شاران

📍کار عاطفی، وظیفه‌ی پنهان زنان سمانه سوادی ▪️کار عاطفی به فرایند مدیریت و اغلب سرکوب احساسات شخصی برای برآورده کردن الزامات عاطفی یک شغل یا نقش اشاره دارد. کار عاطفی اغلب به طور نامتناسبی از زنان، هم در محل کار و هم در خانه، انتظار می‌رود. این انتظار با نقش‌های جنسیتی سنتی که زنان را به طور طبیعی مراقبت‌کننده و بنابراین مسئول رفاه عاطفی دیگران می‌داند، هماهنگ است. ▪️درک و به رسمیت شناختن کار عاطفی برای برابری جنسیتی بنا به دلایل مختلف دارای اهمیت است. کار عاطفی اغلب نامرئی و کم‌ارزش تلقی می‌شود، با این حال، این کار نیاز به تلاش عقلانی و عاطفی قابل توجهی دارد. شناسایی کار عاطفی گامی به سوی به رسمیت شناختن کامل مشارکت‌هایی است که زنان در زمینه‌های حرفه‌ای و شخصی انجام می‌دهند. ▪️کار عاطفی مداوم می‌تواند منجر به فرسودگی، استرس و سایر مسائل مربوط به سلامت روان شود. در محیط‌های حرفه‌ای و کاری، ممکن است از زنان انتظار رود که نقش‌هایی مانند موقعیت‌های مراقبتی یا نقش‌های خدمات مشتری که شامل کار عاطفی بیشتری هستند را بر عهده بگیرند. ▪️به چالش کشیدن انتظار اینکه کار عاطفی کار زنان است به شکستن کلیشه‌های جنسیتی کمک می‌کند، که این امر به هر دو جنس اجازه می‌دهد احساسات خود را به روش‌های سالم و عادلانه بیان و مدیریت کنند. همچنین در زندگی شخصی، به رسمیت شناختن کار عاطفی می‌تواند منجر به روابط برابر شود، جایی که مسئولیت‌های عاطفی به اشتراک گذاشته می‌شوند تا اینکه به طور عمده بر روی یک جنس بیافتند. ▪️به رسمیت شناختن کار عاطفی جنبه‌ای حیاتی از پیشبرد برابری جنسیتی است زیرا به جنبه‌های اغلب نادیده گرفته شده از انتظاراتی که از زنان هم در جامعه و هم در نیروی کار دارند، می‌پردازد و به دنبال ایجاد توازنی است که از نظر تاریخی غایب بوده است. لینک مطلب @sharan_zanan

📍کار عاطفی، وظیفه‌ی پنهان زنان سمانه سوادی ▪️کار عاطفی به فرایند مدیریت و اغلب سرکوب احساسات شخصی برای برآورده کردن الزامات عاطفی یک شغل یا نقش اشاره دارد. کار عاطفی اغلب به طور نامتناسبی از زنان، هم در محل کار و هم در خانه، انتظار می‌رود. این انتظار با نقش‌های جنسیتی سنتی که زنان را به طور طبیعی مراقبت‌کننده و بنابراین مسئول رفاه عاطفی دیگران می‌داند، هماهنگ است. ▪️درک و به رسمیت شناختن کار عاطفی برای برابری جنسیتی بنا به دلایل مختلف دارای اهمیت است. کار عاطفی اغلب نامرئی و کم‌ارزش تلقی می‌شود، با این حال، این کار نیاز به تلاش عقلانی و عاطفی قابل توجهی دارد. شناسایی کار عاطفی گامی به سوی به رسمیت شناختن کامل مشارکت‌هایی است که زنان در زمینه‌های حرفه‌ای و شخصی انجام می‌دهند. ▪️کار عاطفی مداوم می‌تواند منجر به فرسودگی، استرس و سایر مسائل مربوط به سلامت روان شود. در محیط‌های حرفه‌ای و کاری، ممکن است از زنان انتظار رود که نقش‌هایی مانند موقعیت‌های مراقبتی یا نقش‌های خدمات مشتری که شامل کار عاطفی بیشتری هستند را بر عهده بگیرند. ▪️به چالش کشیدن انتظار اینکه کار عاطفی کار زنان است به شکستن کلیشه‌های جنسیتی کمک می‌کند، که این امر به هر دو جنس اجازه می‌دهد احساسات خود را به روش‌های سالم و عادلانه بیان و مدیریت کنند. همچنین در زندگی شخصی، به رسمیت شناختن کار عاطفی می‌تواند منجر به روابط برابر شود، جایی که مسئولیت‌های عاطفی به اشتراک گذاشته می‌شوند تا اینکه به طور عمده بر روی یک جنس بیافتند. ▪️به رسمیت شناختن کار عاطفی جنبه‌ای حیاتی از پیشبرد برابری جنسیتی است زیرا به جنبه‌های اغلب نادیده گرفته شده از انتظاراتی که از زنان هم در جامعه و هم در نیروی کار دارند، می‌پردازد و به دنبال ایجاد توازنی است که از نظر تاریخی غایب بوده است. لینک مطلب @sharan_zanan

#نگاه_جنسیتی حاصل فرهنگ #مردسالاری است و بر اساس آن طی قرن‌ها سعی بر #حذف_زنان از #عرصه‌های_اقتصادی، اجتماعی و سیاسی صورت گرفته. استمرار حضور زنان در فعالیت‌های اقتصادی این روند را تغییر خواهد داد و نگاه جنسیت زده‌ایکه فعالیت‌های زنان را در حد یک تابو جلوه داده پس می‌زند. @sharan_zanan

📍هر زن ایرانی، یک قربانی خشونت اقتصادی سمانه سوادی ▪️وقتی از خشونت علیه زنان صحبت می‌کنیم برای بسیاری این خشونت هنوز با دستی شکسته یا چشمی کبود تعریف می‌شود. این در حالی‌ست که انواع دیگر خشونت به دلیل نامرئی بودن می‌توانند آسیب‌زاتر باشند. زیرا مرتکب می‌تواند آن‌ را پنهان و فرد آسیب‌دیده می‌تواند مستاصل از اثبات آن شود. اما برخی دیگر خشونت‌ها نه به دلیل پنهان بودن، بلکه به دلیل عادی انگاشته شدن، باید مورد توجه بیشتر قرار بگیرند. خشونت اقتصادی از جمله این خشونت‌هاست. خشونتی که برخی از مصادیق آن توسط قانون حمایت می‌شوند. ▪️خشونت اقتصادی هر نوع رفتاری‌ست که با ایجاد ممنوعیت، محدودیت و سلب عاملیت، دسترسی افراد به منابع مالی‌ را سخت یا ناممکن می‌کنند. به عنوان مثال، محروم کردن فرد از حق اشتغال، محدودیت قرار دادن برای انتخاب نوع شغل و ساعات کاری، از جمله انواع خشونت‌های اقتصادی‌ هستند. خشونت‌های اقتصادی اما همین‌جا تمام نمی‌شوند. بازخواست کردن فرد برای هزینه‌هایی که کرده، سلب اختیار از او برای تصمیم‌گیری درباره‌ی مسائل مالی و یا تحت فشار گذاشتن فرد برای اینکه درآمدش را به شیوه‌ی مشخصی هزینه کند نیز همه از مصادیق خشونت اقتصادی‌اند. ▪️همینطور با نگاهی به قانون، می‌توانیم مصادیق این دست خشونت‌ها را نیز پیدا کنیم. ارث و دیه زنان در قوانین ایران بر پایه‌ی ایجاد محدودیت و محرومیت برای زنان است. یعنی تمام زنان، به خاطر جنسیت خود، نصف برادرانشان ارث می‌برند و همینطور در بسیاری از موارد، دیه‌شان نیز، نصف مردان است. این‌ها نمونه‌های صریح و قانونی خشونت اقتصادی علیه زنانند. همینطور در برخی از موارد، قانون‌گذار مجوز خشونت را صادر می‌کند. آنجا که به مردان اجازه می‌دهد همسران خود را از حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیات خود یا زن باشد، منع کند. ▪️نداشتن استقلال و عاملیت اقتصادی می‌تواند زمینه‌ساز اعمال سایر انواع خشونت نیز باشد. خشونت اقتصادی غالبا برای ایجاد بستر مناسب برای سایر خشونت‌ها استفاده می‌شود و متاسفانه عادی‌سازی نیز شده است. چند زن را می‌شناسید که تحت فشار همسر از داشتن شغل مورد علاقه‌ی خود صرف‌نظر کرده‌اند؟ برای ریال به ریال آنچه هزینه می‌کنند باید پاسخ پس دهند و یا با وجود اینکه شاغلند، همسرانشان درآمدشان را کنترل می‌کنند؟ و همانطور که پیشتر اشاره کرده کردیم، زنانی که از این مصادیق نیستند، همچنان به دلیل ارث و دیه‌ی نابرابر، قربانیان خشونت اقتصادی قانونی‌اند. لینک مطلب @sharan_zanan