دیـرزی

«اجبار» گر دين تو اجبار شد حال خدا بد می‌شود آن كودك هم در مدرسه از چوب تر رد می‌شود گرعشق را با نام دين مغلوب اميالت كنی از فتنه‌ی شيطانيت خالق چو مرتد می‌شود چون شان آدم شد دنی پتياره‌گی افزون شود هر گوشه‌ی بيغوله هم از جنس مشهد می‌شود در عصر طوفان دغا هر دم رسد درد و بلا آن جاعل اغلاط‌گو، هاتف، به سرمد می‌شود خورشيد گردد مات خود بيگانه از مرآت خود در مسند اثبات حق قاضی مردد می‌شود گرگان همه چون ميش رو، سوك سحر در پيشِ رو تاراج گر بس زشت رو، هر دم مويد می‌شود خون سحر چون آبِ جو، جاری بود در كو به كو هر قله‌ی شبديزگون بر راه، مقصد می‌شود از بيخ و بن گردد رهی دل مايه‌های فرًهی هر ابله بيغاره‌گو، گويی كه احمد می‌شود در آسمان خشكد همی، ابرينه باران دم به دم ديگر نمی‌بينی قزح هر رنگ اسود می‌شود دنيا شود ماتم‌سرا محزون از آن چنگ و نوا هر ناخلف گنديده‌پی مولای امجد می‌شود "گلشن"، ز گل گردد تهی غارت شود سرو سهی هر فاخر شاهنشهی، آيت، ز مفسد می‌شود! ✍#محمدرضا_عطاری_گلشن 🎤#مازیار_اعتمادی #دیرزی 🔆@dirzee_ir

هر عصر از کبوتری به کبوتری پیِ آشیانه می‌گردم. حالا که درخت‌ها را بالا برده‌اند می‌شود نبشِ بهار چند فروردین را پشتِ شیشه دید. چند برگِ پاییزی را نبشِ انار. نبشِ دیدار گیلاس از یادرفته را. می‌خواهم به اجاره رفتنِ این موی سفید را نبشِ برف ببینم. برمی‌گردم به کبوتری که لای بال‌های‌اش... آشیانه می‌کند. #یزدان_سلحشور #دیرزی 🔆 @dirzee_ir

ناله مرغِ اسیر این همه بهرِ وطن است مَسلَکِ مرغِ گرفتارِ قفس همچو من است همّت از بادِ سحر می‌طلبم گر ببرد خبر از من به رفیقی که به طَرفِ چمن است فکری ای هم‌وطنان در رَهِ آزادیِ خویش بنمایید که هرکس نکند، مثلِ من است خانه‌ای کو شود از دستِ اَجانِب آباد ز اشک ویران کُنَش آن خانه که بِیت‌ُالحَزَن است جامه‌ای کو نشود غَرقه به خون بهرِ وطن بِدَر آن جامه که ننگِ تن و کم از کفن است جامه زن به تن اولی‌تر اگر آید غیر ز آنکه بیچاره در این مملکت امروز زن است آن کسی را که در این مُلک سلیمان کردیم ملت امروز یقین کرد که او اَهرِمَن است همه اشراف به‌وصلت‌خوشِ همچون خسرو رنج‌بر در غمِ هجران تو چون کوهکن است عارف از حزبِ دموکرات خلاصی چون مور مَطَلَب ز آنکه خلاصیِ تو اندر لگن است #عارف_قزوینی #دیرزی 🔆 @dirzee_ir

نقش - شعری از #سهراب_سپهری شرحی از #رشید_کاکاوند ... امشب باد و باران هر دو می‌کوبند: باد خواهد برکند از جای سنگی را و باران هم خواهد از آن سنگ نقشی را فرو شوید. هر دو می‌کوشند. می‌خروشند. لیک سنگ بی محابا در ستیغ کوه مانده برجا استوار، انگار با زنجیر پولادین. سال‌ها آن را نفرسوده‌است. کوشش هر چیز بیهوده‌است... #دیرزی 🔆@dirzee_ir

نگاه کن، یک سرزمین است.. در جایی باران، و در جایی دیگرش خشکسالی بی‌مانند! چرایش را هیچ می‌دانی؟ ابرهای این فصل، خلعت آب را؛ تنها به زمینی می‌بخشند که سال پیشترش اردوگاه ملخان نشد و تن به تسلیم در نداد. #شیرکو‌_بیکس #دیرزی 🔆 @dirzee_ir

خواب‌آلوده هنوز در بستری سپید صبحِ کاذب در بورانِ پاکیزه‌ی قطبی. و تکبیرِ پُرغریوِ قافله که: «رسیدیم آنک چراغ و آتشِ مقصد!» ــ گرگ‌ها بی‌قرار از خُمارِ خون حلقه بر بارافکنِ قافله تنگ می‌کنند و از سرخوشی دندان به گوش و گردنِ یکدیگر می‌فشرند. «ــ هان! چند قرن، چند قرن به انتظار بوده‌اید؟» و بر سفره‌ی قطبی قافله‌ی مُردگان نمازِ استجابت را آماده می‌شود شاد از آن که سرانجام به مقصد رسیده است. #احمد_شاملو #دیرزی 🔆 @dirzee_ir

آن‌جا که تو ایستاده‌ای زیر زنجموره‌ی برف مذاب لحن آوازت پیدا نیست آن‌جا که تو ایستاده‌ای دشواری اشیا بر بام‌ها انبار می‌شود ودرخت‌ها و خانه‌ها زیر هجوم پرنده‌های کبود فرو می‌ریزند میان سیاره‌های برف و روزنه‌ی بخت تو در دوایر متروک چهره‌ای دیگر داری ... #شاپور_بنیاد #دیرزی 🔆 @dirzee_ir

مرگ عقاب | #پرویز_ناتل_خانلری شرحی از #رشید_کاکاوند گشت غمناک دل و جان عقاب چو از او دور شد ایام شباب دید کش دور به انجام رسید افتابش به لب بام رسید باید از هستی دل بر گیرد ره سوی کشور دیگر گیرد خواست تا چاره ناچار کند دارویی جوید و در کار کند ... #دیرزی 🔆@dirzee_ir

یاری کن ای نفس که درین گوشه‌ی قفس بانگی بر آورم ز دل خسته‌ی یک نفس تنگ غروب و هول بیابان و راه دور نه پرتو ستاره و نه ناله‌ی جرس خونابه گشت دیده‌ی کارون و زنده رود‌ ای پیک آشنا برس از ساحل ارس صبر پیمبرانه‌ام آخر تمام شد‌ ای آیت امید به فریاد من برس از بیم محتسب مشکن ساغر‌ای حریف‌ می‌خواره را دریغ بود خدمت عسس جز مرگ دیگرم چه کس آید به پیشباز رفتیم و همچنان نگران تو باز پس ما را هوای چشمه‌ی خورشید در سر است سهل است سایه گر برود سر در این هوس #هوشنگ_ابتهاج #دیرزی 🔆 @dirzee_ir

‍ «پیروز و پریزاد» را از نزدیک در تالار وحدت به دیدن نشستم. آفرینه‌یی ادبی موسیقیایی کم نظیری است. چه در نوازندگی چه آواز و چه نمایش‌خانه‌اش، در هم تنیدگی شگفت‌انگیزی دارد. علی قمصری جدای از مهارت و اصالت در نواختن تار نشان داد که در خلق چنین هنرهایی نیز چالاک است! «پیروز و پریزاد» را می‌شود از انگشت‌شمار آفرینه‌های ادبی موسیقایی ایرانی بدانیم که دادارش اصل رعایت چند معنایی را در نوآوری قرار داده چراکه نه برداشتی از ادبیات باستانی است و نه گذارنده‌ای از اپراها و ترانه‌نماهای غربی... آغازه‌های نوآوری در دم به دم آن کوهه می‌زند و ترنم و تحریرهای ایرانی، چنگ و کوبش و خنیاگری مدبرانه تا فرجامش بیننده را به ساحل فراغت و آسایش می‌رساند. حکایتش از پادشاهی است که آهنگ آن کرده در یک دعوت همگانی یکی از دخترانش (پریزاد) را به پیوند مردِ شایگان سرزمین‌اش برساند، و بر خلاف انتظارش مرد جنگنجو و منتفذی در کار نبود چراکه هماوردی بین خنیاگران به‌چشم آمد. بخت به نام پیروز افتاد هر چند نافرجام..! و شاید باید گفت: ای مرد خطرباز می‌شود با عبادت یک زن آزاده، هنوز به زمین سبز آزادی انسانی رسید! دیدنش خالی از لطف نیست... #مازیار_اعتمادی #پیروز_پریزاد #علی_قمصری #تالار_وحدت #تار #دیرزی 🔆 @dirzee_ir