'𝑴𝒀 𝑳𝑰𝑻𝑻𝑳𝑬 𝑪𝑶𝑳𝑶𝑵𝑬𝑳🗝'

هر چه آمد به سرم از تپشِ نام تو بود🤍 -علیرضا آذر لینک ناشناس من / چنل ناشناس

#𝐬𝐞𝐫𝐞𝐧𝐝𝐢𝐩𝐢𝐭𝐲 #صفحه_ششم امیرِ‌مقاره.. وارد آشپزخونه و بعد رختکن بچه ها شدم،خداروشکر کافه نسبتا شلوغ و کسی تو اتاق نبود،گوشیم و از جیب بیرون کشیدم و دوباره به اسمش خیره شدم،کار به کجا کشیده که زنگ زده بهم؟یادم نمیاد کاری بر خلاف میلش انجام داده باشم،تماس و وصل کردم و تکیه به دیوار پشت سر دادم،بعد از چند تا بوق و انتظار چند ساله بلاخره صداش پیچید تو گوشم _فرصت کردی تلفن جواب بدی پسرم؟ کنایه و طعنه کلامش و اصلا نمیخواستم،با انگشت شصت گوشت کنار ناخن اشارم و کندم،چی بگم؟از تماسای بی پاسخ متنفر بود _ببخشید آقایوسُف،تو کافه بودم صدای گوشی و نشنیدم جدیت سخن و از دست نمیداد،اینکه تو هر کلمه تهدید و منت جا بده رو خوب بلد بود _پسرم،ما با تو قول و قرار گذاشتیم،قرار شد همیشه در دسترسم باشی چشم دوختم به گوشه تخت فلزی اتاق و سعی کردم پوزخندم و مخفی کنم،اگر مجبور نبودم چنین قول و قراری باهات نمیزاشتم _بله متوجهم بعد از مکث طولانی انگار چیزی براش یادآوری بشه صحبت و از سر گرفت _جدا از اون موضوع چرا پیش روانپزشک نرفتی پسر؟ دندون رو دندون ساییدم و چشمام و به حد درد بستم _پدربزرگ من همین چند دقیقه پیش با آقای دکتر صحبت کردم،اگه خیالتون راحت میشه گوشی و بدم به خودشون تعجب چاشنی جدیتش شد _پس طاهره چه شکایتی داشت که اومد پیش من..چی گفت؟ خیلی تلاش کردم و بقول معروف زبون به دهن گرفتم تا نگم چرت و پرت محض میگفت که بسیار هم توش استاد و حرفه ایه گوشه چشمم و با انگشت اشاره خاروندم _نمیدونم آقای دکتر تو مطب عصر پذیرش نداشتن منم برای راه افتادن درمان ایشون و کافه دعوت کردم،از امور داخل خونه و دغدغه ها اطلاعی ندارم،اگر اجازه بدید برم به کار برسم _باشه پسرم فقط قول بده شب برای شام به موقع برسی برای نزدیک شدن به پایان این مکالمه مسخره و تموم شدن هر چه زودتر این صحبتای عصا قورت داده ناچار قول دادم و با خدافظی قطعش کردم در اتاق و باز کردم که همزمان با دو چشم سبز وحشی روبرو شدم و یهویی بودن این اتفاق باعث شد جریان خون و تو رگهام حس نکنم _چه مرگته آروم تکیه زده به دیوار و با نگاهی که داد میزد میخواد برام بزرگتری و امر و نهی کنه خیره بود به من، از کنارش رد شدم و خواستم برم سمت میز که با شنیدن حرفش ایستادم _اقای دکتر رفتن مستر مقاره،زیاد عجله نکن از لا به لای دستگاه‌ها و رفت و آمد بچه ها تو اشپزخونه بیرون و نگاه کردم،حق با میثم بود،جای خالیش بهم دهن کجی میکرد من که راه حل مشکلم و پیدا کردم،پس بهتره تمرکزم و به کمند بدم و عملی کنم راه چاره رو صفحه گوشی و روشن و انلاک کردم تا یه دسته گل از نوعی که دوست داشت سفارش بدم که نوتیف پیام بالای گوشیم ظاهر شد "دیدار خوبی بود آقای مقاره بازم به کافه سر میزنم" این احساس از کجا سرچشمه میگرفت..حتی چشم‌هام بعد چند سال به خاطر این پیام و تصور این لحن از آقای دکتر میخندید نشستن دستی رو شونم باعث شد رشته افکارم پنبه بشه،سرم سمت میثم برگشت،از روی هول شدن واکنش آنی دادم _جان؟ در کمال آرامش با ابرو به گوشی اشاره کرد _خاموش شد آقای مقاره نگاه کردم،انقدری تو فکر و خیال سیر کردم که گوشی با تایمر پنج دقیقه بلکل خاموش شد؟ لبم و از داخل گزیدم و گوشی و تو جیبم چپوندم،خواستم قدمی به جلو بردارم اما دست رو شونم مانعم شد،بلدم بود،عادتم بود،وقتی یه گندی میزدم و راهی برای جمع کردنش نبود ترجیح میدادم صحنه رو ترک کنم،الانم نمیدونستم در مقابل میثم دلخور از حرفام و کارایی که در حقش کردم،اونم بعد از این همه سال رفاقت،چی بگم،اما در مقابل یادم داده بود هیچوقت سرم پیشش پایین نباشه،نگاهش کردم که مهر و محبت اون سبز وحشی و نسبت به خودم دیدم _د..داداش نگاه از من گرفت و سمت پسری برگشت که به میز تکیه داده بود و انگار وقت خالی پیدا کرده باشه مشغول چک کردن گوشیش بود _خوشگل پسر دوتا قهوه برامون بیار با شنیدن صدای میثم انگار آلارم هشدار تنظیم باشه از هپروت بیرون اومد و با گفتن "چشم آقا" سمت فنجونا رفت از پشت فشاری به کتفم اورد و وادارم کرد از اشپزخونه برم بیرون اگه من نشناسمش که امیر نیستم با اینکه جدیت و نفوذ کلامش بیشتر از من بود اما دل جدا موندن از من و سرد شدن و نداشت،برادر کوچیکترش حساب میشدم،اگه بخوام بگم خدا کجا خیلی تو زندگیم بهم نگاه کرده،آشنا شدن با میثم و میتونم مثال بزنم پشت میز سمت بار نشستیم و من مثل همیشه با سرپایین و شرمنده تر از همیشه خیره بودم به دستام منتظر بودم حرف بزنه و من بیشتر از این یاد گذشته بیوفتم

هر چه آمد به سرم از تپشِ نام تو بود🤍 -علیرضا آذر لینک ناشناس من / چنل ناشناش

ساعت 18🫂

می توانم نامت را در دهانم و تو را در درونم پنهان کنم...🤍 - نزار قبانی خوشحال میشم نظراتتون رو بشنوم عزیزان‌جان🫂✨ ناشناس من / چنل ناشناس

انگار که منظورم و به طور کامل فهمیده باشه لب از لب باز کرد و ماجرا به طور کامل پیش چشمم واضح و روشن شد،خب اگر منم جای امیر باشم،بجز خیانت فکر دیگه ای به ذهنم نمیرسه،اما شاید این وسط استثنائی وجود داشته باشه _ببین امیرجان،لازمه یک‌ رابطه سالم داشتن اعتماده،مثلا تا حالا شده اون خانوم ازت چیزی بخواد و تو برای کسب اعتمادش انجام بدی؟ در حد چند ثانیه به میز خیره شد و دوباره چشم دوخت به من _اره خب،مثلا دور خیلی از دوستام و خط کشیدم،حتی چند بار با میثم دعوام شد،بهترین رفیقام و از خودم روندم،رو پیجمم خیلی گیره،رو فالوورا و رفت و آمدام انگار که چاره کار به ذهنم بیاد لبخندی از جنس راحتی زدم _ببین تو الان اعتمادت یجورایی سست شده نسبت بهش و حق داری،خب بلاخره باید بدونی اون چند ساعت چه اتفاقی افتاده،بنظر من بهش مهلت بده تا توضیحش و بشنوی،شاید دلیلش قانع کننده باشه،اگر نه که تصمیم با خودته،من بعنوان مشاور و راهنمای تو پیشنهادم بهت اینه که بجای عصبانی شدن و خودخوری کردن حرف‌هاش و بشنوی و منطقی پیش بری بینیش و بالا کشید و مردمک لرزونش و حواله من کرد،اون چشم‌ها مثل جواهر ارزشمند بود،چطور میتونست بخاطر هر کسی غم به این نگاه بیاره _باشه،من باهاش صحبت میکنم نتیجه هر چی شد بهت میگم خندیدم و چشمکی نثار برق اون تیله ها کردم _اگه بازم من و تو کافه دنجت راه بدی قول میدم دو جلسه رایگان بیام پند و نصیحتت کنم راجب ازدواج متقابل خندید،احساس اینکه باعث شدم از غم‌های عمیقش فاصله بگیره واقعیت خنده‌هام و بیشتر میکرد،شاید من بخاطر همین این شغل و انتخاب کردم،خوب کردن حال آدما؛ با رسیدن قهوه ها همزمان امیر تصمیم گرفت نگاهی به گوشیش بندازه،با گفتن اوه اوه زیر لبی از جا بلند شد و به قهوه ها اشاره کرد _من الان برمیگردم بخور شما نوش جان سری به نشونه راحت باش تکون دادم،با قدم‌های بلند و سریع ازم فاصله گرفت و سمت اشپزخونه رفت،تلاش کردم حواسم پرت نوشیدنی روبروم باشه،نه کسی که امیر تا چند لحظه دیگه روش میم مالکیت میزاره..

ادامه.. رهامِ‌هادیان.. با رسیدن به مقصد متوجه شدم چرا اینجا رو انتخاب کرده،جای دنج و خلوتی بود،هم میتونست حس و حال کافه های تاریک و دکور چوب و بده،هم یه بخشی از میز و صندلی‌ها رو تو فضای ازاد چیده بود،آخرین نگاه و با وسواس و حساسیتی که نمیدونستم از کجا اما رو قلبم سایه انداخته بود به آینه دادم،موهام که از صبح پشت سرم بسته بود و ترجیح دادم ازادش کنم،اینجا فضای کار نبود،حداقل لباسم محدودیت نداشت.. از ماشین پیاده شدم و گوشیم و تو جیبم فرو کردم،دکمه ریموت و زدم و از کوچه خلوت رد شدم،در و که باز کردم،اولین تصویری که به چشمم خورد،یه پسر چهارشونه بود که دستای روی میزش تکیه گاه سرش شده،پشت میزی نشسته بود که فضای مردم عادی و از اشپزخونه و صندوق جدا میکرد،رشته های طلا رنگش و از دور میدیدم،برام قابل تشخیص بود،اگه چشم‌هاش و میدیدم،مطمئنا با تکرار حس دیروز محال ممکن بود نشناسمش بی اراده قدمام من رو به سمتش هدایت کرد و حالا به اندازه یه میز باهاش فاصله داشتم،باتوجه به اینکه پشت میز نشسته بود و با سر پایین وجود من و احساس نمیکرد باید صداش میزدم،تا خواستم حرفی به زبون بیارم یه پسری کنارش ایستاد و مانعم شد _جانم اقا در خدمتم نگاهم بین اون پسر و امیر چرخید،سرش و بلند کرد،چهره قرمز و ورم کرده نشون از خواب تقریبا خوبش تو این شرایط سخت میداد،شناختن من باعث شد پسره رو دست به سر کنه _برو میثم با منه با نگاه مشکوک بین من و امیر ازمون فاصله گرفت،منتظر شدم تا از پشت میز خارج بشه و بیاد سمت میز و صندلیا وقتی به من رسید با دست به گوشه ترین نقطه کافه اشاره کرد _بفرمایید خوش اومدید پشت میز سمت دیوار نشستم،مسلما محیطی که برای اولین بار میدیدم جز به جز برام جالب بود،مشغول آنالیز اطراف بودم که با شنیدن صدای امیر تمرکزم بهم خورد،نگاهش خمار و نصفه نیمه قفل من شده بود _پسندیدی کافه رو؟ لبخندی به نشون صمیمیت زدم و انگشتام زنجیر هم شد _قشنگه،مال توعه؟ به صندلی تکیه داد و با دست به میثم که پشت بار ایستاده بود اشاره کرد و همین اشاره باعث شد عضلات خوش فرم بازو از زیر استین سه ربع تیشرت سفید رخ نمایان کنه _خب شریکیه،نصف من نصف میثم برای تسلط بر خودمم شده باید یه فکری به حال و احوال این حواس پرتم میکردم،چشمم و به چشمش دادم بدون اینکه نگاهش کنم _میگم از این کافه یه قهوه به ما نمیرسه ابرو بالا انداخت و لبخند گرمی که تا بحال ازش ندیده بودم زد،حداقل مخاطب این لبخند تابحال من نبودم _اره حتما به پسری که از پشت سرش رد میشد اشاره کرد _داداش یه دوتا قهوه میاری اینجا، به رضا بگو ازون خوباش بزنه سفارشیه صمیمیتش با بچه ها نشون میداد یکی از نقاط امن امیر این کافه بود،باید این نکات و به خاطر بسپرم دست رو دست گذاشتم و به راحتی پشت سرم تکیه دادم _خب،من آمادم هر حرفی داری بشنوم،جلسه اولمون خیلی خوب پیش نرفت،پیشنهاد من اینه که از اول شروع کنیم،نظرته؟ سرش و به دو طرف کج کرد و انگشتش و رو لبش کشید _من مشکلی ندارم،یعنی..امروز میخواستم راجب یه مسئله‌ای که عصبیم کرده باهات حرف بزنم اینکه موضوعی برای صحبت داشتیم و توسط امیر انتخاب شده مشتاقم کرد برای مکالمه بیشتر،تنم و جلو کشیدم و آرنجم و رو میز گذاشتم _حتما اگه بتونم کمکت میکنم لبش و با زبون تر کرد و بینیش و با انگشت شصت و اشاره گرفت،این کار مثل یه تیک یا یه عادت به چشمم میومد،تشخیص رفتارش سخت نبود،مثلا پاهایی که زیر میز بصورت ضربدری روهم افتاده _امروز با دوس دخترم بحثم شد،یعنی..همه چیز خوب بود تا وقتی که رسیدم دم در خونش،رفته بودم دنبالش برسونمش جایی،آخه دیشب بخاطر اینکه پرهام و ببرم بیمارستان مجبور شدم با متین بفرستمش خونه متین!من این اسم و یه جایی شنیدم،از زبون یه شخصی غیر از امیر _متین کیه؟ انگار که گفتن این حرف سخت ترین مجازات باشه انگشتش و دور لب پایینش کشید و در لحظه صدای تیک عصبی پاش روی چوب کف به گوش رسید _پسرعموم..درواقع دشمن خونی من ابروهام بالا رفت،به زبون آوردن چنین کلمه هایی جسارت و نفرت زیادی میخواد _چرا دشمن خونی؟ خیره شد به من و دستها رو زیر چونش تکیه گاه کرد _چون از وقتی یادم میاد نسبت بهم حسادت داشت،منم نمیدونم چرا،از سر این حسادت یه کارایی کرد که باعث شد منم ازش متنفر باشم،طوری که چشم دیدن هم و نداریم چند ثانیه طول کشید تا بتونم حرفش و مرور کنم،حسادت..شاید کوچیک باشه اما آخرش به کارای بزرگی ختم میشه نگاهش به لب و دهن من بود و منتظر جواب،فکرم و طبقه بندی کردم تا بتونم حرف‌هایی که بعنوان راه حل به ذهنم میرسه در قالب جمله خوب ادا کنم _ببین،ما قراره خیلی باهم صحبت کنیم،راجب همه چیز،الان بهتره بحث خانوادت و پیش نکشیم و یه جلسه راجب کار‌ها و رفتارایی که چه در گذشته چه الان در حقت انجام شده صحبت کنیم،الان بهم بگو چرا با.. کمی مکث کردم؛به زبون اوردن اون کلمه سخت بود انگار _دوس دخترت،باهاش بحث کردی

هستید بریم کافه؟🤔

چشمم به انعکاس محو خودم رو شیشه اتاق خورد،مگه قراره کجا بری؟ناخوداگاه نگاهم از پایین تا یقه پیرهن تنم کشیده شد،بنظرم پیرهن مشکی بدون کت با دو تا دکمه باز قشنگ تر باشه،راستی عطر؟این حالت بهم ریخته موهام و چیکار کنم؟اگه جا داشت قابلیت این و داشتم با کف دست بکوبم وسط پیشونیم،به دو جلسه تراپی با خودم نیاز دارم تا ببینم تو مغز اقا رهام دیگه چه فکرای مبهمی میگذره کت مشکیم و برداشتم،با گوشی از اتاق رفتم بیرون و قدم‌های تند سمت میز منشی برداشتم،خم شدم سمتش تا از پشت مانیتور بهم دید داشته باشه و توجهش جلب بشه _خانم علوی من یه قرار کاری مهم دارم،لطف کنید نوبت ویزیتای باقی مونده رو موکول کنید به فردا _چشم اقای دکتر با تشکر و خدافظی از دفتر زدم بیرون و وارد آسانسوری که تو طبقه بود شدم،تا به پایین برسم با خودم فکر کردم که..بجز استرس چه دلیلی ممکنه باعث بشه قلبم تند بزنه؟