قدح‌های نهانی

نقل است که صادق از ابو حنیفه پرسید که: «عاقل کیست؟» گفت: آنکه تمییز کند میان خیر و شر.» صادق گفت: بهایم نیز تمییز توانند کرد، میان آنکه او را بزنند و آنکه او را علف دهند.» ابوحنیفه گفت: نزدیک تو عاقل کیست؟» گفت: «آنکه تمییز کند میان دو خیر و دو شر تا از دو خیر، خیر الخیرین اختیار کند و از دو شر خیر الشرّین برگزیند.» ذکر امام جعفر بن محمدالصادق، در کتاب تذکرة الاولیاء عطار

بخشی کوتاه از سخنرانی مارتین لوتر کینگ در تاریخ ۱۷ جون ۱۹۶۷ با عنوان "Going to the ballot box"

بخشی کوتاه از سخنرانی مارتین لوتر کینگ در تاریخ ۱۷ جون ۱۹۶۷ با عنوان "Going to the ballot box"

بخشی کوتاه از سخنرانی مارتین لوتر کینگ در ۱۹۶۷ درباره استفاده از صندوق رای ‌@qadahha

ما باید از طریق دادگاه‌ها، قانون‌گذاری و رأی‌گیری اقدام کنیم. این همان چیزی است که در این چند جلسه اخیر درباره آن صحبت کرده‌ایم؛ ضرورت ثبت‌نام و ضرورت رأی دادن. این یکی از مهم‌ترین گام‌هایی است که سیاه‌پوستان می‌توانند در این زمان بردارند؛ رفتن به پای صندوق رأی. اما می‌خواهم به شما هشداری بدهم. در این چند دقیقه سعی کردم با زبان مبارزه صحبت کنم. اما در میانه این مبارزه‌طلبی، همیشه به یاد داشته باشیم که هنگام کوشش برای اصلاح نیازی به نفرت‌ورزی نداریم. همیشه به یاد داشته باشیم که هنگام کوشش برای اصلاح این وضع نیازی به تلخ شدن نداریم. نه، دوستان من، اگر یک چیز باشد که می‌خواهم امشب به یاد داشته باشید، این است که کسی باید در این دنیا عقل داشته باشد. کسی باید به اندازه کافی عقل داشته باشد تا با عشق در برابر نفرت قرار گیرد. کسی باید به اندازه کافی عقل داشته باشد تا نیروی فیزیکی را با نیروی روحی مقابله کند. اگر این راه را امتحان کنیم، قادر خواهیم بود این شرایط را تغییر دهیم و در عین حال، دل و جان کسانی را که این شرایط را زنده نگه داشته‌اند نیز فتح کنیم. اما من وسوسه را می‌شناسم. من وسوسه‌ای را می‌شناسم که به سراغ همه ما می‌آید. ما برای مدت طولانی زیر پا له شده‌ایم. من وسوسه‌ای را می‌شناسم که به سراغ همه ما می‌آید. ما با چشمان خود وحشی‌گری گروه‌های لینچ را دیده‌ایم. ما خشونت پلیس را در زندگی خود تجربه کرده‌ایم. ما هنوز آخرین نفرات استخدام‌شده و اولین نفرات اخراج‌شده هستیم. بسیاری از درها به روی ما بسته شده، و این وسوسه‌ای است که ممکن است ما را به تلخی برساند. و من افرادی را که به ناامیدی رسیده‌اند درک می‌کنم. من می‌فهمم چرا برخی راه گم کردند و به این نتیجه رسیده‌اند که مشکل از درون حل نخواهد شد. بنابراین به جای ادغام نژادی، درباره جدایی نژادی صحبت می‌کنند. من پاسخ آن‌ها را می‌فهمم. آن را از نظر روانشناختی تحلیل کرده‌ام و درک می‌کنم. اما با وجود این که آن را می‌فهمم، باید با صبر و حوصله به آن‌ها بگویم که این راه درستی نیست. باید به آن‌ها بگویم که برتری سیاه‌پوستان به اندازه برتری سفیدپوستان خطرناک است و خداوند به هیچ‌یک علاقه‌مند نیست. خداوند صرفاً به آزادی سیاه‌پوستان، قهوه‌ای‌پوستان و زردپوستان علاقه‌مند نیست، بلکه به آزادی کل نژاد بشر و ایجاد جامعه‌ای که در آن همه انسان‌ها به عنوان برادر زندگی کنند، علاقه‌مند است. نه، نیازی به نفرت نداریم. نیازی به استفاده از خشونت نداریم. راه دیگری وجود دارد، راهی به قدمت بصیرت‌های عیسی ناصری و به مدرنی تکنیک‌های مهاتما گاندی. راه دیگری وجود دارد، راهی به قدمت گفتار عیسی که "دشمنان خود را دوست بدارید، به آن‌ها که شما را نفرین می‌کنند برکت دهید و برای آن‌ها که به شما آزار می‌رسانند دعا کنید"، و به مدرنی گفتار گاندی از طریق ثورو که "عدم همکاری با شر درست به اندازه همکاری با نیکی، یک تعهد اخلاقی است." آری. راه دیگری وجود دارد، راهی به قدمت گفتار عیسی که "گونه دیگر را برگردانید.“ وقتی او این سخن را گفت، می‌دانست که برگرداندن گونه دیگر گاهی باعث رنج خواهد شد. می‌دانست که ممکن است خانه‌تان بمباران شود، چاقو بخورید یا زخمی شوید، اما او می‌گفت که «بهتر است با بدنی زخمی زندگی کنیم تا با روحی زخمی». راه دیگری وجود دارد. این چیزی است که باید ببینیم. و آه، در این راه قدرتی هست، و اگر ما این راه را دنبال کنیم، در یک فرآیند بزرگ ساخت و ساز شرکت خواهیم کرد که آمریکا را به یک ملت جدید تبدیل خواهد کرد. ما قادر خواهیم بود تا ناهنجاری‌های گوش‌خراش ملت‌مان را به سمفونی زیبای برادری تبدیل کنیم. این چالش ما است. این راهی است با آن که باید با این معضل مقابله کنیم، و در نهایت ما مردم بزرگی خواهیم بود. بگذارید به آینده ایمان داشته باشیم. می‌دانم که آینده گاهی تاریک است. می‌دانم که همه ما می‌پرسیم، «تا چه زمانی قرار است با این سیستم زندگی کنیم؟» می‌دانم که همه ما می‌پرسیم، «تعصب تا کی دید انسان ها را کور و فهم آنها را تیره خواهد ساخت و خِردِ روشن‌بین را از جایگاه خود خواهد راند؟» «چه وقت عدالت زخم‌خورده که بر خیابان‌های شهرهای ما افتاده، از این غبار شرم برداشته می‌شود تا در میان انسان‌ها حکومت کند؟ چه زمانی ستاره درخشان امید در شب تاریک و تنهای ما خواهد درخشید و زنجیرهای مرگ و ترس را از جان‌های خسته خواهد برداشت؟» تا کی عدالت به صلیب کشیده می‌شود و حقیقت دفن می‌شود؟ تا کجا و تا چند؟ امشب تنها می‌توانم پاسخ دهم، «چندان به درازا نخواهد کشید.»

بخشی کوتاه از سخنرانی مارتین لوتر کینگ در تاریخ ۱۷ جون ۱۹۶۷ با عنوان "Going to the ballot box" ‌

تصنیف ایران هنگام کار است ساخته‌ درویش‌خان سروده ملک‌الشعرای بهار کمانچه و آواز مرحوم علی اصغر بهاری @shahr_ashoub

تصنیف "ایران هنگام کار است" سروده ملک الشعرای بهار و ساخته درویش‌خان آواز ابوالحسن اقبال آذر @qadahha

تصنیف "ایران هنگام کار است" به خط ملک‌الشعرای بهار تغییراتی که او در تصنیف داده است را در این سه صفحه می‌توان دید. ‌

"خدا ز درد و غم رهاند مارا" سه اجرا از تصنیف "ایران هنگام کار است" ساخته درویش‌خان با شعر ملک‌الشعرا بهار ‌