ظهوریان

🔹ماده ۵ لایحه برنامه هفتم، تحت نام مردمی سازی اقتصاد دستگاه های دولتی را مکلف کرده، ظرف ۳ سال کلیه شرکت‌های خود را واگذار کنند. فارغ از این که مشخص است دولت درکی از خصوصی‌سازی و زمان لازم و تبعات دوره های قبلی آن ندارد، این ماده مفاسدی را موجب خواهد شد که بی سابقه خواهد بود. 🔖📌 @mzohurian

❇️ صدا و سیما، هرم ارزش‌های برنامه سازی و چهره ها 👤میثم ظهوریان 🔹هرم ارزش های برنامه سازی در صدا و سیما در حالت مطلوب می بایست از پیام شروع شده و با گذر از جذابیت، به مخاطب برسد. در این الگو شبکه ای از پیام ها وجود دارد که برای انتقال آن برنامه هایی جذاب می بایست ساخته شوند تا مخاطب جذب این برنامه و به تبع آن پیام منتقل شود. در این الگو چهره در خدمت سیاست‌های رسانه و پیام مطلوب آن قرار دارد. 🔹در فرهنگ سازمانی صدا و سیما در طول سه دهه گذشته به تدریج این هرم شکل معکوس یافته است و مخاطب به راس این هرم منتقل شده و پیام در انتهای آن قرار گرفته است و هدف اصلی جذب مخاطب شده است. لذا ابتدا یک فرد چهره (که احتمالا خود به خود فارغ از جذابیت برنامه بتواند مخاطبی را جذب کند) محور ساخت برنامه می شود. مبتنی بر او برنامه ای طراحی می‌شود. وقتی به انتهای هرم می رسید هم برای انتقال پیام از سطحی و آشکارترین لایه ممکن (ابزارهایی مانند شرشره بندی دکور برنامه در ایام مذهبی ) استفاده می شود. شوربختانه بر خلاف تصور اولیه، این الگو حتی در جذب مخاطب نیز شکست خورده است. 🔹پاسخ به سوال بازگشت یا عدم بازگشت چهره های جدا شده به آنتن نیز به پاسخ به این سوال بر می گردد که این بازگشت قرار است، ذیل کدام سلسله مراتب از نظام ارزشی اتفاق بیفتد. آیا بازگشت این چهره ها به سیما از موضع اقتدار سازمان و ذیل سیاست های آن است یا صرفا با نگاه جذب مخاطب به هر شکل و از موضع نیاز و وابستگی. yun.ir/q4q4r3 🔹در حاشیه های اخیر بازگشت برخی از این چهره‌ها، رییس سازمان در مصاحبه های خود (با تاکید بر این که بدون چهره های هنجارشکن هم در یلدا و نوروز برنامه ساخته است و به کسی باج نخواهد داد و ...) تلاش کرد، موضع اول را تثبیت کند. 🔹اما در سوی دیگر ماجرا توییت مدیر شبکه سه که به نظر می رسد، فرهنگ سازمانی بخشی از بدنه سیما را نیز نمایندگی می کند، نشان می دهد در بخشی از بدنه همچنان نگاه دوم غلبه دارد. 📌🔖 @zohurian

مصاحبه با خبرگزاری ایسنا : احیای جهاد سازندگی چه معنایی دارد و چگونه قابل انجام است؟ 🔹احیای الگوی جهاد سازندگی یعنی ایجاد یک ساختار منعطف و کوچک از نیروهای جهادی که بین ظرفیت‌های داوطلب مردمی، مردم مناطق محروم و ظرفیت‌های نهادی ارتباط برقرار کند. 🔹جهاد سازندگی برای خود یک کلان مساله یعنی عمران و آبادانی روستاها و پیشرفت کشور تعریف کرده بود و ذیل این کلان مساله، ماموریت‌های مختلف را انجام داد. جهاد سازندگی ساختاری منعطف داشت و در آن ساختار از کار تبعیت می‌کرد و به همین دلیل توانست با شروع جنگ تحمیلی به سرعت در این عرصه حضور یابد یا مثلا در زلزله رودبار نقش‌آفرینی کرد. به عبارت دیگر جهاد مبتنی بر مسائل کشور دائماً تغییر شکل می‌داد. 🔹جهاد سازندگی حلقه وصل بین ظرفیت‌های کشور و نیاز روستاها بود، تصریح کرد: جهاد، نیازهای روستا را با مشارکت مردمی شناسایی می‌کرد و نیروهای مردمی را به ظرفیت‌های حکومتی وصل می‌کرد تا مشکلات را حل کنند. با این حال از همان ابتدا نیروهای سیاسی واگرا نسبت به جهاد سازندگی وجود داشت و نظر آنها این بود که جهاد سازندگی به همه امور وارد می‌شود 🔹 آنها از قدرت و نفوذ جهاد را در روستاها برنمی‌تابیدند. بنی‌صدر مخالف جهاد سازندگی و شهید بهشتی و رجایی از حامیان آن بودند. بالاخره سال ۶۲ مصوبه‌ای در مجلس شورای اسلامی تصویب شد که جهاد سازندگی به وزارتخانه تبدیل شود و با این کار برخی وظایف آن به سایر وزارتخانه‌ها واگذار و مسئولیت آن محدود شد و وظایف جهاد بین سایر دستگاه‌ها تقسیم شد. 🔹 کشور همچنان به کارکرد نهادی مثل جهاد سازندگی با حضور نیروهای داوطلب نیازمند است. برخی معتقدند که چون شرایط اول انقلاب تغییر کرده است پس به جهاد سازندگی هم نیاز نیست و این الگو دیگر جوابگو نیست. در علوم اجتماعی بحثی درباره ارتباط عامل با ساختار وجود دارد. yun.ir/iyuud1 🔹برخی معتقدند که ساختار از وجود افراد تشکیل شده و آنها کارکرد ساختار را تعیین می‌کنند و در مقابل برخی به ارتباط متقابل ساختار و عامل اعتقاد دارند. براساس اعتقاد گروه اول، دلیل شکل‌گیری جهاد سازندگی، وجود افراد پیامبرگونه بود که کار جهادی کردند. این در حالی است که افراد عادی وارد ساختار جهاد سازندگی شده و در آن ساختار، رفتار مجاهدانه کردند بنابراین اگر الگوی جهاد سازندگی دوباره احیا شود، همین افراد عادی باری دیگر رفتار جهادی خواهند داشت همانطور که با آغاز جنگ در سوریه و عراق مشاهده کردیم چگونه افراد عادی، رفتار مجاهدگونه داشتند. 🔹احیای الگوی جهاد سازندگی یعنی ایجاد یک ساختار منعطف و کوچک از نیروهای جهادی  که بین ظرفیت‌های مردمی، مردم مناطق محروم و ظرفیت‌های حکومتی ارتباط برقرار کند. وظیفه دولت پشتیبانی از این ساختار مردمی است و در واقع بسیج از پایین و پشتیبانی از بالا باید ایجاد شود.  الگوی جهاد سازندگی اگر احیا شود، می تواند همان نقش در پیشرفت و آبادانی کشور در اول پیروزی انقلاب اسلامی را ایفا کند. لینک متن کامل مصاحبه در سایت ایسنا: yun.ir/fqjvoa

🔹احیای الگوی جهاد سازندگی یعنی ایجاد یک ساختار منعطف و کوچک از نیروهای جهادی که بین ظرفیت‌های مردمی، مردم مناطق محروم و ظرفیت‌های حکومتی ارتباط برقرار کند. 🔹جهاد سازندگی برای خود یک کلان مساله یعنی عمران و آبادانی روستاها و پیشرفت کشور تعریف کرده بود و ذیل این کلان مساله، ماموریت‌های مختلف را انجام داد. جهاد سازندگی برای خود یک ساختار منعطف تعریف کرده بود و به همین دلیل تواسنت با شروع جنگ تحمیلی به سرعت در این عرصه حضور یابد یا مثلا در زلزله رودبار نقش‌آفرینی کرد. 🔹جهاد سازندگی حلقه وصل بین ظرفیت‌های کشور و نیاز روستاها بود، تصریح کرد: جهاد، نیازهای روستا را با مشارکت مردمی شناسایی می‌کرد و نیروهای مردمی را به ظرفیت‌های حکومتی وصل می‌کرد تا مشکلات را حل کنند. با این حال از همان ابتدا نیروهای سیاسی واگرا نسبت به جهاد سازندگی وجود داشت و نظر آنها این بود که جهاد سازندگی به همه امور وارد می‌شود 🔹 آنها از قدرت و نفوذ جهاد را در روستاها برنمی‌تابیدند. بنی‌صدر مخالف جهاد سازندگی و شهید بهشتی و رجایی از حامیان آن بودند. بالاخره سال ۶۲ مصوبه‌ای در مجلس شورای اسلامی تصویب شد که جهاد سازندگی به وزارتخانه تبدیل شود و با این کار برخی وظایف آن به سایر وزارتخانه‌ها واگذار و مسئولیت آن محدود شد و وظایف جهاد بین سایر دستگاه‌ها تقسیم شد. 🔹 کشور همچنان به کارکرد نهادی مثل جهاد سازندگی با حضور نیروهای داوطلب نیازمند است. برخی معتقدند که چون شرایط اول انقلاب تغییر کرده است پس به جهاد سازندگی هم نیاز نیست و این الگو دیگر جوابگو نیست. در علوم اجتماعی بحثی درباره ارتباط عامل با ساختار وجود دارد. yun.ir/iyuud1 🔹برخی معتقدند که ساختار از وجود افراد تشکیل شده و آنها کارکرد ساختار را تعیین می‌کنند و در مقابل برخی به ارتباط متقابل ساختار و عامل اعتقاد دارند. براساس اعتقاد گروه اول، دلیل شکل‌گیری جهاد سازندگی، وجود افراد پیامبرگونه بود که کار جهادی کردند. این در حالی است که افراد عادی وارد ساختار جهاد سازندگی شده و در آن ساختار، رفتار مجاهدانه کردند بنابراین اگر الگوی جهاد سازندگی دوباره احیا شود، همین افراد عادی باری دیگر رفتار جهادی خواهند داشت همانطور که با آغاز جنگ در سوریه و عراق مشاهده کردیم چگونه افراد عادی، رفتار مجاهدگونه داشتند. 🔹احیای الگوی جهاد سازندگی یعنی ایجاد یک ساختار منعطف و کوچک از نیروهای جهادی  که بین ظرفیت‌های مردمی، مردم مناطق محروم و ظرفیت‌های حکومتی ارتباط برقرار کند. وظیفه دولت پشتیبانی از این ساختار مردمی است و در واقع بسیج از پایین و پشتیبانی از بالا باید ایجاد شود.  الگوی جهاد سازندگی اگر احیا شود، می تواند همان نقش در پیشرفت و آبادانی کشور در اول پیروزی انقلاب اسلامی را ایفا کند. متن کامل مصاحبه: yun.ir/fqjvoa

🔹 مصاحبه با روزنامه قدس با موضوع تحلیل اجتماعی رفتار مردم در محرم سال جاری 🔖📌 @mzohurian

❇️گفتگو با روزنامه همشهری با موضوع نقد سیاستگذاری حوزه حجاب در جمهوری اسلامی 🔹 در درجه اول مسئله حجاب نباید به محور مناقشات سیاست‌ داخلی بین جناح‌ها و گروه‌ها تبدیل شود که مثلا یک جناح بخواهد با نفی ضرورت یا اهمیت حجاب، در بین طبقه ای خاص محبوبیت اجتماعی کسب کند و عده‌ای هم با موضع تند و غیر منطقی بخواهند در بین گروهی دیگر برای خود پایگاه اجتماعی بسازد. 🔹کلیت حاکمیت، فارغ از اضلاعش، می بایست درک کند می‌خواهد چه مواجهه‌ای با حجاب به‌صورت خاص و مفاسد اخلاقی اجتماعی به‌طور عام داشته باشد و متناسب با آن سیاست، اضلاعش را همسان و هم جهت کند تا آن سیاست پیش برود. 🔹 در دهه ۶۰ مجموعه حکومت در زمینه حجاب و ناامنی‌های اخلاقی سیاست مشخصی داشت. نهادی خاص مثل کمیته‌های انقلاب هم متولی اجرای این سیاست بود که بقیه حاکمیت نیز از او پشتیبانی می‌کرد. اگرچه به عملکرد کمیته‌ها نیز می‌توان نقد وارد کرد اما این یکپارچگی سیاستی موجب می‌شد آن سیاست مقتدرانه و موفق اجرا شود. 🔹بعد از جنگ حجاب به مسئله مناقشات سیاست داخلی تبدیل شد. یک طرف مواضع تند و تظاهراتهای دوره ای و در سوی دیگر در راس حاکمیت افرادی اباحه گری اخلاقی را دامن میزدند. مواضع دختر رییس جمهور وقت در زمینه تشویق دوچرخه سواری یا کت و شلوار پوشیدن زنان که از طرف افکار عمومی موضع حاکمیت تلقی می‌شد، از نمونه های این تقابل پیام بود. 🔹 قبل از پاسخ به این سوال که ما در زمینه حجاب چه سیاستی باید داشته باشیم، باید این را قبول کنیم که مجموعه حاکمیت در این زمینه باید سیاست یکپارچه ای داشته باشد. 🔹 نخستین مسئله این است که ما اصلا سیاست داشته باشیم، در درجه دوم آن سیاست درست و دقیق و عاقلانه باشد و در مرحله سوم بدنه نهادهای حاکمیتی و گروه‌ها و مجموعه‌هایی که در دل حاکمیت تعریف می‌شوند، در قالب بردارهای هم افزا به پیشبرد آن سیاست کمک کنند. 🔹الان در بحث حجاب این سیاست واحد را نداریم و حتی در داخل دولت هم پیام‌های متناقضی به جامعه منعکس می‌شود. مثلا می‌بینید وزارت کشور به عنوان متولی موضوع سیاستی را اتخاذ و ابلاغ می‌کند و چند روز بعد شخصیتی دیگر در داخل دولت علیه آن سیاست موضع می‌گیرد. مجلس و قوه قضاییه هم هر کدام به تناسب اقتضائات سیاسی و فشار نیروهای بیرونی سیاستهای متفاوتی را پیش می‌گیرند. 🔹 سیاست‌های متناقض بخش‌های مختلف حاکمیت در موضوع حجاب پیام‌های متناقضی را به جامعه هدف این نوع از ناهنجاری های اجتماعی منتقل می‌کند. این پیام ها به جای اینکه بردارهای هم‌افزا شکل بدهند یکدیگر را خنثی می‌کنند. https://b2n.ir/a85411 🔹 جامعه ایران، جامعه عفیف و با حیایی است و تمام پیمایش های اجتماعی نشان می‌دهد، با ناهنجاری های اخلاقی زاویه دارد. اما این انسجام حاکمیت است که می‌تواند آن‌ها را پشت یک سیاست عاقلانه بسیج کند. https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/197181/%D8%AD%D9%88%D8%B2%D9%87-%D8%AD%D8%AC%D8%A7%D8%A8-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%DA%AF%D8%B0%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%87%DB%8C%D9%85.html 🔖📌 @mzohurian

🔰نشست بررسی تحلیلی الگوی پیشرفت منطقه‌ای مجموعه همپا جلسه دوم: نشاء پیشرفت (نقش، شایستگی و انتظارات حلقه‌های میانی) 🔹 ارائه دهنده: ➖ سید اویس میراسماعیلی (مولف کتاب نشاء پیشرفت) 🔹 ناقدین: ➖ دکتر سعید نوری نشاط (پژوهشگر و تسهیلگر اجتماعی) ➖ دکتر میثم ظهوریان (معاون بنیاد کرامت رضوی) ➖ آقای هادی فلاحی (معاون سابق نهاد پیشرفت بنیاد علوی) 📅 زمان: شنبه ۲۴ تیر، ساعت ۱۶ 📍 مکان: خیابان ملک‌الشعرا بهار، کوچه گوهر، پلاک۴ 🎥 پخش زنده برنامه از طریق کانال همپای پیشرفت در زمان نشست قابل مشاهده است. https://eitaa.com/hampa_ir #رویداد

🔹جامعه شناس ما آنجایی که در خانه اندیشمندان،ملکی لوکس را رایگان یک دهه از شهرداری می‌گیرد، نه تنها نگران حکومتی شدن علوم اجتماعی نیست، که آن را حق الی الابد خود می‌داند.حالا در جشن غدیر که الگوی مشارکت دولت و مردم است،ناگهان با چرخش گشتالتی زاویه ورودش دغدغه حکومتی شدن دین می‌شود. 🔖📌 @mzohurian

❇️مسئله هویت، حلقه مفقوده فعالیت های محرومیت زدایی 👤میثم ظهوریان 🔹نهادهای متکفل حوزه محرومیت زدایی در کشور، در طول سالیان مختلف به اشکال گوناگونی جهت حل مسئله محرومیت، به ویژه در مناطق حاشیه ای شهرها مداخله داشته اند. 🔹 این مداخلات را به لحاظ رویکرد کلان می توان در چند دسته طبقه بندی نمود. مداخلات معیشتی، مداخلات مبتنی بر توانمندسازی شغلی و مهارتی و تحصیلی جامعه هدف و در نهایت مداخله در توسعه امکانات زیرساختی در جغرافیای هدف مهمترین رویکردهای غالب در این حوزه بوده اند. 🔹یکی از مسائلی که موجب شده است، علی رغم صرف بودجه کلان بسیاری از این برنامه ها، فاقد تاثیر پایدار بر پیشرفت مناطق محروم باشند، بی توجهی به حلقه ایجاد و تقویت هویت در این مناطق است. نگاه تهدید محور به مناطق مستضعف نشین، الگوی برنامه ریزی پیشرفت این مناطق را هم به راهبردهای ناظر به حل آسیب های اجتماعی تحدید نموده است. 🔹این در حالی است که فرصت ها و ظرفیت های اجتماعی (نخبگان علمی و اجرایی، شهدا، حفاظ قرآن و چهره های فرهنگی و ورزشی) که در هر یک از محلات محروم به وفور قابل احصا است، ظرفیت های بالایی جهت ایجاد هویت و تعلق محلی در جامعه محلی را دارد.در واقع وقتی صحبت از منطقه محروم می شود، این محرومیت غالبا ناظر به شاخص های اقتصادی است و چه بسا همین منطقه محروم از لحاظ ظرفیت فرهنگی و اجتماعی واجد ثروت های قابل توجهی باشند که بتوان با تکیه به آن به مواجهه موثر با محرومیت اقتصادی نیز پرداخت. 🔹اگر مسئله هویت محور برنامه های محرومیت زدایی قرار نگیرد و حس تعلق خاطر به محله هدف در جامعه محلی ایجاد نشود، هر چقدر هم که برنامه های توانمندسازی شغلی و معیشتی و تحصیلی در منطقه موفق باشد، به محض توانمند شدن اولین پروژه ذهنی جامعه هدف، تغییر محله سکونت به سایر مناطق شهری که سطح رفاه بالاتری دارند، خواهد بود. 🔹به تعبیر دیگر در این جنس از برنامه ریزی های منطقه ای اگر چه موجب توانمندی افرادی از جامعه مخاطب محلی شود، هیچگاه برای خود منطقه هدف، پیشرفت پایدار را به ارمغان نخواهد آورد و محوریت دادن به حلقه هویت است که می تواند به شکل همزمان در منطقه و جامعه محلی آن موجب پیشرفت شود. 🔖📌 @mzohurian

❇️مسئله هویت، حلقه مفقوده فعالیت های محرومیت زدایی در مدیریت شهری 👤میثم ظهوریان 🔹نهادهای متکفل حوزه محرومیت زدایی در کشور، در طول سالیان مختلف به اشکال گوناگونی جهت حل مسئله محرومیت، به ویژه در مناطق حاشیه ای شهرها مداخله داشته اند. 🔹 این مداخلات را به لحاظ رویکرد کلان می توان در چند دسته طبقه بندی نمود. مداخلات معیشتی، مداخلات مبتنی بر توانمندسازی شغلی و مهارتی و تحصیلی جامعه هدف و در نهایت مداخله در توسعه امکانات زیرساختی در جغرافیای هدف مهمترین رویکردهای غالب در این حوزه بوده اند. 🔹یکی از مسائلی که موجب شده است، علی رغم صرف بودجه کلان بسیاری از این برنامه ها، فاقد تاثیر پایدار بر پیشرفت مناطق محروم باشند، بی توجهی به حلقه ایجاد و تقویت هویت در این مناطق است. نگاه تهدید محور به مناطق مستضعف نشین، الگوی برنامه ریزی پیشرفت این مناطق را هم به راهبردهای ناظر به حل آسیب های اجتماعی تحدید نموده است. 🔹این در حالی است که فرصت ها و ظرفیت های اجتماعی (نخبگان علمی و اجرایی، شهدا، حفاظ قرآن و چهره های فرهنگی و ورزشی) که در هر یک از محلات محروم به وفور قابل احصا است، ظرفیت های بالایی جهت ایجاد هویت و تعلق محلی در جامعه محلی را دارد.در واقع وقتی صحبت از منطقه محروم می شود، این محرومیت غالبا ناظر به شاخص های اقتصادی است و چه بسا همین منطقه محروم از لحاظ ظرفیت فرهنگی و اجتماعی واجد ثروت های قابل توجهی باشند که بتوان با تکیه به آن به مواجهه موثر با محرومیت اقتصادی نیز پرداخت. 🔹اگر مسئله هویت محور برنامه های محرومیت زدایی قرار نگیرد و حس تعلق خاطر به محله هدف در جامعه محلی ایجاد نشود، هر چقدر هم که برنامه های توانمندسازی شغلی و معیشتی و تحصیلی در منطقه موفق باشد، به محض توانمند شدن اولین پروژه ذهنی جامعه هدف، تغییر محله سکونت به سایر مناطق شهری که سطح رفاه بالاتری دارند، خواهد بود. 🔹به تعبیر دیگر در این جنس از برنامه ریزی های منطقه ای اگر چه موجب توانمندی افرادی از جامعه مخاطب محلی شود، هیچگاه برای خود منطقه هدف، پیشرفت پایدار را به ارمغان نخواهد آورد و محوریت دادن به حلقه هویت است که می تواند به شکل همزمان در منطقه و جامعه محلی آن موجب پیشرفت شود. 🔖📌 @mzohurian