کانال شعرهای زیبا و ناب

گر به رخسار چو ماهت صنما می‌نگرم به حقیقت اثر لطف خدا می‌نگرم تا مگر دیده ز روی تو بیابد اثری هر زمان صد رهت اندر سر و پا می‌نگرم تو به حال من مسکین به جفا می‌نگری من به خاک کف پایت به وفا می‌نگرم آفتابی تو و من ذره مسکین ضعیف تو کجا و من سرگشته کجا می‌نگرم سر زلفت ظلمات است و لبت آب حیات در سواد سر زلفت به خطا می‌نگرم هندوی چشم مبیناد رخ ترک تو باز گر به چین سر زلفت به خطا می‌نگرم راه عشق تو دراز است ولی #سعدی وار می‌روم وز سر حسرت به قفا می‌نگرم #سعدی

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند از گوشهٔ بامی که پریدیم ، پریدیم رم دادن صید خود از آغاز غلط بود حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم کوی تو که باغ ارم روضهٔ خلد است انگار که دیدیم ندیدیم، ندیدیم سد باغ بهار است و صلای گل و گلشن گر میوهٔ یک باغ نچیدیم ، نچیدیم سرتا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل هان واقف دم باش رسیدیم، رسیدیم وحشی سبب دوری و این قسم سخنها آن نیست که ما هم نشنیدیم ، شنیدیم #وحشی

برای آنچه که دوستش داری از جان باید بگذری بعد می‌ماند زندگی و آنچه که دوستش داشتی. - شمس لنگرودی

آیا کسی می‌توانست بفهمد که دوست داشتن او چه لذتی دارد، و آدم را به چه ابدیتی نزدیک می‌کند؟ آدم پر می‌شود. جوری که نخواهد به چیزی دیگر فکر کند. نخواهد دلش برای آدم دیگری بلرزد، و هیچ‌گاه دچار تردید نشود. 📚 سمفونی مردگان - عباس معروفی

انسان بايد حتی تا پس از مرگش هم باورش به خوشبختی را حفظ كند. معتقد باشد كه زيبایی هست. من هم مثل شما هستم. دو چهره ندارم. خيلی وقت‌ها هم از نااميدی فرياد زده‌ام. من هم بارها شكست خورده‌ام و در هم خميده شده‌ام  اما من از نوری می‌گويم كه پس از نااميدی‌ها می‌آيد. چه شب‌هایی كه ديوانه‌وار به تمام اجزای اين زندگی لعنت فرستاده‌ام و صبح‌ها باز زيبایی را احساس كرده‌ام. گزينش دردها و تقدير سياهمان، يگانه نيروهایی هستند كه ما را به زندگی وصل می‌كنند. بگذار زندگی خود را به آهنگ جهان متصل نكنيم. اگر زندگی ما سازی ناكوك است اين به مفهوم آن نيست كه تمام قوانين هستی را زير سوال ببريم.! آخرین انار دنیا #بختیار_علی

نسخه اصلی این آهنگ رو شنیده بودید؟😍 #محمود_وصفی یکی از اون کم شناخته هاست که بسیار هم صدای گرم و گیرایی داشته ❤️ سال ۱۳۵۲ #سعید_دبیری ترانه‌ی #خدا_چرا_عاشق_شدم_من رو مینویسه و #فریدون_خشنود هم آهنگسازی میکنه و محمود وصفی می خونه و این ترانه بعد از سالها دست به دست شدن به گوش ما میرسه و ما چقدر باهاش جوونی می کنیم... وای از روزهای رفته...

جانِ دل . . . ! باور كن من هم دوست دارم ... جمعه ها آرام تر نفس بكشم ... چاي زعفران دم كنم... با چند دانه هِل ... و با خيالي آسوده ... تكيه كنم به ديوارِ خيالت ! فكر كنم ، فكر كنم ، فكر كنم .... و لا به لايِ دريايِ دلتنگي هايم ... ناگهان بيايي و بگويي ... هفته بدونِ منِ سختي بود جانم ... "جمعه‌مان" بخير ....! #سيد_طه_صداقت

بستن چشم‌هايت چيزی را تغيير نمی‌دهد. هيچ‌چيز فقط به خاطر اينكه تو آنچه را دارد اتفاق می‌افتد نمی‌بینی٬ ناپديد نمی‌شود. در حقيقت بار ديگری كه چشم‌هايت را باز كنی اوضاع حتی خيلی بدتر خواهد بود. دنيایی كه ما در آن زندگی می‌كنيم اين چنين است. چشم‌هايت را كاملا باز نگه‌دار. فقط یک ترسو چشم‌هايش را می‌‌بندد. بستن چشم‌هایت و گرفتن گوش‌هایت زمان را متوقف نمی‌کند... -کافکا در کرانه؛ هاروکی موراکامی

‌‌☆☆☆ نامه‌ی سهراب سپهری به "نازی" را بخوانید و از این‌همه زیبایی لذت ببرید: ‌ دست‌های من از روشنی جهان پر بود و تو در سايه‌روشن روح خود ايستاده بودی. گاه پرنده‌وار شگفت‌زده به‌جای خود می‌ماندی. نازی، تو از آب بهتری. تو از سیب بهتری. تو از ابر بهتری. تو به سپيده‌دم خواهی رسيد. مبادا بلغزی. من دوست توام و دست تو را می‌گيرم. روان باش، که پرندگان چنين‌اند و گياهان چنين‌اند. چون به درخت رسيدی، به تماشا بمان. تماشا تو را به آسمان خواهد برد. در زمانهٔ ما نگاه کردن نياموخته‌اند و درخت، جز آرايش خانه نيست و هيچ‌کس گل‌های حياط همسايه را باور ندارد. پيوندها گسسته. کسی در مهتاب راه نمی‌رود و از پرواز کلاغی هشيار نمی‌شود و خدا را کنار نرده ايوان نمی‌بيند و ابديت را در جام آب‌خوری نمی‌يابد. در چشم‌ها شاخه نيست. در رگ‌ها آسمان نيست. در اين زمانه، درخت‌ها از مردمان خرّم‌ترند. کوه‌ها از آرزوها بلندترند. نی‌ها از انديشه‌ها راست‌ترند. برف‌ها از دلها سپيدترند... ‌‌ میان این روز ابری، من تو را صدا زدم. من تو را میان جهان صدا خواهم کرد. و چشم‌به‌راهِ صدایت خواهم بود. و در این درّه‌ی تنهایی، تو آب روان باش و زمزمه کن. من خواهم شنید ‌ #سهراب_سپهری، نامه‌هایی به دوستان هنوز در سفرم، به کوشش پریدخت سپهری ‌‌