اقلیم

‍ بسم_الله_الرحمن_الرحیم ، تنها راه نجات است. انسان امروز پر از خشونت است پر از نفرت است پر از برتری طلبی است، آن هم با توجیه حق بجانبی! وقتی از چرایی آن پرسیده می شود، میگوید خدا اینطور گفته است! حال این خدای خشنی که اینطور گفته است را تا کنون کسی ندیده است، این خدای که اینطور گفته است حتی یکبار هم آشکار نشده تا خود شجاعانه از ترویج کشتار و خشونت بگوید! و این همان توهّم بزرگی است که هزاران سال است، روح و روان انسان بخت برگشته را فرا گرفته و در خود فرو خورده است. انسان، اسیر برداشت های ذهنی خودش گشته است. این انسان خفته در هیپنوتیزمی بزرگ فرو رفته و با تصورات تاریکش اینچنین زمین و زمان را به گند کشیده است. چه به قول قرآن، فسادی که در خشکی و دریا آشکار گشته کار همین بشر خفته و ماحصل دستاوردهای تاریک اوست "ظَهَرَ الفَسادُ فِی البَرِّ وَ البَحرِ بِما کَسَبَت اَیدِی النّاسِ". امروزه تنها راه نجات بشر، بازگشت به الوهیّت "بسم الله الرحمن الرحیم" است، به راه بخشنده ی مهربان رفتن است، جز این باشد تن به بندگی خدایان خشن و موهوم داده، و سرنوشت شومی بر خود رقم زده است. تعالیم معنوی @EshgheElaahi

حضرت علی علیه السلام: اگر دوست دار خدا هستيد (و به او عشق مي ورزيد)، پس محبت دنيا را از قلبهايتان خارج سازيد.  تصنيف غررالحكم @Eghliem

من تسلیم شدم ...در برابر تو... از آن روز، در روح من رودی جاری است... که هیچ مشکلی را یارای مقاومت در برابر آن نیست... @Eghliem

می بایستی از بازی کردن نقش خدا دست برمی داشتیم زیرا هیچ نتیجه ای نداشت سپس، تصمیم گرفتیم که از این جا به بعد در زندگی، خداوند نقش کارگردان را برایمان به عهده گیرد بيل_ویلسون @Eghliem

رابطه ی ما با خداوند، رابطه ی ما با خودمان است، چرا که ما به هیچ وجه از او جدا نیستیم. ما در همنوایی با او در قدرت خویش استوار هستیم؛ خود را جدا از او می پنداریم و با این پندار به قعر ترس و آشفتگی فرو می افتیم. دانستن اینکه ما با خداوند متحد هستیم یعنی دانستن اینکه ما عشق بی نهایت هستیم. وقتی عشق نمی ورزیم، اصطلاحاً خودمان نیستیم. عشق بی نهایت "خصوصیتی" از هستی ما نیست. بلکه "ضرورت" هستی ماست. تنها مشکل واقعی ما این است که ما فراموش کرده ایم کیستیم. وقتی فراموش کنیم که "عشق" هستیم، فراموش می‌کنیم عشق بورزی @Eghliem

شما پادشاهی هستید که در خواب خود را فقیر می بینید و میخواهید تلاش کنید تا ثروتمند شوید. در حالیکه برای پادشاه شدن لازم نیست کار و تلاش کنید تنها کافیست بیدار شوید... @Eghliem

اقلیمِ بهشت در درون ما است. رسیدن به اهداف با داشتن امید و پشتکار امری امکانپذیر است. در اینصورت می توانیم اراده خود را به مشیت الهی تسلیم کنیم و به قلمروی بهشت گام نهیم. پال توئیچل @Eghliem

‍ بیا دست هایمان را بشوییم جهان هیچ وقت جای تمیزی نبود، ما اما به آلودگی هایش حساس نبودیم. بیرون که می رفتیم، دهان بند نمی زدیم، در فاصله یک وجبی همدیگر چشم در چشم هم می دوختیم، دهانمان را باز می کردیم و ذرات ناراستی و ترشح دروغ را می پاشیدیم روی سر و صورت یکدیگر، روی همه سطوح زندگی و آن دروغ ها که می گفتیم واگیر داشت، همه دروغ گرفته بودند، بیماری شایعی بود، همه دروغگو شده بودیم. در خانه در خیابان، در تنهایی در جمع... هر جا که بودیم به زشتی ها دست می زدیم. دست هایمان را ولی نمی شستیم. با همان دست های آلوده غذا می خوردیم. با همان دستهای آلوده نماز می خواندیم. با همان دستهای آلوده عشق می ورزیدیم. با همان دست های آلوده می خوابیدیم، با همان دست های آلوده بیدار می شدیم، سر کار می رفتیم، بر می گشتیم ... ما با همان دست های آلوده زندگی می کردیم و با همان دست های آلوده می مردیم. خانه آلوده بود. شهر آلوده بود. مسجد آلوده بود. مدرسه آلوده بود. مکان آلوده بود، زمان هم آلوده بود. تن آلود بود، روح اما از همه آلودتر. ما آلوده بودیم و به هر چه دست می زدیم آلوده اش می کردیم. به عشق دست می زدیم، آلوده می شد. به دین دست می زدیم آلوده می شد. به قدرت که دست می زدیم آلوده تر می شد. به آب و خاک و آتش و باد دست می زدیم و از نطفه تا جنازه آلوده می شد. این هراس که شما امروز دارید، من همه عمرم داشته ام. می ترسیدم روحم را از خانه ببرم بیرون، از جماعت می ترسیدم، از دست دادن از سلام و از روبوسی، از سفر و از حضر، از هر نشستن و از هر برخاستنی می ترسیدم. می ترسیدم که روحم از این همه عطسه های بی اخلاقی و سرفه های لاابالی و لااصولی بیمار شود که می شد. من سال هاست که روحم را قرنطینه کرده ام و هی دست هایم را می شویم. جهان جای تمیزی نیست. آلودگی همه جا هست. به تو هم سرایت می کند اگر حواست نباشد، مریض می شوی. مریضی ات واگیر هم دارد. انسان نبودن بیماری لاعلاج واگیرداری ست. من فقط از همین می ترسم، از ویروس کشنده انسان ناشدگی. بیا دست هایمان را بشوییم... عرفان نظرآهاری @Eghliem

اگر بر فرض، تمامی مسایل یا آنچه به نظر شما دلایل ناراحتی هایتان است همین امروز به طرز معجزه آسایی کنار بروند، اما حضور شما در لحظه حال، افزایش نیابد و هشیار تر نشوید، خواهید دید که خیلی زود مشکلات و علت های دیگری برای درد و رنج پیدا خواهید کرد که درست مانند سایه شما را همه جا تعقیب می کنند. در دلبستگی ذهن به گذشته وآینده رهایی وجود ندارد. اکهارت تله @Eghliem

زمانی که دانش سیر و سلوک برای شما به طور کامل تعریف شد و شما هم آن را کاملا درک کردید؛ و عطش عشق و نیاز شدید آن، شما را به ورای فکرتان و به حوزه ی عمیق‌تری که در خود شماست هدایت کرد؛ تا بتواند خود را بهتر و عمیق‌تر بشناسید، آن زمان خواهید دانست که ماندن در حوزه ی سطحی فکر، هرگز نمی توانست شما را به حوزه ی عمیق‌تری وجودتان راهنمایی کند. هیچ کس بدون تامل، تعمق و مراقبه کردن پا به دنیای درون نگذاشته است. گر شوی پیوند ما در رشته ای، بعد از این پیدا کنی سر رشته ای @Eghliem