Md Daily

من معمولا از پلتفرم های دیگه مطلب توی کانال نمیذارم ولی این یکی خیلی خوب بود :) متیو کریمی توی یک رشته پست توئیتری اومده بود چیزایی که ازش درآمد داشته رو رایگان به اشتراک گذاشته مثل دوره های آموزشیش. لینک دوره‌ها: جعبه ابزار بیزنس: https://eseminar.tv/wb13299 هزار و یک محتوا: https://eseminar.tv/wb10114 نکات کلیدی راه‌اندازی کسب‌وکار: https://eseminar.tv/wb14110 چاپ و بازاریابی و فروش کتاب: https://eseminar.tv/wb14193 موفقیت با طعم قهوه: https://eseminar.tv/wb15086 چگونه دوره آموزشی بسازیم: https://eseminar.tv/wb18476 راهکار افزایش فروش در ایران: https://eseminar.tv/wb29985 تسلط بر فریبکاری: https://eseminar.tv/wb114608 🎁 کد تخفیف: freeiranaccess2024 و آخر توئیتشون گفتند:

🖤 فقط یه خواهشی دارم اگر استفاده کردین برای عمه مرحومم که به خاطر کرونا فوت کرد دعا کنید اگر به دعا و انرژٓی مثبتتون اعتقاد دارین.

</متیو کریمی> 🆔 @MdDaily

کوپایلت برای تلگرام ربات رسمی داده :) ولی نیاز به تایید شماره داره که متاسفانه فعلا برای شماره های ایرانی دردسترس نیست 🔗 آدرس ربات: @CopilotOfficialBot 🔗 آدرس معرفی تو سایت مایکروسافت: https://www.microsoft.com/en-us/edge/copilot-for-social?form=MY02F9&ch=1 🆔 @MdDaily

هوش مصنوعی، یار یا جاسوس؟ نگاهی به Copilot+ PC و خطراتش برای حریم خصوصی هوش مصنوعی تو این چند سال حسابی سر و صدا کرده و کلی چیزای جدید و باحال بهمون داده. اما یه چیز هست که تو این هیاهو گم شده: حریم خصوصی ما! از زمانی که مایکروسافت برای ادغام ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی تو محصولاتش با OpenAI همکاری کرد، به نوعی قدرت پیدا کرده و محبوب ترینشونم Copilot هست. این قضیه یه برگ برنده تو تبلیغات برای مایکروسافت شده و حالا یه خط جدید از کامپیوترها به اسم Copilot+ PC راه انداخته. شرکت‌هایی مثل دل، HP، لنوو و بقیه هم کلی لپ‌تاپ و کامپیوتر جدید دارن که قراره با پردازنده‌های سری اسنپدراگون X و یه NPU داخلی برای هوش مصنوعی عرضه بشن. ابزار Recall که توی رویداد معرفی شد. وقتی روشنه، هر چند ثانیه یک بار از صفحه‌ اسکرین‌شات میگیره. بعد این اطلاعات رو ذخیره می‌کنه، یه جور تایم‌لاین قابل اسکرول میده که برگردی عقب و ببینی قبلا داشتی چیکار می‌کردی. مایکروسافت میگه تمام اسکرین‌شات‌های گرفته شده با Recall روی خود دستگاه ذخیره و رمزنگاری میشن. حتی اگه چند نفر از یه ویندوز استفاده کنن، باز هم نمی‌تونن به اسکرین‌شات‌های Recall بقیه دسترسی پیدا کنن، مگه اینکه از یه حساب کاربری مشترک استفاده کنن. Recall همچنین از سشن های وب‌گردی InPrivate تو مایکروسافت اج اسکرین‌شات نمیگیره. (فعلا معلوم نیست این قابلیت برای مرورگرهای دیگه هم همین‌طور باشه). این قابلیت همچنین هیچ‌کدوم از محتواهای محافظت‌شده با DRM رو ضبط نمی‌کنه، مثل محتواهای سرویس‌های استریم آنلاین. اما یه نکته‌ی منفی دیگه هم داره. Recall اطلاعات حساس مثل رمز عبور، شماره‌ی حساب‌های بانکی و غیره رو هم ضبط می‌کنه چون هیچ moderation محتوائی‌ای روش نیست. نتیجش چی میشه؟ داده های دردسترس بیشتر از شما برای malicious actors یا خرابکار ها :) 🔗 ویدیوی معرفی Copilot+ PCs خوشبختانه میشه Recall رو از تنظیمات غیرفعال کرد، اما طبق سوالات متداول توی صفحه‌ی وب‌شون، به احتمال زیاد Recall وقتی برای اولین بار Copilot+ PC رو روشن می‌کنی به صورت پیش‌فرض فعاله. مایکروسافت همچنین قصد داره این قابلیت رو تو یه به‌روزرسانی ویندوز تو آینده‌ی نزدیک برای دستگاه‌هایی که از پردازنده‌ی اسنپدراگون استفاده نمی‌کنن هم بیاره. با توجه به اینکه این قابلیت نیاز به NPU داره، باید ببینیم چه سیستم‌هایی می‌تونن ازش استفاده کنن. 🔗 تصویر منابع مورد نیاز برای ai مایکروسافت با توجه به سابقه ی مایکروسافت توی نقض حریم شخصی حتی اگه تمام پردازش برای Recall به صورت محلی انجام بشه، من هیچ‌وقت نمی‌تونم اجازه بدم همچین ابزاری هر کاری که رو کامپیوترم می‌کنم رو کنترل کنه. مایکروسافت لازمه که قابلیت هوش مصنوعی Recall رو متن‌باز کنه تا کاربرا بهش اعتماد کنن. اما اونا نمی‌تونن این کارو بکنن، درسته؟ مهم‌تر اینکه، وقتی پای غول‌های تکنولوژی وسط باشه، هیچ‌وقت نمی‌دونی کی شرایط استفاده یا سیاست‌های حفظ حریم خصوصیشون رو عوض می‌کنن. و وقتی این کارو بکنن، ازت انتظار می‌ره یا باهاش کنار بیای یا کلا از سرویس‌شون استفاده نکنی. به هر حال، اگه کنجکاو شدین، Copilot+ PC چند تا قابلیت دیگه هم داره. یکیش زیرنویس زنده‌ی صدا و تصویر به انگلیسی از بیش از ۴۰ زبانه، یه قابلیت به اسم Cocreator که از نوشته یا شکل‌هایی که بهش میدید استفاده می‌کنه تا هرچیزی که مشخص کردید رو تفسیر کنه و نشونتون بده. یه قابلیت دیگه به اسم Auto Super Resolution که نرخ فریم (FPS) رو تو بازی‌ها بالا می‌بره، و یه قابلیت به اسم Windows Studio Effects برای تماس‌های تصویری. خلاصه که هوش مصنوعی یه چیز خوبه و میتونه خیلی بهمون کمک کنه. ولی با توجه به انحصار های بوجود اومده چه قدر حریم شخصیمون در آینده به خطر میوفته. نظر شما چیه؟ 🆔 @MdDaily

توی این قسمت از ام دی کورس خیلی ساده و خلاصه به System Design یه کوتاه کننده لینک پرداخته شده و راجب مباحثی مثل معماری، انتخاب دیتابیس مناسب، لودبالانسر، کشینگ و... صحبت شده و مثل همیشه منابعی که استفاده کردمم آخر مقاله در دسترسن :)

#ام_دی_کورس سوال مصاحبه System Design: طراحی کوتاه کننده URL

یه سوال مصاحبه طراحی سیستم داریم که توش باید یه ابزار کوتاه کننده URL مثل TinyURL یا Bitly رو از صفر طراحی کنیم. همه چی رو از الزامات طراحی و معماری و طراحی اجزا تا اینکه چطور میشه سیستم رو برای سرعت بالا و امنیت بیشتر ارتقا داد، بررسی می‌کنیم. اول از همه باید مشخص کنیم که این سیستم چی‌کار باید بکنه و چی‌کار نباید بکنه. از نظر کارکردی، دو تا وظیفه اصلی داره: وقتی یه URL بلند بهش می‌دی، باید یه URL کوتاه بسازه. وقتی یه URL کوتاه بهش می‌دی، باید کاربر رو به URL بلند ببره. برای این سرویس دو تا چیزه خیلی مهمه: اینکه کارش رو خیلی سریع انجام بده (پاسخ‌های کوتاه) و اینکه همیشه در دسترس باشه (همیشه آنلاین). میشه گفت اولویت با این دوتاست. سوالات شفاف سازی برای مصاحبه کننده اینجا چند تا .....

ادامه در: 🔗 https://mddaily.web.app/blog/system-design-interview-question-design-url-shortener/ 🆔 @MdDaily

درس هایی راجب برنامه نویسی از زبان Matt Butcher یادتون باشه هر خط کدی که می‌نویسین باید بعدا ازش پشتیبانی کنین! این حرف خیلی معنی داره که تو ادامه می‌گم: - برنامه نویسی به عنوان صنعتگری - چرخ رو از اول اختراع نکن - هزینه پیچیدگی - کاهش نیازهای آینده برای نگهداری - چرا خود آیندتون (و دیگران) قدردان کد امروزن برنامه نویسی به عنوان صنعتگری «صنعتگری» به معنی تعهد به یه حرفه است، جایی که مهارت با گذشت زمان و از طریق تلاش سخت و تمرین مداوم به وجود میاد. نوشتن کد، با تمام دیباگ و تست کردن و بازنویسی‌هاش، یه کار کاملاً عملیه. ساختن نرم‌افزار خوب به مهارت، دانش و تمایل مداوم برای پیشرفت نیاز داره. وقتی کد می‌نویسین، وقت بذارین که کارتون رو خوب انجام بدین. درسته که «کمالگرایی دشمنه» و باید کد بزنین که کارتون راه بیفته. اما رعایت اصول درست کد نویسی، اسم‌گذاری درست متغیرها و فکر کردن به مشکلی که دارین حل می‌کنین، همه اینا باعث می‌شه که نگهداری از کدتون تو دراز مدت راحت‌تر بشه. پشتیبانی از کد ضعیف یه درده. اما نگهداری از کد خوب، از لحاظ فکری خیلی راضی‌کننده‌ست. چرخ رو از اول اختراع نکن یه کتابخونه یا ابزاری هست که کار رو راه می‌ندازه، ولی خب، ما میتونیم بهتر انجامش بدیم! فکر می‌کنم هر مهندس نرم‌افزاری حداقل یه بار این کار رو کرده و همیشه یه جور توجیه هم هست: کتابخونه‌های دیگه‌ای هم بودن، اما سنگین/پر از باگ/پیچیده/و … یه راه جدید دارم که بقیه بهش فکر نکرده بودن. انجام دادنش خودم بیشتر یاد می گیرم تا اینکه از کد بقیه استفاده کنم (حرفت درسته، اما با هزینه‌ای خیلی بیشتر از اون چیزی که فکرشو می‌کردی). تو همه این موارد، دو تا چیز نادیده گرفته میشن: چقدر بقیه زمان صرف کرده بودن که قبلاً مشکل رو حل کنن. (پختگی اون کد) منِ آینده چقدر باید وقت بذاره واسه درست کردن و نگهداری اون کد. پس وقتی که ابزار آماده هست، اما فکر می‌کنین شاید خودتون بهتر انجامش بدین، از خودتون بپرسین چقدر برای نگهداری از اون کد تو چند سال آینده اشتیاق دارین؟ آیا استثناهایی برای این قضیه وجود داره؟ بله! اما اونم بعد از اینکه واقعاً بررسی کردین که آیا راه‌حل‌های موجود به اندازه کافی برای انجام کار خوب هستن یا نه. هر چی کدت پیچیده‌تر، دیباگش سخت‌تره فرض کنید یه تابع می نویسید که یه عملیاتی رو انجام میده ولی کدش پیچیدس و حالا برای دفاع از خودتون میگید تست نوشتید. و کدتون ار نظر فرمت بی‌نقص و خیلی خوب کار میکنه. بعد یه روز یه آسیب‌پذیری پیدا میشه. یه هکر بتونه تابعی که نوشید رو مجبور کنه که بیشتر از حافظه‌ی سیستم، حافظه اختصاص بده. بعد از چند سال که اصلاً به این کد دست نزدید، باید درستش کنید. وقتی کد رو میخونید، انگار یه چیز کاملاً غریبس , باید بفهمید چطور می‌تونید اون باگ رو درست کنید. شاید مجبور بشین خط‌های بیشتری کد بنویسین (چون کارهای پیچیده رو به تابع‌های کوچیک‌تر تقسیم می‌کنین)، اما اگه نتیجه‌ش بشه کدی که دیباگ و نگهداریش راحت‌تره، ارزشش رو داره. کاهش نیازهای آینده برای پشتیبانی هر سیستم خوبی یه سری کنترل کیفیت داره. کد هم باید همین‌طور باشه. باید یه استراتژی برای تست نوشتن پیدا کنید،‌به هر حال، مهم نیست استراتژی شما چیه، اگه الان تست نکنین، بعداً باید دیباگ کنین. خودت آیندت یادش نمیاد که خودت الانت به چی فکر میکرده پس همه‌چی رو مستند کن! آدما یه جور پیش‌فرض عجیب دارن. فکر می‌کنیم که فردا همه چیزایی که امروز اتفاق افتاده رو یادمون می‌مونه. خود آینده‌ت جزئیات ریز اینکه چرا امروز این کد رو به این شکل نوشتی، یا چرا اون متغیر رو fhr اسم گذاشتی، یا چرا کامنت // FIXME later رو رو خط ۲۳۵ جا گذاشتی، یادش نمیاد. بهترین راهی که می‌تونی با محدودیت‌های حافظه‌ت مقابله کنی اینه که کدت رو واضح بنویسی. این یعنی: کامنت بذار. اسم‌ها رو خوب انتخاب کن. مستندات خوب بنویس. کامیت‌مسیج‌های مفید بنویس. خود آینده‌ت ازت ممنون می‌شه. یا حداقل از دستت عصبانی نمی‌شه. نتیجه گیری: اگه بقیه نتونن اونو بفهمند، همیشه مشکل شما باقی می‌مونه پس طوری مستندش کن که بقیه بتونن اونو بفهمند. اگه کدتون راحت‌فهم نباشه، مثل یه کابوس برمی‌گرده سراغتون. چون بقیه نمی‌تونن اونو بفهمند. کدتون رو انقدر راحت‌فهم کنین که یه نفر دیگه بتونه اونو درست کنه بدون اینکه حتی نیاز باشه شما بفهمین! نتیجه گیری این قانون رو به عنوان یه راه برای ترغیب کردن خودتون به بهبود کدتون پیشنهاد می‌دم: یادتون باشه هر خط کدی که می‌نویسین باید بعدا ازش پشتیبانی کنین! این کار باعث صرفه‌جویی در زمان و انرژی شما در آینده می‌شه. باعث می‌شه همکاراتون عصبانی نشن. تغییر دادن کد امروز به کد فردا رو راحت‌تر می‌کنه. و به احتمال زیاد باعث می‌شه همه فکر کنن شما هم یکی از اون برنامه‌نویس‌های فوق حرفه‌ای هستین. 🆔 @MdDaily

توی نسخه ی وب X بودم دیدم به گزینه های more آیتم جدیدی به اسم Jobs درحالت Beta اضافه شده که شما میتونید با جستجوی کلید واژه های مربوط به حوزه ی کاریتون (به عنوان نمونه من golang رو نوشتم) موقعیت های شغلی مربوطش رو براتون میاره و گزینه ی Apply هم داره. به نظر میرسه با حجم داده ای که روی X هست شاید به زودی بتونه تبدیل به رقیب لینکدین بشه. 🔗 https://twitter.com/jobs 🆔 @MdDaily

توی نسخه ی وب X بودم دیدم به گزینه های more آیتم جدیدی به اسم Jobs درحالت Beta اضافه شده که شما میتونید با جستجوی کلید واژه های مربوط به حوزه ی کاریتون (به عنوان نمونه من golang رو نوشتم) موقعیت های شغلی مربوطش رو براتون میاره و گزینه ی Apply هم داره. به نظر میرسه با حجم داده ای که روی X هست شاید به زودی بتونه تبدیل به رقیب لینکدین بشه. 🔗 https://twitter.com/jobs 🆔 @MdDaily

چطوری جلوی فک کردن بیش از حد (اورتینک) رو بگیریم؟  توی مدت گذشته درگیر اورتینک شده بودم و راه کار های این مقاله کمکم کردن تا حد زیادی کنترلش کنم و توی این پست قرار باهم بررسیشون کنیم و پست قرار از زبان نویسنده ی مقاله نقل بشه با سناریوی اینکه تصمیم میگیره یک هفته مقاله ننویسه و این دلیل اورتینکش میشه :) — من همیشه آدمی بودم که زیاد فکر و خیال می کنه. این اتفاق به دلایل مختلفی می افتاد، مثلاً: - وقتی باید بین بین انتخاب های سخت تصمیم بگیرم. - وقتی از یه اتفاقی که ممکنه خوب پیش نره می ترسم، مدام به عواقبش فکر می کنم. - نگرانم که اگه یه کاری رو خراب کنم، بقیه چی فکر می کنن. ۵ تا راهکاری که انجام دادم: این کارهایی که می خوام بگم تقریباً همون کارهایی هستن که سر کار برای اینکه دیگه الکی فکر و خیال نکنم انجام می دم. پس فکر کنم توی شرایط مختلف دیگه هم به دردتون بخوره. ۱. بنویسید مزایا و معایب صرف نظر کردن از مقاله ام را در این هفته نوشتم. مزایا: - به خودم و خانواده‌م بیشتر می‌رسم. معایب: - ترسناک بود که یه هفته ننویسم. - فکر می کردم اگه یه هفته ننویسم، بعدش دیگه هیچ وقت نمی نویسم. بعدش یه ذره عمیق تر به مزایا و معایب فکر کردم و دیدم که آیا واقعا درستن یا نه. دلایل چقدر طول می کشه یه مقاله بنویسم؟ تو طول هفته ۴ تا ۶ ساعت تیکه تیکه وقت گذاشتم. چرا انقدر طول کشید؟ میشه تو نصف این زمان هم تمومش کرد؟ چرا ننوشتن مقاله بده؟ خبرنامه ام رو بیشتر از ۶ ماهه که دارم می گردونم. پس یه عادته و یه هفته ننوشتنش باعث نمیشه از بین بره. ۲. یه ضرب الاجل تعیین کنید به خودم چالش دادم که زیر ۲ ساعت تمومش کنم. تو یه هفته معمولی، یه ذره وقت میذارم و از بین یه عالمه موضوعی که تا حالا جمع کردم، یکی رو انتخاب می کنم. این بار که مرحله ۱ رو انجام دادم، دیدم که موضوعش باید اورتینک باشه! دو تا اتفاق احتمالی رو نوشتم: اگه تو ۲ ساعت تمومش کنم: این هفته منتشرش می کنم. یالا! این اتفاق افتاد. اگه تموم نشه: هفته بعدش منتشرش می کنم و میگم که چطوری تصمیم گرفتم و بهش پایبند موندم. پس یه جورایی دو سر برد بود. ۳. توجه پیوسته برای کار فکری مثل نوشتن مقاله، به تمرکز نیاز دارم. تو هفته‌های معمولی، نوشتن خبرنامه رو تو هر بار وقت کمی که پیدا می‌کردم، جا می‌دادم (بعضی وقتا حتی ۱۰ دقیقه). برای همین مدام بین موضوعات مختلف جابجا می‌شدم و تمرکزم رو از دست می‌دادم. این کار کلی اثر منفی داشت. مثلا: تو زمان نوشتن، بین دو سه تا موضوع پرش میکردم. قسمت‌های سخت رو برای آخر نگه می‌داشتم. برای این دفعه، تصمیم گرفتم که بیشتر از ۳ سشن نداشته باشم. سشن ۱ - ۱ ساعت: نوشتن خلاصه و پیش‌نویس اولیه. سشن ۲ - ۳۰ دقیقه: بازنویسی قسمت‌های بد با دید تازه. ساخت دو تا تصویر. سشن ۳ - ۳۰ دقیقه: ویرایش نهایی و اعمال تغییرات جزئی. نتیجه نهایی خیلی به چیزی که تصمیم گرفته بودم نزدیک بود. 🖼 تصویر ۴. مراقب کمال‌گرایی باشید کمال‌گرایی باعث فکر کردن بیش از حد میشه! پس باید خیلی مراقب باشیم که تو دام کمال‌گرایی نیفتیم. برای نوشتن خبرنامه، یه حس خوبی پیدا کردم که چی به اندازه کافی خوبه در مقابل اینکه خیلی خوبه. اما هنوزم با مرز بین خیلی خوب و فوق‌العاده عالی مشکل دارم. معیار برای این مقاله این بود که به سطح «به اندازه کافی خوب» برسه. اگه تو ۲ ساعت بهش می‌رسیدم منتشرش می‌کردم وگرنه یه هفته عقبش می‌نداختم. 🖼 تصویر وقتی تازه کاری رو شروع می‌کنید، فهمیدن اینکه «به اندازه کافی خوب» یعنی چی می‌تونه سخت باشه. تو این مواقع، گرفتن فیدبک زودهنگام بهتون کمک می‌کنه خودتون رو مچ کنید. ۵. اولویت‌بندی کنید وقتی زمان محدوده، باید با دقت ازش استفاده کنید تا روی کارایی که بیشترین ارزش رو داره تمرکز کنید. برای این مورد، P0ها و P1هارو تعریف کردم. اولویت P0 - باید انجام بشه. پیام اصلی و ارزش برای خواننده واضح باشه. تو این مورد: پیام اصلی = مراحلی که برای توقف اورتینک انجام شده و شما می‌تونید برای مبارزه با اورتینک خودتون ازش استفاده کنید. مقاله به راحتی قابل خوندن باشه. مقدمه جذاب و نتیجه‌گیری واضح داشته باشه. اولویت P1 - خوبه که داشته باشیم. مقدمه قوی‌تر. نکات عملی قوی‌تری که سناریوهای مختلف رو پوشش بده. تو این مورد: به اشتراک گذاشتن مثال یه مهندس نرم‌افزار که اکثر شما می‌تونید باهاش ارتباط برقرار کنید. تصاویری با استعاره. اینا باعث می‌شه خواننده بگه «آها!» بهینه‌سازی سئو یادداشت پایانی

اورتینک هم بد نیست. اگه راجع به چیزی بیش از حد فکر می‌کنم، یعنی برام مهمه. البته به شرطی که به موقع متوجه فکر کردن بیش از حدم بشم و کاری در موردش انجام بدم. برای همه شما که بیش از حد فکر می‌کنید، امیدوارم این مقاله نکات عملی رو باهاتون به اشتراک گذاشته باشه.

🆔 @MdDaily

هنر خود آموزی: چطوری هرچیزی رو تو برنامه‌نویسی به خودت یاد بدی 🤓 💢 مقدمه‌ای بر خود آموزی ببین چی شده، شنیدی بازار کار برنامه نویسی داغه داغه؟ میری یه ویدیو تو یوتیوب پیدا میکنی یا یه دوره عجیب غریب پولی که یه چیزایی یادت میده و میگی ها! این همون چیزی بود که کم داشتم! اما فقط چند روز (یا شاید چند ساعت) طول میکشه تا بفهمی برنامه نویسی کار سختیه و دنبال کردن یه دوره الکی که تو نت پیدا کردی فقط بلدی چیزای دیگه رو کپی کنی، بعدش که میای خودت یه چیزی بنویسی فقط مات و مبهوت به صفحه خالی کامپیوترت نگاه میکنی... ادامه پست در تلگراف: 🔗 https://telegra.ph/هنر-خود-آموزی-چطوری-هرچیزی-رو-تو-برنامه‌نویسی-به-خودت-یاد-بدی-05-03

* به خاطر محدودیت های کارکتر تلگرام تو یدونه پست جا نشد، توی تلگراف نوشتم :)

🆔 @MdDaily