●|•🫧رویاهایِ🦋⛓کَبود•🫧|●

در پس درهای شیشه‌ای رویاها، در مرداب بی ته آیینه‌ها، هر جا که من گوشه‌ای از خودم را مرده بودم یک نیلوفر روییده بود. گویی او لحظه لحظه در تهی من می‌ریخت و من در صدای شکفتن او لحظه لحظه خودم را می‌مردم. بام ایوان فرو می‌ریزد و ساقه نیلوفر برگرد همه ستون‌ها می‌پیچد. کدامین باد بی‌پروا دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب من آورد؟ نیلوفر_سهراب سپهری

می‌گفت؛ ”کاری که من سال‌ها مجبور شدم با خوندن کتاب‌های عزت‌نفس و اعتماد به ‌نفس و خودباوری انجام بدم رو پدر و مادرم می‌تونستن فقط چند بار وقتی می‌خواستم یه کاری رو شروع کنم با گفتن عزیز بابا، قشنگ مامان؛ "تو می‌تونی"/ "تو از پسش برمیای" انجام بدن“… + و چقدر راست می‌گفت....

آخ آسوده خوابیدن....🦋🫧🌫

مانده ام خیره به راهی که نخواهی آمد.

عشق او ما را گرفت از چنگ دیگر دلبران تن برون بردیم از این میدان ولی جان باختیم... [محتشم كاشانی]