نجوا

نیایش بسیاری از آدمها تو خالیست، زیرا ظرف گدایی همیشه خالیست. باید با تاج شکوه انسانی نیایش کرد، نه با کاسه گدایی. باید سرشار بود و نیایش کرد سرمست بود و نیایش کرد، عاشق بود و نیایش کرد. خود را با هستی همنوا کن و نیایش کن. آنگاه نیایش تو در صدای مخملین نیایش مهتاب و آفتاب و ستاره در هم می آمیزد... نیایش همین همنوایی است. نیایش معصومیت و بی پیرایگی است. @SatyaYoga

🎼 من نوشتم بارون خواننده: #سیمین_قدیری شعر: #احمدرضا_احمدی

سر گرانی های تو دلتنگی های من گوئی همه تنها بهانه ای است تا شکوفه شعری بشکفد بر شاخ برهنه این روز بی بار وبر (۶)

محمد نوری- آرزوها

‍ ---- باید بروم --- باید بروم چند صباحی بنشینم در محضر یک باد بنیان کن چیز های اضافی زیادی دارم که باید به باد بسپارم باید بروم به ملاقات آب های جاری باشد که چرک مرده های اندرونم را شسته یابم باید بروم تا ابد زیر آفتاب قدم بزنم تا گوش وکنارهای تاریکم که از خمار نور خمیازه میکشند از یک نشئه روشن سیراب شوند باید بروم...... ( ۲۲ )

‍ خداوندا، متاسفم چه دیر شناختمت از خانه بسیار دور افتاده بودم هر چه دورتر شدم، نامت و صدایت برایم بیگانه تر شد متاسفم که فراموشت کردم اما، تو حتی یک نفس از من غفلت نکردی متاسفم چه سالها که بر درگاه خانه تاریکم به انتظار ایستاده بودی تا صدایت کنم ومن از حضور تو بیخبر بودم متاسفم اگر کمی، تنها کمی عاقل تر و عاشق تر بودم بسیار پیشتر از اینها خود را به تمامی در آغوش تو می افکندم خدایا مرا ببخش مرا ببخش ، که اشارت های تو را نادیده گرفتم مرا ببخش تو بارها در کسوت گمنامی به یاریم شتافتی ومن گنگ و کور بودم ندیدم و نشنیدم مرا ببخش چه نزدیک بودی به من ومن چه دور بودم از تو خدایا، متشکرم متشکرم که هیچگاه از من نومید نشدی در حالیکه من از تو امید بریده بودم متشکرم که صبورانه پا به پای من آمدی ، انتظار کشیدی ، درد کشیدی و هیچ نگفتی هر چه من جفا کردم وتو وفا ورزیدی متشکرم ، که همواره، همراه ترین همراه من بودی زمانی که راه گم‌کرده بودم خدایا دوستت دارم چگونه میتوانم دوستت نداشته باشم؟ تو ابتدا و منتهای منی تو دوست ترین دوست منی دوستت دارم چرا که راه و رسم دوستی را تو به من آموختی ع - آزاد

----- اندوه ----- اندوه یک صندلی وجای خالی یک آرنج روی لبه میز طرح مبهم یک لبخند که چون مه صبحگاهی از سطح آینه ناپدید می شود ورخت آویزی که ته مانده نشئه پیراهن تو را مزمزه می کند ودری که دهانش نیمه باز مانده است از خمار وحیرت رفتن تو ** کنار نبودنت می نشینم وسر می نهم بر شانه خاطرم که سرشار از یاد توست هنوز (۳۰)

همیشه از تو فغانی شنیده ام شعر : شادروان حمید ادیب خوانش: علی آزاد