(Ribcage)

رد رژ لبت رو گوشه لب‌هام احساس می‌کنم. کت و شلوارم، آویزون به دستگیره در اتاق باقی موند و از یادم رفت. یکی دوساعتی قبل‌تر، موقعی که سرت روی شونه من بود و پلک‌هات روی هم، انگار که درد تیز گردنت باعث نمی‌شد نصفه نیمه توی خواب فرو نری، تار مشکی رنگ موهات پریشون جلوی صورتت ریخته بود و لب‌هات نرم با هم تماس داشت. با من رقصیده بودی، دست‌هام رو گرفته بودی و مستقیم توی چشم‌هام نگاه کرده بودی‌. نیمه‌های شب، زیر نور سردرد آور اتاق کتم رو روی صورتت کشیده بودی و بدنت رو توی آغوشم رها کرده بودی. وقتی خوابت می‌اومد، لحن صدات درست شبیه بچه‌ها می‌شد. شبیه بچه‌ای که یک روز بودی و اعتقاد داشتی خیلی فاجعه بوده، اما از نظر من همیشه دوست داشتنی بود.

"امیدوارم انقدر دوستم داشته باشی که صورتم رو سمت خودت برگردونی تا هیچ‌وقت نگاهم رو ازت نگیرم و شیطان‌های قایم‌ شده درون قلبت رو میون بوسه روی زبونم بریزی. امیدوارم روحت رو به روحم بچسبونی و بذاری سرم رو داخل گوشه‌های تاریکت فرو ببرم."

کار‌هایی که ای‌کاش هرگز نکرده بودی. حرف‌هایی که ای‌کاش هرگز نزده بودی. تموم جزئیاتی که هیچ‌وقت بهشون دقت نکردی. پشیمونی و خشم. پشت چشم‌هات، همیشه چیزی درحال سوختنه.

Nocturne in F-Sharp Minor

معمولا سه نخ سیگار ته پاکت نگه می‌داشتم. یکی برای من، یکی برای تو و یکی برای اینکه به بهونه‌اش وسط‌های دود کردنش هم‌دیگه رو ببوسیم.

"هروقت که یک نفر رو دوست داری، یه تیکه از قلبت رو بهش می‌دی. هربار که اون شخص بهت لبخند می‌زنه، اون تیکه توی دست‌هاش به تپش درمی‌آد."

برای تلو تلو خوردن روی کاشی‌های خیس لبه استخر و گرفتن کمر تو، نگه داشتن‌ات نزدیک خودم تا توی آب نیفتی. تکیه دادن سرم به پیشونی تو و عطر خاص تن تو، پیچیده توی ریه‌هام. برای "دوستت دارم" صادقانه و خالصی که روی لب‌های هم زمزمه کردیم.