الف‌عین

گُلعِذاری ز گلستانِ جهان ما را بس زین چمن سایهٔ آن سروِ روان ما را بس من و همصحبتیِ اهلِ ریا دورَم باد از گرانانِ جهان، رَطلِ گران ما را بس قصرِ فردوس به پاداشِ عمل می‌بخشند ما که رندیم و گدا، دیرِ مُغان ما را بس بنشین بر لبِ جوی و گذرِ عمر ببین کاین اشارت ز جهانِ گذران، ما را بس نقدِ بازارِ جهان بِنگر و آزارِ جهان گر شما را نه بس این سود و زیان ما را بس یار با ماست، چه حاجت که زیادت طلبیم؟ دولتِ صحبتِ آن مونسِ جان ما را بس از درِ خویش خدا را به بهشتم مَفرست که سرِ کویِ تو از کون و مکان ما را بس حافظ از مَشْرَبِ قسمت گِلِه ناانصافیست طبعِ چون آب و غزل‌هایِ روان ما را بس

بزارید جای این سوسول بازیا یه فال بگیریم

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ امیر یاد اون خاطره افتادم که شناسنامه‌ات رو برده بودی با خودت بابات می‌گفت نری زن بگیری😂

نه تو خوابگاه به من اعتماد دارن نه تو خونه

بچه ها فکر میکردن با شخص خاصی چت می‌کنم

یا شعر یا هر چی

جالبه من تو خوابگاه هم که بودم میومدم تو این چنل آهنگ میذاشتم

مامانم در اقدامی جالب داره اسم پیج دخترایی که پست آخرمو لایک کردنو می‌خونه

یار مَفروش به دنیا که بسی سود نکرد آن که یوسف به زَر ناسره بفروخته بود

دکتر( جهانگیر فروهر): بهت عادت کرده بودیم به اخم و تَخمات... اولدرم بلدرمات.... سگ محلیات... ولی گور پدر دل ما، دل تو شاد! سوته دلان علی حاتمی