အင်းစက်စာပေ အပြာစာပေ - INSET STORTS 🙈

အန်တီမမကြီးတွေရဲ့ သေးပေါက်ချောင်းရိုက်များ နှင့် အန်တီမမကြီးVideoများကို V I Pဝင်ပြီး အမုန်း👇ကြည့်ရန် Adm acc 👉 @aczvip V I P အကြောင်းလေ့လာရန် BOT👉 @ACZVIPbot အန်တီမမကြီးများ သီးသန့် t.me/AUNTY_ARC/285?single 💥အောကားအစုံ👇FreeJoinထား💥 t.me/addlist/RxxyUIDGK3w2MDU1 t.me/addlist/TMUQjJGX--g2MjJl https://t.me/arc_21plus https://t.me/free_arc https://t.me/insetonly https://t.me/baby_arc https://t.me/schoolpots 💥💥🕷🕷 DR.ARC 🕷🕷💥💥 🕷🕷🕷🕷🕷🕷🕷🕷🕷🕷

V I Pဝင်ပြီး အမုန်း👇ကြည့်ရန် Adm acc 👉🕷 @aczvip V I P အကြောင်းလေ့လာရန် BOT👉⚡ @ACZVIPbot 💥အောကားအစုံ👇FreeJoinထား💥 t.me/addlist/RxxyUIDGK3w2MDU1

DR.ARC 💥 t.me/addlist/RxxyUIDGK3w2MDU1 https://t.me/arc_21plus https://t.me/free_arc https://t.me/AUNTY_ARC https://t.me/insetonly https://t.me/baby_arc https://t.me/schoolpots

အစုံကြည့်ဖို့ Joinထားနော် 👇👇👇 https://t.me/spider_xvideos/55

🕷မဂ်လာရှိသောနေ့လေးပါ 🕷SPIDER_VVIPရေ🕷💥 🕷SPIDER VIP🕷မှာ အသစ်တွေ အများကြီး ကြည့်ရှု့ခံစားဖို့ အောက်ကAdminရဲ့ account မှာ အသေးစိတ်သိချင်တာကို လာရောက် မေးမြန်းနိုင်ပါတယ်ခင်ဗျ🕷👇🕷💥 🕷ADM ACC👉 @SPIDER_VVIP အောက်ကပေးထားတဲ့ Free Channel လေးတွေကိုလည်း Joinထားအုံးနော် 💥 Created with ModularBot

“ မလုပ် ပါနဲ့ကွာ …မဖြစ်ပါဘူး။ ” “ မောင်ဇော်…လွှတ်ပါ ဆရာမကို။ဟိုမှာ…တခြားကလေးတွေ တက်လာတော့မယ်လေ။ ” ပါးစပ်ကသာ လွှတ်ပါတကဲကဲ လုပ်နေပြီး လက်တွေက လီးတံကိုမလွှတ်တမ်းကိုင်ထားတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ လည်ပင်း တဝိုက်ကိုခပ်ဖွဖွလိုက်နမ်းနေတုန်းမှာ ဒေါ်မမလေးကစိုးရိမ်စွာပြောလာပါတယ်။ဒေါ်မမလေးရဲ့ကျောပြင်ကို ချုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်တွေကအောက်ကို ဖြေးဖြေးချင်း လျော့ချလာပါတယ်။ခါးအထက်ပိုင်းလောက်ဆီကို အရောက်မှာ ဒေါ်မမလေးရဲ့ မျက်နှာကို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ခါးအောက်ကနေမို့မောက်ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်သားတွေကိုဆတ်ခနဲဆွဲကိုင်ကာဆီးခုံ ချင်းပူးကပ်သွားအောင်ဆွဲယူလိုက်မိပါတယ်။ဒါပေမယ့် ဒေါ်မမလေးက လီးတံကိုဆုပ်ကိုင်ထားဆဲမို့ ဆီးခုံချင်း မပူးကပ်တော့ပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ဒစ်ဖျားကသာ ဒေါ်မမလေးရဲ့ဆီးစပ်ကိုထိုးမိသွားပါတယ်။အရေပြားချင်းပွတ်တာဆို ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့်အခုဟာက ဒေါ်မမလေးရဲ့ ထမီစကို ဖိပွတ်မိသွားတာလေ။ကားပေါ်မှာတုန်းကတော့ ကိုယ်ကလဲ ပုဆိုးနဲ့ အောက်ကလဲဘောင်းဘီပါသေး တာဆိုတော့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။အခုက ကိုယ်ကအလွတ်ကြီးဆိုတော့ ပူကနဲဖြစ်ပြီး ဒစ်ဖျားတခုလုံးကျိန်းစပ်သွားတာပဲ။ “ အ..အ…။ ” “ ဟင်…ဘာ. ဘာ ဖြစ်လို့လဲ …။ ” “ အား…ကျွတ်..ကျွတ်…ထမီကို ပွတ်ဆွဲသလိုဖြစ်သွားတာ..ကျင်သွားလို့။ ” နေရင်းထိုင်ရင်း ကျွန်တော်ထအော်လိုက်တာမို့ ဒေါ်မမလေးတောင်လန့်သွားတယ်ထင်တယ်။တချိန်လုံးလီးကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကို အလန့်တကြားလွှတ်လိုက်ပါတယ်။အကြောတွေထောင်နေအောင် တင်းမာနေတဲ့ လီးထိပ်ကကျိန်းစပ်နေတဲ့ ဒစ်ဖျားကို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ပြန်ကိုင်ကြည့်ပြိး ဆုပ်လိုက်ဖြေလိုက်လုပ်ပေးနေတုန်း ဒေါ်မမလေးရဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ အပြုအမူ ကို ကြုံတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ “ ဟင်း ဘာအခုမှတော်တော်နာနေတာလဲ…ဒီလောက်သောင်းကျန်းနေတာကို နဲတောင်နဲသေးတယ်။ ” “ ပျစ် ။ ” ပြောရင်းနဲ့ သူ့လက်ဝါးကို ပါးစပ်နားတေ့ကာ လက်ထဲကိုတံတွေးနဲနဲ ထွေးလိုက်ပြီး၊ အဲဒီတံတွေးတွေကို ကျွန်တော့် လီးတံမှာ သုတ်ကာဖြေးဖြေးချင်းလီးကိုဆွဲကစားပေးပါတယ်။နာနေတာတောင်ပြန်မေ့သွားပြိး လီးကို အလိုက်သင့် ကော့ပေးထားမိပါတယ်။လီးတချောင်းလုံးနီရဲ လာအောင် အရသာတွေ့နေချိန်မှာ အခုလိုဂွင်းထုပေးနေတဲ့ ဒေါ်မမလေး ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာလဲ အရည်တွေဘယ်လောက်ရွဲနေမလဲဆိုတာ ကြည့်လိုက်ချင်ပါတယ်။ “ နာသေးလား…အခု ။ ” “ အ..အ ..အား မနာတော့ဘူး…အရမ်းကောင်းတာပဲ ဆရာမရယ်။ ” “ ပြစ်..ပြစ် ..ဗျစ် ။” “နှာဗူးလေး…မြန်မြန်ပြီးတော့ ….အောက်ကနေတက်လာကျတော့မယ်။ ” “အ..အား ရှီး…ကောင်းလိုက်တာ…သွက်သွက်လေးလုပ်ပေးပါ ဆရာမရယ်။ ” “အင်း..လာ ဒီလိုနေ။ ” မျက်နှာချင်းဆိုင် ထုပေးနေတာမို့ ပုံစံမကျတဲ့ အနေအထားကို ဒေါ်မမလေးကပြောင်းပေးပါတယ်။ကျွန်တော့်ကိုဆွဲလှည့်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ထဲထည့်ကာ နောက်ကနေလှမ်းပြီးထုပေးတဲ့အခါမှာတော့ ဒေါ်မမလေးရဲ့လက်တွေကခုနကထက်ပိုပြီးသွက်သွက် လက်လက်လှုပ်ရှားလို့ရသွားတယ်။အားနေတဲ့ ကျွန်တော့်လက်နှစ်ဘက်ကိုလဲ ဒေါ်မမလေးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို နောက်ပြန် ကိုင်ကာ စိတ်ရှိလက်ရှိကိုင်တွယ်နေလိုက်ပါတယ်။တရစပ် ဂွင်းထုပေးရင်းက ကျွန်တော့်နားရွက်နား ကပ်ကာတိုးတိုးလေးပြော လိုက်တဲ့စကားသံကို အကြားမှာ တကိုယ်လုံးကြက်သီးတွေတောင်ထသွားတယ်။ “ မင်း…ဆရာမကို သိပ်လိုးချင်နေလားဟင်။ ” “ အ..အ..ဗျာ။ ” “ကျူရှင်ပြီးရင် မပြန်နဲ့နော်။…ဆရာမနဲ့မင်းနဲ့ လိုးကြရအောင်ကွာ။ ” “အား….အီး…အ….ပြီးတော့မယ်…ဆရာမ….အ အ ထုပေး ထုပေးပါ။ ” “အင်း…အ..။ ” “ ပျစ် ပျစ် ။” ဒေါ်မမလေးက ဂွင်းထုပေးရင်းပြောလိုက်တဲ့ စကားလုံးတွေကြောင့်စိတ်ခံစားမှုတွေကပိုပြီးမြန်ဆန်လာပါတယ်။ကျွန်တော် ခါးကို ကော့နိုင်သလောက်ကော့ပေးထားသလို ဒေါ်မမလေးကလဲ လီးတံကြီးကို အားထည့်ပြီးညစ်ကာ ဆက်တိုက်ထုပေးနေတယ်။ အသက်ကိုအောင့်ထားကာလီးတံထိပ် ဒစ်ဖျားကနေ တကိုယ်လုံးကျင်နေအောင်တလိပ်လိပ်တက်လာတဲ့ ကာမအရသာကို အားပါး တရခံစားရင်း သုတ်ရည်တွေကို ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပန်းချလိုက်ပါတော့တယ်။တကိုယ်လုံးနုံးချည့်ကာ ယိုင်နဲ့နဲ့ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ထူမတ်ပေးရင်း ဒေါ်မမလေးကပြုံးစိစိကြီးလုပ်ကာ “ဟင်း…မြန်လိုက်တဲ့ ကိုယ်တော်လေး။ ” “ကိုယ့် ဟာတွေကိုယ် ရေလောင်းပြီးဆေးခဲ့ဦးနော်…ဟင်းဟင်း။ ” ပြောပြီးတော့ သူ့လက်တွေကိုရေဆေးကာထွက်သွားတဲ့ဒေါ်မမလေးရဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုကြည့်ကာသက်ပြင်းချလိုက်မိပါတယ်။ဒီအချိန် လေး ၁၀ မိနစ်လောက်အတွင်းမှာ ဘယ်လိုတွေဖြစ်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ပါဘူးလေ။တန်းပေါ်က ပုဆိုးကို ပြန်ယူကာဝတ်လိုက်ပြီး စောစောက ပန်းထုတ်ထားတဲ့ ဒေါသတွေကို ရေဆေးချပြီးမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။ အပိုင်း ၂ ဆက်ရန် http://t.me/insetonly/225

ကိစ္စပြီးလို့ ရေချိုးခန်းတံခါးကိုဖွင့်မယ်အလုပ်မှာအဝတ်လှမ်းတဲ့ကြိုးတန်းဆီကို မျက်စိကဘာရယ်မဟုတ်ကြည့်မိလိုက်ပါတယ်။အတွင်း ပစ္စည်းတွေလှမ်းထားတာပါလား။စကဒ်လိုဟာမျိုးတထည်နဲ့ ပန်တီအပြာလေးတထည်ပါ။လျှော်ပြီးလှမ်းထားတာနဲ့တူပါတယ်။ ကျွန်တော့်လက်က အပြာရောင်ပန်တီလေးကို အလိုလိုလှမ်းယူလိုက်မိပါတယ်။လက်ထဲမှာရောက်လာတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအပြာရောင်လေးကို တယုတယကိုင်တွယ်နေရင်းက ကျွန်တော့်စိတ်တွေဘယ်လိုမှထိန်းလို့မရတော့ပါဘူး။စောစောကညှိုးငယ် နေတဲ့ သကောင့်သားကလဲ အားမာန်အပြည့်နဲ့ချက်ချင်းရုန်းကြွလာပြန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ကြိုးတန်းမှာတင်လိုက်ပါတယ်။လက်ကိုတံတွေးနဲနဲဆွတ်ပြီး တောင့်တင်းနေတဲ့ လီးကိုရှေ့နောက်ဆွဲ ပြီးဂွင်းထုဖို့ အစပျိုးလိုက်ပါတယ်။တလမ်းလုံးဆောင့်လာရတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ဖင်ကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်ရင်း အဲဒီဖင်ကြီးမှာဝတ်တဲ့ဘောင်း ဘီကို သေသေချာချာဖြန့်လိုက်ကာ ခွကြားနေရာကို ခပ်ဖွဖွနမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်။ “ ဒီနေရာလေးက စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ အမြဲကပ်နေမယ့်နေရာပဲ။ ” ဆပ်ပြာရနံ့သင်းနေတဲ့ ပန်တီခွကြားနေရာကို လျှာနဲ့မထိတထိ လျက်လိုက်တယ်။စိတ်အာရုံထဲမှာတော့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ကို လျက်ပေးလိုက်ရသလိုပဲ ခံစားရပါတယ်။အောက်မှာလဲ လက်က အဆက်မပြတ် ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဂွင်းတိုက်ပေးနေတာမို့ လီးတံထိပ် ကဒစ်ကြီးကလဲ ဖူးကားရောင်ရမ်းလို့နေပါပြီ။တသက်လုံးဂွင်းထုခဲ့သမျှ ဒီတခါထုရတာ အရသာအရှိဆုံးပါပဲ။ရေချိုးခန်းနံရံကို မှီကာ ဒေါ်မမလေးရဲ့ အတွင်းခံပန်တီကို မျက်နှာကမခွာပဲ စိတ်ကူးယဉ်ချင်တိုင်းယဉ်ကာ စိတ်ရှိလက်ရှိထုနေရတာလေ။ “ အ…အ…ရှီး။ ” “ ဟင်း….အ…အား။ ” “ကျွိ…..ကျွီ…..ကျွီ။ ” အသံတခုနဲ့အတူ ညာဘက်က ရေချိုးခန်းတံခါးက ပွင့်သွားကာ တယောက်ယောက်ဝင်လာလိုက်တာကို မျက်စိထောင့်မှာရိပ်ကနဲတွေ့ လိုက်ရချိန်မှာ အရာအားလုံးနောက်ကျသွားပါပြီ။ တံခါးကို သေသေချာချာပိတ်ခဲ့မိရဲ့လား ၊ စေ့ရုံသာစေ့ထားခဲ့မိသလားဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မတွေးတတ်တော့ပါဘူး။အင်းလေ ဒီလိုလုပ်မိလိမ့်မယ်လို့လဲ ကိုယ်တိုင်တွေးမိခဲ့တာမှမဟုတ်တာ။ခြေအနေက ပံ့ပိုးလို့ အခုလိုဖြစ်သွားရတာပါ။ဒေါ်မမလေး အိမ်ထဲရောက်လာတဲ့ အသံကိုလုံးဝကို မကြားခဲ့ပါဘူး။ကိုယ့်ဟာကိုယ်တိုက်ပွဲ ကပြင်းထန်နေတာကိုး။အခုတော့အောက် ပိုင်းဗလာကျင်းလျက် သူ့ရဲ့ အတွင်းခံပန်တီလေးကို မျက်နှာမှာအပ်ကာ ဂွင်းထုနေတဲ့ မောင်ဇော်ရဲ့ အဖြစ်ကို ဒေါ်မမလေး တစ်ယောက် မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ကြုံလိုက်ရပါပြီ။ “ မောင်ဇော်…မင်း ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ။ ” “ အဲဒါ…ဆရာမဘောင်းဘီမဟုတ်လား။ ” “ အခု ပုဆိုးမြန်မြန်ပြန်ဝတ်စမ်း…အောက်ကဟာကိုလဲကြည့်ဦး။ ” ဒေါ်မမလေးကသာ ဇယ်ဆက်သလို ပြောနေပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ တခွန်းမှပြန်မပြောတော့ပါ။ဒီလိုထိတောင် ဖြစ်လာမှ ရွေးစရာလမ်းမရှိတော့ဘူးလို့ပဲ ခံယူလိုက်ပြီလေ။ရှေ့ဆက်တိုးရုံပဲရှိတော့တာပေါ့။ကျွန်တော့်ပေါင်ခွကြားကထုလက်စမို့ တောင် မတ်နေတဲ့ လီးကိုကြည့်ကာ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ခိုင်းနေတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့လက်ဖဝါးနှစ်ဘက်လုံးကို ဖျက်ခနဲဆွဲကာ ကျွန်တော့်လီးတံ ပေါ်မှာဖိကပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ရုတ်တရက်မို့ဒေါ်မမလေးတယောက်ဘာမှမတုန့်ပြန်နိုင်ခင်မှာခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကိုပိုပြီးနီးကပ်သွား အောင်တိုးလိုက်တော့ ဒေါ်မမလေးကို ရေချိုးခန်းထောင့်မှာပိတ်ထားလိုက်သလိုပါဖြစ်သွားပါတယ်။လောလောလတ်လတ် စိတ်တွေထကြွထားကြတဲ့ သူနှစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ရှူသံတွေက ရေချိုးခန်းထဲမှာ ပြင်းထန်ဆူညံလာပါတယ်။ “ ဆရာမ…ကျွန်တော်..ကျွန်တော် မရတော့ဘူးဗျာ။ ” “ကြည့်ပါဦး ဆရာမရယ်။လီးတချောင်းလုံး အရမ်းတောင်နေပြီ။ဆရာမဖင်ကို တလမ်းလုံးဆောင့်လာခဲ့တာလေ အခု မနေနိုင်တော့ဘူး။အရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ။ ” “ မောင်ဇော် ..မင်း မင်း ပုဆိုးပြန်ဝတ်ပါဆိုနေတာကို…ဒီကလေးနဲ့တော့ ခက်ကုန်ပါပြီ။ ” ဒေါ်မမလေးတုန်ယင်စွာနဲ့ မောင်ဇော့် ကိုပုဆိုးပြန်ဝတ်ဖို့ပဲ ပြောနေပေမယ့် လက်နှစ်ဘက်ကတော့ မောင်ဇော်ရဲ့လီးတံကို တင်းကျပ် စွာဆုပ်ညစ်ထားပါတယ်။ဒေါ်မမလေးကဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ထားချိန်မှာမောင်ဇော်ရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းက အလိုလိုကော့လိုက်ကုန်းလိုက် လုပ်ပေးနေမိတာမို့ ဂွင်းထုပေးတာခံနေရသလိုပါပဲ။်စိတ်ရှိလက်ရှိဖြစ်ညှစ်ထားတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့လက်ထဲကို လီးတံတချောင်းလုံး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေရင်း စိတ်တွေတအားပါလာကာ ဒေါ်မမလေးရဲ့ကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ကြီးကို ဆွဲဖက်ထားလိုက်ပါတော့တယ်။ ဒေါ်မမလေးရဲ့ လက်နှစ်ဘက်က လီးတံကို ဆုပ်ကိုင်ထားချိန်မှာ ကျွန်တော်ကသိုင်းဖက်လိုက်တာမို့ လက်တွေကို ရုန်းမရအောင်ချုပ်ပြီးသား ပုံစံဖြစ်သွားပါတယ်။နူးညံ့တဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့ အတွေ့အထိ နဲ့ ကိုယ်ရနံ့ ကို တခါမှ ဒီလောက်ရင်းရင်းနှီးနှီး မကြုံခဲ့ဖူးတာကလဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရမ္မက်ရှိန်ကို တရိပ်ရိပ်တိုးစေပါတယ်။ကျွန်တော့် အထင်တော့ကျွန်တော်ရော ဒေါ်မမလေးပါ နှစ်ယောက်လုံး နတ်ပူးသလို တုန်ခါနေကြတယ်လို့ ခံစားနေရပါတယ်။

ကိုယ့်ဟာကိုယ်လဲသိတယ်..ပုဆိုးထဲကလီးက တော်ရုံတန်ရုံတင်းနေတာမဟုတ်တော့ဘူးလေ။အရသာထူးတွေတွေ့နေတာမို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲကနေ ထိုးထွက်တော့မလောက်ဖြစ်နေပြီ။အဲဒီလောက်တောင့်တင်းနေတဲ့ လီးနဲ့ ဖင်ကိုအထိုးခံနေရတာတောင် တချက်မှပုံစံ မပျက်ပဲ နေနေတဲ့ ဒေါ်မမလေးကိုလဲ အံ့သြလာပါတယ်။ “ ဖင်ကြီးက အတုကြီးများလား မသိဘူး ” အဲဒီလိုတွေးမိတာနဲ့အတူမျက်စိကပါ ဒေါ်မမလေးရဲ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်လိုက်မိပါတယ်။ဟောဗျာ… ကျောင်းစိမ်းထမီ ဖင်အောက်ဘက် လောက်မှာ ကျပ်စေ့လောက်ရှိတဲ့ ရေစိုကွက်လေးပါလား။သိလိုက်ပါပြီ..မောင်ဇော်လဲ အဲဒီလောက်မညံ့ပါဘူးလေ။ဒီအခြေဒီအနေ မှာ ဒီအကွက်က ဘယ်ကအရည်စိုတာလဲဆိုတာ တန်းသိလိုက်ပါပြီ။ဘယ့်နှယ့် နောက်ကနေတရစပ်လီးနဲ့ထိုးနေတာကို ငြိမ်လှချည် လားလို့ ထင်နေတာ။လတ်စသတ်တော့ ဒေါ်မမလေးတယောက် စောက်ပတ်ထဲက အရည်ကျလောက်အောင် ဖီလင်ယူနေတာကိုး။နို့မို့ဆို လဲ ဒီထမီပေါ်မှာ စောက်ရည်တွေစိုမှာ မဟုတ်ပါဘူး။သူ့ဟာဟူဖင်ကြားထဲကနေစီးသွားမှာပါ။အခုဟာက ကျွန်တော်ကလီးနဲ့ပြေးပြေးဆောင့် နေတော့ ထမီစကပါ ဖင်ကြားထဲရောက်ရောက်သွားပြီး စောက်ရည်ကြည်တွေက ထမီပေါ်မှာပါလာစိုနေတော့တာပေါ့။ မှတ်တိုင်မှာကားရပ်လိုက်တာနဲ့ အရင်ဆုံးလွယ်အိတ်ကို ရှေ့ကိုပြောင်းလွယ်လိုက်ရတာပဲ။နို့မို့ဆို လမ်းလျှောက်ရင်ပေါင်ကြားက ကောင်က ငေါထွက်နေမှာလေ။ကားလမ်းကိုခပ်သွက်သွက်ကူးလိုက်ပြီး ဒေါ်မမလေးနဲ့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရအောင် ရှေ့ကနေလမ်းထဲကိုအရင်ဝင်လာခဲ့ လိုက်ပါတယ်။ရန်ကုန်ထုံးစံအတိုင်း ရုံးဆင်းကျောင်းဆင်းချိန်မို့ ဒေါ်မမလေးတို့လမ်းထဲမှာ စည်ကားနေပါပြီ။ရှေ့ကနေ ဟိုငေးဒီငေးနဲ့ လျှောက်လာပြီးမှ ဒေါ်မမလေးရဲ့ ထမီပေါ်ကအစိုကွက်ကို သတိရလိုက်ပါတယ်။သူ့ဟာသူတောင်ဖင်မှာကွက်နေတာသိပါ့မလားလို့။ဒီအတိုင်း ဖင်မှာအကွက်ကြီးနဲ့ တလမ်းလုံးလျှောက်လာရင် မြင်တဲ့လူတွေအကုန်ဟားကြမှာ။ “ ဟာ…ငါပြောလိုက်ရင်လဲ ကားပေါ်မှာဖြစ်ကြတာတွေ အတွက်ရှက်နေရမှာ။ မပြောပဲနေလိုက်တာကောင်းမလား။ ” ဘာလုပ်ရကောင်းမလဲ တွေးပြီးမှ နောက်ဆုံးပြောလိုက်လို့ ရှက်ရတာက ငါ့ကိုပဲရှက်ရမှာ၊ မပြောပဲထားလိုက်ရင် လမ်းထဲကလူတွေအကုန်ကို ရှက်ရမှာ ဆိုပြီး ရှေ့ကနေခဏရပ်စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး လျှောက်လာနေတဲ့ ဒေါ်မမလေး ကိုသေသေချာချာပဲရပ်ပြီးကြည့်နေ လိုက်ပါတယ်။အသားအရည်ကတော့ ပုံမှန်ခပ်လတ်လတ်အသားအရည်ပါပဲ၊ ချောသလားဆိုတော့လဲ အဲလိုချောတာမျိုးမဟုတ်ပြန်ပါဘူး။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်းဖွံ့ထွားတာလေးပဲ ထူးခြားတာပါ။ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်အတွက်လောလောဆယ်မှာ ဒေါ်မမလေးကလွဲပြီး ဘယ်မိန်းမကမှ မျက်စိထဲမှာကြည့်လို့ကောင်းတာမရှိပါဘူး။ “ ဆ ဆရာ.မ ။ ” “ ဟို ဟိုလေ။ ” ဘေးနားက လိုက်လျှောက်ပြီး ခပ်တိုးတိုးလေးပြောမလို့ ပြင်ကာမှ ဒေါ်မမလေးကမျက်နှာချင်းဆိုင်ပြန်အကြည့်မှာ ရင်တွေတုန်ပြီး ဘာပြော ရမှန်းမသိဖြစ်ကာ ရုတ်တရက် ဆွံ့အသွားရပြန်ပါတယ်။ “ ဟဲ့…ကောင်လေး ပြောလေ ဘာတုန်း။ ” “ အဲ..ဟိုလေ..ဆရာမ..၊ …ဆရာမ ဖင်…အာ..ဟိုဟို နောက်မှာကွက်နေတယ်။အဲဒါ…. ” ပြောပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်နောက်လှည့်မကြည့်တော့ပဲ သုတ်ခြေတင်တော့တာပဲ။ဒေါ်မမလေးတို့တိုက်ခန်းအောက်ကို ရောက်တော့ တခြား ကျူရှင်တူတူတက်တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေက လှေကားအုတ်ခုံမှာထိုင်ပြီး အာလူးဖုတ်တဲ့လူဖုတ်၊မုန့်စားတဲ့လူကစားနေကြပြီ။ကျွန်တော်က စာအုပ်ထုပ်ကြီးဆွဲပြီးရောက်လာတာမြင်တော့ ဝိုင်းအာကြတယ်။ “ ဟေ့ကောင်…မောင်ဇော်သိပ်မဖားနဲ့ကွာ။အဆင့်တစ်လဲမင်းရမှာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ ” “ အေးလေ…မောင်ဇော်တို့က သိပ်သိသာနေပြီ။ဆရာမဆီက ဘာစားချင်လို့လဲဟေ့။ ” “ ငဖားကြီးဟေ့ ဟားဟား ။ ” ဝိုင်းဟားနေကြတဲ့ အကောင်တွေ ကောင်မတွေကို မျက်လုံးပြူး လျှာထုတ်ပြပြီး ပြန်နောက်လိုက်ပါတယ်။လက်ထဲကစာအုပ်ထုပ်ကြီးကို အုတ် ခုံပေါ်ဘုန်းကနဲပစ်ချလိုက်ပြီး “ ဟေ့ကောင်တွေ…တံခါးဖွင့်ထားပြီးပြီလား။ ” “ အေးအေး .. ဖွင့်ထားပြီးပြီ။ ” “ပြီးရော ငါဒီအထုပ်ကြီးသွားထားလိုက်ဦးမယ်။ ” ကျူရှင်ရှိတဲ့ နေ့ဆိုကျွန်တော်တို့ထဲက တယောက်ယောက်ကို ဒေါ်မမလေးက အိမ်သော့ပေးလိုက်လေ့ရှိပါတယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့ကျွန် တော်တို့ကကျောင်းဆင်းခေါင်းလောင်းထိုးတာနဲ့ တခါတည်းထွက်လာလို့ရကြတာလေ။ဆရာမ ကတော့ ကျောင်းကိစ္စတွေဘာတွေရှိတတ် တာမို့ နောက်ကျပါတယ်။ကျွန်တော်တို့ကအရင်သွားနှင့်ပြီး လွယ်အိတ်တွေဘာတွေထား အဆာပြေမုန့်တွေဘာတွေစားထားရတာပေါ့။ ဆရာမကကိုယ်ခွဲမရှိဘူးလေ။ဆရာမယောကျ်ားဆိုတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးကိုလဲ ချိတ်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံထဲမှာပဲမြင်ဘူးပါတယ်။ရှမ်းပြည်ဘက်မှာတာဝန် ကျနေတယ်လို့တော့ပြောတာပဲ။ယူနီဖောင်းပေါ်က အပွင့်တွေအခက်တွေတော့ပါတယ်။ဗိုလ်ကြီးလား ဗိုလ်မှူးလားတော့ မခွဲတတ်ဘူး။ ရုပ်ကတော့ အညာသားရုပ်ပဲ။ ကျွန်တော်စာအုပ်ထုပ်ကြီးကိုဧည့်ခန်းထဲမှာထားလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ကို လျှောက်လာခဲ့ပါတယ်။တိုက်ခန်းဆိုတော့ အိမ်သာရေချိုးခန်းကတွဲလျက်လေ။ခုတော့ဒေါသတွေပြေပြီး ခပ်ပျော့ပျော့လေးဖြစ်နေတဲ့ကောင်က ဆီးသွားလိုက်တော့ပိုပြီးတောင်ပျော့ကျသွားသလိုပါပဲ။

တွေးယူပြီး ဂွင်းထုကြတာ မဟုတ်လား။ဖာလဲသွားမချရဲ..အောကားကလဲ ဆန္ဒရှိတိုင်း ကြည့်ဖို့ကမလွယ်ဆိုတော့ ကိုယ့်မျက်စိထဲစွဲနေတဲ့ စော်ကို အာရုံထဲမှာ ခေါ်ပြီး စိတ်ကူးနဲ့လိုးတတ်ကြတာလေ။ကျွန်တော်တို့ အရွယ်အများစုကတော့ ကိုယ်နဲ့နီးစပ်ရာ နေ့စဉ်ထိတွေ့ဆက်ဆံ နေရတဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်တွေထဲကမှ ကိုယ်သဘောကျရာ မိန်းမတယောက်ယောက်ကို မှန်းပြီးဂွင်းထုအာသာဖြေလေ့ရှိတဲ့ အတိုင်း ကျွန်တော်လဲ ညတိုင်း ဆရာမကို စိတ်ကူးနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ဂွင်းထုနေကြမို့ပါ။ဆရာမက ကျွန်တော့်ရဲ့ ဂွင်းမော်ဒယ် ပေါ့ဗျာ။ “ ဟိုကောင်လေး…ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။ဟိုမှာ ကားလာပြီ…မြန်မြန်။ ” “အာ ဟုတ်ဟုတ်။ ” တွေးရင်းနဲ့ လျှောက်လာလိုက်တာ ကားမှတ်တိုင်ကို ဘယ်လိုရောက်နေမှန်းတောင် မသိဘူး။ဘာတွေတွေးနေတာလဲတဲ့…ဆရာမက။ ဝေါကနဲ ထိုးရပ်လိုက်တဲ့ ဟိုင်းလပ်ကားနောက်ခန်းကို ဆရာမနဲ့ ကျွန်တော် အပြေးကလေးတက်လိုက်ပါတယ်။လူတောင်နေရာမရသေး ခင် ကားကအုန်းကနဲဆောင့်ထွက်လိုက်တော့မှ စောက်ကျိုးနဲ အနေအထားနဲ့ ဆရာမနဲ့ ကျွန်တော် ဒီကားပေါ်ပါလာတာသိလိုက်ရပါတယ်။ ထိုင်ခုံနေရာလွတ် မရှိတော့တဲ့ ဟိုင်းလပ်ကားရဲ့ ခြေနင်းခုံပေါ်မှာ ဆရာမကခြေတဘက်ထောက်ပြီး အမိုးကိုင်းက လက်တန်းကို ကိုင်ကာ ကုန်းကုန်းကွကွ ကြီးဖြစ်နေပါတယ်။ကျွန်တော်ကတော့ အဲဒီကုန်းကုန်းကြီးဖြစ်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ အနောက်တည့်တည့်မှာ လက်တဘက်က အမိုးကိုင်းကိုဆွဲပြီး ကျန်တဲ့တဘက်က စာအုပ်ထုပ်ကြီးကို ဆွဲထားလျက်ပါလာပါတယ်။ ငြိမ်ငြိမ်လေး ရပ်နေရတာဆို အကြောင်း မဟုတ်ဘူးလေ။ခုဟာက သူ့ထက်ငါ အလုအယက်မောင်းနေတဲ့ လိုင်းကားပေါ်မှာ မဟုတ်လား။ ကားစထွက်လိုက်ပြီ ဆိုရင်ပဲ အကြောင်းကပေါ်လာပြီလေ။ အရှိန်လေးနဲ့ဝေါကနဲ အထွက်မှာ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးကနောက်ကို တချက်ယိုင်သွားပြီး မရှေ့ကိုအုန်း ကနဲပြေးဆောင့်တော့တာပဲ။ ရှေ့မှာရှိနေတာက အုတ်နံရံကြီးဆိုလဲ အကြောင်းမရှိသေးဘူး။ မသကာ နဲနဲပါးပါး နာယုံပဲ။ ခုဟာက ရှေ့မှာရှိနေတာက ဆရာမရဲ့ ဖင်ကြီးလေ… အဲဒီဖင်ကားကားကြီးကိုပြေးဆောင့်မိမှတော့ အကြောင်းရှိပြီပေါ့။ ဘာမှ လုပ်လို့မရတဲ့ အခြေအနေမှာ ကျွန်တော်လဲ ဘာမှမလုပ်ပဲ နေနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ပုဆိုးထဲကအကောင်ကတော့ ငြိမ်ငြိမ်မနေဘူး။ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာ ချက်ချင်းပဲ ရုန်းကန်ကြီးထွား လာပါတယ်။ အဲဒီထက်ပိုပြီး အခြေအနေမဆိုးလာအောင် ်သတိထားပြီးနေပေမယ့် မောင်းချင်သလို မောင်းနေတဲ့ လိုင်းကားပေါ်မှာ ကျွန်တော်လီးက ရှေ့က ကုန်းနေတဲ့ ဆရာမဖင်ကားကားကြီးကို ပြေးဆောင့်လိုက်၊ဆရာမဖင်ကြီးက ကျွန်တော့်လီးဆီပြေးဝင်လာလိုက်နဲ့ လီးနဲ့ဖင် စိန်ပြေးတမ်းကစားနေရပါတယ်။ ကားပေါ်ကလူတွေကလဲ ဂိတ်ဆုံးထိများစီးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားကြလားမသိဘူး တယောက်မှ တုတ်တုတ်မလှုပ်ဘူး။ တယောက်ယောက် ဆင်းသွားလို့ ဆရာမထိုင်ဖို့နေရာ ရသွားရင် ဒီအနေအထားက လွတ်လမ်းမြင်သေးတယ်။ ခုတော့ အဲဒီဖင်ကြီးကို မတော်တဆဆောင့်မိနေရာကနေ အရသာတွေ့ပြီး တမင်တကာကို ပြေးပြေးဆောင့်ချင်နေမိပါပြီ။ လူပျိုဖြစ်ပြီးနှာသာထလာခဲ့တာ…မိန်းမတွေနဲ့ပိတ်သီးပွတ်သပ ်နေခဲ့ဘူးတာမှမဟုတ်တာ။ ခုလို အရှင်လတ်လတ်ကြီး တောင်နေတဲ့လီးနဲ့ ဆရာမဖင်ကြီးကို မထိတထိဆောင့်နေရတဲ့ အရသာဟာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ မဟာစည်းစိမ်ပါပဲ။ ဖင်သားကြီးတွေကလဲ အိနေတာပဲ။တခါတခါ ပြေးကပ်နေရာကနေ ချက်ချင်းပြန်မကွာသေးပဲ အသားချင်းပွတ်ပြီးဖိဆွဲသလို ဖြစ်ပြီးမှ ပြန်ကွာသွားချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲ ဗုံးအလုံးတစ်ရာလောက် စုပြုံပေါက်ကွဲသွားသလား ထင်ရအောင်ကို တုန်ခါကျန်နေခဲ့ရပါတယ်။ ဒီလောက်တင်းမာနေတဲ့ လီးတံမှာတောင် ဆရာမဖင်ကြီးတွေရဲ့ နူးညံ့မှုကို ခံစားနေရရင် ဆရာမကရော သူ့ဖင်ကိုလာလာဆောင့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးရဲ့ မာကျောတောင့်တင်းနေမှုကို သိများနေမလား။ ဒါပေမယ့် ဆရာမက ပုံစံမပျက်ဖင်ကုန်းထားလျက်ပဲ ငြိမ်နေတာမို့ ကျွန်တော်လဲ တချက်တချက် မသိမသာ ဆောင့်လိုက် တခါတခါ သိသိသာသာဆောင့်လိုက် လုပ်နေခဲ့ပါတယ်။ ကားစပယ်ယာ ခမျာလဲ တစ်စီးလုံးဖင်သေတွေချည်းပဲပါလာလို့ စိတ်ညစ်နေပုံရပါတယ်။မြေနီကုန်းမှာမီးပွိုင့်မိနေတုန်း ရှေ့မှတ်တိုင်တွေ အကုန်မေးနေပါတယ်။ဆွဲထားရတဲ့စာအုပ်ထုပ်ကြီးကြောင့်လက်အံသေနေတာကိုတောင် အခုမှသိတယ်..တကယ်တကယ် အာရုံကအဲဒီဖင်ကြီး ပေါ်မှာပဲရှိနေတာ။စာအုပ်ကိုလက်ပြောင်းပြီးဆွဲလိုက်တုန်း စပယ်ယာကမှတ်တိုင်အမေးမှာ “ သုခ ပါလား …….. သုခ ။ ” “ ပါတယ် သုခ။ ” ဆိုပြီး ဒေါ်မမလေးဖြေလိုက်သံကြားရပါတယ်။ကောင်းရောဗျာ ကျွန်တော်တို့ရှေ့မှာ ဆင်းမယ့်လူကိုမရှိဘူး။မီးပွိုင့်စိမ်းသွားတော့ ကားကဒေါနဲ့ မောနဲ့ဆောင့်အထွက်မှာ ပြည့်ကားတင်းထွားလှတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ ဖင်ကြီးကို အားပါးတရ ဖိဆောင့်ချလိုက်မိပါတယ်။ခါးကိုကော့ပြီး ပိုပိုသာသာ လေးဆောင့်ထည့်လိုက်တာမို့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးတောင် ဆတ်ခနဲ ကားထဲကို ပြေးဝင်သွားပါတယ်။လုပ်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ လုပ်လိုက်ပြီးကာ မှဒီလောက်သိသိသာသာကြီး ဖင်ကိုအဆောင့်ခံလိုက်ရတာကို ရိပ်မိလောက်တယ်လို့လဲ ပြန်တွေးမိကာ ထူပူလာပြန်ပါတယ်။ပြီးတော့