فریادی در سکوت

شعری از مولانا جلال‌الدین محمد بلخی که تصویر واقعی انسان ها را در قالب شعر به نمایش کشیده است. شام گاهی در رهی بودم روان تن روان و دل به فکر آب و نان من نمیدانم چنان شد یا چنین پای من لغزید خوردم بر زمین رهنوردِ مهربان سویم دوید دست او تا زیر بازویم رسید بیخ گوشم گفت لنگی یا که مست وارسی کن بین کجاهایت شکست گفتمش نی مستم و نی هم علیل افتاده ام خود هم نمیدانم دلیل یا کهنه از کفش یا تقصیری ز پای ‌دست من گیر تا که برخیزم ز جای دست من بگرفت با دست دیگر کیسه ام می جُست تا یابد مگر من در این فکرم که او مرد خداست او در این سودا که جیبم در کجاست ای دریغ از فکر خام آدمی گریه کردم بر مقام آدمی

دلم با یک خدا و صدهزاران حق چه خواهد کرد؟ هجومِ بادها با باورِ بیرق چه خواهد کرد؟ گرفتاریم در گرداب و می‌چرخیم با امواج خدایا ! ناخدا با رخنه‌ی زورق چه خواهد کرد؟ ز ما پنهان شدی _ حق داشتی _ وقتش نبود انگار متاعی خاص در بازارِ بی‌رونق چه خواهد کرد؟ شکافی در میان انداختی... گفتی بیا این‌‌سو سواری لَنگ در آن‌سوی این خندق چه خواهد کرد؟ خداوندا ببین افسارِ این دنیای سرکش را... خردمندان رها کردند ، تا احمق چه خواهد کرد ز پشتِ ابرهای تیره‌ی عالَم بیا بیرون بگو خورشید با تاریکی مطلق چه خواهد کرد؟ #محمدرضا_طاهری

وضع ما در گردش دنیا

چراغی میفروزم من که شبها سخت دلگیر است نه خورشیدی نه مهتابی و دنیا سخت دلگیر است هوا چون سینه ام سرد و جهان تاریک و ظلمانی . سحر هم احتمال ابر و فردا سخت دلگیر است تمام آب ها گِل شد  همه دنبال ماهی ها ببین فرصت طلب هارا تماشا  سخت دلگیر است نه موجی ونه شوری بین چسان خاموش گردیده دل طوفانی دریا  و دریا سخت دلگیر است . جهان با این همه وسعت نمی ارزد به غم‌هایش اگر یوسف شوی قصر زلیخا سخت دلگیر است چه گلهای که پژمرده ز بی پروایی دهقان. چنین حال وهوای باغ و صحرا سخت دلگیر است شفیق الله قاری زاده

بلدم ناز کشیدن، بَلدی ناز کنی؟ بلدی حالِ دلم را تو کمی ساز کنی؟ بلدی عشوه کنی، غَمزه کنی، دل ببری؟ بلدی رقص کُنان، تن همه طناز کنی؟ بلدی کَف بزنی، ساز و نی و دف بزنی؟ چو قناری بلدی چَهچه و آواز کنی؟ به دلم می کشم از طرح نگاهَت غزلی بلدی با نِگهت در دلم اعجاز کنی؟ غزلی از تپش این دل خود ساخته ام بلدی عشق مرا در دل خود راز کنی؟ دل من سوی تو پر زد، پر و بالش مشکن بلدی با دل من یکسره پرواز کنی؟ پُر از احساس نوازش شده سرپنجه ی من بلدی روسری ات را تو کمی باز کنی؟ بلدی خط بکشی اسم رقیبان مرا؟ بلدی تا به اَبد، عشق نو آغاز کنی؟ بلدم دل بِستانم، بلدی دل بدهی؟ بلدی در دل من، جای خودت باز کنی؟ بلدم دل بسپارم، بلدی دل ببری؟ بلدی تا سند از قلب من اِحراز کنی؟

چال لبخندِ تو دائم ، حالِ خوبت مستمر «آیة الکرسی» هزاران بار نذر شادی‌ات سپاس و امتنان داریم از حضور هر یک از شما ادیبان و فرهیخته گان بابت همراهی برنامه امشب. منتظر حضور پر مهر تان در برنامه دوشنبه شب همچنان هستیم! بهترین ها سهم روز و روزگار تان،برایتان آرزوی کافی می کنیم!