• Nilab •

نمی‌دونم سِر شدم یا قوی.

مچاله بودم‌ قول دادم صاف میشم‌

🎧 Zadam Biroon (feat. Xaniar Khosravi)

دلم برای جانان یه ذره شده.

چرا شهر بزرگ دوست دارم چون مردم سرشون توو لاک خودشونه! اصلاً ذهن و دهن خودشون درگیر نمیکنن که چرا این دختره این طوری لباس پوشید،این کیه باهاشه فلان و بهمان! به همه چی احترام میذارن و از کنارش رد میشن. نمونه‌اش الان با یه شلوار سندبادی خرگوشی رفتم نونوایی یه نفر هم نگاه نکرد! توی شهر بزرگ ملت فقط درگیر کار و زندگی خودشونن. اصلاً هم نمیخوام قزوین رو دیس کنم=))

پین شه که یادم نره پست‌های #من راد رو چندوقت یبار بخونم. هروقت خسته شدم برم سراغشون!

یاد گرفتم سختی برای همه هست، فقط مهم اینه که من چقدر توانایی دارم تا از پسش بربیام و هندلش کنم. یاد گرفتم جا نزنم. یاد گرفتم اگه چیزی رو می‌خوام به هر قیمتی بهش برسم و همیشه هم می‌رسم. یاد گرفتم فکر نکنم توی زندگی بقیه همه چی براشون گل و گلابه و تموم سختیا و دعواها و بگایی‌ها برای منه. یاد گرفتم که به خودم اعتماد کنم. یاد گرفتم که مسیر هر چقدر ناهموارتر، توانایی‌های من هم برای عبور از اون مسیر بیشتر. الان چیکار می‌کنم؟ هر جا می‌شینم سعی می‌کنم این درس‌هایی که طی دو سال تلاش یاد گرفتم رو به بقیه بگم. بگم تا مجبور نباشن قد من پیر شن و بگا برن تا به این نقطه برسن. بگم تا بدونن خودشون چین و چقدر خودشون رو کم می‌بینن. بگم تا متوجه بشن که انسان‌ها قد توانایی‌ها و دنیای ذهنی‌شون آرزو می‌کنن؛ اگه توانایی‌های یه نفر کمه، آرزوش هم کوچیک می‌شه و اگه آرزوهاش بزرگه، قطعا همون میزان جربزه و قدرت داره. بگم تا بقیه بفهمن که کافی هستن، شاید تا الان مسیر رو اشتباه اومده باشن و زده باشن جاده خاکی، ولی حتی هنوزم می‌تونن جمعش کنن و زندگی‌شون رو ببرن به مسیری که می‌خوان. زیاد حرف زدم. امیدوارم بخونید و حتی اگه فقط یه نفر از بین‌تون برای هدفش قدم برداره و از ناامیدی و سیاهی این روزها دربیاد برای من کافیه و خشنودم. موفق باشید همگی. /دی اند #من

🙂🙂🙂

فصل پارک رفتنه.