.

دفتر خاطراتم چیز عجیبیه، اینا مال یه چیزی حدود چهارسال پیش بود و اگه یکم دیگه ادامه بدم احتمالا این دفتر منو قورت میده.

من تمامِ خودمو بهت دادم و الانی که تو رفتی من دیگه حتی خودمم ندارم.

من اونقد دوستت داشتم که داشتنتو هدیه خدا می‌دونستم و نداشتنتو قهرِ خدا.

من فقط یه بار اولویت اول‌ت بودم اونم وقتی که تصمیم گرفتی از همه آدما بگذری.

گریه دوای درد نیست، سردرد بعدش یه درد رو بقیه‌ی درداته.

کاش میشد هنوزم مثل بچگیام هروقت میترسم بپرم زیر پتو و اونو بکشم رو سرم‌و ترسم تو اون دنیای امن تموم شه. اما نمیدونم الان ترس‌هام خیلی بزرگ شدن که میان زیر پتو یا پتوم برام خیلی کوچیک شده که بازم میترسم.

غم اگه میتونست موزیک باشه:

چرا فکر می‌کنم برای یادگرفتن زبان دیگه سنی ازم گذشته؟

دیگه نوشتن خسته‌م میکنه.