شاید کافکا

ولی دیگه برای تنهاییم نمی‌خوام غصه بخورم، می‌خوام یاد بگیرم باهاش زندگی کنم چون اوایل فکر می‌کردم موقته ولی انگار قراره کلا همین باشه.

چرا من ده ثانیه بعد از اینکه حالم خوبِ خوبه یهو از بالا برج پرت میشم پایین و جمجمم میشکنه و بدنم زخمی میشه؟! لطفا یک دلیل علمی پیدا کنید.

تو اتاق خوابم نشستم با کلی فکر بزرگ که قراره همه رو دونه به دونه بهشون برسم.

کاش چیزی به اسم مهمان و مهمانی خانوادگی وجود نداشت.

از حیث شور و اشتیاق و انگیزه، زندگیم رو در سال‌های ۹۵ تا ۹۸ می‌خوام. از منظر شرایط زندگی، الانمو.

کاش قورباغه بودم و تو برکه‌ای زندگی می‌کردم که هیچ آدمی دسترسی بهش نداره.

پسر چقدر تو تنهایی.

اینا همه بخاطر اینه که شما بهترین و زیباترین مشاور تحصیلی تاریخ جهانی.

نمی‌دونین توی چنل مشاوره (انجمن آیندگان یوفو) چه خبره. این فقط یه تیکه کوچولوشه. خدای من. بچه‌ها می‌خوان این سه هفته بترکونن، روتین بسازن، صبح خیلی زود بیدار شن و تلاش کنن تا آخر شب، گوشی‌و محدود کنن، بیوفتن روی غلتک تا که چی شه؟ تا تهش بگن آخیش. هرکاری از دستم برمی‌آمد کردم. هوم.

امروز با خودم داشتم میگفتم امیدوارم بشه بعد یکی از درونم یدونه زد رو سرم و گفت:«الکی الکی که درست نمیشه، باید بسازیش خوشگله».