عس،تی

از همان آغاز مارا کم تحمل ساختند.

او همه چیز را فراموش میکرد، از خودش میگریخت، هر آن ممکن بود خودش را هم فراموش کند، فراموش می‌کرد بخورد ، فراموش میکرد بخوابد. یک روز نفس کشیدن را هم فراموش میکرد و کارش تمام میشد. -ژان پل سارتر

‏با هیچ جمعی حس نزدیکی نمی‌کنم، و انگار هیچ بحثی به من مربوط نیست. دور ایستاده‌ام، و از دور همه‌چیز کوچک و آرام و بیهوده به نظر می‌رسد.

pov : فکر می‌کنه داره منو بازی میده ولی خودش داره بازی میخوره

+دیشب خوابتو دیدم -چه خوابی؟ +هیچی

من بلد نیستم دوست داشتنمو نشون بدم،بیا یادم بده 🙂❤️

بوسه‌دشمن‌را‌هم‌رام‌میکند، تو‌که‌جانِ‌منی.

مراقب دختر کوچولوی تو وجودتم من

SHARING BY SHAREIT