Rasool Rahoo

ایران آواز و ضرب زورخانه : مرشد مرادی ایران به خدا مملکت تاج‌وران است این جایگه خسرو و جمشید و کیان است ایران، دلِ ما، منزلِ ما، آرزوی ما ایران، تنِ ما، مسکنِ ما، مونسِ جان است یک ذره ز ایران نفروشیم به‌ خورشید آری نفروشیم، که این خاک گران است ما مردمِ ِایران به‌ جز ایران نشناسیم گر ساحتِ مُلک دگران باغِ جنان است بر ماست که در راهِ وطن جان بفشانیم اکنون که ز غم٬ مامِ وطن اشک‌فشان است

#دلالت_موسیقایی_کلمات و بیتی از #حافظ : اگر در این بیت حافظ: چشمم از آینه داران خط و خالش گشت لبم از بوسه ربایان بر و دوشش باد تامل کنیم،نظام آوایی دو مصراع کاملا متفاوت است.مجموعه ی اصوات مصراع اول،به هنگام قرائت،سبب می شوند که دهان گوینده کاملا باز بماند.هر کدام از کلمات چشم،آینه داران، خط،خالش،گشت به گونه ای ادا می شوند که دهان گوینده به تمامی باز می ماند و این باز ماندن دهان،علاوه بر اینکه حیرت گوینده را القا می کند خود به لحاظ صوتی،تصویر چشمی است به گستردگی آینه ای وسیع.-(در ادبیات فارسی این تصویر فراوان است،لطفا به این بیت صائب تبریزی دقت کنید: تمییز نیک و بد روزگار کار تو نیست چو"چشم آینه" در خوب و زشت حیران باش)- ولی در مصراع دوم،برعکس تمام کلمات،چه به لحاظ مصوت ها و چه به لحاظ صامت ها،حالتی دارند که دهان کاملا بسته است و لب ها روی لب ها و این نیست مگر حالت بوسیدن.شاید احمقانه ترین سخن این باشد که بگوییم حافظ به این نکته ها آگاهانه پرداخته اند،اما از سوی دیگر،این حقیقت را نمی توان منکر شد که در شاهکارهای ادب جهان،ناخودآگاه چنین مواردی وجود دارد.در این قلمرو است که موسیقی شعر به معنای هنری و دقیق خویش آشکار می شود. #هنر_ایرانی را دنبال کنید: @honar_e_ir @rasool_rahoo

#صائب_تبریزی میرزا محمد علی متخلص به صائب،سرشناس ترین غزلسرای قرن یازدهم هجری و یکی از بزرگ ترین شاعران ایران،در حدود سال 1000 در تبریز زاده شد.پدر او،میرزا عبدالرحیم،از بازرگانان معتبر بود.شاه عباس پس از فتح تبریز به سال 1012،هزار خانوار را از آن شهر به اصفهان کوچاند و در محله ی عباس آباد سکنی داد.خانواده ی صائب نیز جزو این گروه بود. شاعر در جوانی به حج رفت و در سال 1034 راهی هند شد.چند سال با ظفر خان متخلص به احسن،در کابل به سر برد و از این امیر ایرانی تبار،محبت بسیار دید.همراه او به آگره و لاهور و برهانپور و بالاخره کشمیر سفر کرد. صائب در سال 1042 به همراه پدر پیر خود که برای دیدار او به هند آمده بود،به وطن بازگشت و مقیم اصفهان شد.شاه عباس دوم وی را مقام ملک الشعرایی بخشید. این شاعر توانا بیش از هشتاد سال زیست و در واپسین روزهای سال 1086 و یا نخستین روزهای سال بعد در اصفهان دیده از جهان پوشید. [او در قبرستان تخته پولاد اصفهان به خاک سپرده شده است.] منبع: #محمد_قهرمان ،صیادان معنی(برگزیده اشعار سخن سرایان هندی) @honar_e_ir @honar_e_ir

امروز 7 فروردین 95 در تبریز،غزلی از صائب تبریزی را که در وصف نوبهار است-البته با تصاویر و نازک اندیشی های سبک هندی-برای دوستان عزیز می نویسم که توضیح و شرح مجملی نیز همراهش کرده و تقدیم می کنم. از فیض نوبهار،جهان،بزم چیده ایست دست نگار کرده،رخ می کشیده ایست(1) باغ از شکوفه،لیلی چادر گرفته ای از لاله،کوه،عاشق در خون تپیده ایست(2) هر موج سبزه،طرف کلاه شکسته ایست هر داغ لاله،چشم غزال رمیده ایست(3) هر زلف سنبلی،شب قدریست فیض بخش هر شاخ پر شکوفه،صباح دمیده ایست هر برگ سبز طوطی شیرین تکلمی هر شبنم گلی،نظر پاک دیده ایست عالم ز ابر،موج پریزاد می زند مهد زمین،سفینه ی طوفان رسیده ایست(4) شیرینی نشاط،جهان را گرفته است صبح از هوای تر،شکر آب دیده ایست(5) این قامت خمیده و عمر سبک عنان تیر گشاده ای و کمان کشیده ایست صائب همین بود دل بی آرزوی ما امروز زیر چرخ،اگر آرمیده ایست شرح و توضیح: (1)-بزم چیده:بزم مهیا و ساخته و آماده.دست نگار کرده و رخ می کشیده،توصیف جهان است به اعتبار رنگینی آن. (2)-لیلی چادر گرفته:لیلی که کشف حجاب کند،همه باغ پر شکوفه مانند لیلیی است که چادر از سر برگرفته و زیبایی خود را آشکار کرده است.خود صائب می فرماید: هر نخل پر شکوفه در این باغ لیلیی است کز خیرگی،فکنده به یک شاخ چادرش (3)-طرف کلاه شکسته:کنار و لبه ی شکسته و تا خورده ی کلاه. (4)-موج پریزاد می زند:از پری زاد موج می زند(پر است).وجه شبه پریزاد با ابر،لطافت است. (5)-شکر آب دیده:شربت.صبح را از شیرینی و لطف هوای لطیف همانند شربت می یابد. از کتاب دویست و یک غزل صائب دکتر امیر بانوی کریمی(امیری فیروز کوهی) رسول رهو-خواننده،مدرس و پژوهشگر موسیقی و زبان و ادب پارسی @rasool_rahoo

🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂 حکایت به قلم "ســاده و روان" 📚 باب هشتم : در آداب صحبت 🌺 آداب ۱۱ 💫 دشمن ضعیفی که در مقام دوست نمایان می شود نیتی جز ضربه زدن در زمان مناسب را در سر ندارد. همچنان که عده ای بر این باورند که به صداقت دوستان هم نمی توان اعتماد کرد چه برسد به چاپلوسی دشمنان و هر کس دشمنی ضعیف را حقیر تصور کند مثل این است که بگوید آتش کوچک هیچ اثر و قدرتی ندارد. 🔸امروز بکش چو می‌توان کشت 🔹کاتش چو بلند شد جهان سوخت 🔸مگذار که زه کند کمان را 🔹دشمن که به تیر می‌توان دوخت (۱) ۱_ اکنون که آتش بسیار اندک و ناچیز است آن را خاموش کن، چون زمانی که شعله ور گردد دیگر توان مهار کردن آن را نداری و باعث ویرانی می شود. پس دشمن را قبل از آنکه فرصت مبارزه کردن پیدا کند، با توانی که داری از صحنه بیرون کن. Channel: @GolestaneSaadi