شب های خاکستری؛

Hardest thing in life, letting go of what you thought was real.

امشبم می‌گذره مگه نه؟ امشبم صبح می‌شه و تو همون آدم رنجور دیروزی، با کمی درجه‌ حساسیت کمتر یا بیش‌تر.

” آخرش باید به همین روابط دوستانه و خانوادگی ادامه بدیم حتی اگر کسی کنارمون نباشه و اهمیتی برامون نداشته باشه. ما مجبور به ارتباط گرفتن با بقیه هستیم.“

تنها کسی که تو هر شرایطی کنارم موند، درکم کرد و بهم آسیب نزد:

”فکر هایی که می‌کنم مانند نت های پیانو پشت سر هم می آیند و مغز من را منفجر می کند.“

”فکر هایی که می‌کنم مانند نت های پیانو پشت سر هم می آیند و مغز من را منفجر می کند.“

از تو عصبانیم و حالا از خودمم عصبانی شدم.

ذهنم:

تنها جایی که خودم رو میتونم به شکل های مختلف ببینم، گالریمه“