Мадрасаи Аҳли Суннат ва Ҷамоат! مدرسة أهل السنة و الجماعة

🛑برائتی ابو لقمان حفظه الله از راسخی جهمی Бароати Абу Луқмон حفظه الله Аз Росихи Ҷаҳми

Ассалому алейкум ва раҳматуллоҳи ва баракотуҳ бародарон ва хохарони ахли тавҳид дарс шуру шуд дохил шавед https://t.me/Omuzish_Tavhid

Ассаламу алайкум ва раҳматуллоҳи ва боракатуҳ аҳли тавҳид дохил шавед мавзӯъи муҳим дар масалаи узр ба ҷаҳ бо ҳамроҳии Шайх Абу Абдураҳмон ҲАФИЗАҲУЛЛОҲ

Ассаламу алайкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳ Аҳли Тавҳид, Аллоҳ ҷамиатонро ҳифз намояд. Боз китобе, ки аз номаш маълум аст, ки радди шадид ба фарқи сари озириҳо аст, бо тарҷумаи тоҷикӣ, ки тарҷумонаш шайхи азизамон Абӯ Муҳаммад Маданӣ حفظه الله мебошад, барои шумо пешкаш намудем. Мутолиа намоед ва нашр бисозеду аҷрро соҳиб бишавад. بارك الله فيكم

📚Дарси шарҳи Арбаъун Нававӣ. 📖Мавзӯъ:Имон ба Расулони Аллоҳ. 🌸Аҳмияти мавзӯъ:имон овардан ба анбиё ва расулон фарзи айн аст, рукне аз аркони имон аст ва асле аз усули дин аст.Ҳар касе, ки ба анбиё ва расулон имон наоварад кофир аст. Маънои наби ва расул: Маънои наби дар луғат:наби (النبي) муштақ аз (النبأ) аст ё (النبوة) аст ва набва як макони баланд дар замин аст ва маънои набаъ хабар аст. Аллоҳ Таъала мефармояд: ﴿عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ﴾ [النبأ: 1 - 2]. ▫️Аз чӣ чиз мепурсанд?Аз хабари бузург▫️ 📚[Сураи Набаъ:1-2] Алоқааш бо истилоҳи ин аст, ки паёмбарон, анбиё - инҳо хабар расонандагон аз ҷониби Аллоҳ ба бандагон ҳастанд ва маконашон дар байни инсонҳо муртафеъ, олимартаба аст. Маънои наби дар истилоҳ:наби шахсе аст, ки аз ҷониби Аллоҳ ба ӯ ваҳй меояд ва ваҳйро ба мардум мерасонад ва наби ин паёмбаре аст, ки ба шариати паёмбари гузашта амал мекунад.Аллоҳ Таъала набиро ба қавми мӯъминин ирсол мекунад ба шариати пеш аз худаш паёмбарбуда ва вазифаи наби ин мубориза бурдан ба аҳли бидъат аст ва саҳеҳ кардани фаҳми хатоҳое, ки дар байни уммати мӯъминин пайдо шудааст ва ҳукм кардан дар байни мӯъминин дар вақти ихтилофи онҳо ба ҳукми Аллоҳу Расул ва наби қудва ва намуна дар байни мӯъминин аст. Расул дар луғат:гирифта шудааст аз баъс (البعث) ва маънояш ирсол ва тавҷеҳ кардан аст, расул касе аст, ки мабъӯс аст фиристодашуда аст ба як рисолати муайяне. Яъне:расул луғатан фиристодан, ирсол кардан аст. ﴿وَإِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِمْ بِهَدِيَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ ﴾ [النمل: 35]. ▫️Ва ман фиристода ҳастам ба сӯи онҳо ба туҳфае пас бинандаам, фиристодагон ба чӣ чиз боз меоянд▫️ 📚[Сураи Намл:35] Расул дар истилоҳ:паёмбаре аст, ки Аллоҳ Таъала ба ӯ ва ваҳй мефиристад ваҳйяшро ва шариаташро ба мардум мерасонад ба воситаи расул ва расулро ба мардуме мефиристад, ки мухолифи амри Аллоҳ ҳастанд, расул ба қавме меояд, ки ба онҳо назиру бимдиҳандае пеш аз ин паёмбар дигар касе наомадааст. Фарқ байни наби ва расул: Расул ҳам наби гуфта мешавад, аммо набиро расул гуфта намешавад, дараҷаи расул баланд аст аз наби ва иҷмоъ аст расул афзал аз наби аст. ❔Чӣ гуна имон ба анбиё, расулон биоварем? 1⃣Эътиқод кунем, ки Аллоҳ онҳоро ихтиёр кард ва қабул кард ва баргузид, то ки рисолати Аллоҳро ба бандагон бирасонанд ва мардумро ба яктопарастӣ даъват кунанд. Аллоҳ Таъала мефармояд: ﴿اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا وَمِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ﴾ [الحج: 75] "Аллоҳ аз байни малоикаҳо ва байни мардум расулонеро баргузидааст ё интихоб кардааст. Ҳаройина Аллоҳ Шунавову Бино аст". 📚[Сураи Ҳаҷ:75] 2⃣Эътиқод кунем, ки расулон ва анбиё содиқин ҳастанд ва имон оварем, ки Аллоҳ онҳоро тасдиқ кардааст ва ҳар сухане, ки гуфтанд ҳақ аст. 3⃣Имон биоварем, ки анбиё ва расулон ашрафтарин, беҳтарини инсонҳо ҳастанд ва беҳтарин хулқро доранд.Бузургтарин паёмбар Муҳаммад 🤎 аст баъд Иброҳим баъд Нӯҳ баъд Мӯсо ва Исо ва баъд расулон ва анбиё. 4⃣Имон биоварем, ки ҳамаи паёмбарон вазифаашонро комилан иҷро карданд. 5⃣Эътиқод ва иқрор тасдиқ кунем, ки паёмбарон дар хато кардан дар шариат, дини Аллоҳ маъсум буданд. 6⃣Эътиқод кунем, ки Аллоҳ Таъала ба онҳо фазл додааст ва дар байнашон дараҷа аст.[Бақара ояти 253.] ﴿ءَامَنَ ٱلرَّسُولُ بِمَاۤ أُنزِلَ إِلَیۡهِ مِن رَّبِّهِۦ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَۚ كُلٌّ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَمَلَـٰۤىِٕكَتِهِۦ وَكُتُبِهِۦ وَرُسُلِهِۦ لَا نُفَرِّقُ بَیۡنَ أَحَدࣲ مِّن رُّسُلِهِۦۚ ﴾ [البقرة ٢٨٥] ﴿وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا ﴾ [النساء: 136] ▫️Ва ҳар касе, ки ба Аллоҳ ва ба малоикаҳои Ӯ ва ба китобҳои Ӯ ва ба пайёмбарони Ӯ ва ба рӯзи қиёмат куфр варзад, пас ба таҳқиқ, гумроҳ шудааст гумроҳ шудани шадид.▫️ 📚[Сураи Нисо:136] 📖Дарси шарҳи Арбаъун Нававӣ. Ҳалқаи - 18 Шайх Абу Муҳаммад Маданӣ🤎 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Буддист ва атеисро мусалмон хондани Ғурабо ба ном (абу иброҳими мушрик дар гуруҳи ба ном содиқини уммат. Бубинед, ки боз ин муртаддин даъвои муҷоҳиди мекунанд. بودیست و آتئیست را مسلمان خواندنی غرباء به نام ابو ابراهيم مشرک در گروهی به نام صادقین امت ببینید که باز این مرتدین دعوای مجاهدی می‌کنند. الاعياذ بالله

Ассалому алайкум ва Раҳматуллоҳи ва баракатуҳу, аҳли Тавҳид. Ман дирӯз исрор мекардам, ки як маротиба бо дили пурхавф аз Аллоҳ раддияи дуввуми Муҳаммад Маъруфи Росихро, ки ба Шейх Абу Муҳаммад Маданӣ Ҳафизуллоҳ задааст, гӯш андозед.Ҳамчунин, дар такфири Муҳаммад Маъруфи Росих кӯтоҳӣ мекардам, чунки суханони Росихро дуруст нафаҳмида будам. Суханони Росих бисёр пурпечутоб буд. Ва имрӯз баъд аз баҳси тӯлоние бо бародарони Муваҳҳид Абу Убайда ва Шейх Абу Исҳоқ, Аллоҳ ҳифзашон кунад, ҳақиқат бароям возеҳ гашт. Маъруфи Росих ва Абул Ғариб ҷаҳмӣ, хавориҷ, кофир ва каззобу мутакаббир ҳастанд. Аллоҳ дар даъвататон баракат ато кунад,Шерони Аллоҳ, Аҳли Тавҳид. Ваалейкум ассалом ва Раҳматуллоҳи ва баракатуҳу.

Ассалому алейкум ва раҳматуллоҳи ва боракатуҳу, машоихҳо Аллоҳ ﷻ шуморо ҳифз намояд ва бо даъвати ҳаққе,ки хос ба хотири Аллоҳ ﷻ баромадаед шуморо ва тамоми бародарони муваҳҳидамро Аллоҳ Таъоло дар ин роҳ собитқадам бигардонад! Бубинед бародарони муваҳҳидам ҳеҷ гоҳ шахсе муқаллид ба сухани касе набояд бошад,дар ин ҷо тамоми машоихҳо, бародарон ва хоҳарони муваҳҳиддин танҳо дар асоси сухани ҳақ ва сухани Аллоҳ ﷻ ва Паёмбараш ﷺ ҷамъ омадаанд. Валлоҳи қасам ҳар касе инро мехонад, бидонад ва яқин дошта бошад,ки суханҳо ва дарсҳое,ки ин машоихҳо (حفظه الله) мегузаронанд, танҳо дар доираи қуръону суннат ва дар доираи манҳаҷ аст,ки тамоми муваҳҳидин ҳам дар манҳаҷи қуръону суннат ба фаҳми салафи ин уммат мебошанду пайравӣ доранд. Хитоб ба шахсоне,ки гӯши зоҳири доранду аммо гӯши шунаванда надоранд,ба шахсоне ки танҳо муқаллиданду муҳаққиқ нестанд,ман ба онҳо мерасонам,ки Алҳамдулиллоҳ мо ва тамоми бародарони муваҳҳиде,ки дар ин ҷо ҳастанд танҳо гушандозанда ва рӯҷӯъкунанда ба далелҳо ҳастем,ҳар сухане ва ё ҳар далелҳои,ки оварда мешавад,аз тарафи тамоми бародарон таҳқиқ карда мешавад,пасон қабул карда мешавад. Ҳамин аст,ки тамоми бародарон бо таҳқиқоти зиёди кардаашон имрӯз қонеъ шудаанд ва тамоми далелҳо Алҳамдулиллоҳ саҳеҳ аст ва дар якҷоягӣ ҷамъомаданду таблиғи сухани ҳақро доранд. Шумо агар гӯши шунаванда медоштед, суханҳои машоихро мешунавидед,худашон дар аввал гуфтанд,ки мо шайх Абӯ Муҳамммад Маданиро (حفظه الله) намешинохтем ва нисбаташон нафрат доштем аммо бо таҳқиқоти зиёди кардаамон Алҳамдулиллоҳ дидем ки суханҳо ҳақ аст,далелҳо саҳеҳ аст ва имрӯз аз эшон Абӯ Муҳамммад Маданӣ (حفظه الله)дарс мегиранду бо ҳам дӯстии беҳтаринро доранд. Худи ман тамоми уламоро дар гузашта гӯш меандохтам ва дар талоши ҳақ будам,ҳар уламое,ки ақидаи қубури,сӯфӣ,рофизӣ,ашъарӣ,мадхалӣ,ҷаҳмиро доштанд,ба изни Аллоҳ Таъоло онҳоро тарк сохтам ва пурсон аз Аллоҳ ﷻ будам, ки маро бо ҳақ мулҳақ гардонад, Алҳамдулиллоҳ,6 сол пеш суханҳои шайх Абӯ Муҳамммад Маданиро (حفظه الله) гӯш мекардам аммо чандин шахсҳо гӯш кардани суханони шайхро рад карданд,аммо Алҳамдулиллоҳ ба суханони онҳо гӯш накарда,бо таҳқиқ ва бо чандин шубҳае,ки доштам бо худи шайх сӯҳбат кардам, Алҳамдулиллоҳ ин шубҳаҳоро рафъ сохтаму имрӯз аз илмӣ шайх Абӯ Муҳамммад Маданӣ (حفظه الله) истифода бурда истодаам, Алҳамдулиллоҳ,барои он ки дар талоши ҳақ будам,кибру такаббури надоштам ва Аллоҳро ﷻ шукр, ки моро бо аломаи Хуросон рӯ ба рӯ сохту аз Шайх илм мегирем, Алҳамдулиллоҳ. Хитоб ба шахсоне, ки мегӯянд ҳар шахсе дохили эфир мешавад сухани онҳоро қатъ насозед,онҳоро бо хуби даъват намоед,онҳоро сухани қабеҳ накунед, Аллоҳу мустаъан ман ба ҳамин инсонҳо мегӯям,ки агар ҳамин шахсҳо ҳақхоҳ мешуданд бо кибр дохил намешуданд,худи онҳо шайхҳоро дашном намекарданд,бо адл агар илм медоштанд баҳс мекарданд вале шумо бинед бародарони муваҳҳидам, ки агар ҳар шахсе бе кибр бо нияти хайр дохил мешавад бо онҳо муносибати хуб карда мешавад ва сӯҳбати манфиатдор шахси дохилшаванда мегирад ва ҳақхоҳ ки аст Аллоҳ ﷻ ӯро ҳидоят менамояд ва шахсоне ки бо кибр, такаббур,бо дашном,бо такфирашон дохил мешаванд ҳаргиз ба онҳо сухани хуб карда намешавад ва онҳоро сӯҳбат кардан намемонанд,чун онҳо аз мо нестанд; Шумо таваҷҷӯҳ намоед ба ояти Қуръон: ﷽ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ ۖ Муҳаммад ﷺ расули Аллоҳ аст. Онон, ки бо ӯ ҳастанд, бар кофирон сахтгир ва миёни якдигар меҳрубонанд. 🫀Сураи фатҳ ояти 29🫀 Бубинед бародарони муваҳҳидам Алҳамдулиллоҳ машоихҳои мо амалкунанда ба ин оят ҳастанд,ба онҳо сахтгир ҳастанд ва бо бародарони муваҳҳид бубинед чигуна меҳрубонона сӯҳбат мекунанд,Аллоҳ ҳифзашон намояд! Оё Шумо чи гуна шахсеро,ки мегӯяд,ба тавҳид чанг занед,бигӯед — لا اله الا الله наҷот меёбед,такфир мекунед?