🍃🍃
در مذمت مهاجرستیزی
اهریمنسازی از مهاجرانِ بیحقوق
اوایل هفته قبل فیلمی از فرماندار ری منتشر شد که در آن جوانان را به مبارزه فرا میخواند! مهدی بابالحوائجی که انگار در میدان جنگ سخنرانی میکرد با صورتی برافروخته و دستانی که به نشانه اعتراض و تحکم بارها بلند شد، در نطق آتشین خود چنین گفت: «بچهها و مسئولان ری بیدار شوید!».
زهرا معرفت: دشمن میدانی که فرماندار ری از آن سخن میگفت، مهاجران افغانستانی بودند. او این مهاجران را مسئول بسیاری از مشکلات و بدبختیها دانست و گفت: «اطراف خانوادههای ما مینگذاری شده؛ مینگذاریهای اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی...»، فرماندار سپس مقابله با مهاجران افغان را بر همه واجب دانست و ادامه داد: «امروز مقابله با اتباع غیرمجاز در شهرستان ری مثل مقابلهکردن در زمان جنگ است؛ مثل زمانی است که جوانان ما اسلحه به دست گرفتند و رفتند شهید شدند».
اهریمنسازی از مهاجران بیحقوق
واقعیت تلخ و شرمآور این است که خشونت کلام فرماندار ری در مورد مهاجران افغانستانی و این شدت از انزجار را در سطح جامعه و در میان بخشی از مردم هم میتوان دید. خشونتی که نه فقط در کلام که هرازچندگاهی نمود عینی و فاجعهبار پیدا میکند. مهاجرانی که به باور برخی، علت بسیاری از مشکلات، خاصه مشکلات اقتصادی و خاصه بیکاری هستند. کم نیستند آنها که باور دارند اگر مهاجران افغانستانی نبودند، اوضاع اشتغال بهبود مییافت و جامعه اینچنین درگیر بحران بیکاری نبود. آنها که هر کم و کاستیای را به حضور مهاجران ربط میدهند و منشأ بسیاری از مشکلات فرهنگی و اجتماعی و صدالبته اقتصادی را مردمان مهاجر میدانند. ظهور و بروز این حد از مهاجرستیزی و به طور خاص افغانستیزی البته ابعاد گستردهای دارد اما یک طرف مهم قضیه، مشکلات شدید اقتصادی و گسترش فقر و بیکاری است. عدهای که به دنبال گرفتن ماهی از آب گلآلود وضعیت موجود هستند،
معمولا دلیل بخش قابل توجهی از این مشکلات را به حضور مهاجران افغان ربط میدهند. آنها بیکاری جوانان را حاصل جایگزینی مهاجران به جای کارگران ایرانی میدانند. افزایش مشکلات اجتماعی و اخلاقی را نیز به حضور گسترده مهاجران ربط میدهند و هیچ صحبتی از تأثیر شرایط بد اقتصادی و عوامل اصلی ایجادکننده این وضعیت نمیکنند. در صحبتهایشان هیچ نقدی بر بیحقوقی گسترده این مهاجران و عدم ساماندهی آنها ندارند. آنها از بهرهکشی مطلق از کارگران افغانستانی در نبود قوانین مقتضی نمیگویند. از خواست سرمایهداران برای حضور گسترده این کارگران بیحقوق و ارزانقیمت و بیدردسر و برای رسیدن به سود بیشتر هیچ حرفی نمیزنند و از همسویی سیاستها با سرمایهداران برای ایجاد شرایط به استثمار کشیدن این کارگران سخنی به میان نمیآورند.
مهاجران افغانستانی و مسئله بیکاری
پشت هیچ میز و در هیچ شرکتی کارگر افغانستانی نمیبینیم؛ آنها یا بالای داربستند و به جای قرارداد در واقع جواز دفنشان را امضا کردهاند، یا قعر چاهاند یا قنات میزنند و معلوم نیست با هر پایینرفتنی بالاآمدنی در کار باشد یا نباشد؛ با این حال عدهای بر تأثیر آنها بر کمبود شغل تأکید دارند. اما آیا اگر مهاجران افغانستانی نبودند، مشکل بیکاری حل میشد؟
فرشاد اسماعیلی، کارشناس حقوق کار، در پاسخ به این سؤال میگوید: این فرضیه را که ورود کارگران مهاجر افغانستانی باعث بیکاری جوانان ایرانی میشود، بارها حتی از زبان دولتمردان هم شنیدهایم و اتفاقا شنیدن این موضوع از زبان دولتمردان عجیب است چراکه با سیاستهای اجرائی آنها مغایرت دارد.
وی ارتباط بیکاری به حضور مهاجران افغان را مغلطه دانست و گفت: اگر منظورمان از شغل، اشتغال رسمی است باید بگویم که حتی اگر به آمار و ارقام هم نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که خیلی از شهرها و استانهایی که میانگین بیکاری در آنها بالاست، اصلا مهاجرپذیر نیستند و اگر هم مهاجر در آنها وجود داشته باشد، اصلا فرصت اشتغال در بخش رسمی را ندارند و آمار بیمهشده اتباع خارجی در خیلی از این استانها صفر است.
منبع روزنامه شرق
پویش جمهوری خواهان سکولار علیه تبعیض