پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف

◼️قدیمی‌ترین گزارش مکتوب از گرفتن خورشید پس از شهادت سیدالشهداء علیه السلام توضیحات در ادامه @kotob_sh

🏴بر اساس نقل‌های متواتر منابع عامه و شیعه، با شهادت حضرت امام حسین علیه السلام عالم تکوین عزادار و گریان شد. حسب اطلاع ما، کهن ترین منبع و دستنوشته‌ای که چنین گزارشی را در بر دارد، صحیفه‌ی عبدالله بن لهیعة (متوفی ۱۷۴) است. این منبع به شکل پاپیروسی چند تکه در دانشگاه هایدلبرگ به کد PSR HEID. INV. ARAB. 50 - 53 نگهداری می‌شود. موضوع این صحیفه بیشتر فتن و علائم آخر الزمانی بوده و توسط شاگرد ابن لهیعة، عثمان بن صالح المصری (م ۲۱۹) روایت شده است. بنابراین تاریخ کتابت آن بعید است دورتر از ۲۵۰ باشد. ☑️در قسمتی از صحیفه که تصویرش در بالا ارسال شد، ابن لهیعه مستقیما از ابوقبیل، محدث پرکار در نقل ملاحم، روایت می‌کند: حدثني أبوقبیل انه قال: «لما قُتل حسین بن علی بن أبی طالب کسفت الشمس حتی ظنّ الناس انها أتانا(ها؟)». ترجمه: «چون حسین بن علی (ع) کشته شد، خورشید گرفت؛ تا آنجا که مردم گمان کردند [قیامت] فرا رسیده است!» با سپاس فراوان از محقق کوشا آقای محمد قندهاری، جهت معرفی این پاپیروس و ارسال تصویر آن. پیش‌تر ایشان در ارائه‌ای، یک حدیث جالب دیگر از این صحیفه را معرفی کردند. ▪️می‌توان به صحت اسناد این پاپیروس از ابن لهیعة مطمئن بود چرا که در کتب محدثین بعدی نیز به طریق او نقل شده است. برای نمونه طبرانی آورده: حَدَّثَنَا قَيْسُ بْنُ أَبِي قَيْسٍ الْبُخَارِيُّ، ثنا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، ثنا ابْنُ لَهِيعَةَ، عَنْ أَبِي قَبِيلٍ، قَالَ: «لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ انْكَسَفَتِ الشَّمْسُ كَسْفَةً حَتَّى بَدَتِ الْكَوَاكِبُ نِصْفَ النَّهَارِ، حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهَا هِيَ» (المعجم الکبیر ۳: ۱۱۴) و نیز بلاذری نقل می‌کند: حدثنا عمرو عن ابن وهب عن ابن لهيعة عن أبي قبيل أن السماء أظلمت يوم قتل الحسين، حتى رأوا الكواكب. (أنساب الأشراف ۳: ۴۱۳) ✔️نکته‌ی جالب در اینجا تناقض اهل سنت است. چه این‌که طبق اصول آنان خلیفه‌ی مشروع یزید لعین بوده و بیعت با او لازم بود! در عین حال خود معترفند که یزید چنان جنایتی بر امتناع کنندگان از بیعتش مرتکب شده که زمین و آسمان را به هم ریخت. اتفاقی که تاکنون و در هیچ جرم و جنایت دیگری سابقه نداشته است. 👈توضیح بیشتر در این زمینه اللهم ائذن لفرج ولیّک المنتقم... @kotob_sh

2) رویکرد عرفانی و استناد به فناء فی الله امام حسین علیه السلام با شهادت خویش، در ذات حق تعالی فانی و مضمحل شد پس باید برای این اتفاق مبارک و ترفیع مقام، شادمانی کرد. لذاست که آقای الهی قمشه ای می گوید «روز عاشورا در خیابان می رقصیم»[14] مولوی و عاشورا مولوی طبق این مبنا می گوید عزاداری شیعیان به خاطر جهل و نادانی آنها به مقام سید الشهدا علیه السلام است: ناله و نوحه كند اندر بكا****شيعه عاشورا براى كربلا پس عزا بر خود كنيد اى خفتگان****ز انكه بد مرگى است اين خواب گران‏ در ادامه می گوید در این روز باید دست افشانی و پایکوبی کنیم: روح سلطانى ز زندانى بجست****جامه چه دْرانيم و چون خاييم دست‏ چون كه ايشان خسرو دين بوده ‏اند****وقت شادى شد چو بشكستند بند[15] مولوی در کتاب مثنوی در جسارتی آشکار به مقام سید الشهدا علیه السلام آورده است: هين مدو گستاخ در دشت بلا**** هين مران كورانه اندر كربلا[16] (کورکورانه مرو در کربلا **** تا نیفتی چون حسین اندر بلا)[17] علامه جعفری به شدت بر مولوی اعتراض کرده و می نویسد: «اگر گذشتن و انقراض حادثه ی کربلا بتواند دلیلى به عدم لزوم یادبود آن داستان باشد، حتى جلال الدین هم نمى تواند بگوید تنها به حال خود گریه کنید، زیرا چنانکه داستان خونین کربلا گذشته و به سلسلهء ابدیت پیوسته است هم چنین تبهکارى ها وگنه کارى هاى ما نیز به حکم هر نفس نو مى‌شود دنیا و ما ### بى‌خبر از نو شدن اندر بقا عمر همچون جوى نو نو مى‌رسد ### مستمرى مى‌نماید در جسد گذشته و به پشت پرده‌ی طبیعت خزیده است، دیگر جایى براى گریه نمى ماند. اگر بگویید: گریه توام با توبه و بازگشت، کثافتها و لجنهاى روح را شستشو مى‌دهید، مى‌گوییم: گریه بر داستان نینوا نیز کثافتها و لجنهایى را که به روى انسان و انسانیت با دست تبهکاران کشیده مى‌شود، شستشو مى‌کند و مى‌گوید: روى انسان را پاک نگه بدارید… جلال الدین دو موضوع فرد و اجتماع را در این داستان بهم مخلوط نموده و به نتیجهء نادرستى رسیده است»[18] تصوف حوزوی و عاشورا یکی از مکاتب تصوف حوزوی موسوم به جریان علامه طهرانی یا لاله زاری این رویکرد را داشت. انها درباره مرشد خود می گویند: «در تمام دهه عزادارى … حال حزن و اندوه در ايشان ديده نمى‏شد. سراسر ابتهاج و مسرّت بود ميفرمود: چقدر مردم غافلند كه براى اين شهيد جان باخته غصّه ميخورند و ماتم و اندوه بپا ميدارند. این روز تحقيقاً روز شادى و مسرّت اهل بيت است. مردم خبر ندارند، و چنان محبّت دنيا چشم و گوششان را بسته، كه بر آن روز تأسّف ميخورند و همچون زن فرزند مرده می ‏نالند.»[23] پاسخ در پاسخ به مبنای عرفانی فناء فی الله می گوییم این سخن یک مغالطه است زیرا گریه بر متوفی، به خاطر عاقبت به سوء شدن او نیست. توضیح اینکه: گریه شیعه در عزای سید الشهدا علیه السلام به خاطر این نیست که عاقبت امام به خوبی ختم شده باشد یا بدی! چه اینکه اهل بیت علیهم السلام در دنیا نیز مقام لقاء الله را درک کرده اند بلکه به خاطر ظلم و مصیبت عظمی و سترگی است که بر اهل بیت علیهم السلام، دین اسلام و جامعه مسلمین وارد شده است. گریه شیعیان به جهت محروم شدن از برکات آل الله و ظلمی است که بر ایشان رفته است. انسان با گریه بر امام حسین علیه السلام خود را شریک غم آل الله می کند. همانطور که اهل بیت علیهم السلام در عزای سید الشهدا عزا برپا می کردند، شیعه آنها نیز در غم و شادی شان شریک بوده و عزا می گیرد و آشکارا به صاحب عزا اعلام می کند که اگر در آن زمان زنده بود، با سپاه کفر می جنگید و به امام خود ملحق می شد. پس با این گریه، خود را به کمال و سعادت و معرفت می رساند نه اینکه بخواهد نفعی به شهید دشت کربلا رسانده باشد. همچنین این گریه، تعظیم شعائر الله و زنده نگاه دارنده مرام و مکتب اهل بیت علیهم السلام است و موجب بقای شیعه در طول قرون متمادی شده است. ضمن اینکه فطرت و ذات انسان او را به گریه در مصیبت فقدان عزیزی وا می دارد چنانچه رسول خدا صلی الله در مرگ فرزندش ابراهیم گریست و برای برخی صحابه عزاداری کرد. حال می پرسیم وقتی صریحا در زیارت عاشورا می خوانیم «هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین صلوات الله علیه» چرا باید در عمل خود را مشابه آل زیاد و مروان و بنی امیه کنیم و برای کار خود مبنا و نظریه بتراشیم؟ 📌 مشاهده مشروح مطلب در سایت: عاشورا در تصوف 🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف: https://t.me/ebnearabi @ebnearabi

⭕️ رویکرد سران صوفیه نسبت به عاشورا و عزای امام حسین علیه السلام امام علیه السلام می فرماید: «بنی امیه لعنه اللَّه علیهم و آن افرادی از اهل شام که آنان را در کشتن حسین اعانت نمودند، نذر کردند اگر حسین کشته شود و مقام خلافت، نصیب آل ابو سفیان شود روز عاشورا را برای خود عید قرار دهند و آن روز را برای به شکرانه قتل حسین، روزه بگیرند. »[1] بسیاری از صوفیان در طول تاریخ، ماه محرم و روز عاشورا را مبارک و میمون دانسته و با گریه کردن و عزاداری بر سید الشهدا علیه السلام مخالف بودند. رسمی که ریشه در آموزه های بنی امیه دارد؛ در زیارت عاشورا می خوانیم «یَوْمٌ تَبَرَّکَتْ بِهِ بَنُو أُمَیَّةَ» بنی امیه روز عاشورا را مبارک و عید قرار داد. اما این واکنش صوفیه مبتنی بر مبانی مختلفی بوده است: 1-رویکرد حدیثی و استناد به روایات جعلی 2-رویکرد عرفانی و نظریه فناء فی الله 3-رویکرد اخلاقی-روانی و مذمت گریه 4-رویکرد کلامی مبتنی بر نظر عدالت صحابه 5-رویکرد عقیدتی مبتنی بر بدعت تراشی 1) رویکرد حدیثی و تمسک به روایات مجعول بسیاری صوفیان مشهور تاریخ (بر اساس روایاتی که عمدتا نواصب و بنی امیه جعل و ترویج کرده اند) ماه محرم[4] را در تاریخ بشر، ماهی نیکو می دانستند و معتقد بودند سلسله رویدادهای مبارکی برای انبیاء و اولیاء در روز عاشوراء از ماه محرم رخ داده است مثل پذیرفته شدن توبه حضرت آدم، ساکن شدن کشتی حضرت نوح، شکافته شدن دریا برای بنی اسرائیل و غیره.[5] حکیم ترمذی، میبدی، غزالی، ابوطالب مکی و ابونعیم اصفهانی این روایات را نقل کرده و عاشورا را عید دانسته اند.[6] ابوسعید ابوالخیر و عاشورا نقل است که ابوسعید ابوالخیر از مشایخ بزرگ تصوف خراسان در قرن چهارم و پنجم، در روز عاشوراء، به منظور شادمان ساختن فقرای نیشابور، طبقی از حلوا و شیرینی و نان و آب برای آنها می فرستاد.[7] ابن عربی و عاشورا ابن عربی در آثار مختلف خود درباره برکت روز عاشورا سخن گفته و حتی آن را در کنار دیگر اعیاد اسلامی مثل روز جمعه و عرفه و مباه مبارک رمضان قرار می دهد.[8] وی بر خلاف تاکیدات اهل بیت علیهم السلام و روایات شیعه، تاکید زیادی بر صوم روز عاشورا داشته و درباره پاداش آن می گوید «من صام یوم عاشوراء کان لصاحبه مشهدان و تجلیان»[9] یا «صیام یوم عاشوراء کفاره عن السنه التی قبله.»[10] ماه محرم و روز عاشوراء در تعالیم ثقلین، ماه عزاست؛ اهل بیت علیهم السلام فرمودند کسی که این روز را مبارک بداند با آل زیاد محشور می شود «فَمَنْ صَامَهُ أَوْ تَبَرَّکَ بِهِ حَشَرَهُ اللَّهُ مَعَ آلِ زِیَادٍ».[11] طبق سنت و رسم رایج در فرهنگ اسلامی، مسلمانان در روزهای عید روزه گرفته و شادی می کنند و نه ایام حزن و ماتم و غم. اهل بیت علیهم السلام روایات فراوانی در مخالفت با روزه عاشورا دارند. امام صادق علیه السلام در پاسخ به شخصی که از حکم روزه روز عاشورا سوال کرده بود، که از روزه عاشورا، نهی می کنند و میفرمایند: یَوْمُ عَاشُورَاءَ فَیَوْمٌ أُصِیبَ فِیهِ الْحُسَیْنُ صَرِیعاً بَیْنَ أَصْحَابِهِ وَ أَصْحَابُهُ صَرْعَی حَوْلَهُ عُرَاةً أَ فَصَوْمٌ یَکُونُ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ کَلَّا وَ رَبِّ الْبَیْتِ الْحَرَامِ.[12] روز عاشورا، روزی است که مصیبت حسین و بر خاک افتادن او میان یارانش، پیش آمد و یارانش نیز برهنه، بر گِرد او بر زمین افتاده بودند. آیا در چنین روزی، روزه می‏گیرند؟ سوگند به پروردگار که چنین کاری هرگز، روا نیست. در نقل دیگری با صراحت بیشتر فرمودند: «إن آل أمیة علیهم لعنة الله ومن أعانهم علی قتل الحسین من أهل الشام، نذروا نذرا إن قتل الحسین علیه السلام وسلم من خرج إلی الحسین علیه السلام وصارت الخلافة فی آل أبی سفیان، أن یتخذوا ذلک الیوم عیدا لهم، وأن یصوموا فیه شکرا.»[13] بنی امیه لعنه اللَّه علیهم و آن افرادی از اهل شام که آنان را در کشتن حسین اعانت نمودند، نذر کردند اگر حسین کشته شود و مقام خلافت، نصیب آل ابو سفیان شود روز عاشورا را برای خود عید قرار دهند و آن روز را برای به شکرانه قتل حسین، روزه بگیرند. 📌 مشاهده مشروح مطلب در سایت: عاشورا در تصوف 🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف: https://t.me/ebnearabi @ebnearabi

با سلام جمعی از خدمتگزاران اهل بیت علیهم السلام که کاملا مورد وثوق هستند، موکبی برای تاسوعا و عاشورای حسینی برپا نموده اما در تامین بخشی از هزینه ها دچار مشکل شده اند. از عزیزانی که مایل به مشارکت در تعظيم شعائر و اقامه عزای سیدالشهدا علیه السلام هستند تقاضا می‌شود که نذورات و هدایای خود را به شماره کارت زیر واریز بفرمایید 6037998180887571 محمد محمدی و مبلغ پرداختی را به ادمین اطلاع دهید. @eb_admin احیانا اگر مبالغی اضافه بیاید، برای سایر جلسات عزاداری یا ارسال زائران به عتبات عالیات هزینه خواهد شد. اجرکم عندالله

▪️اینجا تمامِ مصیبت است 💢.. ثُمَّ سَارَ حَتَّى نَزَلَ كَرْبَلاَءَ فَقَالَ أَيُّ مَوْضِعٍ هَذَا فَقِيلَ هَذَا كَرْبَلاَءُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ هَذَا وَ اللَّهِ يَوْمُ كَرْبٍ وَ بَلاَءٍ وَ هَذَا الْمَوْضِعُ الَّذِي يُهَرَاقُ فِيهِ دِمَاؤُنَا وَ يُبَاحُ فِيهِ حَرِيمنا. ✍🏻 وقتی امام حسین علیه السلام بِکربلا رسیدند، پرسیدند اینجا کجاست؟ گفته شد اینجا کربلاست. فرمود: بخدا اینجا روز مصیبت و بلای من واقع می‌شود، اینجا خونِ ما را می‌ریزند و حُرمتِ ما مباح شمرده می‌شود و از بین می‌رود! 📓أمالی، صدوق رحمه الله، مجلس سی‌ام (مقتل الحسین علیه السلام)

👈وقتی حسین بن علی(صلوات الله علیهما) کشته شد ، زنان بنی هاشم لباس سیاه و کهنه پوشیدند و از گرما و سرما شکایتی نداشتند ، و حضرت علی بن الحسین(علیهما السّلام) برای ماتم ایشان غذا درست می‌کرد . 💥عَنْ عُمَرَ بْنِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ قَالَ: لَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ(صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْهِ) لَبِسَ نِسَاءُ بَنِي هَاشِمٍ السَّوَادَ وَ الْمُسُوحَ وَ کُنَّ لَا یَشْتَکِینَ مِنْ حَرٍّ وَ لَا بَردٍ وَ کَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَیْنِ یَعْمَلُ لَهُنَّ الطَّعَامَ لِلْمَأْتَمِ . 📓المحاسن ؛ صفحه ۴۲۰ . 📓بحارالأنوار ؛ جلد ۴۵، صفحه ۱۸۸ .

مضرات لافکری از زبان یک مسیحی که سابقا هندو بوده است

🌸 الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ 🌸 💐☘🌸☘🌸☘🌸💐 عید ولایت، عید اکمال دین و اتمام نعمت را به همه شیعیان امیر المومنین علیه السلام تهنیت و تبریک عرض می‌کنیم.