WorldMeditation🔷🔷

مــراقبــه روزانــه اشــو مردم زندگي را امري بديهي مي شمارند، از اين رو در آنان هيچ احساس شكرگزاري وجود ندارد. و بدون شكرگزاري، هيچ رشدي وجود نخواهد داشت. بدون شكرگزاري، هيچ دين و عبادتي وجود نخواهد داشت. آغاز و انجام دين شكرگزاري است. سفري است از شكرگزاري به شكرگزاري. در آغاز يك بذر است، در پايان به کل تبديل مي شود. اما اساسي ترين اصل اين است كه نبايد زندگي را بديهي فرض كرد. ما زندگي را خود به دست نياورده ايم، بلكه زندگي يك موهبت است. اين اصل بسيار ساده و آشكار است. شايد به خاطر ساده و بديهي بودن اين اصل است كه مردم آنرا از ياد برده اند. دين با اين باور كه خدا وجود دارد آغاز نمي شود. آغاز گر دين آگاه شدن از اين است كه زندگي يك موهبت است. ما نمي دانيم كه اين موهبت از جانب كيست- اين را بايد جست و جو كرد- اما يك چيز مسلم است: زندگي يك موهبت است. نيرويي ناشناخته و اسرار آميز، اين با ارزش ترين هديه را به ما داده است. آنگاه كه اين احساس  در وجود تو تبلور يابد، جست و جوي خدا آغاز مي شود. و خدا از تيررس شكرگزاري چندان دور نيست. بايد از مراقبه مثل يك سرگرمي لذت ببري. بايد كه با لذت وارد آن شوي. مراقبه تمركز فكرنيست، نقطه مقابل آن بودن است:‌ رها و آسوده بودن است. وقتي كاملا رها و آسوده باشي، براي نخستين بار واقعيت وجودت را احساس مي كني. آنگاه كه تو درگير فعاليت هستي، چنان مشغولي كه نمي تواني خودت را ببيني. فعاليت دود بيشتري پيرامون تو ايجاد مي كند. از اين رو بايد تمام فعاليتها را، دست كم به مدت چند ساعت در روز،‌كنار بگذاري. وقتي هنر آرام بودن را بياموزي ميتواني هم فعال باشي و هم آرام، زيرا آرامش تو چنان دروني مي شود كه هيچ چيزي ار بيرون نمي تواند آنرا مختل كند. فعاليت در محيط پيرامون جاري مي شود و تو در كانون، آرام مي ماني. پس تنها مبتديان مجبورند كه فعاليت را براي ساعتي در روز كنار بگذارند. اگر تو اين هنر را بياموزي،‌ ديگر مشكلي وجود نخواهد داشت. در بيست و چهار ساعت شبانه روز مي تواني در حالي كه به انجام فعاليتهاي روزمره مشغولي، مراقبه گر بمانی. @WorldMeditation https://www.instagram.com/WorldMeditation_1

نخستین چیزی که در مسیر خودشناسی و حقیقت باید در موردش تصمیم بگیری این است که آیا یک اشتیاق عمیق برای شناخت حقیقت در تو وجود دارد یا نه؟ آیا آماده هستی که همه چیز را برای آن به مخاطره بیندازی؟ حتی در صورت لزوم جان خودت را....؟ اگر چنین است، آنوقت میتوانی در مسیر آگاهی و رشد گام برداری. اما اگر تو فقط یک فرد دنیایی باشی، منظور از “دنیایی” کسی است که به پول، قدرت و اعتبار اجتماعی علاقمند باشد، آنوقت بهتر است که زحمت این چیزهای عظیم را نکشی، اینها برای تو نیستند، دست‌کم نه هنوز..... تو باید نخست از تمام خواسته‌های دنیایی خودت به ستوه آمده باشی، پس نخست وارد آن خواسته‌ها بشو. تا وقتیکه کاملاً ناکام نشده باشی و بیهوده بودن خواسته‌هایت را ندیده باشی، چه موفق شده باشی و چه شکست خورده باشی، همیشه شکست‌ خورده هستی. چه پول داشته باشی و چه فقیر باشی، همیشه فقیر هستی، چه یک گدا باشی و چه یک امپراطور،‌ همیشه یک گدا هستی، وقتی این بینش در تو برخاست؛ فقط آنوقت است که واقعاً یک جوینده برای فراسو خواهی شد. وگرنه، اگر تظاهر کنی که جویای فراسو هستی، تمام دنیای خودت را با خود خواهی آورد، تمام خواسته‌هایت را با خود خواهی آورد. برای همین است که مردم به خدا، به بهشت فکر می‌کنند. چنین نیست که آنان به خدا یا بهشت علاقه داشته باشند، آنان فقط به قدرت و اعتبار علاقه دارند. شاید از مرگ می‌ترسند و از روی ترس و طمع شروع می‌کنند به دعا کردن نزد خدا. ولی دعایی که از روی ترس و طمع باشد ابداً دعا و نیایش نیست. نیایش واقعی از روی سپاسگزاری است، هرگز به سبب ترس یا طمع نیست. نیایش واقعی به سبب عشق به حقیقت برمی‌خیزد، حقیقت هرچه که باشد. وگرنه خواسته‌های دنیایی تو بار دیگر روی خدا و بهشت فرافکن می‌شود. Osho ♨️ @WorldMeditation https://www.instagram.com/WorldMeditation_1

بودا می‌گوید: وقتی که مسافر پس از سفری طولانی عاقبت به خانه می‌رسد، خانواده‌ و دوستانش با چه خوشحالی او را پذیرا هستند! همانگونه نیز، وقتی از این زندگی به زندگی بعد می‌گذری: کردارهای نیک تو، همانند دوستانت، با چه خوشی و شادمانی از تو استقبال می‌کنند! Osho ♨️ @WorldMeditation https://www.instagram.com/WorldMeditation_1

مــراقبــه روزانــه اشــو نيايش ستون بنيادين عبادت است. كسي كه قادر به نيايش است قلبي دارد كه هر لحظه آماده گشوده شودن به روي عبادت است. نيايش يعني فراتر بردن آن ديگري از خود. نيايش سم مهلك " خود " است. آنگاه كه تو هرچيز و همه چيز را نيايش كني، آنگاه كه كل عالم را نيايش كني، " خود " ناپديد مي شود و ناپديد شدن " خود " تو را در دسترس خداوند قرار مي دهد. خدا فقط زماني مي تواند در تو فرود آيد كه " خود " كاملا تركت گفته باشد. تو بايد قلبت را خالي كني تا خدا بتواند وارد آن شود. خدا يعني كل و " خود " يعني اينكه تو مي كوشي از آن كل مستقل و جدا باشي. آنگاه  كه " خود " وجود ندارد، آنگاه كه تلاشي براي جدا و مستقل بودن از كل وجود ندارد، تو آماده ذوب شدن و يكي شدن با كل هستي. و ذوب شدن، يكي شدن و پيوستن به كل، شادماني، خير وبركت، شور و سرمستي مي آفريند. هدف رهروي همين است. راز بزرگ راه عشق اين است: عشق بدون چشمداشت و خودجوش تمام وجود تو را به انرژي عشق دگرگون مي كند و انرژي عشق شدن همان الهي شدن است. چيزي بيش از این لازم نداري. بيشتر از آن است كه بتواني طلب كني يا تصورش را بكني. كامروايي به بار مي آورد و شكوفايي كامل. گلهاي آگاهي در درونت شروع به شكوفا شدن مي كنند. @WorldMeditation https://www.instagram.com/WorldMeditation_1

هر كاری را آرام، آهسته، زيبنده و با طمانينه انجام بده تا همه‌ی اعمالت به مراقبه‌ای در آگاه‌بودن تبديل شود. اگر ما بتوانيم همه‌ی اعمالمان را به مراقبه تبديل كنيم، مراقبه‌ی ما همه‌ی زندگی ما را از صبح تا شب در بر می‌گيرد. صبح كه از خواب بيدار می‌شوی، قبل از هر چيز به ياد داشته باش كه وقتی از خواب بر می‌خيزی با هشياری (با حضورِ در لحظه) به پا خيزی. در آغاز بارها فراموش خواهی كرد كه هشيار باشی. پس مرتب به خود يادآوری كن تا اندك اندك در اين كار ماهر شوی. وقتی در چگونگی هشيار بودن در زندگیِ روزانه مهارت يافتی، كليد اسرار در اختيارت قرار خواهد گرفت. و اين مهم‌ترين چيز است. هيچ چيزی باارزش‌تر از آن كليد اسرار نيست. Osho ♨️ @WorldMeditation https://www.instagram.com/WorldMeditation_1

غریبه ای باش با خود. زندگی را رودی ببین که بر بستر زمان جاری ست . در ساحل این رود بایست ، نه کنجکاو باش، نه نگران. به خس و خاشاک گذشته ات نگاه کن که بر خاطراتت شناورند و می آیند و می روند..... درست مانند حوادثی که در روزنامه ها می خوانی، از آنها منتزع شو و  نسبت به آنها بی تفاوت باش، یادت باشد که هیچ چیز مهم نیست. فقط باش ، و آنگاه انفجاری رخ خواهد داد. #اشو #یک_فنجان_چای

انسان محكوم به بدبخت ماندن است، زيرا انديشه او بر مبناي جدا بودن قرار دارد. و به ياد داشته باش: هيچ انساني جزيره نيست. خود را از كل جدا انگاشتن يگانه خيال باطل است. تمام ديگر خيالات باطل از آن برمي خيزند. ما جزيي از قاره پهناور هستيم. جزيره نيستيم. به ياد داشتن اين حقيقت، تنها راه دگرگون شدن است. زندگي كردن با اين خيال باطل به مشكل آفريني مي انجامد، مشكلاتي كه رفته رفته به روي هم انباشته مي شوند. تا زمانيكه ما از همان آغاز نگاهمان را تغيير ندهيم، نمي توان اين مشكلات را حل كرد. تغييري بنيادين لازم است و نه اصلاحاتي اندك! و اين تغيير بنيادين آنگاه روي مي دهد كه شخصيتمان را در دريايي الهي غرق كنيم. آنگاه كه قطره كوچك « خود » ‌را در دريا نيست كنيم. چيزي از دست نخواهيم داد، بلكه چيزهايي به دست خواهيم آورد. فقط چارچوبها و حد و مرزهاي كوچكمان را از دست خواهيم داد و پهناور و بيكران خواهيم شد. و در اين بي كرانگي رايحه اي است.. و قتي نخستين گام را از غار تاريك «‌خود »‌ به آسمان پهناور، در زير ستارگان بيرون بگذاري ... ناگهان بال در خواهي آورد. تو از قبل اين بالها را داشتي اما براي استفاده از آنها فضايي كافي در اختيار نداشتي. فقط بايد اندك بهايي را بپردازي: بايد « خود » ‌دروغين را دور اندازي.

از هیچ کسی درخواست شادی و سعادت نکن. هیچ کسی نمی‌تواند آن را بدهد. فقط تو می‌توانی آن هدیه را به خودت بدهی، آن یک هدیه به خود است. پس این هدیه را به خودت بده و شاد باش. #اوشو

این هدیه بازکردنی است🥰 داشتن کارت‌های مینیمال بلوبانک رایگان هست و کافی است اپلیکیشن رو نصب کنین و در چند دقیقه سفارش بدید، هر جای ایران که باشید براتون ارسال می‌شه ☄️هر ساعت شبانه‌روز، می‌تونین حساب باز کنین و از خدمات شبانه روزی بلوبانک استفاده کنین. 💙💚❤️ انتخاب رنگ کارتتون به انتخاب خودتونه برای دریافت اپلیکیشن اینجا رو کلیک کنین👇🏻 کد معرف NSRQQI https://blubank.com/#footer

هشیاری، سرور را انتخاب میکند انسان می تواند بهشت و جهنم را در وجودت بیافریند آن همان انرژی است که بهشت یا جهنم می شود؛ تنها تفاوت در آگاهی است اگر با تعمق هوشیارانه انتخاب کنی هرگز قربانی تصادفات نخواهی شد اگر شروع به حرکت هوشیارانه در روابط و اعمالت کنی، شگفت زده خواهی شد از این که آهسته آهسته دیگر رنج انتخاب نمی شود. هیچکس نمی تواند هوشیارانه رنج را برگزیند سرور بیشتر انتخاب می شود؛ هوشیاری تنها می تواند سرور را برگزیند زمانی که قلق اش دستت بیاید، تو کلید راز را داری دوا پاتریک دوا یعنی خدایی، پاتریک یعنی شریف ، شرافت شرافت خدایی انسان تنها زمانی شریف می شود که حضو خدا را احساس کند ، وگرنه پست می ماند . بدون حس کردن خداوند، انسان چیزی والاتر از خودش ندارد، آنگاه زندگی به بن بست می رسد. اگر خدایی نباشد ، آنگاه انسان چیزی ندارد که به بالا نگاه کند هیچ بینشی ممکن نیست، هیچ آرمانی . انسان تنها زمانی شریف می شود که در بینشش جایی برای خدا وجود داشته باشد، زمانی که شروع به حس کردن خداوند می کند، نزدیک می شود. حضور هرچه نزدیک تر حس شود، فرد شریف تر و متین تر می شود. تنها انسان مذهبی می تواند شریف باشد؛ غیر مذهبی تنها می تواند وانمود کند شرافت یکی از بهترین هنرها است. اما فرد می تواند از بیرون پرورش یابد که آن دروغین خواهد بود. اگر آن به خاطر حس کردن خدایی که تو را در بر گرفته برخیزد ، آنگاه خودانگیخته است، طبیعی است، اصیل است. #اشو