حمیدرضا جلائی‌پور (جامعه‌شناس)

یافته های پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان نشان می‌دهد همه قشرهای جامعه ناراضی و نگران هستند نارضایتی عمیق مردم از وضعیت سیاسی   یافته های موج چهارم پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان که با مشارکت ۱۵ هزار و ۸۷۸ نفر از افراد ۱۵ سال به بالا در ۳۱ استان کشور به دست آمده است، ▫️وضعیت بدتر سیاسی از نگاه زنان جنسیت شرکت‌کنندگان در این پژوهش حاکی از نارضایتی بیشتر زنان از وضعیت سیاسی کشور نسبت به مردان است. براساس جنسیت افراد شرکت‌کننده در این پژوهش ۶۲/۳ درصد از زنان شرکت‌کننده در این پژوهش معتقد هستند که وضعیت سیاسی کشور در ۵ سال گذشته بدتر شده است. ۱۸/۹ درصد زنان معتقدند که وضعیت فرقی نکرده و ۱۸/۸ درصد معتقد هستند که وضعیت سیاسی کشور نسبت به ۵ سال گذشته بهتر شده است. ▫️درآمد بیشتر؛ نارضایتی بیشتر نگرش افراد شرکت‌کننده در این پژوهش براساس میزان درآمد نیز متفاوت بوده است، درحالی‌که ۷۱/۲ درصد از افراد با درآمد بالای ۱۸ میلیون تومان معتقد بودند که وضعیت سیاسی کشور در پنج سال گذشته بدتر شده است، این درصد برای افراد با درآمد بین ۹ تا ۱۸ میلیون تومان ۶۱/۹ درصد و برای افراد بین ۳ تا کمتر از ۹ میلیون تومان ۵۴/۸ درصد بوده است. ▫️نارضایتی ۶۰ درصدی جوانان و نوجوانان میزان رضایت از وضعیت سیاسی براساس سن نیز نتایج جالبی به دست می‌دهد؛ بیشترین نارضایتی در بین افراد در بازه سنی ۱۵ تا ۲۹ سال است. براساس این گزارش ۶۲/۴ درصد شرکت‌کنندگان در این بازه سنی معتقدند وضعیت سیاسی کشور در ۵ سال گذشته بدتر شده است، این درصد برای افراد بین ۳۰ تا ۴۹ سال با کاهش اندکی ۶۱/۴ درصد و در بین افراد بالای ۵۰ سال با اختلاف معناداری ۵۳/۵ درصد عنوان شده است. ▫️وضعیت بدتر سیاسی از نگاه دانشگاهیان بیشترین نارضایتی (۶۴/۲ درصد معتقدند وضعیت سیاسی کشور در پنج سال گذشته بدترشده است) در بین کسانی است که از تحصیلات دانشگاهی برخوردار هستند، پس از آن افراد با تحصیلات متوسطه و دیپلم (۵۹/۹ درصد)، سپس افراد با تحصیلات ابتدایی (۵۲/۱ درصد) و در انتها بی‌سوادها (۳۰/۵ درصد) بوده است. ▫️گسترش نارضایتی به شهرهای کوچک داده‌های این پژوهش براساس محل سکونت، در سه دسته مرکز استان، شهرهای غیر مرکز استان و روستاها انجام شده است و براساس آن افراد در شهرهای غیرمرکز استان با اختلافی اندک (۶۲/۱ درصد)، بیشترین اعتقاد به بدتر شدن وضعیت سیاسی کشور در پنج سال گذشته را دارند. پس از آن افراد در مرکز استان با (۶۱/۶ درصد) معتقد به بدتر شدن وضعیت سیاسی هستند و این درصد در بین ساکنین روستاها ۵۵/۴ درصد است. ▫️ناراضی‌ترین استان‌ها براساس این گزارش البرز(۷۴/۵ درصد)، آذربایجان غربی(۷۲/۳ درصد)، همدان (۶۶/۸ درصد)، کردستان (۶۵/۶درصد) و تهران (۶۳/۸ درصد) ۵ استان با بیشترین درصد نارضایتی از وضعیت سیاسی کشور هستند. میزان نارضایتی تنها در دو استان خراسان جنوبی (۴۵/۲ درصد) و قم (۴۶/۴ درصد) از میانگین ۵۰ درصد پایین‌تر است و در ۲۹ استان میزان نارضایتی بیش از ۵۰ درصد به دست آمده است. ▫️۶۰ درصدِ قابل ملاحظه یافته‌های این پژوهش نشان‌دهنده افزایش قابل ملاحظه نارضایتی عمومی از وضعیت سیاسی کشور طی ۲۰ سال گذشته است و در حال حاضر بیش از ۶۰ درصد جامعه از وضعیت سیاسی کشور ناراضی هستند. درحالی‌که میزان نارضایتی در سال ۱۳۸۲ معادل ۴۱/۹ درصد بوده است و در سال ۱۳۹۴ نیز با یک کاهش محسوس به ۲۲/۲درصد رسیده بود، اما این عدد در سال ۱۴۰۲ به ۶۰/۲ درصد رسیده است ▫️وضعیت سیاسی کشور در ۵ سال آینده درحالی‌که همچنان زنان(۵۶ درصد) بیش از مردان(۵۵/۱) معتقد به بدتر شدن وضعیت سیاسی کشور هستند، اما پیش‌بینی آنها نسبت به آینده در مقایسه با نظرات‌شان نسبت به گذشته تعدیل شده است. مردان(۲۹/۵ درصد) خوشبین‌تر از زنان (۲۷/۵ درصد) درباره بهبود وضعیت سیاسی کشور هستند و زنان (۱۶/۵ درصد) نسبت به مردان(۱۵/۶ درصد) معتقدند شرایط هیچ فرقی نخواهد کرد. ▫️میانسالانِ ناامید پیش‌بینی نارضایتی در آینده در بین افراد ۳۰ تا ۵۰ ساله (۵۸/۷ درصد) بیشتر شده است و همچنان گروه سنی ۵۰ به بالا کمترین نارضایتی را از آینده سیاسی کشور خواهند داشت (۴۹/۹ درصد). میان‌سال‌ها با ۳۴/۹ درصد بیش از همه خوشبین به بهبود وضعیت سیاسی کشور هستند درحالی‌که این خوشبینی در جایگاه دوم به ۱۵ تا ۳۰ ساله‌ها می‌رسد(۲۸/۸ درصد) و سپس ۳۰ تا ۵۰ ساله‌ها در جایگاه بعدی قرار می‌گیرند(۲۸/۷ درصد). https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-15684 @hammihanonline

#نکته_ها | اقدام هوشمندانه ملاقات آقای نچیروان بارزانی نه در اتاق ملاقات با مسئولان خارجی که در اتاق دیدار با مقامات ایرانی انجام شده است. این یعنی کردهای عراق بالاتر از روابط همسایگی، خودی هستند. همین هم هست. کردها از کهن ترین ساکنان فلات ایران زمین هستند. اقدامی هوشمندانه، زیبا، ستودنی و امیدآفرین. 🖋 حسین جابری‌انصاری https://x.com/AnsariJaberi/status/1787506396063281194?t=ldv3HMf6bGd4IiKKJLwImQ&s=35 @yekhezaran

مشاهداتی درباره اعتراضات دانشجویی در آمریکا 🖊️ عقیل دغاقله از زمان آغاز اعتراضات دانشجویی به جنگ غزه در آمریکا بیش از ۲۴۰۰ دانشجو بازداشت شده اند و نزدیک به ۵۰ دانشگاه شاهد درگیری دانشجویان و پلیس (در سطوح مختلف) بوده اند. تصاویر خشونت پلیس نیز مستمر در رسانه ها در حال انتشار است. اما فضای واقعی دانشگاه ها چگونه است؟ در این مطلب سعی می کنم بر اساس مشاهداتم در دانشگاه راتگرز و صحبتی که با چند دانشجوی معترض داشته ام گزارشی در اینباره ارائه بدهم. چه فضایی در دانشگاه حاکم است؟ فضای عمومی دانشگاه (خارج از کمپ های معترضین) سنگین است و تمایل اندکی به گفتگو در اینباره وجود دارد. اکثر دانشجوهایی که از خاورمیانه هستند یا مسلمان به جز در میان دوستان نزدیک خود در اینباره صحبت نمی کنند اما بیرون از آن حلقه های دوستانه آنان ساکت هستند. در میان اساتید جوان این نگرانی وجود دارد که موضع گیری آنها می تواند برای آنان تبعات داشته باشد. این دل نگرانی ها در میان اساتید غیر آمریکایی بیشتر است. در فضایی که به وجود آمده است هرگونه انتقاد از اسرائیل یا جنگ غزه می تواند به عنوان یهودی ستیزی تلقی شود. مصوبه اخیر کنگره که «انتقاد از اسرائیل یهودی ستیزی غیرقانونی است» به این دل نگرانی ها بیشتر دامن می زند. در دانشکده انسان شناسی و در یک دورهمی برای ناهار هنگامی که بحث به اسرائیل کشید یکی از اساتید بلند شد و درب اتاق را بست، علیرغم اینکه بحث تنها تحلیل رخدادها بود. آیا معترضان آمریکایی هستند یا عرب و مسلمان؟ اکثریت قاطع معترضین- در جاهایی که دیده ام- آمریکایی هستند. اگر هم دانشجوی عرب یا مسلمانی باشد متولد آمریکا است و آمریکایی محسوب می شود، گرچه در جمع معترضین افراد اندکی از آنان حاضر هستند. البته احساسات ضد جنگ و ضد اسرائیلی میان دانشجویان مسلمان بسیار تند و تیز است. نکته دیگر این است که دانشجویان عرب یا مسلمان که خارج از آمریکا متولد شده اند کمتر مشارکت دارند. یک دلیل آن می تواند ترس باشد. دلیل دیگر آن شاید این باشد که پدیده بیداری (woke) که از اصول کلیدی آن حقوق اقلیت ها، آزادی و برابری است بیشتر در میان نسل جوان آمریکا رواج دارد. آیا اعتراضات می تواند فضای دانشگاه را نمایندگی کند؟ در میان اساتید دانشکده و اساتیدی که میشناسم فضا به شدت به نفع فلسطین و ضد جنگ است. در دپارتمان جامعه شناسی و انسان شناسی استادی را نمی شناسم که به نفع جنگ یا اقدامات اسرائیل در غزه ایستاده باشد. حمایت از فلسطینیان مطلق است. اگر گفتگوی یک به یک باشد موضع گیری ها خیلی تند بر علیه اسرائیل است. همین فضا نیز در میان دانشجویان ارشد و دکتری وجود دارد. البته فضای گروه جامعه شناسی به شدت انتقادی و رادیکال است و شاید نتوان آن را به دانشکده های دیگر تعمیم داد. اما بر این اساس مشاهداتی که داشته ام و آماری که در ادامه می آید می توانم بگویم که اعتراضات دانشجویی روح کلی دانشگاه یا نگاه اکثریت را نمایندگی می کند. اگر ترس و نگرانی نبود قطعا چند برابر این جمعیت به معترضان می پیوستند. خواسته معترضان چیست؟ جنبش دانشجویی اخیر، علیرغم آنکه رسانه های بزرگ سعی می کنند آنها را هرج و مرج طلب، اسلام گرا یا یهودی ستیز معرفی کنند خواسته های روشنی دارند. نمایندگان دانشجوها در همه دانشگاه ها در حال رایزنی برای برآورده شدن این خواسته ها هستند. در دانشگاه راتگرز برای مثال دانشجویان ۱۰ مطالبه مشخص را مطرح کردند که بخشی از آنها احداث یک مرکز فرهنگی، ایجاد امکان برای ۱۰ دانشجوی فلسطینی بازمانده از درس است که بتوانند در دانشگاه راتگرز تحصیل کنند و عدم سرمایه گذاری در کمپانی هایی است که با اسرائیل رابطه دارند. دانشگاه با ۸ مطالبه موافقت کرده است و در مورد عدم سرمایه گذاری قرار شده است مذاکرات با نمایندگان دانشجویان ادامه یابد. در برخی دانشگاه ها این مذاکرات به بن بست رسید و کار به خشونت و سرکوب رسید. داشتن مطالبات واضح، ممکن و قابل سنجش از ویژگی های این جنبش است که می توان از آن درس گرفت. چه گروه هایی عامل درگیری ها هستند؟ جریانات حامی فلسطین یا اسرائیل؟ ادامه مطلب را می توانید در لینک زیر بخوانید: https://telegra.ph/جنبش-دانشجویی-آمریکا-05-04 @hamidrezajalaeipour

نظر کاربران👇 چند نکتهٔ برامده از مصاحبه استاد اصفهانی: ▪️آسیب‌های اخرالزمانی و در آستانهٔ فروپاشی سیاسی و ۵۶ ای تصویر کردنِ وضعیت ایران (که از جمله به وضع تحریمهای شدیدتر و پرهیز اوباما و بایدن از رفع تحریم انجامید). ▪️ضعف سیاست صنعتیِ کاربر و صادرات‌گرا و ضعف سیاست اجتماعی در دولتهای قبل. ▪️توفیق یارانهٔ نقدی احمدی‌نژاد در کاهش نابرابری و فقر. ▪️ضرورت توازن توجه به کاهش بیکاری و تورم. ▪️نامطلوبیتِ هراس‌افزایی از افزایش نرخ ارز در شرایط تحریم. ▪️توفیق نسبی اقتصاد ایران در عبور از فشار حداکثری، به خاطر بزرگی و قوت بخش غیردولتیِ اقتصاد و اشتغال. ▪️لطمهٔ اصلی تحریم به طبقه متوسط و جامعهٔ ایران بوده و اقتدارگرایی رو تقویت کرده. ▪️قدرت خرید طبقات فرودست در همین شرایط تحریم شدید با پمپاژ و حمایت حاکمیتی حفظ شده و طبقه متوسط کوچک شده. ▪️رفع موانع تبادل مالی بین‌المللی برای تقویت تولیدکنندگان خرد و متوسط حیاتیه. ▪️کاسبان تحریم رو در انتخابات هست که میشه و باید به حاشیه برد. ▪️صلح و تجارت هنوز همبستگی مثبت دارند. ▪️چقدر جای چنین صداهای توسعه‌گرا ولی «مساله‌محور» و «واقع‌نگر» و «دادهٔ‌واقعی‌محورِ» و رها از ملاحظات حیدری-نعمتی سیاست در میان اقتصاددانان و رسانه‌های ما خالی است. کاش در نسل جدید اقتصاددانان باکیفیت و جوان در داخل کشور، جوادصالحی‌اصفهانی‌های بیشتری ظهور کنند.

دکتر صالحی در مصاحبه به نکات جالبی اشاره می‌‌کند، مثلا: کلیشه‌های رایج رو می‌شکند. قبول ندارد که اقتصاد ایران دست سپاه و ستاد فرمان امام هست. روی بخش مردمی اقتصادی تاکید داره. می‌گوید این خطای کارشناسان آمریکایی بود که اقتصاد ایران را «حکومتی» ارزیابی کردند. آن ها با تحریم به اقتصاد مردم ضربه زدند و اتفاقا سیاست‌های حکومت را رادیکال‌تر کردند. تا جایی که الان حکومت ایران می‌تواند کشورهای خلیج فارس را تنظیمشون کند. در بحث یارانه‌ها هم خرق عادت می‌‌کند و می‌گوید پرداخت یارانه‌ها کار خطایی نبود. تو تحریم‌ها طبقه متوسط ضعیف شد. سهولت تبادل مالی را خیلی مهم می‌داند. به حکومت نقد جدی دارد. می‌گوید این حکومت است که می‌تواند تحریم فروش نفت را دور بزند. چون دولت امکانات این کار را دارد. ولی اون تولید کننده‌ای که بیست تا کارگر دارد و جنس را برای صادرات آماده می‌کند نمی‌تواند تحریم را دور بزند و پولش رو بگیرد. می‌گوید ناامیدی در میان مردم ناشی از «تورم» نیست ناشی از «اشتغال» هست. روی احیای برجام تاکید می‌کند. و تاسف می‌خوره که برجام به این‌جا رسید. می‌گوید با برجام ایران می‌توانست بازارهای منطقه را بگیرد. بعد می‌گوید این هم قدرت هست. می‌گوید دولت در مذاکره با غرب دنبال گرفتن دلار‌های نفتی‌اش هست ولی می‌گوید باید مذاکره کرد برای رفع تحریم‌ها (با کم و زیاد کردن غنی‌سازی) و مشکل اشتغال رو باید حل کرد. دید «چین‌گرایی» رو نقد می‌کند، می‌گوید حداقل تا ده سال آینده دلار در بازارهای جهانی قدرت دارد. می‌گوید هنوز رابطه بین «صلح و اقتصاد» حتی در زمینه ایران می‌تواند کار کند. می‌گوید راه حل دیپلماسی است. و نکات شنیدنی دیگر.