حــُــب

تاحالا شده هرروز تموم بشی وهربار دوباره از نو شروع کنی؟

۵ سال دور زندگی کردن از من کسی رو ساخت که گاهی خودم هم از دیدنش مات میمونم …

احساساتِ لگدمال شده‌ی خودمان را در مشت‌هایمان جمع کردیم، و سپس برای همیشه رفتیم.

به اندازه فروغ دلتنگم، اونجا که برای پرویز شاپور می‌نویسه: «دلم می‌خواهد آن‌قدر کوچک بشوم که به قدر یک پرنده باشم. آن وقت پر بزنم و بیایم پیش تو.»

شاید یه پیاله آبدوخیار نجاتم بده از غم

ته خط ایستاده بودم ولی امیدوار بودم

من روزایی از امید حرف زدم که خودم ته خط ایستاده بودم

خدایا توی همه ی این روزا اگه تو نبودی چه بلایی به سرم میومد؟

نیاز دارم کار نکنم نیاز دارم یه دختر لوس اهل خوشگذرونی باشم که جیبش از جیب پدر پولدارش پر میشه …

کاش به سرپرستی گرفته میشدم