خانه طبیعت کوچکبانان

ثبت نام دوره ای آغاز شد خانه طبيعت کوچکبانان شنبه تا سه شنبه و پنجشنبه ها ساعت 9 تا 12 گروه سنی 3 تا 9 سال تجربه خود انگیختگی و رهایی کودک . برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام به شماره 09135592530 پیام دهید یا به صفحه ما در اینستگرام به ادرسkoochakbanana_home@ سر بزنید. آدرس : بعد از سیتی سنتر سپاهانشهر جاده قلعه شور

درسهایی از مدرسه طبیعت آیا فقط یک تغییر نام ساده بود؟ نود و شش سال پیش در اردیبهشت ۱۳۰۳ جبار عسکرزاده اولین باغ کودک ایرانی را تاسیس کرد و نام آن را باغچه‌ی کودک گذاشت .یادش گرامی که چه روشن‌بین بود و چه دوربین . تا بدانجا به پرورش استعدادهای درونی کودک باور داشت که حتی نام خویش را هم به جبار باغچه‌بان تغییر داد تا به قول الیسون گوپنیک باغبان باشد نه نجار.البته او بیش از نود سال قبل از گوپنیک به این باور رسیده بود که کودک همچون نهالیست که نیازمند بستر مناسب برای پرورش استعدادهای درونی خویش است نه درختی که از جایش برکنی و چوبش را به میل و اراده‌ی خود به صورت یک کالای ساخته شده فرم دهی، آنطور که خود خواسته یی . باور داشت که هر کودک یگانه است و در گام اول نیازمند پروش و نه آموزش. من خود در کودکی ،حدود ۶۵ سال پیش ،شاهد گشایش یک باغ کودک فراخ در شهر زادگاهم ، سبزوار،بوده‌ام و به یاد می‌‌آورم که چه شوری در کودکان شهر برانگیخته بود. اما دریغ که بعد از آن بزرگمرد باغچه‌ی کودک به کودکستان و سپس مهد کودک تغییر نام یافت. شاید این به ظاهر یک تغییر لغوی ساده باشد اما به باور من در پسِ پشت این تغییرواتفاق‌هایی که به تبع آن روی داد ،امروز می توان قاطعانه گفت که همگی ناشی از یک نگاه غلط و نیابت‌گونه به کودک بوده است که هنوز هم ادامه دارد .هرچند که رنگ لعابی به آن زده‌اند اما ماهیتش همانست که بود. به عبارت دیگر این تغییر نام از باغچه ‌ی کودک به کودکستان و مهد کودک آغاز یک انحراف بود.بالاخره باغچه که نمی‌تواند فضای اندک محصوری باشد.باغچه جاییست که کودک در آن با آب و خاک و سنگ وگِل ،با حیوان و گیاه در می‌آمیزد،از درختش بالا میرود ، میوه اش را می‌چیند و در سایه‌اش می‌آرامد،با کودکان دیگر در آن شادمان است و سر از پا نمی‌شناسد، زمین می‌خورد و یاد می‌گیرد که مواظب خود باشد،با سرما و گرما،تشنگی و گرسنگی آشنا می‌شود: در یک کلام زندگی را می‌فهمد .اما کودکستان و مهد می‌تواند فضای بسته و محصوری هم باشد ،عاری از هر سبزه و پرنده چنانکه امروز هست ، که گویی با وسواس آن را از هر نشانه‌ی حیات تهی کرده‌اند .و اکنون همه‌ی پی‌آمدهای ناگوارش پیشِ روی ماست.انگار کودک دوباره به فضای بسته‌ی مکتب‌خانه باز می‌گردد .یکی می‌گوید و همه تکرارش می‌کنند: ای الف سرگردان تو ب را کجا بردی اینهاش ب ،ای ب سرگردان تو جیم را کجا بردی اینهاش جیم....،با این تفاوت که کودک در مکتب‌خانه حد‌اقل زمین را لمس می‌کرد اما در اینجا حتی در و دیوار اتاق هم با فوم پوشیده شده که مبادا خدای نکرده دست کودک خراشی بردارد و او با مفهوم درد و ناراحتی آشنا شود؛ جسمش سالم به خانواده تحویل شود و روح و روان هم که رنجوریش پیدا نیست ،پس می توان گفت آسیبی در بین نیست. علاوه بر همه‌ی پیامدهای ناگوار این دوری از طبیعت و محیط بیرون که بر سلامت روح و تن کودک شاهدیم ، از نظر من ، به حیث یک بوم شناس که دغدغه حفظ طبیعت و محیط زیست دارد، مهم است که نگاه کودک به طبیعت و محیط پیرامونش در بزرگسالی چه خواهد بود،او که بجای لمس خاک و گرفتن پروانه،بجای منظر کوه پوشیده از برف و صدای پرنده فقط عکسهای کارتونی جانورانِ نیست در جهان را بر دیوار مهدش دیده است چه موضعی در قبال طبیعت و محیط زیست خواهد گرفت؟ فردا قرار است برای به خطر افتادن کدام سرزمین و انقراض کدام ‌گونه‌ی جانور مورد علاقه اش احساس خطر کند و دست به اقدام زند؟ کدام فاجعه ‌ی محیط زیستی او را متوجه خطر برای نسل خود و فرزندانش خواهد کرد؟ چه چیز او را که حداکثر ممکن است یک فعال مجازی و کیبوردی باشد به فعال میدانی بدل می‌کند که نگذارد کار از کار بگذرد؟ به نظر شما ذات نایافته از هستی بخش "می"تواند که شود هستی بخش؟ #درسهایی_از_مدرسه_طبیعت @madresehtabiat .

من توی کست‌باکس اسیرفصل دوم، قسمت اول، داستان زندگی دکترشکوری شده‌ام. شما هم این قسمتشو گوش کنید. https://castbox.fm/vb/225734644

‍ دادی که میخوای بگیری؟ محمد فاضلي – عضو هيئت علمي دانشگاه شهيد بهشتي ✅ پليس راننده‌اي را که بد مي‌راند متوقف کرد و به او گفت: گواهينامه‌ات را بده. راننده که اصلاً گواهينامه نگرفته بود، به پليس گفت: اصلاً دادي که حالا مي‌خواهي بگيري؟ ✅ مسئولان و کارشناسان و فعالان محيط‌زيست در بحث مديريت منابع آب، خيلي بر مشارکت مردم و همراهي‌شان با رويه‌هاي درست مديريت مصرف تأکيد مي‌کنند. مردم هم عين همان راننده مي‌توانند بگويند: اصلاً دادي که مي‌خوای بگيري؟ منظورشان هم اين است که مگر تا حالا چيزي درباره «سواد آبي» به ما گفته‌ايد؟ شيوه‌هاي درست مديريت مصرف و رفتار درست در مقابل آب را به ما آموزش داده‌ايد که حالا انتظار داريد مشارکت مؤثر انجام دهيم؟ ✅ خبر خوب اين‌که دفتر «مديريت مصرف و ارتقاي بهره‌وري آب و آبفا» وزارت نیرو کتابچه‌اي مختصر منتشر کرده که در آن اقلام مهم سواد آبي و روش‌هاي مديريت مصرف که هر شهروندي خوب است آن‌ها را بداند يکجا ذکر شده است. خلاصه براي دادن گواهينامه اقدام کرده‌اند که نشه بگیم: دادي که مي‌خواي بگيري؟ ✅ کل کتابچه را به اين يادداشت ضميمه کرده‌ام و در آينده نيز سعي مي‌کنم صفحات و بخش‌هاي مهمي از آن را در اينستاگرام منتشر کنم. ✅ خواندن اين کتابچه، توضيح دادن آن براي کودکان‌مان، آموزش آن به دانش‌آموزان، به‌کار بستن توصيه‌هايش در سازمان و اداره خودمان و ... مي‌تواند راهي به سوي ايفاي مسئوليت ما در قبال منابع کمياب آب ايران عزيز باشد. (اگر مي‌پسنديد به اشتراک بگذاريد.) @fazeli_mohammad ⭕️ پي‌نوشت: مشکلات اقتصادي، نابه‌ساماني و ... زياد داريم، اما علي‌رغم همه مشکلات بايد منابع آب اين سرزمين را حفظ کرد. مشکلات و نااميدي‌ها و سرخوردگي‌ها بهانه خوبي براي بي‌توجهي به منابع آب نيستند. زنده ماندن و زندگي آب نياز دارد، تحت هر شرايطي. 

#پرخاشگری_کودک انچه اینجا می نویسم بر اساس تجربه است و مسائل علمی و نظریه ها در کتوب مختلف قائل دسترس و اگر درخواستی بود کتاب های موضوعی هم که خودم خوندم و به درک این تجربه ها کمک کرده اینجا معرفی میکنم. اما تمرکزم بر روی مثال ها . راه بردها و مسیر ها و بازخورد است.

خیلی بچه ها تو مهارت کلامی که ابزار اصلی نشون دادن خشم و عصبانیت هست ضعف داشتن، برای همین آخرین مرحله پرخاشگری و تبدیل اون به نمایش حالت ِحسی خشم و عصبانیت مهارت کلامی ! توضیح اینکه چرا ناراحت و عصبانیم تا چه حد عصبانی ام ؟ چه توقعی دارم ؟ و چطور می تونم فرصت جبران یا عذرخواهی یا آروم کردن خودم را بهت بدم . اینجا جایی بود که ما می تونستیم با اطمینان بگیم متوجه شدیم مشکل کودک و علت پرخاشگری چیست ، مهارت کنترل خشم و مهارت کلامی برای ابراز خشم را تجربه کرده و الان در اجتماع دیگه با برچسب پرخاشگری قابل شناسایی نیست و این لذت بخش ترین مرحله از تعامل با کودک در طبیعت تو حیطه پرخاشگری بود.

برای بچه هایی که نسبت به همه چیز و همه کس پرخاشگر بودن تو مرحله اول بستری برای تخلیه انرژی فراهم می کردیم زمین کندن. جابه جا کردن الوار. خونه سازی. چوب آره کردن و میخ کوبیدن . گاهی همراهی شون میکردیم و گاهی رهاشون میکردیم و ازشون فاصله می‌گرفتیم . وقتی متوجه می شدیم دیگه انرژی ندارن همدلی و هم کلامی آغاز میشد سطح انرژی به کمترین حد رسیده بود . تا اون لحظه بازخورد مثبت و منفی ندیده بودن و آماده شنیدن بودن. به جای تعریف و تحسین یا حتی نصیحت همدلی را شروع می کردیم و از جملات و گفتمانی استفاده می کردیم که تو جسات اول رهایی ازش شنیده یا براش جالب بوده. بعد از همدلی و ارتباط صمیمانه. حالا نوبت قصه و نمایش به عنوان مسیر اصلاحی نحوه بروز خشم بود خیلی از بچه ها تمام هیجاناتشون خشم بود خیلی های دیگه اجازه ابراز خشم و عصبانیت ازشون دریغ شده بود و بهشون دیکته شده بود یک بچه خوب عصبی یا خشمگین نمیشه و این باعث شده بود خشم پنهان یا کلامی پیدا کنن و نتونن ارتباط سالم برقرار کنن و این طوری خشم تبدیل میشد به خراب کاری و پنهان کاری . بدون اغراق تو تمام بچه ها چه آروم چه شلوغ چه والد اگاه و دلسوز و چه والد رها، ما پرخاشگری را تجربه کردیم و مهمترین دلیل این تجربه پرخاشگری بر می‌گشت به تجربیات اجتماعی و تعاملی کودک .

موضوع پرخاشگری نیاز به زمان و گفتگو دارد و باید به درون کودک راه یافت که معمولا والدین وقت ندارن. معلمین از برنامه خود عقب هستن . مربی ها آموزش باید بدن و روانشناسان راهکار و ما تو مدرسه فقط فقط فرصت این را داشتیم این مسیر گفتگو را هموار کنیم و پای صحبت بچه ها بفهمیم مشکل از الگو یا والد.یا محیط تبعیض یا تعریف. و وقتی متوجه می‌شدیم علت چیه . مسیر را به سمتی هدایت میکردیم که کودک با ادراک خودش متوجه بشه باید چطور رفتار کنه .