Vision of Light ✨

Je hebt drie ogen. Twee om te kijken. En één om te zien. Iets wat ik bijna dagelijks doe, is mijn kinderen (soms bij manlief en mijn vader) een kus op het voorhoofd geven. Precies op de plek waar het derde oog zich bevindt. Net boven en tussen de wenkbrauwen Een kus op het derde oog werkt, net als een hartsknuffel, zeer helend. Het helpt angst en onzekerheid te verminderen en de zorgen even aan de kant te zetten. Bovendien versterkt het de (familie)band. Dat bevordert het gevoel van veiligheid en daarmee 'thuis' te zijn. Heb een fijne zondag. In allesomvattende licht en liefde.✨

Een herinnering van één jaar geleden in de herhaling. Over de toepassing en werking van de Ankh. 👇🏻 Afgelopen weekend plaatste ik een bericht over het healen mbv de Ankh. Daarop kreeg ik verschillende keren de vraag hoe ik dit dan toepas. Hier kan ik geen eenduidig antwoord op geven daar het nog wel eens verschilt. Ik werk namelijk intuïtief en doe wat mij op dat moment invalt. Heel 'toevallig' deed zich een dag na dat bericht iets voor waarbij ik de Ankh fysiek inzette. Ik plaats het als een voorbeeld waar je een eigen (energetische) draai aan kunt geven. Terwijl wij aan het eten waren zat oudste zoon onrustig aan tafel. Hij knipperde onophoudelijk met zijn ogen en kneep ze dicht. Een tic welke ik van een aantal jaren geleden van hem ken. Ook trok hij steeds met zijn mond en kaak. Kortom, hij zag er gespannen uit. Ik vroeg hem waarom dit zo was en of hij zelf ook merkte dat hij tics had. Hij beaamde en gaf aan volgende week toetsweek te hebben en daar als een berg tegenop te zien. Gezien de cijfers van een aantal vakken moet hij er nog flink tegenaan dus er hangt veel van die toetsweek af. Daar komt bij dat hij slecht tegen tijdsdruk kan. Iets wat in zo'n week in zijn nadeel werkt. Door alle drukte rondom het examen van mijn dochter en het schoolkamp van jongste zoon, was mijn oudste zoon een beetje uit mijn zicht geraakt. Die toetsweek was er compleet doorheen geschoten. De spanningen en tics kwamen dan ook als een verrassing voor mij. Die dag liet ik het voor wat het was. Echter de tics werden van kwaad tot erger en de volgende ochtend vroeg ik of hij een behandeling met de Ankh wilde. Dit wilde hij wel en gewillig ging hij op bed liggen. Vooral zijn zonnevlecht trok mijn aandacht. Daar zette ik de piramide met kleine Ankh op. Aan het voeteneind plaatste ik een Pyriet. Met de grote Ankh en pendel checkte ik zijn chakra's. De voetchakra's bleken, zoals ik verwachtte, deels dicht te zitten. Deze draaide ik rechtshandig open om er vervolgens twee energetische koorden uit te trekken en deze diep de Aarde in te geleiden. Aan de kristallijne laag zette ik deze koorden vast. Uiteraard alles met intentie want de voeten van mijn zoon raakte ik niet aan. Pas toen hij liet weten dat zijn voeten begonnen te kriebelen en tintelen wist ik dat de Aarde-energie zijn energetisch systeem in stroomde. Daarna checkte ik een vol derde oog, een volle zonnevlecht, een volle buikchakra en een volle basischakra. Al deze chakra's zaten vol met opgedane 'niet eigen' energie. Emoties van klasgenoten. Zware energie vanuit school. Die toetsen roepen veel op bij deze en gene. Zoonlief had het ten volle geabsorbeerd daar hij zelf veel tijdsdruk/stress ervaart. Daardoor is hij vooral aanwezig in zijn hoofd met een minder goede aarding tot gevolg. Dit alles liet ik hem weten waarna ik per chakra de 'zwaarte' eruit trok. Dit door de grote Ankh met de lus boven het desbetreffende chakra te houden en met de pendel of handbeweging die 'niet eigen' energie met draaiende trekkende bewegingen eruit te halen. Zoonlief onderging het in alle rust en genoot zichtbaar. Ook hier raakte ik hem niet aan en alles gebeurde met intentie. Eenmaal alle zwaarte uit de chakra's blies ik drie keer over de Ankh waarbij ik met een afstrijkende beweging de eventueel aanwezige zware energie eraf haalde. Daarna pakte ik de lus van de Ankh en voegde ik per behandelde chakra de levens- of lichtenergie toe. Dit door de benen van de Ankh op de desbetreffende chakra te richten. Ook nu alles met intentie. Net zolang als goed voelde. Daarna legde ik de grote Ankh en pendel weg. De pyramide met kleine Ankh stond nog altijd op zijn zonnevlecht. Dit kan overigens als heftig worden ervaren maar mijn zoon is met een moeder als ik wel wat gewend. 😅 Tot slot streek ik een paar keer zijn onderbenen richting zijn voeten af en pakte toen beide voeten fysiek vast waarbij mijn duimen in het midden op de voetzolen rustten. De Aarde-energie stroomde naar boven terwijl de lichtenergie naar beneden stroomde. Door alle chakra's heen.

Op het moment dat het goed voelde liet ik los en nam ik de pyramide met Ankh van zijn zonnevlecht. Zoonlief was loom geworden en vertelde zich goed te voelen. De volgende dag merkte manlief op dat hij minder gespannen leek. De tics met zijn ogen en mond/kaak waren afgenomen. Voor nu nog steeds. De komende dagen houd ik hem goed in mijn zicht. Wie weet redt hij het zelf om zijn energetisch systeem te onderhouden en anders behandel ik hem gewoon nog een keer. In allesomvattende licht en liefde.✨

"Let goed op wanneer je oren beginnen te rinkelen. Je oor rinkelt wanneer je je vibratie verhoogt, afstemt op hogere frequenties, spirituele downloads integreert, inzichten van je Spirit(s) ontvangt of hogere dimensies van de werkelijkheid waarneemt. Eén oor kan afzonderlijk rinkelen of beide oren tegelijkertijd. Dit is normaal om te ervaren, naarmate je vordert op je Ascentiereis." Als jong meisje had ik vaak last van (midden)oorontstekingen. Daarmee was ik een 'oren-kind' zoals men dat toen noemde. Scherpe stekende pijn, al dan niet uitstralend naar mijn kaken/hals, was mij niet vreemd. Evenals de doofheid, oorsuizen, fluit- en pieptonen dat daarmee gepaard kon gaan. Soms alles tegelijk want ook dat was mogelijk. Hoorde ik niet wat mijn moeder zei maar wel die irritante hoge fluittoon in één of beide oren. Naarmate ik ouder werd namen de ontstekingen af. De laatste keer, van wat ik mij kan herinneren, was rond mijn 9de jaar. Op de camping van mijn oom en tante, waar ik toen logeerde, had ik in het zwembad gedoken en onder water gezwommen. Van mijn moeder mocht ik dat niet en daarom deed ik het stiekem. Met alle gevolgen vandien. Die middag kreeg ik oorpijn maar ik durfde niks te zeggen. Een dag later brachten mijn oom en tante mij naar huis. Mijn moeder zag direct wat er scheelde. Die avond brak mijn oor door en dat was de laatste keer dat ik dergelijke pijn ervoer. Wel bleef ik de hoge fluit- en pieptonen geregeld horen. De ene keer meer dan de andere keer en dat ging niet zachtzinnig. Waar dit geluid vandaan kwam? Ik had geen idee. Zelf heb ik dit lange tijd als gevolg van de oorontstekingen beschouwd. Iets wat bij me hoorde en ik heb het om die reden nooit tegen mijn ouders verteld. Ik herinner me dat ik meestal op zondagen deze geluiden in mijn oren had. Daarbij ervoer ik altijd een zekere mate van eenzaamheid. Ondanks mijn jonge leeftijd, verwonderde ik mij hierover. Want eenmaal maandags was zowel het hinderlijke geluid als ook het eenzame gevoel verdwenen. Pas sinds enkele jaren ben ik me bewust van wat de fluit- en pieptonen inhouden. In 2019 kwam naast deze tonen ook geregeld 'gerinkel' en/of 'getik' voorbij. Meestal in het rechter oor. In datzelfde jaar had ik een paar keer contact met een paar leden van mijn Kosmische familie. Ze stonden steeds, hoe kan het bijna anders, aan mijn rechter zijde. Toen werd me duidelijk dat al deze geluiden te maken hadden met het verruimen van het bewust-zijn. Dat verklaarde voor mij (deels) ook het eenzame gevoel dat ik als kind zo vaak had ervaren. Het was een onbewuste heimwee naar (t)huis. Inmiddels kan ik de verschillende geluiden 'onderscheiden'. Althans, ik weet welke fysiek zijn en welke energetisch. Fysieke geluiden zijn bij mij de lage bromtonen en bepaalde fluit- en pieptonen. Meestal verergerend wanneer ik het druk heb of veel stress ervaar. Andere fluit- en pieptonen en tikkende of rinkelende geluiden kan ik als energetisch beschouwen. Vandaag de dag ervaar ik het als zeer rustig. Er is geen sprake van energetische geluiden in mijn oren. Dit door de uitdagingen in mijn leven mbt mijn vader welke om een aardse aanpak vragen en waarin er even geen ruimte is voor energetische zaken. Maar ik weet dat 'ze' ergens bij me zijn. Wanneer alles in rustiger vaarwater is, zal ik het weer horen en dan klinkt het vast als 'muziek' in mijn oren. In allesomvattende licht en liefde.✨ NB: Sluit altijd medische oorzaak uit.

Jaren geleden ontmoette ik een vrouw. Ze kwam als collega in het ziekenhuis werken en ze vertelde vanuit het hoge Scandinavië terug verhuisd te zijn naar Nederland. Hoewel ze Nederlandse is, zijn haar kinderen geboren en opgegroeid in Scandinavië. Ze hadden daar geen mobiele telefoon en televisie keken ze amper. De dichtstbijzijnde buren woonden een paar kilometer bij hen vandaan. Het leven was er rustig en er werd weinig stress ervaren. Terug in Nederland ervoer deze collega het leven als chaotisch en druk. Desondanks vond ze haar draai en pakte ze haar ‘oude’ leven op. Ze liet weten dat het voor haar kinderen wennen was maar dat ze het wel leuk vonden hier in Nederland. We werkten op een grote afdeling en ik sprak haar pas weken later weer. Toen vertelde ze dat ze, na een rustige start van wennen aan het dagelijkse leven en school, begon te merken dat haar kinderen drukker in hun gedrag werden. Volgens haar reageerden ze overgevoelig en leken ze moeite te hebben met het verwerken van de vele prikkels. Iets wat haar logisch leek aangezien ze ineens een mobiele telefoon hadden, veel meer contact hadden met leeftijdsgenootjes en in een woonwijk woonden. Ze ervoer dat het tempo hier in het drukke Nederland hoger lag dan in het rustige Scandinavië. Maanden later sprak ik haar weer en vroeg ik hoe het met haar kinderen ging. Toen bleek het slecht met ze te gaan. Zowel thuis als op school konden ze hun draai niet vinden. Ze waren in een traject beland waarbij ze verschillende onderzoeken hadden ondergaan en waarbij ze alle drie op het punt stonden om de diagnose AD(H)D te krijgen. Iets dat in Scandinavië niet aan de orde was. Vooral op school liepen de kinderen vast en waren ze disfunctioneel geworden. Dit alles had een grote impact op het hele gezin. De vrouw linkte het aan de overload aan prikkels en wist niet wat ermee te doen. Het was zowel bijzonder als bizar om te constateren dat deze kinderen, die het altijd goed deden, in een betrekkelijk korte tijd zo waren afgegleden door ‘slechts’ de energetische invloeden en elektrosmog die ze te verduren kregen. Dat dit aan de orde was, werd me tijdens de gesprekken met de vrouw namelijk wel duidelijk. En zo probeer ik bij mijn eigen kinderen en mezelf zoveel mogelijk de elektrosmog te beperken. Maar heel eerlijk? Er is bijna geen houden aan. Goed aarden door mezelf te verbinden met moeder Aarde is wat me dan rest. In allesomvattende licht en liefde.✨