حَمیدوُو‌بَرگِ‌بیدوُو

وقتی اومده برای دعوا ولی آخرش به شام مفصل دعوتت میکنه. @hamidoobargebidoo

شاید کمی teenager ی بنظر برسد اما تنها فوتبالیست معاصر که میشناسم و بنظرم شایسته است عکسش را بر دیوار اتاق داشت، بی تردید #تونی_کروس است. با احترام به مارادونا و مسی و رونالدوها و زیدان و حتی پله برزیلی من تونی کروس را بهتر از همه شان میدانم. شاید دریبل زن نباشد، یا در نوک پیکان حمله بازی نکند. شاید بلد نباشد مثل ابراهیموییچ رسانه پسند و مفتخرانه حرف بزند یا فیگور خاصی بعد گل زدن بگیرد اما نقشی که در زمین فوتبال و زندگی اجتماعی دارد از همه‌‌شان پر رنگ‌تر است. تونی کروس با پیراهن آلمان قهرمان جام جهانی شده، با پیراهن بایرن و رئال مادرید همه‌ی جام های اروپایی و باشگاهی ممکن را کسب کرده و حالا در آستانه سی و پنج سالگی هنوز تاثیر گذار، فعال و باهوش است. @hamidoobargebidoo

🗣 داریوش 🎧 پشت فرمون راحتی با اپلیکیشن ‌

سهیل رفیقمان به اتاق همسر و دو دوست دوچرخه سوار تور دوچرخه سواری آذربایجان برگزار کرده‌اند، هر روز به صفحه شان سر میزنم ببینم کجا رفته اند امروز دیدم در مسیر شرق دریاچه ارومیه اند و سهیل سوال مهمی مطرح کرده. این پرسش مهمی است پیشتر از ایران در فرانسه، اسپانیا، مکزیک و حتی چین مطرح بوده. میخواستم بدانم پاسخ شما چیست. @hamidoobsrgebidoo

و اما یک پرسش: این چند روز که در حجم عظیم سبز منطقه و فراتر از انتظارم رکاب می‌زدم، پرسشی در پندارم چرخ میخورد. برای فهمیدن این حجم از سبزی منطقه کافیست گوگل مپ خود را در همین شهر مراغه تا بناب فوکوس کنید. در واقع ضلع شرقی دریاچه ارومیه در نهایت وسعت و‌ حجم سبزی و باغی است و مزارع کشت شده تقریباً همه خاک را در برگرفته است. بعضی از دوستان هم چون خود ما که در بطن موقعیت حضور داشتیم از دیدن تصاویر سرسبزی، به‌به گویان شدند و انبساط خاطر یافتند. اما پرسش، که برای من پر هیبت بود و پاسخی در حال حاظر برای آن نیافتم، با همرکابانم در میان گذاشتم و اینک نیز تمایل دارم با شما در میان گذارم: در حالیکه در جاده خاکی بین باغات و کانال بزرگ آب در حال رکابان شدنیم، از سرو‌چمان پرسشی که چند ساعت است در جانم مور مور میکند را مطرح میکنم. میدانی این آب از کجا و به چه قیمت است دیگر؟ متعجب میشود و به نشانه ندانست سر تکان میدهد. پاسخ میدهم این آبی است که قرار بود به دریاچه اینک تقریباً خشک ارومیه بریزد. با سد سازی های گسترده و انتقال آب شهر ها و روستاهای اطراف سطح زیر کشت زمین را چندین برابر کردند( اطلاعات آماری آن در خاطرم نیست) و اینگونه دریاچه نحیف و لاغر و مردنی شد. حال پرسشم این است: دریاچه چون گذشته زنده و پر و شاداب باشد یا اینکه باغات مردم سرسبز و شاداب بماند و حال مردمانش خوب بماند؟ گویا نیاز به یک چنین تصمیمی است. این یا آن؟ دادن حق آبه دریاچه همانا و کم شدن و نحیف شدن حجم باغات و مزارع مردمان همانا. کدام این دو یا کدام راه سوم؟ برای پاسخ به این پرسش میتوان احساسی ، رئال، واقع بینانه، فلسفی، آینده نگر، و... بررسی کرد. لطفاً شما هم اگر پاسخی داشتید در میان بگذارید. لطفاً شما هم به این پرسش بی اندیشید. چرا که پاسخ تک تک ماست که کیفیت و نگرش ما در زیستن امروز فلات ایران و سرزمین را مشخص می‌کند. حال مردمان اطراف دریاچه بسیار خوب بود این را میشد از شیرینی سازی عظیم خوشه مهری( روستایی که شهر سده است) با ارتفاع سقف چهارمتری و شیرینی های رنگ به رنگ و خامه ای و گرابیه در اجاقش تشخیص داد اما حال دریاچه ارومیه بد است. با آنکه از نزدیک آن عبور کردیم جز بیابان چیزی ندیدیم لطفاً به این پرسش که حاصل لحظه لحظه رکابان بودن در دل سایه سار باغات با نگاهی در افق و چشم انتظار دیدن دریاچه بود بی اندیشیم. https://t.me/parrchenan