر پربرکت خود، علاوه بر تعلیم شاگردان، بیش از ۵۰ کتاب را به زیبایی روی کاغذهای نچندان باکیفیت کتابت میکند، اگر بنا به پرفشار نویسی بود شاید به ۱۰ کتاب هم نمی‌رسید. همینطور، استاد اعظم میرعماد آنهمه کثرت قطعات چلیپا و کتابتهای بی‌نظیر را، در عین صافی و ظرافت و دقت و زیبایی فوق تصور، قطعا پرفشار نمی‌نوشتند. انتخاب سرعت نوشتن (کم یا زیاد) با خطاط است. برخلاف پرفشار نویسی که راه سرعت بالا را مسدود میکند، در کم‌فشار نویسی سرعت های بالا بمرور زمان بطور طبیعی دست یافتنی خواهند شد. دقیقاً مثل اتومبیلی که در مسیرهای باز میتواند سریعتر و در پیچها و محلهای حساس باید کندتر حرکت کند، در کم‌فشار نویسی هم هرجا خطاط بخواهد، یعنی در کنترلش باشد بخشهایی را سریع خواهد نوشت و بخشهایی را کند (بکارگیری سرعت بصورت الزامی و بدون کنترل نیست). مرکب گذاری هم در پاسخ به روانی و سرعت حرکات قلم همراه تر است. بعلاوه بمرور که در کم‌فشار نویسی ماهر میشوید، بواسطه ویژگی کنترل بهتر در این روش، میزان خطاهای شما در نوشتن (نیاز به تیغ زدنها، پاک کردنها و باز نویسی ها) بمراتب کمتر از پرفشار نویسی میشود. نکته جالب تر، روانی حرکت قلم در کم‌فشار نویسی زمینه را برای رها شدن از مقطع نویسی و رسیدن به یکباره نویسی (یکضرب نویسی) آماده میکند. این روش برای خطوط غیر ترسیمی مثل نستعلیق، نسخ و بویژه شکسته نستعلیق (که قلم تحرک بیشتری دارد) بسیار مفید است. با تجربه عملی کم‌فشار نویسی متوجه تفاوت شگرف این دو روش خواهید شد (چهلسال عمرم بخط شد تلف...). مثل گسیختن بندهایی که سالیان است بر دستان خوشنویسان مانده و یا آزاد شدن از یک درگیری بزرگ است. امید به زندگی و اشتیاق به نوشتن را هم زیاد میکند. خیلی خوب میشد اگر کرونا را هم علاج میکرد، ولی ظاهراً زورش نمیرسد. شما هم امتحان کنید. موفق باشید. [توضیح: کم‌فشار نویسی در سطوح کیفی ممتاز به بالا قابل بکارگیری است و در سطوح پایین تر احتمالاً کمتر عملی است. در این مختصر فقط جنبه قلمرانی این روش بیان شد و تاثیرات نحوه تراش قلم (که خیلی مهم است)، غلظت مرکب، و نوع کاغذ بجای خود باقیست.] @khoshnevis_badre @khoshnevis_badre