بیگ‌ بنگ زاده

از اخرین باری که اینجا نوشتم مدتی میگذره و دلیلش کلا نبودن توی مجازیِ‌ه. و ممنونم که همچنان هستید.

زیبا و مورد علاقه.

چقدر یادگرفتنی:

چه کسی‌رو به شب هات راه می‌دی؟

‏من از وقتی فهمیدم اینکه اولش بگی یه جایی می‌ری و بعد دقیقه‌ی آخر بگی نمی‌ری از نشونه‌های اضطراب اجتماعیه و ربطی به عن بودن نداره، راحت‌تر با خودم کنار اومدم.

مهتاب

-وقتی که خون توی رگ هات به دریا برگشت و خاک توی استخون هات به زمین برگشت شاید اون موقع یادت بیاد که زمین به تو تعلق نداره این تو هستی که به زمین تعلق داری..

همان اتوبوس کذایی، همان مدرسه ای که موجب آن بود و هیچ گاه فردی متوجه دهشناکی آن در نگاه من نشد. همان اتفاقی که لبخندِ فرد دیگری و زجری بر تن من بود. خاطره‌ای که تنها شنونده‌اش بودم اما به تمام این یکسال تصورش کردم و هربار بندی از دلم جدا شد. و حالا دقیقا پس از گذشت یک سال می‌توانستم به درستی تصوراتم را بنشانم.

آیا تلاشی برای خانه‌‌ای امن شدن هنگام بازگشت‌ از جنگ کردی؟ آیا کاری کردی که برای پناه آوردن مناسب باشی؟

توی اوتار ۲ از اولین دیالوگ هایی که گفته می‌شه اینه " خطرناک ترین چیز درمورد پاندورا دل‌باختن بهشه" و من واقعا نمیتونم پاندورا و دنیای اوتار ها رو از ذهنم بیرون کنم چندین شبه که خواب زندگی کردن در اون دنیا رو می‌بینم.