شهر خوب ساختنی است

غزل غزل چو سرودند، شاعران بروجرد که صد بهار نیارزد، به یک خزان بروجرد کنون من از تو چه گویم دیار خرم و دلکش چو هر زبان نتواند کند بیان بروجرد به عرش باشم اگر باز، مرغ دل زندم پر که باز سجده کنم من بر آستان بروجرد به روی سنگ مزارم کنید حک به خط خوش دو صد بهشت نخواهم به خاکدان بروجرد هزار مرد هنرور، هزار رستم دستان نهاده پای به دوران، ز مردمان بروجرد دگر سفر نتواند کند به شهر و دیارش پرنده ای که زند پر در آسمان بروجرد ز کوههای بلند و ز رودهای خروشان شنیده ام که بپرسند از نشان بروجرد بیا که سفره دل را به نان عشق گشوده به روی عابر خسته، به میهمان بروجرد🌺 ✍🏻شعر:استاد رضا کماسی #بروجرد_برفراز_تپه_چغا 📸ایوب @Boroujerdia_94 👈بروجردیا

با لیوان و حوله به ایران کمک کنیم. (محمد فاضلی – عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی) ✅ استفاده از آب‌سردکن‌های محل کار من – و هر جای دیگری – روزانه صدها لیوان پلاستیکی یک‌بار مصرف را راهی طبیعت می‌کنند. لیوان‌های پلاستیکی یک‌بار مصرف در اتاق‌های متعدد محل کارم هم وجود دارند (اگرچه روز اول همه را برچیدم و به جای‌شان دو لیوان شیشه‌ای قرار گرفت). دستمال کاعذی بسیاری در سرویس‌های بهداشتی محل کار من مصرف می‌شود. سطل زباله را که باز می‌کنید، فقط دستمال کاغذی‌های مچاله‌شده را می‌بینید که برای خشک کردن دست و صورت کارکنان استفاده شده‌اند. ✅ تولید لیوان‌های پلاستیکی و دستمال‌ کاغذی، آب بسیار نیاز دارد و دور ریختن آن‌ها نیز آلوده‌کننده محیط‌زیست است. تصور می‌کنم می‌شود برای مقابله با این آلودگی و مصرف آب کارهای زیادی کرد از جمله اکنون که به روزهای آغاز سال نو نزدیک می‌شویم و بازار عیدی دادن مردم به یکدیگر و مدیران به کارکنان داغ است، می‌شود کارهایی کرد. ✅ مدیران می‌توانند به کارکنان دستگاه‌ها یک بسته هدیه محیط‌زیستی بدهند شامل یک عدد لیوان سرامیکی زیبا (ترجیحاً ساخت سفال‌سازی‌های خودمان در لالجین و بقیه سفال‌سازی‌های کشور) و یک عدد حوله کوچک برای خشک کردن دست و صورت (آن هم ترجیحاً تولید نساجی‌های خودمان یا حتی حوله‌های بافت صنایع دستی)؛ بعد هم لیوان‌های پلاستیکی را از دستگاه‌های آب‌سردکن جمع کنند. ✅ این بسته محیط‌زیست‌گرا را می‌توان در همایش‌ها نیز به حضار داد، بچه‌های مدرسه‌ای هم می‌توانند یک بسته آن‌را دریافت کنند، و در کنار سررسیدهای مخصوص سال نو یا به جای آن، به دوستان هدیه داد. کارکنان می‌توانند با لیوان‌های سفالی خودشان در جلسات حاضر شوند و آب را در آن‌ها بنوشند و سازمان‌ها لیوان‌های یک‌بار مصرف را از سر میز جلسات اداری بردارند. ✅ می‌پرسید پس میهمانان سازمان چه کنند؟ تعداد محدودی لیوان‌های کاغذی چندبار مصرف که در دنیا نیز استفاده می‌شود و برای استفاده مکرر قابلیت تا شدن دارند، قابل جایگزینی هستند. ✅ شاید پیش خود فکر کنید نشدنی است. اما من همکاری دارم که می‌گوید سی سال است از همین حوله‌های کوچک به جای دستمال کاغذی‌ها و از لیوان سفالی‌اش به جای لیوان‌های پلاستیکی استفاده کرده است. باور کنیم شدنی است: هر کارمند یک حوله کوچک، هر کارمند یک لیوان سفالی و هر دو ساخت ایران. این بی‌گمان موفقیتی کوچک را خواهد ساخت، اما ما می‌توانیم ملت موفقیت‌های کوچک کوچکی باشیم که روی هم بزرگ می‌شوند و ما را بزرگ می‌کنند. اگر توانستیم با یک لیوان و حوله ساده به ایران کمک کنیم، کارهای بزرگ‌تر را هم انجام خواهیم داد. ✅ نقدهای این ایده را برایم بنویسید، و اگر آن‌را خودتان یا در سازمان‌تان به‌کار بستید، درباره واکنش به آن و اثرش برایم بنویسید. همه را جمع‌بندی کرده و منتشر می‌کنم. #محیط_زیست_حوله_لیوان (این متن را اگر می‌پسندید، برای دیگران هم ارسال کنید.) @eshtaadd

آنچه در زندگی دشوار است این است که وقتی کسی کاری می کند یا چیزی می گوید که از قلب بسته‌اش ناشی می‌شود، ما از تمرکز خارج نشویم و به خاطر آنها درِ قلب‌مان را نبندیم. این خیلی دشوار است ولی رشد همینطور رخ می دهد. ما این شرایط را تجربه می‌کنیم تا یاد بگیریم تبدیل به آدمهایی شویم که مرکز عشقِ درون‌مان را برای خودمان باز نگه داریم، صرف نظر از اینکه دنیا چه به سویمان پرتاب می کند. مارینه ویلیامسون

هر ذره که در هوا و در هامونست نیکو نگرش که همچو ما مجنونست هر ذره اگر خوش است اگر محزونست سرگشته خورشید خوش بی چونست مولانا

در این سال جدید: به هوش باش دلی را به سهو نخراشی! صائب تبریزی

زندگی را رنگ‌ باید...

فیلم جشن به‌پیشواز نوروز سال 1400 فیروزبهرام لینک فیلم در کانال آپارات: https://www.aparat.com/v/hy87B

کودکان را دریابید سلامت روان آنها به خطر افتاده است تعطیلات نوروز را فرصتی قرار بدهید برای #بازی و #شادی و #تفریح کودکان #درس و #گوشی را دو هفته کنار بگذارید

آفتاب ار ندهد تابش و نور پس بدین نادره گنبد چه کند؟ "مولانا" بیست و هفت اسفند زادروز مردی ست که در نقشی "نه شرقی، نه غربی _ انسانی"، بر صحنۀ یگانۀ زندگی به خوبی درخشید. باری؛ زادروز مردی است که تصویر زندگی اش انعکاس یافته از پرتو جان هایی ست که از جانِ جانان حکایت دارند. هنر روشنی بخشِ زندگیِ مردانی همچون استاد عبدالحسین زرین کوب، در بازتاب پرتوِ سراپا جان و پُر از رمز و راز انسان هایی است که فهمِ آنها در مسیر "کاروان حله" نه تنها از قصور مخاطبان بلکه از فرطِ پرتو درخشانِ جانِ آن بزرگ خاندان معنوی ایرانی، مبهم بوده است. از همین رو، فهمِ آن اندیشه ها بواسطۀ هنر زیستنِ مردانی همچون زرین کوب - زیستنی توأمان در علم و عمل که از دانشی عمیق و وسیع و عملی پاک و بی ادعا حکایت دارد، هموار گشته است. آن مرد، سیمای پُر نقش و نگارِ "روزگاران ایران" را از قبل تا بعد از اسلام، نه تنها در ترازوی تاریخ به تصویر کشید، شناسنامۀ دیرپایش را نیز در "کاروانی از اندیشه" که "در قلمرو وجدان" سیر می نمود در "یادی مداوم"، به اهل معرفت نُمایاند. برای او " تاریخ در ترازو " بود. از همین رو ،"دو قرن سکوت" را به حرف آورد و عاشقانه "کارنامۀ اسلام" را از "بامدادِ اسلام" ورق زد و در بستر فرهنگِ اسلامِ ایرانی، با "یادداشت ها و اندیشه ها"، "چیزهای نو" گفت و "از چیزهای دیگر" نیز غافل نشد. او خود "شعری بی دروغ و بی نقاب" بود. نقادیِ موشکافانه اش به ادبیات جان تازه ای بخشید و مبدع "نقد ادبی" گردید. از تنگ چشمان نبود و در "حدیث خوش سعدی" از زمرۀ تماشاکنانِ بوستان و گلستان شد. بی گمان شاهنامه برای او روشن ترین و کامل ترین تصویر از جهان هستی محسوب می شد. از همین رو، حکیم فردوسی در پیش چشمانش خوش درخشید و در "ناموَر نامه" از او بسیار گفت. "در جستجوی ناکجاآباد" با شنیدن "صدای بال سیمرغ"، هر آنچه را که غیر ممکن بود "نقشِ بر آب" دانست. "فرار از مدرسه" را تجربه کرد و "تصوّف را جستجو". او با در دست گرفتنِ "شعلۀ طور" "از کوچه رندان" گذر کرد. در نیستان غربت زدۀ روزگار، از "سرّ نی" گفت و "بحر را در کوزه ای" گنجاند. با اینکه "نردبان آسمان" اش را شکستند اما دست از طلب بر نداشت و در "دیدار با کعبه جان"، "پله پله تا ملاقات خدا" رفت تا "حکایت همچنان باقی" بماند. زادروز استاد زرین_کوب فرخنده باد!

وظيفه من به‌عنوانِ حامی زن و زنانگی، جنگ و رقابت با مردان در دنيایِ آنها نيست. چنین جنگی بسیار آسان و متاسفانه در نهايت بسیار غير سازنده است. كار اصلی و سختِ من زندگی كردنِ كامل به‌عنوانِ یک انسان و به‌خصوص به‌عنوان یک زن و لذت بردن از كل وجودم و فهمِ جايگاهم در جهان هستی است! - مادلين لانگل