سیفون

[ Cover | Source ] News: @sc_download_bot_info

اکنون می‌توانی گریه کنی. اکنون می‌توانی به او بگویی که در عین گناهکاری سزاوار رنج عظیمی نیستی که بیشتر از توانایی و تحمل رنج بردن توست. خدای تو، در تاریکی و سکوت، اعتراف تو را به رنج بردنت می‌شنود. و همین کافی است. تو در اعتراف به رنج بردن غسل داده می‌شوی. طاهر می‌شوی. آدم می‌شوی: آماده‌ی رنج دادن بیشتر. - شب هول؛ پرویز شهدادی.

[ Cover | Source ] News: @sc_download_bot_info

«ای دوست، یا خودپرست توانی بودن یا عاشق __ لاغیر. این نشنیده‌ای؟» - عین‌القضات همدانی

[ Cover | Source ] News: @sc_download_bot_info

هزار کس می‌آیند و هزار کس می‌روند و هیچ کس هیچ کس را به خاطر نمی‌آورد صدا همان که می‌شنوی نیست سگ از سکوت به وجد می‌آید و دزد بر سر بام بلند سماع می‌کند با ماه زبان عزیز‌تر است اکنون یا دهان؟ که سنگ راه دهان را هزار بار تمرین کرده است. محمد مختاری

سال‌ها بعدِ رفتنت هربار که از پنجره به کوچه نگاه می کنم برایم دست تکان می دهی با چمدانی که همه چیز را بُرد حتی همین کوچه را، همین پنجره را، چشم هایم را، ادامه ی این شعر را…

[ Cover | Source ] News: @sc_download_bot_info

در ازدحامِ این همه ظلمتِ بی‌عصا چراغِ راهم را از من گرفته‌اند اما من دیوار به دیوار از لمسِ معطرِ ماه به سایه‌روشنِ خانه باز خواهم گشت. پس زنده‌باد امید! در تکلمِ کورباشِ کلمات چشم‌های خسته‌ی مرا از من گرفته‌اند اما من اشاره به اشاره از حیرتِ بی‌باورِ شب به تشخیصِ روشنِ روز خواهم رسید. پس زنده‌باد امید! در تحملِ بی‌تابِ تشنگی میلِ به طعمِ باران را از من گرفته‌اند اما من شبنم به شبنم از دعای عجیبِ آب به کشفِ بی‌پایانِ دریا رسیده‌ام. پس زنده‌باد امید! چراغ‌ها، چشم‌ها، کلمات باران و کرانه را از من گرفته‌اند، همه‌چیز همه‌چیز را از من گرفته‌اند، حتی نومیدی را پس زنده‌باد امید