شعر و ادب دانشگاه مازندران

گل شکفته! خداحافظ! اگرچه لحظهء دیدارت شروع وسوسه‌ای در من به نام دیدن و چیدن بود... #حسین_منزوی @umzpoem

سلام خدمت همه دوستداران شعر و ادب🍃 کانال جدیدی برای کانون شعر و ادب دانشگاه مازندران تشکیل دادیم و قراره این کانال طی چند روز آینده بسته بشه ممنون میشیم ما را در کانال جدید پیگیر باشید و حمایت کنید😊🙏 @umz_poem @umz_poem @umz_poem جلسات هفتگی کانون هم این ترم در سایت وبینار تشکیل خواهد شد زمان دقیق ان به زودی اعلام می شود @umz_poem

سلام خدمت همه دوستداران شعر و ادب🍃 کانال جدیدی برای کانون شعر و ادب دانشگاه مازندران تشکیل دادیم و قراره این کانال طی چند روز آینده بسته بشه ممنون میشیم ما را در کانال جدید پیگیر باشید و حمایت کنید😊🙏 @umz_poem @umz_poem @umz_poem جلسات هفتگی کانون هم این ترم در سایت وبینار تشکیل خواهد شد زمان دقیق ان به زودی اعلام می شود @umz_poem

اگر نبود ، به جز پیش پا نمی دیدیم همیشه عشق ، همان دیده ی جهان بین بود #حسین_منزوی @UMZPOEM

پاییز🍂 صدا : حجت اشرف زاده شعر : علیرضا بدیع @UMZPOEM

گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند چون میکنند با غم بی همزبانیم #شهریار @UMZPOEM

بخت آیینه ندارم که در او می نگری خاک بازار نیرزم که بر او می گذری من چنان عاشق رویت، که ز خود بی خبرم تو چنان فتنه ی خویشی، که ز ما بی خبری گفتم از دست غمت سر به جهان در بنهم نتوانم که به هر جا بروم در نظری به فلک می رود آه سحر از سینه ی ما تو همی برنکنی دیده ز خواب سحری خفتگان را خبر از محنت بیداران نیست تا غمت پیش نیاید ، غم مردم نخوری #سعدی @UMZPOEM

دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس نسیم روضه شیراز پیک راهت بس فلک به مردم نادان دهد زمام مراد تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس #حافظ @UMZPOEM

شب را تا صبح مهمان کوچه های بارانی خواهم بود و برگ برگ دفتر غمگینم را در باران خواهم شست... آن گاه شعر تازه ام را _که شعر شعرهایم خواهد بود_ بادست های شاعرانه ی تو، بر دفتری که خالیست خواهم نوشت... ای نام تو تغزّل دیرینم، در باران! یک شب هوای گریه یک شب هوای فریاد امشب دلم، هوای تو کرده است.... #حسین_منزوی @UMZPOEM

بر سیم های برق و امروز آنقدر شفافیم که قاتلان درونمان پیداست و دریای شهرمان چنان خسته است که عنکبوت بر موج هایش تار می بندد   کاش کسی این مارها را عصا کند و کاش آنکه استخوان هایم را می لیسید شعرهایم را از بر نبود   زنبورها را مجبور کرده ایم از گل های سمی عسل بیاورند و گنجشکی که سال ها بر سیم برق نشسته از شاخه ی درخت می ترسد   با من بگو چگونه بخندم؟ وقتی که دور لب هایم را  مین گذاری کرده اند   ما کاشفان کوچه های بن بستیم حرف های خسته ای داریم   این بار پیامبری بفرست که تنها گوش کند. #گروس_عبدالملکیان @UMZPOEM