البرزخرم

‍ ☘️آقای شریعتمداری قلم سیخ گونه تان را مدتی کنار نهید تا آرامش به کشور بازگردد!! ✍️محمد حسین مهدیخانی : هر زمان مسئولان اجرایی کشور بخواهند قدمی برای گشایش گره های اقتصادی کشور بردارند آقای حسین شریعتمداری در روزنامه دولتی کیهان که با پول ملت می چرخد مطلب یا گزارشی را می نویسند و مسئولان را در دو راهی قرار می دهند. البته کارنامه ایشان در زمان دولت های گذشته بر اهالی مطبوعات عیان است . متاسفانه در دولت سیزدهم هم دخالت های بی مورد و هزینه ساز ایشان باعث گشته مسئولان اجرایی در بعضی کارها دچار دوگانگی شوند . زمانی که دولت سیزدهم می خواست برجام را نهایی نماید آقای شریعتمداری در کیهان بدین مضمون نوشت: اگر دوماه صبر نمایید اروپاییان به پایتان می افتند و برجام قدرتمندی را به اروپا و آمریکا تحمیل می نمایید . البته ایشان معتقد بود اروپا به علت قطع گاز از جانب روسیه در فصول سرد دچار مشکل خواهند شد و سینه خیز به سوی ایران خواهند آمد ، اما دو ماه به اتمام رسید و اروپا با سینه سپر کردن در مقابل ایران راه حل مشکل گاز را پیدا نمودند. حالا آقای شریعتمداری باید به ملت و دولت جواب پس دهد که چرا در رسانه ای که با پول ملت می چرخد . اندیشه و راه غلط به مسئولان ارائه می نمایند و باعث هزینه به کشور و مردم می شوند و منافع ملی را به خطر می اندازند. باید دستگاه قضایی ایشان را در روزها و ایام حساس ممنون القلم نمایند تا نتوانند برای کشور و نظام هزینه بتراشند . آقای شریعتمداری هر زمان قلم سیخ گونه اش را بر می دارد منافع ملت و کشور را در کاغذی لوله نموده با دقت آنرا سنجاق و آتش زده در مسیر باد قرار می دهند ! این اولین و آخرین تئوری غلط ایشان نبوده و نخواهد بود . ایشان ندانسته و نا خواسته دشمن منافع ملی است . جالبه ، اگر مصلحان اجتماعی بخواهند سخنی یا کلامی در جهت منافع ملی بگویند آقای شریعتمداری زود قلم را برداشته و ایشان را به جرج سوروس و موساد مرتبط می نمایند ، اگر سخنی نگویند آنان را ساکتین فتنه می نامند!! تا زمانی که قلم سیخ گونه دست ایشان باشد ، آش همین است و کاسه همان!! لذا ملت ایران از آقای شریعتمداری عاجزانه خواهش می نمایند اگر قلم مخصوص را زمین نمی گذارند لا اقل منافع ملت و کشور را سنجاق نکرده و در مسیر باد قرار ندهند . آقای شریعتمداری عزیز بگذارید هوای آزادی بیان در کشور در جریان باشد آنقدر از جرج سوروس گفتید و نوشتید که آخرش آقای عبدالرضا داوری به کلام آمدند و توییت کردند که تمام آن سناریوها را من ( عبدالرضا داوری )ساخته و پرداخته می کردم. آنچه باعث تعجب و حیرت اهالی مطبوعات است ،آزادی قلم و بیان بی حد و حصر آقای شریعتمداری است که ضرر و زیانی که ملت و کشور از جانب روزنامه کیهان دریافت می نمایند شاید دشمنان قسم خورده این نظام و مردم نتوانند آنقدر هزینه برای جمهوری اسلامی ایجاد نمایند!! قسمت غمگین تر و پر قصه تر آنست که بعضی از مسئولان اجرایی کشور هم از کیهان خط و رسم می گیرند که این مورد هزینه مضاعف بر منافع ملی است . اگر در اعتراضات و اغتشاشات اخیر روزنامه کیهان و سایر رسانه های دولتی بر مدار اعتدال قرار می گرفتند و راه کار عاقلانه و منطقی ارائه می نمودند شاید یک صدم این هزینه ها بر کشور تحمیل نمی شد !! بهر حال جلو ضرر را از هر کجا بگیری منفعت است . به امید بازگشت اعتدال به برخی رسانه های دولتی.

☘️آقای شریعتمداری قلم سیخ گونه تان را مدتی کنار نهید تا آرامش به کشور بازگردد!! ✍️محمد حسین مهدیخانی : هر زمان مسئولان اجرایی کشور بخواهند قدمی برای گشایش گره های اقتصادی کشور بردارند آقای حسین شریعتمداری در روزنامه دولتی کیهان که با پول ملت می چرخد مطلب یا گزارشی را می نویسند و مسئولان را در دو راهی قرار می دهند. البته کارنامه ایشان در زمان دولت های گذشته بر اهالی مطبوعات عیان است . متاسفانه در دولت سیزدهم هم دخالت های بی مورد و هزینه ساز ایشان باعث گشته مسئولان اجرایی در بعضی کارها دچار دوگانگی شوند . زمانی که دولت سیزدهم می خواست برجام را نهایی نماید آقای شریعتمداری در کیهان بدین مضمون نوشت: اگر دوماه صبر نمایید اروپاییان به پایتان می افتند و برجام قدرتمندی را به اروپا و آمریکا تحمیل می نمایید . البته ایشان معتقد بود اروپا به علت قطع گاز از جانب روسیه در فصول سرد دچار مشکل خواهند شد و سینه خیز به سوی ایران خواهند آمد ، اما دو ماه به اتمام رسید و اروپا با سینه سپر کردن در مقابل ایران راه حل مشکل گاز را پیدا نمودند. حالا آقای شریعتمداری باید به ملت و دولت جواب پس دهد که چرا در رسانه ای که با پول ملت می چرخد . اندیشه و راه غلط به مسئولان ارائه می نمایند و باعث هزینه به کشور و مردم می شوند و منافع ملی را به خطر می اندازند. باید دستگاه قضایی ایشان را در روزها و ایام حساس ممنون القلم نمایند تا نتوانند برای کشور و نظام هزینه بتراشند . آقای شریعتمداری هر زمان قلم سیخ گونه اش را بر می دارد منافع ملت و کشور را در کاغذی لوله نموده با دقت آنرا سنجاق و آتش زده در مسیر باد قرار می دهند ! این اولین و آخرین تئوری غلط ایشان نبوده و نخواهد بود . ایشان ندانسته و نا خواسته دشمن منافع ملی است . جالبه ، اگر مصلحان اجتماعی بخواهند سخنی یا کلامی در جهت منافع ملی بگویند آقای شریعتمداری زود قلم را برداشته و ایشان را به جرج سوروس و موساد مرتبط می نمایند ، اگر سخنی نگویند آنان را ساکتین فتنه می نامند!! تا زمانی که قلم سیخ گونه دست ایشان باشد ، آش همین است و کاسه همان!! لذا ملت ایران از آقای شریعتمداری عاجزانه خواهش می نمایند اگر قلم مخصوص را زمین نمی گذارند لا اقل منافع ملت و کشور را سنجاق نکرده و در مسیر باد قرار ندهند . آقای شریعتمداری عزیز بگذارید هوای آزادی بیان در کشور در جریان باشد آنقدر از جرج سوروس گفتید و نوشتید که آخرش آقای عبدالرضا داوری به کلام آمدند و توییت کردند که تمام آن سناریوها را من ( عبدالرضا داوری )ساخته و پرداخته می کردم. آنچه باعث تعجب و حیرت اهالی مطبوعات است ،آزادی قلم و بیان بی حد و حصر آقای شریعتمداری است که ضرر و زیانی که ملت و کشور از جانب روزنامه کیهان دریافت می نمایند شاید دشمنان قسم خورده این نظام و مردم نتوانند آنقدر هزینه برای جمهوری اسلامی ایجاد نمایند!! قسمت غمگین تر و پر قصه تر آنست که بعضی از مسئولان اجرایی کشور هم از کیهان خط و رسم می گیرند که این مورد هزینه مضاعف بر منافع ملی است . اگر در اعتراضات و اغتشاشات اخیر روزنامه کیهان و سایر رسانه های دولتی بر مدار اعتدال قرار می گرفتند و راه کار عاقلانه و منطقی ارائه می نمودند شاید یک صدم این هزینه ها بر کشور تحمیل نمی شد !! بهر حال جلو ضرر را از هر کجا بگیری منفعت است . به امید بازگشت اعتدال به برخی رسانه های دولتی.

‍ ☘️از تخم و نهال خشونت میوه شیرین آزادی حاصل نمی شود ! ✍️محمد حسین مهدیخانی : وقتی افرادی بخواهند اعتراضات مسالمت آمیز در جامعه و کشوری را به سوی خشونت متمایل سازند مطمئنا آنها برای آزادی مقدس پا به میدان نگذاشته اند . چون آزادی با خشونت در تضاد است و همخوانی ندارد . آزادی سرور مفاهیم و اصول سیاسی و اجتماعی است . خشونت مادر رذایل و پستی هاست .خشونت از جانب هر فرد و گروهی باشد محکوم است و هرگز اعمال خشونت آمیز به آزادی و سرافرازی منتهی نمی گردد. خشونت باعث از بین رفتن انرژی یک جامعه و ترمز اعمال مسالمت آمیز گروهها و احزاب است . در یک جامعه سالم و پویا کسانی دست به اعمال خشونت آمیز می زنند که راههای گفتگو را نمی دانند یا آنکه مسیر های گفتگو از طرف دولت و صاحبان قدرت مسدود شده باشد.جامعه ای که گرفتار چنین شرایطی باشد همه مردم دچار آسیب می گردند اما آسیب بزرگتر را قشر جوانان و اهل علم و هنر می بینند . جامعه ای که بسوی خشونت در حرکت باشد باید عالمان و اهل اندیشه سکوت مصلحت آمیز را بشکنند با منطق و کلام بدون پوشش به میدان قدم گذارند و خشونت را از جانب هر فرد یا گروهی باشد محکوم نمایند . خشونت آتشی است که هر لحظه بر دامن آن افزوده می گردد و حاشیه نشینان و مصلحت طلبان نیز از شعله های آن در امان نخواهند بود. در بازی خشم و آتش، پیر و کودک ، مسلم و غیر مسلم،زشت و زیبا همه با هم در شعله های خشم خواهند سوخت. قبل از آنکه دیر شود و سرمای فصل سرد همه را سرماخورده نماید باید واکسن گفتگو و مسالمت در جامعه بین صاحبان قدرت و مردم توزیع گردد و جامعه در مقابل ویروس خطرناک خشونت واکسینه شود ! گفتگو تنها راه برون رفت از معظلات اجتماعی و پرهیز از خشونت است . آنانکه خشونت و زور را برای مقابله با خواسته های اجتماعی راه حل برون رفت از معظلات اجتماعی می دانند خود عامل ترویج خشم و خشونت اند. نهال خشونت هر چند به درخت تنومند تبدیل گردد هرگز ثمره شیرین تحویل صاحب باغ نمی دهد . آنانکه در جامعه باد می کارند باید طوفان درو نمایند !! کشاورزی که جو می کارد هرگز گندم درو نمی کند ! پدری که زحمت تعلیم و تربیت فرزندش را با رحمت و مهربانی به جان نمی خرد مطمئنا رحمت و صمیمیتی از جانب فرزند نخواهد چشید . باید دست در دست هم داده و همدیگر را کریمانه در دور میز گفتگو مورد خطاب قرار دهیم ، اتحاد و یکپارچگی کشور را محور و مقصد قرار داده و با انرژی ایران واحد با تنوع قومی ، دینی ،مذهبی بسوی قلعه حرکت نماییم . زمانی که قاصدکها به جای مهربانی ، خشم را به سوی خانه ها ، کوچه ها و خیابانها در روستاها و شهرها به دست کودکان و نوجوانان برسانند آنگاه هر کودکی به جای اسباب بازی، تفنگ در دست گرفته و اتحاد ملی را نشانه می رود.

‍ ☘️چو ایران نباشد تن مباد✍️محمد حسین مهدیخانی : جمهوری اسلامی ایران کشوری با تنوع قومی ، مذهبی ،دینی هر زمان در مدار اتحاد و اعتدال قرار گرفته بسیاری از مشکلات کشور با نیروی ارگانیکی این اتحاد قابل حل گشته است. جنگ 8 ساله ایران نمونه بارزی از این اتحاد بود که همه مردم برای نجات کشور دست به دست هم دادند ،به ندای رهبر کبیر انقلاب لبیک گفتند ، آنانکه توان جبهه رفتند داشتند سنگرها را پر کردند و آنانکه توان مالی داشتند سنگر برای رزمندگان ساختند و ... همه اینها در قالب ایران انجام می شد .زمانی که در جبهه های جنوب فرماندهان آذری لشگرها را هدایت می نمودند بسیجیان و سربازان از همه اقوام با هر دین و مذهبی در آنجا حضور داشتند، کسی از سربازان و لشگریان معترض فرماندهی نبودند ، چون هدف یکی بود ،فقط یکپارچگی ایران . در زمان جنگ یک بسیجی با یک ارتشی و سپاهی برای مردم تفاوتی نداشتند ، همه برای مردم، عزیز و دوست داشتنی بودند ، چون همه احساس مسئولیت در قبال ایران داشتند .فرزند یک مسئول ارشد کشور با فرزند یک کارگر و کشاورز در یک کلاس و مدرسه با هم درس می خوانند و باهم در شادی ها و جشن های مدرسه بودند . خوشبختانه جنگ با تدابیر و درایت پیر جماران به پایان رسید و آرامش دوباره به آغوش ایران اسلامی برگشت . اگر آن اتحاد و همدلی زمان دفاع با درایت مسئولان اجرایی در کشور باقی می ماند و شکوفا میگردید شاید امروز ایران هم یک ژاپن اسلامی در خاورمیانه بود . اما به دلایل متعدد و دنبال کردن منافع فردی بعضی از مسئولان اجرایی و تقسیم مردم به خودی و غیر خودی باعث شکاف طبقاتی در جامعه گردیده و متاسفانه با گذشت زمان این شکاف طبقاتی بیشتر و بیشتر می گردد. آن صفا و صمیمیت های گذشته جای خود را به رقابت های غیر سالم و غیر شایسته سالاری داده و مردم عادی که در همه زمانها پشتیبان نظام و کشور بودند با سیاست های غلط و غیر علمی در شرایط سخت و شکننده قرار گرفته اند. سیاست یکسان سازی تفکر و عقیده در بعضی از مسئولان کوته فکر مردم را به سوی قطب بندی کشانده. مردمی که در زمان دفاع و جنگ احساس یکی بودن داشتند حالا هر کدام به فکر خود شدند !! ایرانی جماعت به خاک و آب و هوای این کشور دلبستگی خاصی دارد ، این دلبستگی همانند خونی است که در رگهایش با هر تپش قلب بالا و پایین می رود و زندگی را به جریان می اندازد . نگاه پاک و عاری از هر غل و غش به این زندگی می تواند کشور را به سوی عزت و سربلندی رهنمون سازد. کشوری که داری تنوع قومی ،زبانی،لهجه ای، دینی و مذهبی است ، خود پتانسیل قوی برای پیشرفت و آبادانی است . آنچه بیش از همه برای مصلحان و منتقدان اجتماعی جالب و در خور تحسین است هنوز اکثریت ایرانیها به ایران واحد و متحد می اندیشند ! این نیرویست که مسئولان اجرایی کشور باید عمیق و آتیه ساز به آن اندیشیده و بنگرند! اکثر مردم کشور به دین و مذهب خاص شان پایبند هستند ، این نشانگر ریشه خداجویی در وجود ایرانیان است . ایرانی در هر کجایی این کره خاکی باشد دلش برای دریا و کویر ایران می تپد ، البته اندک کسانی هم نگران ایران متحدند که آن هم طبیعی است !! اگر مسئولان اجرایی آگاه به مسائل اجتماعی و سیاسی ایران باشند و تفکر خود و دوستان و هم گروهی هایشان را نخواهند به مردم تحمیل نمایند این مردم همان مردم 8 سال دفاع مقدس هستند که اجازه نمی دهند بیگانه ای به خاکشان چپ بنگرد . اما، افسوس عده ای طرز تفکر و سلیقه خودشان را می خواهند در قالب دین و مذهب به تمام ایرانیها تحمیل نمایند و این همان نقطه انشقاق است که دشمنان ایران و نظام جمهوری اسلامی انگشت بر آن گذاشته اند . این همان نقطه ایست که جامعه را به خودی و غیر خودی تقسیم نموده است. این همان نقطه ایست که بعضی از مسئولان آنچه به مردم می گویند خودشان بر عکس آن را عمل می نمایند. این همان نقطه ایست که فرزندان بعضی از مسئولان در اروپا و آمریکا تحصیل و زندگی می نمایند ، جالبه گاها همان مسئولان فرزندان مردم را به خاطر تفکر آزاد اندیشی غربگرا و غرب گدا می نامند!! این نقطه انشقاق باید با گفتگو و کرسی های آزادندیشی در دانشگاهها و دبیرستانها به نقطه اتحاد و همبستگی ختم شود و گرنه آن نقطه به شکاف طبقاتی، دینی ،قومی و مذهبی تبدیل شده و خدای نا خواسته کشور را به سوی پرتگاه می کشانند که آن موقع همه ایرانیان ضرر می نمایند. پس بیایم با پذیرش همه دیدگاهها و سلایق به ایران واحد بیاندیشیم با انگشت خودمان به چشمانمان آسیب نرسانیم . قبول نماییم که دنیای امروز با دنیای دیروز تفاوت دارد، خواسته ها و آرزوهای نوجوانان و جوانان این مرز و بوم با گذشته تغییر اساسی کرده و خواسته هایشان را با تفکر گذشته مان جواب ندهیم و برای مردم و کشور هزینه نتراشیم.http://t.me/alborzkhorram

☘️زیدآبادی: رابطه ایران با روسیه نامتعارف شده! نمی شود به روسیه گفت بالای چشمت ابروست! فوری می گویند این غربگراست! 🔹مردم باید بگویند منافع ما چه هست و چه نیست ◽️احمدزیدآبادی، پژوهشگر سیاسی در برنامه شیوه در شبکه 4 سیما: 🔹بعد از انقلاب مفاهیم ساده را خیلی پیچیده کردیم. استقلال یک بحث ساده است؛ پیچیده نیست. ایران همیشه استقلال داشته است؛ استقلال سرزمینی. 🔹بعد از دوران استعمار این مفهوم استقلال تفکیک معنایی پیدا کرد. بدین صورت که چپ ها گفتند درست است که از استعمار کلاسیک جدا شدیم اما تحت استعمار نو قرار گرفتیم. 🔹واقعیت این است که جهان ما متشکل از حدود 200 واحد جغرافیایی یا کشور است، بدین اینها روابط متقابل پیچیده ای بوجود آمده و هیچ کدام بی نیاز از دیگری نیستند. باید ببینید نیاز شما چیست. اصل این بده بستان بین همه کشورها هست، از این رو وقتی استقلال صحبت می کنیم عمدتا منظور این است که یک کشور خود مردمش منافع ملی را تعریف کنند. مردم باید بگویند منافع ما چه هست و چه نیست. نمایندگان قانونی آنها سپس آن را مبنای روابط با دیگر کشورها قرار دهند. اما اینکه با همه کشورها گفت و گو کرد و با همه کشورها باید ارتباط داشت این منافی استقلال نیست. 🔹در کشور ما جوری صحبت می شود که در تمام این دنیا دو سه کشور مستقل هستند! وقتی می گوییم هند بلااستثنا با همه ارتباط دارد، بهترین روابط را با آمریکا دارد. گویی کره شمالی و کوبا و ونزوئلا و جمهوری اسلامی ایران و یکی دو تا دیگر مستقل هستند و بقیه وابسته هستند؛ وابسته به چه کسی؟! 🔹نفی مذاکره هر کشوری اساسا هیچ ربطی به استقلال ندارد؛ اگر باشد به سیاست های دیگری مربوط می شود که نمی خواهند بیانش کنند، شاید از آن سودی می برند. همه کشورها تقریبا هم روابط دارند و با هم حرف می زنند. حتی آن کشورهایی کوچک در حاشیه خلیج فارس که مثال زدند آنها هم سطحی از استقلال رای دارند. 🔹در همین ماجرای اخیر دیدید که وقتی پای نفت وسط آمد و آمریکا گفت تولید را بالا ببرید بالا نبردند. رژیم شاه هم درجه ای از استقلال داشت، البته خطاهایی می کرد. مهم این است که شما منافع خود را تعریف کنید، مردم بتوانند با سازوکارهای دموکراتیک منافع را تعریف کنند. 🔹انقلاب ایران وقتی آمد بخش سیاست نه شرقی و نه غربی را مطرح کرد؛ این سیاست یک مقداری ریشه در دیدگاه های سید حسن مدرس و دکتر مصدق داشت. این دیدگاه ها پایه گذار جنبش عدم تعهد هم شد. به معنی روابط نداشتن با شرق و غرب نبود؛ به معنی عدم توازن بین روابط بین شرق و غرب بود. 🔹بعد از فروپاشی شوروی به ویژه در سالهای اخیر که پوتینزیم حاکم در روسیه شد توازن به هم خورد. رابطه نامتعارفی با روسیه برقرار شده است. به طور مثال ادعای پهپادهای ایران در جنگ اوکراین می خواهد را در سازمان ملل می خواهد پیگیری کنند. نمی شود گفت بالای چشم روسیه ابروست. در عوض هیچ رابطه ای با آمریکا نیست. مهم این است که چه می گیرید و چه می دهید. مگر هر کسی با آمریکا رابطه دارد استقلالش نقض شده است؟ ما دچار معضل مفهومی شده ایم و هم مصداقی راه را گم کرده ایم. استقلالی که از آن صحبت می کنیم می خواهد برای ما چه کند؟ می خواهید با آن چه کنید؟ 🔹در سطح شخصی من می خواهم بمیرم ولی استقلال را حفظ کنم ولی در سطح کشور که این طور نیست. استقلال باید به پرستیژ شما در سطح بین الملل کمک کند، ولی اگر به همه چیز شما آسیب زد، می پرسند استقلال می خواهیم چه کار؟! الان این برای مردم زیر سوال رفته است.