• در انتهای افکار 𓄼

مطمئنم تا الان چند بار دنبال این آهنگا گشتین‌ .

مطمینم تا الان چند بار دنبال این آهنگا گشتین‌ .

حتما دنبال این آهنگا گشتین‌

روی مبل ، زیر نور زرد چراغ ، می‌نشیند و با اخم روی کتاب دستور زبانش خم می‌شود و می‌گوید:«کیف حالک؟چه طوری ؟ کیف حالک؟کیف حالک؟»‌ با اینکه درد با خودش حرف می‌زند، نگاهش را صاف توی چشمهای من می اندازد ، جوری که من احساس میکنم راستی راستی می‌خواهد بداند حالم چطور است . این یکی از ویژگی های اوست: خیلی شخصی است . چشمهایش، بی‌حرکت، مثل اینکه در انتظار پاسخی باشند، نه روی چشمهای من ، بلکه روی دهانم میخکوب می‌شوند. من خجالت میکشم و حرف زدن یادم می‌رود، عربی اصلا بلد نیستم ، حتا بلد نیستم بگم «حالم خوبه».

وایب زیبایی که دارن و نمیدونم اسمش چیه.