درمانم تویی

هرچند این که سخت شکستی دلِ من است غمگین مشو! که شیشه برای شکستن است💔

بیا که بی رُخِ خوبت نظر به کَس نکنم🥀💔

عشقی که فقط با غم‌ دنیا سپری شد🥀 رفت و بغلش قسمت فردِ دگری شد🥀 من ماندمویک شعر به تنهایی احساس🥀 درحسرت او  از غم وصلش خبری شد🥀 فریاد که از دردِ جدایی ، قلمم سوخت🥀 هر دم که به سودای محبت گذری شد🥀 در خواب و خیال ازغم صدساله بگویم🥀 رویای وصالش که چوحسرت نظریشد🥀 آخر به لب  این زمزمه‌ها نغمه‌گری کرد🥀 آشفته که دیدم به ورق چشم تری شد🥀 در خواب از  آهوی چمن بوسه گرفتم 🥀 این مصرع بالاست چو مرهم،اثری شد🥀 غمنامه سرایم به سحر  عشق مسیحا 🥀 شعرم  به سر آمد که لبم نوحه‌گری شد🥀

بجای رسیده که حتا از خویشتن هم خسته شدم چه برسد بقی یه🥀

گاهی دلت می‌‌خواهد دنج ‌ترین گوشه دنیا بنشینی و با خیال راحت دلتنگی ‌‌هایت‌ را پهن کنی‌ و دوستت دارم‌ ها را فریاد بزنی‌ برای کسی‌ که دیگر قرار نیست کال تو باشد💔🥀

شوقِ تماشای تو در رگ‌هام می‌جوشد🥀

آن یار طلب کن که تورا باشد و بس✋ معشوقه ای صد هزار کس را چه کنی🥀

من فدای رُخِ زیبای تو ای حضرتِ ماه🥀

با امید وصلتش صحبت را آغاز کرده ای🥀 ناگهان آید ندا وصلش نصیب دیکریست🥀 هژبر_امینی🥀

دل شدہ دلتنگ دیدارت قرارم رفته است... باحضورت در،دلم هنگامه برپا میکنی!🥀