Gulim🌺🌺

Nur esa yoʻlakda Omina xalfa bilan qoldi. Omina xalfa uni majburlab pastki qavatga olib tushar ekan Nur bir qancha qabih ishlarni òylardi — Nimadir boʻlibdimi?— deya oʻrnidan turdi Usmonni koʻrgan Mohigul. — Men ham tushunmadim nimalar boʻlayotganiga.— dedi Usmon yelka qisib. — Tinchlik boʻlsa boʻldi.— dedi Mohigul moviy rang choyshab toʻshalgan yotoqqa borib oʻtirib. — Bu har doimgi baʼzi bir joriyalarni xar-xashasi.— dedi Usmon ham yotoqqa borib boshini Mohigulning oyogʻiga qoʻyib. — Qanday xar-xasha?— dedi Mohigul Usmonning harakatidan bir oz oʻngʻaysizlanib. — Oddiy , baʼzilari shahzodalar faqat oʻziga tegishli deya faraz qilib joriyalar oʻrtasida jahon urishini olib borishadi . Garchi bu foydasizligini bilsa ham.— dedi Usmon pastdan Mohigulga qarab va uning yuziga tushib turgan qizil sochlarini oʻynab. — Siz-chi , siz meni sevsangiz ham boshqa joriya bilan birga boʻlar edingizmi?— dedi Mohigul Usmonga savol tariqasida qarab. https://t.me/+lp7fOk9v5S44MjY6

Бу ерда биз нима қиламиз? Қизиққ... — Ёдгор — Дедим паст овозда. У менга қаради — Бу ерда нима қиламиз? — Тўғрироғи мен эмас сен қоласан бу ерда. Қара сенга боп жой топдим — Кулди телба жаноблари. Нима мени шу ерга ташлаб кетмоқчими? Аслида мен эмас бу жинни-ку. Жиннилиги учун ҳам ўзи жароҳатлаб ўзи даволади мени. Ёдгор жаноблари шу ерга мени тиқмоқчими? Ҳиҳ. Мен анойи эмасман юр деса кетидан эргашадиган. Ҳали кўрамиз жиннихонада ким қоларкан. Эҳҳ шу каллажоним соғ бўлсин, қийин ахволимда ёрдам беради. Яна калламга бир фикр келиб охиста жилмайдим... — Эҳҳ Ёдгор бирам соддасизки. Нима мени шу ерда қолади деб ўйладингизми? — Кулиб юбордим. Ана энди ҳақиқатдан ҳам жинни бўлгандим. Асмо кулишдан тўхта, агар кулаверсанг жиннихонага тиқиб қўйишади... Кулишдан тўхтадим. Кейин жиддийлашдим. — ЁРДАААААМММ, ЁРДААААМММ. АААААА? БУ МАҲЛУҚ МЕНГА ТАШЛАНЯБДИ, ЁРДАААМ. ИЛТИМООС ЁРДАМ БЕРИНГЛАР. МЕНГА ТАШЛАНЯБДИ. У ҲАҚИҚИЙ ЖИННИИИ. ОДАМЛАР ЁРДАМ — Бор овозим билан бақира бошладим. Шифокорлар югуриб келишди. Мен ёлғондака кўз ёш тўкар эдим. Забт иш қилдимда, Ёдгор ҳам озгина ёрдамлашиб юборди билмаган холда. У мени қўлимни ушлаб олгани мени фойдамга бўлди. — Нима бўлди? — Деди бир ёшроқ йигит. Мен ўзимдан жабирдийдани ясаб олдим. — Мамби Ҳайвон — Ёдгорни кўрсатдим — Менга тажавуз қилмоқчи бўлдии — Қаттиқроқ йиғладим. Ёдгор ҳеч нарсага тушунмай қараб турар эди. Дўкторлар Ёдгорни икки ёнидан ўтиб қўлларидан ушлашди. — Ҳей нима қилябсизлар? — Бақирди Ёдгор-Жиннимисизлар? Аслида мен буни шу ерга тиқишга келгандим. У жинни бўлса, ҳар-бир гапига ишонаверасизларми? — Ёдгор менга ебқўйгудек қараб дўкторларни қўлидан чиқишга урунарди. — Аслида жинни сиз экансиз-ку. Ёш қизга ҳам тихирлик қиласизми? Қани биз билан юрингчи — Дўкторлар Ёдгорни олиб кетишётканда, Ёдгор охирги мартда менга қаради: — Шу ердан чиқиб олай кўрасан мендан, бир кечани ўзидаёқ ўзимники қиламан. Қаққайиб турмасдан Бакирни чақир, мени бу лаънати жойдан чиқарсин. Кейин қадамларинга эхтиёт бўл ўқишга бориб ол, мен бу ердан чиқай кўчани кўрмайсан. Юзингни ҳам беркитиб боргин ўқишга, калтак егин келса бемалол юзингни очиб боравер — Ёдгор шу сўзларни айтдию дўкторлар билан бино ичига кириб кетди. Безбетгинам шу ерда ҳам гапини ўтқазди-я. Бекор бундай қилдим. Ҳа майли. Ҳозир уйга борай, уйда ҳамма оёққа тургандир... Ёдгорни машинасини очдим, пачкада пул бор экан озгинасини такси учун олдим. Кейин машинани қлуфлаб такси тўхтатдим. Такси ҳам тўхтади, таксичига уйимни манзилини айтдим.1-соатларда уйимга элитиб қўйди. Йўл ҳаққини бериб машинадан тушдим. Уйимга яқинлашар эканман, мелициялар кўпайиб кеткан эди. Дадам эса "Бормайман" дея бақирар эдилар...

— Телбасиз биласизми шуни? — Дедим Ёдгорни бенуқсон юзига тикилар эканман. — Аслида сен телбасан, сен билан 1-кун яшаб мен ҳам телба бўлишга ургурдим. Ундан кўра тур ўрнингдан, уйимизга борганимизда хохлаганча киравотимизда ётасан, бу ер ётишга ноқулай — Ёдгор ўрнидан туриб, менга қўлини чўзди. Мен ҳам қўлидан ушлаб ўрнимдан турдим. Лекин оёғимни босолмас эдим. Албатта босолмайманда, ерга ташлаб юборгандан кейин. — Сизни шарофатингиз билан мана шу ахволга тушдим. Сизга каттакон раҳмат оёғимни ҳам майиб қилдингиз. Яна қатим қолди экан-а? Сизни деб азият кўрмаган. Аввал юзим,кейин қўлим, энди бўлса оёғим. Сиз ҳаётимга кириб келдингиз, ҳамма нарса остун-устун бўлди. Ота-онам биттаю-битта қизларидан юз ўгирдилар. Етмаганига болалар уйидан фарзанд ҳам асраб олишди. Сиз эса безрайиб менга уйландингиз ва тўйимизга 1-ҳафта бўлишга ургурмай, мени ташлаб кетдингиз. Қани адолат? Сизни деб қанча азият кўрдим?. Узун сочларимни кесишга ҳам мажбур бўлдим. Мен кўп нарса истадимми? Шунчаки бахтли бўлмоқчи эдим. Энди эса кечикдингиз, мен турмушга чиқябман. Сиз ҳам бахтингизни топинг Ёдгор жаноблари — Заҳримни сочиб,ёлғонимни ҳам гапим орасига қўшиб қўйдим ва Ёдгордаги реакцияни кўриш учун унга тикилдим. Йўқ мен куткан реакция юз бермади. Уни бир туки ҳам ўзгармаган эди. Қайтанга менга яқинлашиб, рўмолим бўйлаб қўлини юрғизди. Кейин бўлса юзимни ўзига қаратди, нигоҳлари лабларим бўйлаб кетиб қолар эди. Бу сафар осонликча ўптириб қўймайманман. Нима қилсам экан? Топдим. Калламга зўр фикр келиб жилмайдим. — Ёдгор — Дедим нозланиб. Без менга " Нима " дегандек қаради. — Мени осонликча ўполмайсиз — Деб уни " нозик " жойига тепдим. Бечора букчайиб қолди. Оёғимга ҳам жон кириб кеткандек эди. Лекин мени ҳам жоним оғриди, сабаби оёғим баттар оғришни бошлаган эди. Ҳаммани нигоҳи бизга қаратилди. Баъзилар устимиздан кулар эди, баъзилар эса бизга ҳавас кўзлари билан қарар эди. — Шунақа бўлади, баттар бўлинг — Жилмайдим. Бечора қаддини тик тутиб, менга нафрат билан қаради. Ёнимга юриб келдида, қўлимда қаттиқ ушлаб олди. — Сизга томоша керакми? Ҳозир томошани кўрсатаман Асмо хоним — Ёдгор айярона жилмайиб, мени шифохонадан олиб чиқиб кетди. Бу сафар оёғимни оғриғига ҳам қарамади. Мажбурлаб машинасига ўтқазди. Ўзи ҳам ўтирди. Телефўнини олиб кимнидир рақамларини терди. Телефўнни қулоғига тутиб баланд овозда: " Алоо " деди. — Бу полициями? — Деди менга кўз ташлаб қўяр экан. Полиция нега керак? У нима қилмоқчи? Бироз чўчидим. — Мен сиз қидириб юрган одамни топдим, у азалдан гиёҳвандмодда билан шуғулланган. Қанча инсонларни умрига зомин бўлган. Ҳа,ҳа одам савдосини ҳам олиб борган. Унинг исми Иброҳим Ботиров. Уйининг манзилини ёзиб олинг. ... шу кўча ... шу уй. Ёрдамим текканидан хурсандман - У алоқани якунлаб телефўнини нарсалари турадиган жойга солиб қўйди. Наҳотки дадам қамалса? Нега бундай қилди? Менга нима қилса ҳам у отам. Ёдгорга ёшли кўзларим билан қарадим, кўзимда ёшлар мавжланган эди. У ҳам менга қаради. — Нега бундай қилдингиз? Дадамни нега қаматмоқчисиз? — Дедим овозимни баландлатиб. — Чунки ўша ифлос оилам қотили, мени бор-будимдан айирган. 7-ёшли болани ота-онасидан айирган. Сенку, меҳрда ўсгансан, сабаби ота-онанг ёнингда бўлган. Менчии? Меҳр нималигини билмай ўсганман — Мен тенги бақирди Ёдгор. Уни гаплари тўғри. Бошқа гапиришни истамадим. Биз ярим соатча йўл юрдик ва бир бино ёнида тўхтадик. Негадир юрагим ғаш эди. Ёдгор машинадан тушиб, мен тараф эшигини очди. — Туш — Феди жиддий. Мен тушишни истамас эдим. — Йўқ — Кескин рад этдим. У гапириб ўтирмадида, қўлимдан судираб машинадан туширди. Бироз эътибор бериб қарасам шифокорлар кўп эди. Пеш тахтадаги ёзувга кўзим тушди. Катта ҳарфлар билан: "ЖИННИХОНА" деб ёзиб қўйилган эди...

#𝗝𝗔𝗥_𝗬𝗢𝗤𝗔𝗦𝗜𝗗𝗔 Qiz svetaforga yetganida kimdir uni turtib yuborgani sabab katta yo'lga chiqib ketdi va o'zini allaqanday mashina kapoti ustida ko'rdi. Yigit dastlab unga yordam berdi, keyin xo'mrayib qizga so'z qotti: — Joningdan to'ygan bo'lsang ham, boshqalarga rahming kelsin. O'zingni boshqalarni mashinasini tagiga otishing shart emas. Uyingda jimgina, shovqinsiz vannada joningga qasd qil! ©𝙼𝚊𝚛𝚒𝚢𝚊 Asarni davomini shu kanalda o'qishingiz mumkin. https://t.me/+7-JbvexS8dM5NmFi

— НИМААА? — Бақириб юборди Ҳумайро опа. — Ойижоним кечиринг, мен истамаган эдим. Шунчаки сизларни Асмодан қизғондим. Шунга Асмони сизларга ёмон кўрсатиб, барча меҳрни ўзимники қилмоқчи бўлдим. Илтимос кечиринглар, айбимга иқрорман. Софиа Ҳумайро опани қўлидан ушлаган эди ҳам, Ҳумайро опа қўлини тортиб олди. — Сен қандай қизсан? Асмони барча гапи тўғри, етим боқсанг оғзи бурнинг қон бўлур. Сурбет, без! — Ҳумайро опа ўрнидан туриб, Софиага тарсаги тушурди. Софиа юзини ушлаб қолди. — Кечиринг илтимоос, кечиринг. Айбдорман,ҳа,ҳа айбдорман — Софиа фақат йиғлар эди. — Кечирим билан энди нимани ҳал қилса бўлади? Гапиир!!! Кечирим нимани ҳал қилиб беради? Сени деб ўз фарзандимга, қоним қўшилган фарзандимга қанча ёмонлик қилдим. Асмо буларга лойиқ эмас эди — Ҳумайро опа бақириб Софиани ура кетди. Софиа қаршилик қилмади. Ҳа уни айби бор эди. Асмони ота-онасига қизини у ёмонламадими? Яна қандай қаршилик кўрсатади? Айби бор қаршилик кўрсатмайди. Лекин Асмода нима айб? У ҳам ота-она меҳрини ҳис қилмаган бир фарзанд. Софиа иккаласи опа-сингил тутунишса бўлар эди-ку. Лекин улар нима қилишди? Бир-бирини ҳар-хил гаплар билан ҳақоратлашди. Ҳумайро опа эса меҳрга зор қизини эмас, бир етимхона қизни ёнини олиб, жигарбандини ҳақоратлаб уни уришдан тўхтамади. Софиа менимча кечирим сўрашга кечикди. Асмодек қизлар уни кечирар, лекин Аллоҳ тухматни кечирармикан? Тухмат энг катта гуноҳлардан. Туҳмат қилган инсон ҳеч қачон жаннатга кирмайди, жаннатни ҳидини ҳам ҳидлормайди. Ҳумайро опа уришдан тўхтаб, киравотда йиғлаб ёткан Софиани қўлидан ушлаб ўрнидан турғизди. — Сени ўзим одам қиламан, юр буерга — Ҳумайро опа Софиани қўлидан судираб хонадан олиб чиқиб кетди. Зиналардан олиб тушар экан, Софиа Ҳумайро опани қўлига ёпишар эди. — Ойижоним кечиринг илтимос —Софиа жон ҳолатда Ҳумайро опани қўлига ёпишар, фақат кечирим сўрар эди. — Кечиримингни тузлаб е!!! Мени ойи дейишни бас қилл!! Сени ойинг эмасман. Сен бир етимваччасан, ота-онанг ҳам шундайлигинг учун сени етимхонага ташлаб кетишган — Ҳумайро опани бу гаплари, Софиани юрак бағрини тилар эди. Ҳумайро опа балки Софиани ўтмишини билганда бундай демас эдими? Ҳумайро опа Софиани бир хонага олиб келди, хона эшигини очиб уни ўша хонага итариб юборди. — Сенга шу хона бўлаверади, ақилингни йиғганда бу хонадан чиқасан — Ҳумайро опа эшикни ташқаридан қлуфлаб кетди. — Кечир Аллоҳим, ношуд бандангни кечир — Деди Софиа йиғлаб. Асмо Ёдгор жаноблари билан шифохонага ҳам етиб келдик. У машинадан тушди. Истамайгина мен ҳам тушмоқчи эдим, Ёдгор мен тараф эшигини очиб кўтариб олди. — Нима қилябсиз? Сал кетиб қолмаганми сизда? — Дедим ғазаб билан. У индамай шифохонага кирди. Бечора Ёдгорни сочларидан тортиб ташладим, у индамас эди. Мени баттар асабим бузилар эди. — Телефўнингизни бериб туринг, турмуш ўртоғимга қилиб олай, мени бу ердан олиб кецин — Ҳали ҳам ёлғон гапирар эдим. Без мени силкитди, қўрқиб кетиб қандай қилиб уни қучоқлаб олганимни сезмай қолдим. — Бўлажак турмуш ўртоқ дегин хотинжон, бўлажак турмуш ўртоқ. Бўлажагиниям қўшгин — Ёдгор менга қараб жилмайди. — Ишингиз бўлмасин? Ундан кўра мени тушуриииинг. Худога шукр ўзимни оёғим бор, юра оламан — Бақирдим. Ёдгор менга ўқрайиб қаради. — Тушурими? Ўзинг хохладинг-Ёдгор жилмайиб, мени ташлаб юборса бўладими? Шунақа ёмон тушдим, ярамасга ўқрайиб қарадим. — Яхши тушдингми хотинжон? Табассум қилди тўнка жаноблари. — Вай бирам яхши тушдимки, ер юмшоқ экан-Ерга қулайроқ жойлашдимда ётиб олдим. Ҳамма бизга ҳайрат билан қарар эди. Ёдгор мендан буни кутмаган шекилли, ёмон қараш қилиб ўзи ҳам ёнимга ётиб олди. Иккита телба ерда ётар эдик...

#𝗝𝗔𝗥_𝗬𝗢𝗤𝗔𝗦𝗜𝗗𝗔 Qiz oilasini qistoviga ko'ra, o'zidan sakkiz yosh katta, yaxshi tanimagan insoniga unashtirilayotgan edi toki... Unga qiziqish bildira boshlagan yigit unashtiruv kuni qizni olib qochmaguncha... ©𝙼𝚊𝚛𝚒𝚢𝚊 Hikoyani davomini mana shu yerda o'qishingiz mumkin. https://t.me/+7-JbvexS8dM5NmFi