گالری هفت سنگ

من ایمان دارم که بازمی‌گردی طبیعت بازت می‌گرداند به همانجا که قول داده‌ای من نگران نیامدنت نیستم نگرانم آنقدر دیر بیایی که چیزی از من نمانده باشد نگرانم که وقتی بیایی جای خالی‌ام برایت مرثیه‌ام را بخواند نگران روزهای پیری توام وقتی با موهای سفید و پشت خمیده یک عمر سوگ مرا به دوش می‌کشی؛ وقتی لنگان لنگان تمام زمین را به دنبال کسی می‌گردی که روزی با دستان خودت گورش را در قعر زمین کندی؛ وقتی به سختی تلاش می‌کنی چیزی از من پیدا کنی و دریغ... من نگران آن روز توام که سیگار پشت سیگار نفست را می‌گیرد تا در غبار دود سیگارها به زحمت لبخند مرا به یاد بیاوری لبخندی که به انتظار تو بر لب‌هایم ماسید.... من دیر یا زود به پایان می‌رسم ترس من از خودم نیست من نگران توام تو باور می‌کنی که من چقدر نگران دیر رسیدن توام؟؟؟!!!.... + به اینهمه نفرت و بیزاری امروزت از من نگاه نکن، زندگی اگر منصف باشد به تو خواهد گفت چگونه عاشقت بودم و تو را به مرز حسرت ابدی داشتنم خواهد رساند.... نگرانم وقتی پشیمان می‌شوی من خاطره‌ای دور شده باشم در قاب‌ها و نتوانم برای دلتنگی‌ات کاری کنم....

بودنت همه چیز بود؛ حتی نبودنت از بودن باقی انسان‌ها بهتر است. همینکه می‌دانم جایی ازین جهان نفس می‌کشی، تحمل این جهانِ بی‌آبرو ممکن می‌شود. برای ریه‌های بیمارِ من، شوق بلعیدن هوایِ جهانی که جایی از آن تو نفس کشیده‌ای، هر نفس مرگ را به نفسی دیگر به تعویق می‌اندازد... + ابی_ هیچ وای، گریه‌مون هیچ، خنده‌مون هیچ باخته و برنده‌مون هیچ تنها آغوش تو مونده، غیر از اون هیچ ای، ای مثل من تک و تنها دستامو بگیر که عمر رفت همه چی تویی، زمین و آسمون هیچ

به من قول بده در کنار او خوشبخت شوی. فراموش نکن بهای خوشبختی تو در کنار او را، من با نابودی‌ام دادم؛ اگر تو خوشبخت نشوی من بیهوده تباه شده‌ام به من قول بده در کنار او خوشبخت باشی قول بده! از همان قول‌هایی که به من دادی!!!.....

اگر و فقط اگر! می‌دانستم آنچه جدایمان کرده جبر بوده و نه انتخاب، باز دلیلی برای شادی می‌ماند؛ اقلا می‌دانستم تو دوستم داشتی اقلا می‌دانستم آن حرف‌ها حقیقت داشت اقلا می‌دانستم روزگاری محبوب مردی بودم که نامش عشق بود... آه... آه و افسوس که من هرگز انتخاب تو نبودم... آه ازین انتخاب جبری... تو همیشه معتقد بودی زندگی جبر و ناگزیر است و من عمیقا باور داشتم اختیار و انتخاب است. می‌بینی چگونه زندگی به هر دویمان پوزخند زد؟! تو به اختیار انتخاب کردی و من ناگزیر به پذیرش جبرِ انتخابِ تو شدم... + عمریست میان ماندن و رفتن معطلیم لعنت به جبر دائمی انتخاب‌ها 《مهدی موسوی》

نمی‌‌دانم اکنون تو در کجای این جغرافیایی، و ناگزیر هر کجای این سرزمین که زلزله و سیل و جنگ و آواری بشود اول قلب من است که ویران می‌شود...

من وقتی که پیامات میومد😊 +آن عهد یاد باد که از بام و در مرا هر دم پیام یار و خط دلبر آمدی 《حافظ》

منجمین گفته‌اند امشب کوتاه‌ترین شب سال است اشتباه می‌کنند شب‌های بی تو همه یلدا هستند سرد و طولانی و بی سپیده پر از کابوس... یک فصل شد که نیستی یک فصل درد یک فصل کابوس یک فصل دلتنگی... چه بهار بدنامی بود...

من تو را، و هرچه مربوط به تو بود، با قلبم به خاطر سپردم! اگرنه حافظه ذهن من همان دانش‌آموز کودنیست که هرگز نمره کامل نگرفت! من حافظه خوبی ندارم من تو را خوب از بَر شده‌ام♥

من تقویم خودم را دارم تقویمی که روز و ماه و سالَش به نام توست. تقویمی که بهارش از تو آغاز می‌شود و هرکجا کم بیارمت سوز زمستان می‌وزد! در تقویم من فقط روزهایی عمر حساب می‌شوند که ردی از تو دارند و باقی عمر تکرار توست. امروز برای من ۳۱خرداد همان سال است، نه امسال! سال‌ها قبل، امروز باید می‌آمدی؛ و من سال‌هاست درین روز پیراهن گلدار می‌پوشم، به موهایم گل یاس می‌آویزم و به درگاه در منتظرت می‌مانم... تو تقویم منی تو پُر تکرارِ غیرتکراریِ منی. هر بار می‌شود دوباره از نو عاشقت شد و خیال کرد ایندفعه شاید حول حالنا الی احسن الحال بشود. + بهار غم آلود_عماد رام هر بهاری که آید یادم آید از آن شب...