"برایِ تو"

"1403/2/30" و شروع : )

یه شروع نزنیم؟🥲

بالاخره یجایی آدم چشماش باز میشه؛گوشاش میشنوه؛تازه میفهمه چخبرا بوده.. همونجایی که میفهمی درگیر اشتباه بودی؛میدونستیا.. میدونستی داری خودتو نابود میکنی. اما انقدر اون اشتباه لذت بخش بوده که برات مهم نبود تهش چی میشه.. ولی خب بالاخره آدم به یه جایی از زندگی میرسه که تازه خودشو پیدا میکنه.. درست همونجایی که نه راه پس داری نه راه پیش.. اونجا دیگه خیلی دیره؛خیلی دیر.

دیگه وقتشه دوست داشتنُ رها کنم چون بیشتر موندم باعث میشه بیشتر از چشمم بیوفتی.

من انقد دوسِت داشتم که هر کاری کردم حتی کوچیک کردن خودم که فقط بگم با تو خوبم.

من همونجایی باختم که رفتارتو هزار بار تحلیل کردم و دنباله دوست داشته شدن گشتم و برای پیام دادن به تو مجبور شدم با ۱۰۰ نفر مشورت کنم.

کاش بدونم چطور روت میشه منو مقصر بدونی.

من از اعتماد کردن نترسیدم از اینکه باورت کنمُ نا امیدم کنی که اشتباه کردم ترسیدم. که توام ثابت کردی اشتباه کردم.

کاش همونجور من دوست نداشتم ناراحت شی؛توام داشتی.

کاش همونجور که من ذوق حرف زدن با تو رو داشتم؛توام داشتی.