حیات خلوت

صداها رفته‌اند واژه‌ها رفته‌اند لب‌ها رفته‌اند و در ذائقه‌ام طعمی شور مانده از آن چه دمی پیش شیرین بود #منوچهر_آتشی

وه که مَه-خانه ای داشت پیدا می‌شد، فراروی قد رهپوی سرشار، عبیر شب‌بوها و بوته‌گل هایی که از بام گنبدین سرایی به خود-روشن چو گیس لَخت پریزاد از چهار پایه‌ی آبنوسی آن شاریده بود و آنجا چو پرده‌ی مَهان  سه بانو با چهری نهان و دستانی به فراسو رو به مهتاب، مهرانه و زیر‌لب نیایش می‌کردند، آنگاه سرشار به آنها پیوست همگی رو به پرستش‌سوی خود در آن گنبد تابان در کنار درختان و لب دریاچه ساعتی به خلسه‌ی ماه و مرا از پس این شگفت، راهی نبود به غیر تماشا. چند پروانه پرده‌دار محفل سرشار، دورتادور شیده‌ها و بخور آن تابش مینایی پر‌وبال می زدند، سرشار و آن سه بانو همگی با آن ردای ماه‌نشان میان گل و روشنی و ریحان، با منظری خیال‌وش مبهوت، از دیار زمین جدا و جداترم کردند و شبنم از گوشه‌ی نگاهم تراوید تا آنکه سُست از پا افتادم. چند مات‌سیمای نورپوش بر سرم آینه‌گردان، عطر گلاب  از زلف و حریر جامه‌شان در هوا از تاب مشامم افزون بود، حیران از خواب پریدم و دیدم دور بسترم شکوه، دیبا و نیوشا، پرتو و پدرش درخش و چندی دیگر از مردم، آن میان، موبَدی بلند گاهان می‌ خواند تا براند از سر من دُروج و پری و اهریمن و شکوه به مهر مرا می‌نوازید و من خاموش نگاهم را به پنجره‌ی گل‌پوش و رخ‌افروزی مهتاب انداختم و گوش به نغمه‌ی شباهنگ با دلی که دیگر قدح شرابی بود و غیر جوشش نمی‌دانست. زان‌پس روز و شب گشتم، بی‌نشانیِ سرشار و آن مُشکوی شب‌افروز و گلزار، هر دم سودایی‌ترم می‌کرد، در تمام شهر فروغان آوازه‌ی این دلداگی واهی پیچید و من بی هیچ گواهی در کف، گویی بحق چنگ به هوا می‌زدم و سخن از دیدن جان می‌گفتم. اردیبهشت کم‌کم سر می‌آمد، و سوری‌ِ نارفامِ شهر بستر پرزاد خود را به سوسن‌ خرداد می‌داد و من غنوده بر تخت در این طلبِ مدام، با دلی چو مَجمر، آواز هزار می‌نیوشیدم. . 📚 با افشره ماه 🎩 میثم نکوئی . موبد: روحانی زرتشتی گاهان: یا گات ها کتاب مقدس زرتشتیان دروج: همان دروغ در زبان پهلوی که اشاره به موجودات اهریمنی دارد سوری: گل ویژه‌ی اردیبهشت سوسن: گل ویژه‌ی خرداد نارفام: به رنگ انار 🀄️ @zen_shores

تا ریشه در آب است امید ثمری هست هرچند رسد آیت یاس از در و دیوار... #عرفی_شیرازی

https://hozeyemashgh.ir/?p=11454&preview=true گفت و گوی مجله کشف استعداد برتر با آقای میثم نکوئی از هنرمندان انتشارات حوزه مشق 🀄️ @zen_shores

🍂 دل مست و دیده مست و تن بی‌قرار مست جانی زبون چه چاره کند با سه چار مست تلخست کام ما ز ستیز تو، ای فلک ما را شبی بر آن لب شیرین گمار، مست #اوحدی_مراغه_ای

نگرانم وطن! چه خواهی شد؟ این خزان دست بر نمی‌دارد و بهار و خدا ز ما دورند نگرانم وطن! چه خواهد شد؟ ملتی در تو سخت می‌گرید ملتی در تو سخت مجبورند... وطن، ای مادر، ای ستم‌دیده! پیکرت زخمی است و غمگینی که بغل می‌کنیم و چون کوهی گرچه درد خزان به دل داری گرچه داغ هزارها فرزند و خزر تا جنوب، مجروحی... نگرانم وطن! چه خواهد شد؟ ما از این زخم‌ها نمی‌میریم؟ تو از این زخم‌ها نخواهی‌مرد؟! #نرگس_صرافیان_طوفان